YÜREK ÇAÐLAMIÞ- KEMAN  AÐLAMIÞ- HATÇE’M KARALAR  BAÐLAMIÞ.

Bu  yazýyý  10  Þubat 2016 da yazmýþtým.  Yani  beþ  sene  önce...  Öyle  görülüyor  ki  elli  sene  geçse de deðiþen  bir  þey  olmayacak.  Yazýk  gerçekten  de...
...........................

Kýsa bir dönem de olsa bir özel okulda müdürlük yaptýðým için haliyle yine benim gibi özel okul müdürü olan pek çok arkadaþ tanýmýþtým. O arkadaþlarýn pek çoðu halen görevlerine devam ediyor ama ben hem artýk yorulduðumdan, hem özel okullar gençlere daha fazla yer verdiðinden tam bir emekli hayatýna çekildim. Zaten artýk bu devirde eðitim-öðretim sektöründe çalýþmak için insanýn sinirlerinin tamamen alýnmýþ olmasý gerekiyor. O da bende yok maalesef.

Neyse…Tamamen emekli olunca ne yaparsýnýz? Tabii ki zaman zaman eski dostlarý ziyaret edersiniz. Ben de bir özel okul müdürü dostun ziyaretine gittim.

Eðitim-öðretim yýlý yeni baþlamýþtý. Müdür arkadaþýmýn makam odasýnýn kapýsýný çalýp da baþýmý içeri uzattýðým anda arkadaþ heyecanla ayaða kalktý.

-Ooooo Sami Hocam ! Hoþ geldin yahu. Hangi rüzgar seni buralara attý?
-Ya sorma Alaaddin Hocam. Eski dostlarý þöyle bir ziyaret edeyim dedim. Yeni  öðretim  yýlýnýz  hayýrlý  olsun.
-Çok Teþekkür  ederim  hocam. Ne  iyi ettin  de  geldin.

Alaaddin Bey daha sonra bir çay söyledi ve muhabbeti koyulaþtýrdýk tabii ki. Biz böyle muhabbet ederken kapý çalýndý ve genç bir vatandaþýn kafasý içeri uzandý.

-Þeyyy. Ben Edebiyat öðretmenliði için gelmiþtim. Edebiyat Öðretmeni arýyormuþsunuz da.

Alaaddin Bey sevinçle ayaða kalktý.

-Hoþ geldiniz. Evet Edebiyat Öðretmenine ihtiyacýmýz var. Diplomanýz var mý?
-Evet var.
-Çok güzel. Þimdi siz bir dilekçe yazýn bize. Sonra diplomanýzýn noter tasdikli bir fotokopisi ile size vereceðim listedeki evraklarý tamamlayýn, hemen iþe baþlatalým.
-Dilekçeyi size mi yazacaðým?
-‘’……Lisesi Müdürlüðüne. Okulunuzda Edebiyat Dersi Öðretmeni olarak görev yapmak istiyorum. Gereðini arz ederim.’’ Diye yazarsýnýz. Ha bu arada, nüfus cüzdanýnýz yanýnýzdaysa bir fotokopi aldýralým.
-Yanýmda yanýmda. Bir dakika çýkartayým.

Genç öðretmen adayý ceplerini karýþtýrmaya baþladý. Nihayet arka cebinden bir cüzdan çýkarýp cüzdanýn içindekileri masanýn üzerine boþalttý. Aman Allah’ým. Masanýn üzerinde Kültür Bakanlýðýndan bir belge... Belgeye göre bu öðretmen adayý ‘’Halk Þairi’’ Çünkü o minik kartta ‘’Adý/Name: Kerem, Soyadý/Surname: Aslý,Ýcra Dalý/ Branch: Halk Þairi’’ Yazýyordu büyük harflerle.

Heyecanla sordum:

-Þair misiniz?

Gururla göðsünü kabarttý.

-Evet. Kültür Bakanlýðý onaylý halk þairiyim.

