Online Üye
Online Ziyaretçi
sadece bir metafor
yıldızların tozu, hassas arzu
karanlık düştüğünde sırlarımız
hayatımıza karşı kendini örüyor
ve ayette yaşıyor, ve yaşıyoruz
sahip olmadığımız nefret
ve bize sahip olmayan aşk
şimdi bizi ayıran tiyatro
günümüzün yalanı olur
hafifçe dokunduğum sözler
vücudunu aydınlatan meşale
her şeyin, herkesin teorisi
çınlayan nota, şarkının hafızasında
despotizm yanıyor, burjuvazi şehirler
çarmıha gerilirken devrimlerin sabahı
farklı bir ihanetin türünde evrimleşen aşk
seni asla anlamayacağım
ritüellere ihanet ediyoruz
var olmayanı överek
ve var olanı mitlerle örterek...