OSMANLI TOPLUMUNDA
BAYRAMLAR VE ÖZEL GÜNLER—3. BÖLÜM: ERMENİLERİN BAYRAMLARI-ÖZEL GÜNLERİ
Bu bölümde Ermenilerin
kutladıkları bayramları ve
özel günleri tanıtmadan önce
geçen bölümde yazmayı
unuttuğu bir hususu
belirteyim: Konumuz her ne
kadar Osmanlı Toplumunda Bayramlar
ve Özel Günler ise de
bu bayram ve
özel günlerin neredeyse
hepsi günümüz Türkiye
Cumhuriyetinde de vardır ancak günümüzde Rum- Ermeni- Yahudi ve
diğer azınlıklar oldukça
azalmış olduğundan pek dikkat
çekmez.
************
Şimdi gelelim Ermenilerin
kutladıkları bayramlar ve
özel günlere:
1- AVAK ŞAPAT: Ermeniler için en
kutsal günlerden biridir. Avak
Şapat aslında ‘’ Büyük Hafta’’ anlamına
gelir. Gerçekten de
bir hafta sürer
bu etkinlikler.
Avak Şapat Nisan
ayı içinde bir Pazartesi gününden başlar. Hz. İsa’nın çarmıha gerilişi
ile ilgili surecin bir parçası anılır. Perşembe günü Hz. İsa’nın son akşam yemeğinin
olduğu gündür. Aynı gün akşamüstü
kilisede ruhaniler küçük
çocukların ayaklarını yıkarlar. Çünkü Hz.
İsa da sevgisinin sembolü
olarak son gününde
havarilerinin ayaklarını yıkamıştır. Yine Perşembe
günü Hz. İsa’nın Romalı yetkililer
ve Yahudiler tarafından
tutuklanmasının anısına gece
yarısına kadar ayin yapılır. O
akşam bol sirkeli yeşil
mercimek yenir. Yeşil mercimek
Meryem Anamızın göz
yaşlarını sirke ise Hz. İsa’nın
çektiği çileleri temsil
etmektedir. Cuma günü sabahı Hz.
İsa’nın çarmıha gerilmesi ve
insanların günahları için
ölmesi adına akşam üstü ise
kaya mezarlığa gömülmesi
anısına ayinler düzenlenir.
2- DİYARNINTARAÇ: Eski Ahitte 'İlk doğan her erkek çocuk Rabb’e adanmış
sayılacak' denir. Hazreti İsa da buna uygun, olarak sünnet edilir ve kırkında
Kudüs'teki tapınağa götürülür. Ermeniler, İsa Mesih'in doğumunun 40. gününü ve
tapınağa sunuluşunu 14 Şubat'ta kutlar. Yortu arifesinde, günbatımında,
kilisedeki kutsal sofra üzerindeki mumdan alınan ışık, ellerinde mum tutan
halka dağıtılır. Bu ışığın tüm uluslara yönelik olduğunu vurgulamak için doğu,
batı, kuzey ve güneye dönülerek kutsama yapılır. Halk kilisede yaktığı mumu
söndürmeden götürür ve evindeki mumu onunla yakar. Bu, o ailenin 'Tanrı Isa'
tarafından aydınlatıldığını ifade eder.
Diyarnıntaraç halk arasında 'ateş gecesi' olarak da bilinir. Bu günün
Hıristiyanlık öncesinde bir tür Hıdrellez olarak kutlandığı söylenir.
14 Şubat günü kutlanan
bir bayramdır. Bu bayramda
Ermeniler ayrıca Türkiye’deki Ermeni
cemaatinin ikinci kurucusu
kabul ettikleri Bitlis’li partik 9.
Hovhannes Golod’u da anarlar.
3- DZAĞGAZART: Avak Şapat’tan hemen
önce kutlanan bir
bayramdır. Rumların Vayion
bayramının aynısıdır. Bu günde
Hıristiyan Ermeniler Hz.
İsa’nın Kudüs’e girerken zeytin
ve mersin dalları
ile karşılanışını
kiliselerini çiçeklerle süslemek suretiyle kutlarlar.