Ýçimden ‘’Allah Allah. Halk þairi olmak için onayý artýk halk adýna Kültür Bakanlýðý mý veriyor?’’ diye düþünsem de delikanlýyý bozmak istemedim.

-Hýmmm ne güzel. Ben de kendi çapýmda þiirler yazarým.

- A ne güzel. Sizin de halk þairi belgeniz var mý?

Yavaþ yavaþ tepemin tasý atmaya baþlamýþtý.

-Yok deðerli arkadaþým. Çünkü ben halkýn deðil bir avuç aristokratýn þairiyim.
-Öyle ya da böyle. Madem siz de þairsiniz size bir kartýmý takdim edeyim. Þiir ve düz yazý konusunda bir sorununuz olursa beni arayýn. Elimden gelen her türlü yardýmý yapmaya hazýrým.

Bir taraftan nihayet bulduðu nüfus cüzdanýný Alaaddin Bey’e uzatýrken bir taraftan da bana bir kartvizit uzattý.

Aman Allah’ým bizim Kerem Aslý meðer sadece halk þairi deðilmiþ. Ayný zamanda yazar, bestekar, güftekar ve dahi organizatörmüþ.

-Oh ohh ohhh maþallah maþallah. On parmaðýnýzda on hüner.

Bu arada Alaaddin Bey nüfus cüzdanýnýn fotokopisini aldý ve Kerem’e döndü.

-Hocam dilekçe tamam mý? Onu da alayým.

Kerem baþladý dilekçeyi yazmaya. Aynen yukarýdaki resimde gördüðünüz gibi.

Bana þiir ve düz yazý konusunda elinden gelen yardýmý yapacak vatandaþ dilekçeye ‘’ Sayýn…..Lisesi Müdürlüðüne ‘’ Diye baþlamýþtý.

Artýk dayanamadým. Çünkü Tophaneli Deli Sami damarlarým kabarmýþtý.

-Muhterem ! ‘’ Sayýn Müdürlüðü olmaz ‘’ Orada saymayacaksýnýz.

Aval aval suratýma baktý.

-Ne münasebet. Müdürlük saygýn bir makam deðil mi yani? Hem beni eleþtirmek hakkýný size kim veriyor?

Ulan adam haklý þimdi. Ben ne hakla karýþýyorum ki vatandaþýn yazdýðý bu edebi þahesere? Ama yine de cevap vermem lazým. Yoksa çatlarým, huyum kurusun.

-Beyefendi. Öðretmenlik hakký denen bir hak var. Öðretmen nerede bir yanlýþ görürse onu düzeltmekle mükelleftir. Bakýn siz de öðretmen olacaksýnýz. Öðretmenliði sadece sýnýfýn dört duvarý arasýnda icra edilecek bir meslek olarak görürseniz hem siz hapý yutarsýnýz hem de bu toplum…

Alaaddin Bey de devreye girdi.

-Arkadaþým ! Bir dilekçe, kaðýdýn en baþýna sýkýþtýrýlmaz her þeyden önce bu biiirrr. Bir dilekçede imza ve adres olur bu ikiiii. Üniversite mezunu bir insan, bir edebiyat dersi öðretmen adayý en azýndan hecenin nereden bölünmesi gerektiðini bilir bu üüüçççç. Ve Sami Hocamýn dediði gibi makama yazýlan bir dilekçeye ‘’Sayýn ‘’ ile baþlanmaz bu da dört. Þimdi alýn nüfus cüzdanýnýzý. Herhangi bir evrak filan da getirmeyin. Dilekçe yazmasýný öðrenin ondan sonra bir daha müracaat edin. Güle güle.

Kerem Aslý resmen sepetlendi. O sepetlendi ama bende bir vicdan azabý baþladý. Öyle ya genç bir insanýn ekmeðine mani olmuþtum kopasý çenem yüzünden.

