Bir düş’ ün sekantı idi şiir aslında
bir şiire gebe ihraç edilesi duygulardan çıkıp da yola bazense varmayı
ertelediğimiz neyse tecelli edecek illa ki yarının teselli yüklü selamı.
Övünçle sever ve yaşarken
Bir serzenişten öte
Yalnızlığın duası
Vedası günün belki de
Gece gözlü şiir
Kuytulardaki hiciv
Günü b/ölüp
Dimağında saklı neyse
Yerle yeksan olmuş ruhun vedası
Bir apoletse konan omzuna
Bir iç çekiş
Ellerinden kayan hayatın uğruna
En çok sevdiklerimiz
Sevecen bir gülüşün solduğu ansızın
İçe dönük bir hatıra
Dış sesin bastırdığı bir hezeyan
Yaşamaktı oysa heyecanla payımıza
düşen.
Düş kırgını bir yaş’ ım ben
Gerçekleri hatmeden bir kıvılcım
öncesinde
Düş sağanağına yakalanmış bir çiçek
Gün öğütürken yavaş yavaş
Ah, uyruğu olmayan acılar
Açamadığım pare pare
Yasıma düşkün
Yankesici suretlerin düşkün
kimliğinde
Devasa bir sarkıt
Bir insan mozaiği ve hiçlik
Uymadığım düzende
Tefe konduğum hece hece.
Kelamın sırıttığı bir sessizlik
Gözlerimden okunur derinlerde
çektiğim
O acı o sarkıt o varlık
Elbet hiçliğin muadili
Bir hıçkırık
Duyansa Rabbimde saklı tecellisi
Teselli bulduğum duam ve nazenin
yakamda takılı
Bir broş adeta…
İsmimi unutan insanlar
Hezeyan yüklü yeryüzünde
Hüzne teslimiyetim Hakkın izniyle
Çıkacağım selamet
Gökteki rakkası yıldızların
Yıldız olduğumu unuttuğum gecelerde
Mehtapla avunduğum bir sırrı sunduğum
Sarmalında inancın çöken avurtlarım
İndinde rahmetin
Semazen bir temenni adeta içimden
geçen.
Uydusu olmaksa sevginin
Sevdiğim kadar sevilmek bir düş’ ten
bile öte
Düşen gözümden yıldız tozları
Hibe ettiğim ismim ve kimliğim
Dokunaklı bir şarkı ne ki
Dokunmadığım her karede saklı
mutluluk
Hatırşinas gönlümdeki kara delik
Koca evrenin yuttuğu tek lokmada
Oysaki her zerremle sevmiştim ben.
Sevdikçe geride kaldığım kendim
Kimliğime namzet bir çiçek ya da gözyaşı
Sinemde saklı devasa bir yara
Yamaladığım her cümle
Yaftalar uçuşan nezdimde
Yâd edilesi kim kaldı ki geride?
Yar olmadım şu evrene
Yarenim sessizlik
Kalemin kat izinde saklı buğusu ömrün
Kapıp da koyuverdiğim her duyguda
saklı
Kaybolsam da değişmedi yolumun rotası
Bir düşüş değil asla
Bir vazgeçiş belki
Hüzün bohçam kadar hazan bütçem
Diktikçe sökülesi
Dara düştükçe gömülesi
Diri olmak ne ki?
Bunca acıdan sağ çıkamadığım
Solumda saklı hüzünlü bahçe
Tam da tam da dokunacakken kendime…