SÝHÝR, KEHANET VE FALCILIK 

Mukaddime: 

Rahmân ve Rahîm olan Allâh’u Teâlâ’nýn Adýyla…

Hamd, Allâh’a mahsustur. O’na hamd eder, O’ndan yardým ve maðfiret dileriz. Nefislerimizin þerrinden ve amellerimizin kötülüðünden O’na sýðýnýrýz. O’nun hidâyete erdirdiðini hiç kimse saptýramaz, saptýrdýðýný ise hiç kimse hidâyete erdiremez. Þehâdet ederim ki, Allâh’tan baþka ibâdete lâyýk hiçbir ilâh yoktur. Ve yine þehâdet ederim ki, Muhammed aleyhisselâm O’nun kulu ve Rasûlü’dür…

Bundan sonra:

Süphesiz ki, sihir, kehanet ve falcýlýk küfürdür! Sihir, en büyük yedi günahtan da biridir Zarar verir, fayda vermez! Allah’u Teâlâ sihir yapmayý öðretmekle ilgili þöyle buyurmuþtur.

(1) Allah Subhanehu ve Teâlâ þöyle buyuruyor:

“Onlar, kendilerine fayda vereni deðil de zarar vereni öðrenirler.” (Bakara: 2 / 102)

(2) Allah Subhanehu ve Teâlâ þöyle buyuruyor:

“At sað elindekini! Onlarýn yaptýklarýný yutacaktýr. Kuþkusuz ki, onlarýn yaptýðý yalnýzca bir büyücü hilesidir. Ve büyücü (sihir yapan), ne yaparsa yapsýn kurtuluþa eremez / baþarýlý olamaz!”  (Tâhâ: 20 / 69)

Sihirle uðraþan kiþi kâfirdir. Allah-u Teâlâ þöyle buyurmuþtur.

(3) Allah Subhanehu ve Teâlâ þöyle buyuruyor:

Onlar, Süleyman’ýn hükümranlýðý hakkýnda þeytanlarýn uydurup söylediklerine uydular. Gerçek þu ki Süleyman kâfir olmadý, fakat þeytanlar kâfir oldular; çünkü insanlara sihri, Bâbil’de iki meleðe, Hârût’la Mârût’a indirileni öðretiyorlardý. Halbuki bu iki melek, "Biz ancak imtihan vasýtasýyýz; sakýn küfre sapma!" demedikçe hiç kimseye bilgi vermezlerdi. Fakat onlar bu iki melekten, karý ile koca arasýný açacak þeyleri öðreniyorlardý. Oysa Allah’ýn izni olmadýkça onunla hiç kimseye zarar veremezlerdi. Yine de kendilerine fayda saðlayaný deðil zarar vereni öðreniyorlardý. Andolsun onlar, bunu (sihir) satýn alan kimsenin âhiretten nasibi olmadýðýný çok iyi biliyorlardý. Karþýlýðýnda kendilerini sattýklarý þey ne kötüdür, bir bilselerdi! (Bakara: 2 / 102)

Sihirbazýn cezasý ölümdür. Kazancý pistir, haramdýr. Cahiller, zalimler ve imaný zayýf olan kimseler bazý kiþilere düþmanlýklarý nedeniyle, onlardan intikam almak için büyücülere büyü yaptýrmaya giderler. Bazý insanlar da büyüyü bozmasý için büyücüye baþvurarak haram iþlerler. Oysa Allah’a sýðýnýp; Ýhlâs, Felak, Nas surelerini ve baþka ayetleri okuyarak Allah’ýn kelamýyla O’ndan þifa dilemek gerekir.

Falcýya ve kâhine gelince, ikisi de yüce Allah’ý inkâr etmiþtir kâfirdir. Gaybý / bilinmeyeni bildiklerini iddia ederler. Oysa gaybý / bilinmeyeni ancak Allah bilir. Bu kimselerden birçoðu paralarýný almak için saf insanlarý kandýrýrlar. Kum üzerinde çizgi çekme, avuç okuma, deniz kabuklarý, fincan, cam küre aynalar ve daha birçok metodu kullanýrlar.

Bir kez doðru söylerlerse doksan dokuz kez yalan söylerler. Fakat ahmak insanlar, o yalancý iftiracýlarýn doðruyu söylediðinin dýþýndaki yalanlarýný akýllarýna getirmezler. Geleceðini bilmek, evlilikte ya da ticarette mutlu mu, mutsuz mu olacaðýný öðrenmek, kayýp eþyalarýný aramak ve benzeri sebeplerle onlara giderler.

Falcýya ya da kâhine giden kimsenin hükmü, þayet onlarýn dediklerinin doðru olduðuna inanýyorsa, o kimse kâfirdir. Ýslam milletinden çýkmýþtýr. Delili Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in þu sözüdür.

(4) Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

مَنْ أَتَى عَرَّافًا أَوْ كَاهِنًا فَصَدَّقَهُ بِمَا يَقوُلُ فَقَدْ كَفَرَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّدٍ

“Kim bir Arrafa / falcýya veya kahine gider ve onun sözlerini doðrularsa Muhammed’e indirileni (yani dini) inkar eder, küfre girer.”  (Ahmed bin Hanbel Müsned No: 9541, 2/429, Albânî Sahihu’l-Cami’ 5939)

Eðer kâhine ye da falcýya giden kimse onlarýn gaybý/bilinmeyeni bildiðini kabul etmez ama yine de denemek veya benzeri bir sebeple giderse kâfir olmaz fakat kýrk gün namazý kabul edilmez. Bunun delili de Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in þu sözüdür.

(5) Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

مَنْ أَتَى عَرَّافًا فَسَأَلَهُ عَنْ شَيْءٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلاَةٌ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً

“Kim bir Arrafa / falcýya gider ve ona bir þey sorarsa kýrk gece (gün) namazý kabul olmaz!”  (Müslim 2230/125)

Hâtime:

Hamd âlemlerin rabbi olan Allâh’a mahsustur. Salât ve selâm yaratýlmýþlarýn en hayýrlýsý Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellem’in, âlinin ve ashabýnýn üzerine olsun.

Yardým ve baþarý, izzet ve þeref Allâh’tandýr.

O, her þeyin en iyisini bilendir.

Muvahhid Kullara Selâm Olsun.

Polat Akyol.

KAYNAK:

KUR’AN VE SAHÝH SÜNNET