-Ya Alaaddin Hocam. Çok üzüldüm. Benim yüzümden bir delikanlý girebileceði bir iþten oldu.
-Hocam üzülme. Baksana adam þair, yazar, bestekar, güftekar, organizatör. Ekmeðini taþtan çýkarýr böyleleri. Takma kafana. Hem sen olmasan da kovardým o herifi. Öðrencileri böyle bir doðal afetten korumak adýna kovdum zaten.
-Yine de üzüldüm.
-Hocam boþver. Üzüleceksen de memleketin haline üzül. Ziya Paþanýn dediði gibi ‘’ Ne günlere kaldýk ey gazi hünkar/ Katýr defterdar oldu, eþek mühürdar’’ Ya sen bilirsin. Bu þairlik, yazarlýk olayý ile ilgileniyorsun. Bu ‘’Halk Þairi’’ belgesi kimlere veriliyor? Bunun kriterleri nelerdir?
-Vallahi bilmiyorum hocam. Arkadaþlarým içinde bu belgeye sahip pek çok muazzam þair ve yazarlar var. Ama böyle bu giden vatandaþ gibi bir dilekçe yazmasýný bile bilmeyen þair ve yazarlar da var. Anladýðým kadarýyla Kültür Bakanlýðýnýn kriterleri ile senin, benim kriterlerimiz çok farklý.
-Yahu merak ediyorum. Bir dilekçeyi bile yazamayan adam ya da kadýn, yazar olarak ne yazar?
-Onu ben de merak ediyorum deðerli hocam. Ben de çok merak ediyorum

Evet… Alaaddin Beyin yanýndan ayrýldýktan sonra da hep merak etmiþtim ‘’ Bir dilekçe bile yazamayan adam þair ve yazar olarak ne yazar?’’ Diye. Merakýmý gidermem uzun sürmedi.

Bir kaç ay sonra bizim Kerem Aslý’yý çeþitli edebi platformlarda görmeye baþladým. Aþaðý yukarý her edebi platformda bilhassa þiirleri yayýnlanýyordu. Arasýra yazýlar da yazýyordu.

Bana kalsa benim beþ yaþýndaki torunum Elif Nur ondan bin kat daha güzel þiir yazýyordu. Hiç olmazsa anlýyordum Elif Nur’un þiirlerini. Kerata gerçi hep bir yerlerden araklýyordu ama Kerem Aslý’da da vardý araklama. Araklýyor lakin öyle kuþa çeviriyordu ki orijinal þiirin içine ediyordu ve ne yazdýðýný, ne anlattýðýný anlamak için kripto uzmaný gerekiyordu. Elif Nur hiç olmazsa ‘’Tavuklayý piþiymiþem, hacý bababayý çayþýya göndeymiþem’’ Dediðinde ne demek istediðini anlýyor, birlikte çarþýya, parka gidiyorduk.

Ýlle velakin?

Ýlle velakin Kerem Aslý’nýn þiirleri beðeni ve yorum patlamasý yaþýyordu adeta. Çok nadiren bir iki ukala(!) ‘’ Bu þiir mi ?’’ ya da ‘’ Bu nasýl bir yazý böyle?’’ Diye eleþtirecek olsa Kerem Aslý’nýn kendisine bile kalmýyordu bu tip ukalalarý(!) bertaraf etmek. Dostlarý sað olsun o ukalalarýn canýna okuyor, adamý ya da kadýný eleþtiri yaptýðýna yapacaðýna piþman ediyorlardý. Zaten kýsa süre içinde eleþtirici saldýrganlardan tamamen azad etmiþti çeþitli edebi platformlardaki sayfalarýný.

Kafama takýldý tabii ki. Öyle ya bu edebiyat platformlarýnda öyle þairler, öyle yazarlar vardý ki Nazým Hikmet, Ümit Yaþar ya da Aziz Nesin, Kemal Tahir mesabesinde. Onlarýn yazdýklarýna bazen en fazla on yorum yazýlýrken Kerem Aslý’ya bunca raðbetin sebebi neydi? Bazen günün yazýsý seçilen bir yazý ya da þiirin okuyucu ve yorum yapan sayýsý ikiye kadar bile düþerken Kerem Aslý’nýn yorumcu sayýsý her zaman bir hayli kabarýktý. Bunun bir sýrrý olmalýydý.

