Takdir-i İlahi neşreden: hâkimiyeti evrenin aşk iken müsebbibi sahip olunası en büyük servetin…

 

 

 

Nidalar sökün etti yakamdan

Yakarası bir direniş cinnet gecelerinden

Arda kalan kırpık bir yıldız gibi

Yalnızlığın meali

Yakardığım inhisarında gecenin,

Körüklü bir düş adeta cehaleti insanın

Kordan bir hüküm verilen

Tek kozu sevgi olmalı oysa beşerin

 

Adaklar adanası ve ağıtlar yakılası

Üstüne serili bir örtü duaların ses bulan yankısı

Köklü bir direniş aşka sırdaş

Kazıdığımız toprak asla sıra dışı bir terennüm değil

Geldiğimiz ve de gideceğimiz tek mecra

Hissikablelvuku vuku huzura delalet

Aşkla örtüşen her duygu varsın olsun yüreklere zimmetli

 

Kök hücresi evrenin közünde yalnızlığın

Göğe serili duyguların

Hikmeti

Bazen varsıl bazen yerle yeksan

Miyop gözlerinde sevginin

Elbet seven yürektir en uzağı gören

 

Renkler delişmen ruhun serenadı

Sözcükler kâinatın beratı

Makbul olan sevecen yüreğin kalburüstü varlığı

Bazen var bazen noksan

Semanın sırları bir bir dökülen

Geceye eşlik eden her yıldız ve mehtap

Karanlığı deler de deler gözleri bilinmezin

 

Kayıp bir mısra, şairin peşine düştüğü.

Gaipten gelen bir coşku ilhamın gerçeklerle sürtüştüğü

Şair dahi bilemezken neyin hayal neyin gerçek olduğunu

Ritmi yüreğin arsız

Aşkı şairin pervasız

İkaz edense Tanrı bilumum hecede dolan kotası ömrün

Şair ise sonsuzluğu şiirlerle ördüğü kadar

Örüntüsü mevsimin

Bazen kazan kaldıran yüreğin

Kimine göre bir yetim kimine göre bir yitim

Aşkın soytarı varlığı

Özlemle aşılan yollar

Sevdiği kadar şair

Kanıksadığı aykırı duygular

 

Rotası rağbet gören

Belki de bir rivayet iken mutluluk

Rüyalardan rüyalara göç ettiği o derinden çağıran ufuk

Andan sökün etti mi hüzün

Genele yayılmış bir döngünün

Müdavimi her insan her ömür

Kayıpların peşinse sinesinde saklı bir ağrı bir araz

Vaktin sonlandığı günbegün arzı endam eden hüsran

Sonun çağrısı oysaki sonsuz addedilmişti yaşam

 

Varsın kendini kandırsın şair

Dikiş tutturamadığı kadar hayatta şiar

Edindiği umudun hayallere d/okunduğu kadar

Yalnızlığın solgun çehresinde ansızın bir yıldız kayar

Belki doğru belki yanlış lakin son nokta konur

Konaklayan duygulardan zuhur eden o güzergâh

D/okunur d/okunur da nur dolu simasına gök kubbenin

Nasıl ki s/onsuzluk şiirlerde saklı


( Varsın Kendini Kandırsın Şair başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 24.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.