M. NÝHAT MALKOÇ

            Anneler üzerine yüzlerce þiir, öykü, roman, makale ve deneme yazýlmýþtýr da her nedense babalar pek dikkate alýnmamýþtýr edebiyatýmýzda…Sadece edebiyatýmýzda mý?...Hayatta da öyle!...

            Kadýnlarýn ve analarýn faziletinden dem vuranlar bir kez de babalardan bahsetseler…Üstelik erkek merkezli bir toplum olduðumuzu söyleyip dururlar.

            Kadýnýn önemini inkâr edecek deðiliz…Kadýnlar, analar baþýmýzýn tacý fakat babalar ayaðýmýzdaki pabuç mu? Onlara da hak ettikleri kýymeti vermek ve onlarý onurlandýrmak gerekmez mi?

            Gerçi babalarýn çocuklarýyla yeterince ilgilenmedikleri yýllardan beri söylenir durur. Yani bu hususta babalarýn sicili pek iyi deðil. Hatta bununla ilgili araþtýrmalar da yapýlmýþtýr. “Hangi ülkede babalar çocuklarýna ne kadar zaman ayýrýyorlar?” diye istatistikler çýkarýlmýþtýr.

            Araþtýrmalar, Avrupalý babalar arasýnda, çocuklarýna en az ilgi gösterenlerin Ýtalyanlar olduðunu ortaya koymuþtur. Ýtalyan Psikologlar Derneði'nin sekiz Avrupa ülkesinde yaptýðý araþtýrmanýn 'Help Me' adlý dergide yayýnlanan sonuçlarýna göre, Ýtalyan babalar çocuklarýna günde 22 dakika ayýrýrken, Norveçli babalar 57, Ýsveç ve Danimarkalý babalar ise bir saat ayýrýyorlar.

            Ýspanyol babalar çocuklarýna günde 34 dakika, Portekizli babalar ise 36 dakika ayýrýrken Alman babalar günde 55, Ýngiliz babalar 50, Fransýz babalar 38, Ýsviçreli babalar da 37 dakikalarýný çocuklarýyla birlikte geçiriyor.

            Biz Türklerin bu hususlardaki sicilleri bilinmiyor. Ýyi ki de öyle… Araþtýrýlmadýðý iyi…. Yoksa cümle âleme rezil olurduk.

            Aslýnda babanýn çocuk üzerindeki tesiri anneden eksik deðildir. Hatta çocuklarýn disiplin ve otoriteyi babalardan öðrendiði de bir gerçektir. Çünkü anneler yumuþak ve duygusal olduklarý için o yönleri esnektir.

            George Herbert adlý düþünür, babalarla öðretmenleri karþýlaþtýrarak “Babanýn rolü, yüz öðretmeninkine bedeldir.” diyor. Ne kadar doðru ve yerinde bir söz… Çünkü öðretmen sadece okulda görüyor öðrencisini. Oysa baba her zaman çocuðunu kontrol etme ve onunla beraber olma imkânýna sahiptir.

            Babalar týpký anneler gibi kendi mutluluk ve refahýndan çok, çocuðunun huzurunu düþünür. Bunu ancak baba olanlar anlayabilir. Babanýn mirasýndan çok, çocuðuna verdiði terbiye önemlidir. Miras günün birinde elden çýkabilir. Fakat iyi bir terbiye insana iki cihan saadeti saðlayabilir.

            Genç yaþlarda babalarýný kaybeden çocuklar, hayatlarý boyunca ezik yaþarlar. Babanýn boþluðunu anne dahil, hiç kimse dolduramaz. Baba güçtür, güvendir çocuk için…

            Babalar günü de týpký diðer belirli günler gibi Batý’dan bize intikal etmiþtir.  Bununla ilgili deðiþik rivayetler vardýr. Bazý araþtýrmacýlar tarih belirtmezken Babalar Günü'nün Batý Virginia'da ortaya çýktýðýný savunuyor. Bu araþtýrmacýlar Batý Virginia'da yaþayan John Dowdy'nin, annesi öldükten sonra onun yerini alan ve çocuklarýna annelik eden babasý için böyle bir gün kutlamak istediðini söylüyor. Diðer araþtýrmacýlar ise 1910 yýlýnda Washington'daki John Bruce Dodd'un 6. çocuðunun doðumu sýrasýnda hayatýný kaybeden annesinin ardýndan hayatýný çocuklarýna adayan babasý William Smart'a özel bir gün armaðan etmek amacýyla bu fikri ortaya attýðýný belirtiyorlar.

            Ülkemizde 80'li yýllarýn sonlarýna doðru kabul gören “Babalar Günü”, bu yýl da Haziran ayýnýn üçüncü pazarýna denk gelen 20 Haziran'da kutlanýyor.

            Batý menþeli belirli günlerin gayeleri genellikle ticarîdir.O gün ve haftalarda alýþveriþ artar. Birilerinin cebi dolar. Anneler günü, babalar günü hep bu kutsal(!) gaye uðruna tertiplenmektedir. Öyle olsa da biz, içimizden geldiði için babalarýmýzý her zamanki gibi bir öpücük veya gülücükle de olsa sevindirelim.

            Çocuklar genelde annelerine düþkündürler. Çünkü anneler onlarla daha çok ilgilenir. Bazý babalar sabahýn ilk ýþýklarýyla evden çýkýp akþam karanlýðýnda eve döndükleri için çocuklarý onlarýn yüzünü göremez. Malumdur ki sevgi biraz da ilgiyle orantýlýdýr. Böyle olunca babalar sevgi paylaþýmýnda da sýnýfta kalýyorlar. Fakat bazý çocuklar istisnai olarak babalarýný annelerine nazaran daha çok sevmektedirler. Bunlardan birisi de meþhur þâirlerimizden Can Yücel’dir. Onun babasý eski Millî Eðitim Bakanlarýmýzdan Hasan Ali Yücel’di. Türk þiirinin önemli simalarýndan biri olan Can Yücel bir þiirinde þöyle diyordu:

            “En son teftiþine çýkana deðin

            Koþtururken ardýndan o uçmaktaki devin.

            Daha baþka tür aþklar; geniþ sevdalar için

            Açýldý nefesim, fikrim, can evim.

            Hayatta ben en çok babamý sevdim.”

            Çocuklarýn tercihine karýþýlmaz. Sevgi bu! Fakat az veya çok, her çocuk babasýný sever. Bunun ölçüsü anneye nazaran biraz daha az olsa da neticede sever. Çünkü babalar olmasa çocuklar ayakta kalamaz. Bütün babalarýn gününü kutlarken, ahirete göçmüþ babalara da Allah’tan rahmet ve maðfiret diliyorum.