Araþtýrmaya baþladým.

Önce Kerem Aslý’ya yorum yazanlarý ele aldým. Aman Allah’ým. Yapýlan yorumlarýn þiirle bir alakasý yok.

Aynen þöyle:

‘’Yürek çaðlamýþ’’
‘’Keman aðlamýþ’’
‘’Hatçe'm karalar baðlamýþ’’
‘’Dizeler coþmuþ’’
‘’Ali okula koþmuþ’’
‘’Bahçelerde mýþ mýþ’’
‘’Dallarý yere düþmüþ’’
‘’Hocam ne güzel demiþsin’’
‘’Peynir ekmek yemiþsin’’
‘’Ay oðlan Tatar mýsýn?’’
‘’Þeftali satar mýsýn?’’
‘’Þeftali þöyle dursun’’
‘’Benimle yatar mýsýn?’’
‘’ Dam üstünde saksaðan’’
‘’Gel bize bazý bazý’’

Ve tabii ki ‘’ Kutlarým üstad’’

Oysa vatandaþýn yazdýðý þeyin konusu: ‘’ Fena þekilde amel oldum. Hastalýk beni mahvetti’’

Þiiri Ulvi duygularýn patlamasý, Dürdane’nin hasedinden çatlamasý, Vatan ve bayrak aþkýnýn tezahürü, en derûni aþklarýn mýsralarla ifadesi, doðanýn ivmesel simgesinin nonfigüratif neslel içselleþmesi olarak yorumlayanlarýn da haddi hesabý yok bu arada. Bir Allah’ýn kulu ‘’ Üstadým ! Leblebi ye, kola iç. Amele iyi gelir.’’ Demiyor. Üstad da yorumculara ‘’ Ulan geberiyorum, amel oldum ameeel. Ne kemaný, ne þeftalisi?’’ Demiyor.

Ama ne yazýk ki pek çok arkadaþ, sayfasýnda bir eleþtiri görmektense bunlarý görmeyi tercih ediyor ve yine maalesef böyle bir arz ve talep doðuyor: ‘’Aman eleþtirme de ne yazarsan yaz.’’

Mesela  þiir  þöyle  bir  þey ( Bu  bir  gerçek  olaydýr.) 

Bir anne vardý,
Çocuklarý üþüdüðünde üzerlerine titreyerek onlarý ýsýtan
Hasta olduðunda baþucunda saatlerce bekleyen .


Yorum da bu:

"Ey tanrýsal imparator, eðer sana engel teþkil ediyorsam,
ölüm kararýmý verebilirsin, yalnýz beni ölümle tehdit etme,
çünkü ölümden korktuðum yok". 

Efendim en sonunda anladým Vehbi’nin kerrakesini.

Bizim  Kerem  Aslý bir  gün  içinde 300 e  yakýn farklý  þiire hep  ayný  yorumu  yazmýþ ( daha  doðrusu  kopyalayýp  yapýþtýrmýþ)  hiç  bir  Allah’ýn  kulu  da  ‘’  Bu  yorum  ne  alaka  kardeþim?’’ Dememiþ  tam  tersine ‘’Aldým  kabul  ettim.’’ Demiþ.

Vatandaþ  bir mesaj belirlemiþ. Bu mesajý kopyalayýp kopyalayýp yapýþtýrýyor þiirlerin altýna. Tabii ki kendisi böyle her þiire yorum yazýnca (!) þiirine yorum yazýlanlar da ‘’ Dolu gelen tabak boþ gönderilmez.’’ geleneðimiz mucibince bizim Kerem Aslý’nýn sayfasýný dolduruyorlar. ‘’Al gülüm, ver gülüm’’ olayý. Kerem Hangi yöntemi uyguluyorsa onlar da ayný yöntemi uyguluyorlar genelde.