4- DZUMUNT: Ermenilerin 6 Ocak günü
Hz. İsa’nın vaftiziyle birlikte
kutladıkları Noel Bayramıdır. bu tarihte evleri ziyaret eden
çocuklara hediyeler verirler. Ailecek yenilen akşam yemeğinde ana yemek mutlaka
balık olur.
5- GAĞANT – GAĞAN BAYRAMI: 1 Ocak
günü kutlanır. Bu
bayram oldukça ilginçtir. Neden ilginçtir
diyecek olursanız hemen
bir hatıramı nakledeyim.
Batman’da öğretmenlik yaptığım yıllarda bir
yılbaşı gecesi kapım
çalındı. Baktım karşımda okulumuz hizmetlisi Ömer Abi’nin
küçük oğlu. Noel baba kılığına
girmiş elinde bir naylon torba para-
şeker- çerez vesaire topluyor.
Çok şaşırmıştım. Ömer abi
beş vakit namazında niyazında asla bölücü bir
tarafını görmediğim güzel bir
insandı. Bir Kürt idi. Böylesine dindar
bir insanın Noeli kutluyor
olması acayibime gitmişti.
Sonraları öğrendim ki
Kürtlerin önemli bir
kısmı yılbaşını kutluyorlardı. Evet ‘’ Biz Şafiyiz
bize kurban kesmek
ne farz ne vaciptir’’ Diyerek Kurban bayramında
kurban kesmeyen bu insanlar yılbaşı gelince bayağı bayağı
bayram havasında kutluyorlardı. Sonradan öğrendim
ki yılbaşını Gağan adı ile
kutlarlarmış. ( Günümüzde Tunceli, Erzincan, Bingöl, Muş, Sivas, Varto,
Elazığ yörelerinde Alevi Kırmançlar tarafından da kutlanıyor bu bayram. )
Peki Ermenilerle ilgisi
ne?
Ermeniler de 1 Ocak gününü Gağant
Bayramı adı altında
kutluyorlar ve o gün Yılbaşı
sofrasında ana yemek hindidir. Ertesi günü dükkanlar açılır ve bereket
getirmesi içine nar tanecikleri serpilir.
6- HAMPARTSUM: Hz. İsa’nın göğe
yükselişinin kutlandığı bir
bayram olup Ermeniler
o gün sofralarında mutlaka marul
bulundururlar. ( Surp Zadig denilen
Paskalya’dan kırk gün
sonra kutlanır.)
Geçmişte Vicag (niyet) ya da Can Gülüm adlarıyla bilinip yöresel yemeklerle
karşılanırken, günümüz İstanbul’unda, zeytinyağıyla pişmiş enginar yemeğiyle,
Surp Pırgiç Ermeni Hastanesi’nin çatısı altında kutlanmaktadır.
7- KHACVERAST- KUTSAL HAÇ YORTUSU : Hıristiyanlar, Hz.İsa’nın, “…ardımdan gelmek
isteyen, kendini inkar etsin, her gün haçını yüklenip beni izlesin…” (Luka 9:23)
sözünü kaynak göstererek haça saygı gösterir. Buna bağlı olarak Hıristiyanlar
haç taşır. Haçla ilgili “Haçın Bulunuşu Bayramı”, “Haçın Suya Atılması
Bayramı”, “Kutsal Haç Günü” adıyla bilinen birçok kutlama vardır. Hz. İsa’nın
Çarmıha gerildiği ağaçların, tahminen 326’da, Konstantin döneminde bulunduğu
ileri sürülmüş, bu olayın anısına “Haç Yortusu Bayramı” başlatılmıştır.
Rumların sudan haç çıkarma törenlerine mukabil Ermeniler de Kilisede öğleden sonra yapılan
törende haçı, fesleğen çiçekleri ile süsler ve dualar ederler.
8- PUN PAREGENTAN: Bu bayram da Rumların Apokries
Bayramına benzer.
Ermenilerin günde bir
öğün yemek yiyerek ( et
ve hayvansal yiyecekler hariç ) 50
gün tuttukları bir oruçtur.