Elbette ki deðerli þair ve yazar dostlarýmýn çok büyük bir bölümünü tenzih ediyorum ama böyle bir anlayýþýn maalesef pek çok edebi platformda var olduðu bir gerçektir.

Sorum þu: Ciddi ve yapýcý eleþtiriye kapalý ama yazýlanla hiç alakasý olmayan ya da alakasý olsa bile sadece ve sadece övgüye dayalý bir anlayýþla edebiyat geliþir mi?

Ýþte bu soruyu sorduðumuz zaman da maalesef aldýðýmýz cevap: ‘’ Ben yüreðimdekileri yazýyorum.’’ Oluyor. Sanki biz kýçýmýzdakileri yazýyormuþuz gibi.

Aman yanlýþ anlaþýlmasýn. Eleþtirinin de bir dozu olmalý elbette.

Mesela iki yýl kadar önce bir vatandaþ genç bir arkadaþýn yazýsýna ‘’ Sen bu abuk sabuk kelimeleri bulup da yazmak için çok mu aradýn?’’ Diye yorum yazmýþtý. Baktým adam akademisyen. Yani Edebiyatý biliyor. Edebiyatý biliyor ama hocalýðý/ Öðretmenliði bilmiyor. Adama ‘’ Þeytan da çok þey biliyor ama bir tane seveni yok. Edebiyat adýna minik minik adýmlar atmaya çalýþan birine böyle mi hocalýk yapýyorsunuz?’’ Diye cevap yazmýþtým.

Kýsacasý eðer bir edebiyat platformunda yazý ve þiir yazýyorsak edebiyatý ciddiye almak zorundayýz ve Kerem Aslý’lar þunu asla unutmasýnlar: ‘’ Siz nasýl ki 31 dakikada 363 þiire yorum yazýyorsanýz (!) [ Bu  durum  o  yýllarda  tespit  ettiðim  bir  durumdu.]  yorum yazdýklarýnýz da size aynýsýný yapýyor aslýnda. Yani okunmuyorsunuz. Belki sizin için acý olacak ama gerçek bu.’’

Bu arada bir de ‘’ Ben þair deðilim, yazar da deðilim. Ýçimden geleni yazýyorum’’ Diyen arkadaþlarým var. Ben kendi adýma onlara dokunmuyorum. ‘’Þair ve yazar deðilim.’’ Diyen birine ille de ‘’ Yazým kurallarýnda dikkat et, yazdýklarýn açýk ve anlaþýlýr olsun vs. ‘’ Demenin bir anlamý var mý? Elbette yok. Her ne kadar ‘’ Madem þair ve yazar deðilsin bir edebiyat sitesinde ne iþin var arkadaþým? Daha eðlenceli bir sürü site var.’’ Demek geçiyorsa da içimden, dediðim gibi onlara dokunmuyorum. Herkesin kendine göre bir sebebi vardýr yazmak için. Benim ilgi alaným Kerem Aslý’lar.

Bir ilave daha yapayým:

Denilebilir ki ‘’ Ne yani sen edebiyatýn kralý, profesörü müsün? Her þeyi sen mi biliyorsun?’’ Ýþte iþin bir baþka acý tarafý da bu. Ben lise yýllarýmda edebiyat derslerinden kafada ne kalmýþsa onunla Türk dili ve Edebiyatý dersi veriyorsam memlekette edebiyatýn ne durumda olduðunu varýn siz anlayýn artýk.

Son olarak: Benimle ve yazdýklarýmla ilgili bir eleþtirisi olup da bunu doðrudan doðruya -diðer okuyucularla da paylaþacak þekilde- açýða yazmayan bir arkadaþým asla benim dostum olamaz. Hatasýz kul olmaz. Hatalarýmýzý ancak böyle böyle düzeltecek ve edebiyat adýna iþte bu yolla iyi bir þeyler yapacaðýz. Aksi takdirde bir seda neþ’et eder bizden ama asla kubbede bâki kalan bir seda olmaz o.