(162) Baðýþ Yaparken Adil Davranmak

(271) Nu’man bin Beþir (Radiyallahu Anhum) þöyle dedi:

“Babam, Beþir bin Sa’d, Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e geldi ve:

−Ben bu oðluma bu köleyi baðýþladým, dedi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Her çocuðuna böyle bir baðýþta bulundun mu?”

Babam:

−Hayýr, dedi.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“O baðýþý geri çevir!”  (Ýbni Hibban 5097, Müslim 1623/10, 11, Malik 2/75/39, Nesei 3677, Tirmizi 1367, Ýbnu’l-Carud 991, Ýbni Mace 2376, Abdurrezzak 16491, Humeydi 922, Darekutni 3/42, Begavi 2202, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1598)

(272) Cabir (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Beþir bin Sa’d (Radiyallahu Anh)’ýn karýsý, kocasýna:

−Oðluma bu köleyi baðýþla ve Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i köleyi oðluma baðýþladýðýna þahid yap dedi. Bunun üzerine Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Oðlunun kardeþleri var mý?”

Beþir (Radiyallahu Anh):

−Evet, dedi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Onlardan her birine bu oðluna verdiðin þeylerin mislini verdin mi?”

Beþir (Radiyallahu Anh):

−Hayýr, dedi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Bu doðru olmaz! Ben sadece hak üzere þahidlik ederim!”  (Ýbni Hibban 5101, Müslim 1624/19, Ebu Davud 3549, Beyhaki 6/177)

Umra Ýle Ýlgili Konular

(163) Umranýn Caizliði

(273) Cabir bin Abdullah (Radiyallahu Anhuma) þöyle tahdis etti:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Umra caizdir.”

Umra: Ben hayatta olduðum sürece bu mal senindir, demektir.

(Müslim 1625/30, Nesei 3730, Ýbni Hibban 5129, Tayalisi 1680, Beyhaki 6/173, 174, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/297)

(164) Caiz Olan Umranýn Þekli

(274) Cabir bin Abdullah (Radiyallahu Anhuma) þöyle haber verdi:

“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Herkim, bir þahsa ve onun çocuklarýna umra ile bir mal baðýþlar ve:

−Bunu sana ve sizden bir kimse kaldýðý müddetçe senin çocuklarýna verdim derse, artýk o umra verilen kimseye aittir. Veren kimse umrayý kendisinde miraslar vaki olacak þekilde verdiði için artýk o mal eski sahibine dönmez!”  (Müslim 1625/22, Malik 2/756/43, Ebu Davud 3552, Nesei 3748, Tirmizi 1350, Ýbni Mace 2380, Ýbnu’l-Carud 987, Ýbni Hibban 5137, Begavi 2196, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/393, 399, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 6/50)

(165) Rasulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in Mubah Kýldýðý Umranýn Þekli

(275) Cabir (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in caiz yaptýðý umra; O senin ve çocuklarýnýn demek þeklindeki umradýr. O mal sen yaþadýðýn müddetçe senindir dediðinde, o mal sahibine döner.”

Ma’mer dedi ki: ez-Zuhrî böyle fetva verirdi.

(Müslim 1625/23, Ebu Davud 3555, Ýbni Hibban 5139, Abdurrezzak 16887, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/294)

(166) Umranýn Mahiyeti

(276) Cabir (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in caiz yaptýðý umra, umra yapanýn; O mal senin ve senden sonra çocuklarýnýndýr demesidir. Fakat umrayý yapan; O mal, sen yaþadýðýn müddetçe senindir derse, o mal sahibine geri döner.”

(Ýbni Hibban 5139, Müslim 1625/23, Ebu Davud 3555, Ýbnu’l-Carud 988, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/294)

(167) Dönüþü Olmayan Umranýn Þekli

(277) Cabir bin Abdullah (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

Ben, Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’den iþittim þöyle buyuruyordu:

“Herkim bir þahsa ve onun çocuklarýna umra suretiyle bir mal baðýþlarsa, onun bu baðýþlama sözü, baðýþlanan maldaki kendi hakkýný kesmiþtir. O mal kendisine baðýþlanan kimseye ve çocuklarýna aittir.”  (Müslim 1625/20)

(168) Umrada Þart ve Ýstisna Olmadýðý

(278) Cabir bin Abdullah (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) kendisine ve kendinden sonra çocuklarýna umra yapýlan kimse lehine, artýk o mal kesin baðýþlanan kimseye aittir. O malda baðýþlayan için þart ve istisna caiz deðildir, þeklinde hüküm verdi.”

(Müslim 1625/24)

(169) Umrayý Terk Etmeye Teþvik

(279) Cabir (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ensâr’a þöyle buyurdu:

“Mallarýnýzý umra yapmayýnýz! Her hangi bir kimseye yaþarken umra ile bir mal baðýþlandý ise, o mal baðýþlananýndýr, öldükten sonra da mirasçýlarýnýndýr.”  (Ebu Davud 3556, Nesei 3734, Ýbni Hibban 5136)

Rukba Ýle Ýlgili Konular

(170) Rukbanýn Caizliði

Rukba: Bir þahsýn bu mal yaþadýðý müddetçe falan kimsenindir. Bu þahýs öldüðü zaman, o mal falanýndýr, demesidir.

(280) Zeyd bin Sabit (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Rukba hibe edilen kimse için caizdir.”  (Nesei 3708, Ebu Davud 3559)

(281) Cabir (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Rukba hibe edilen kimse için caizdir.”  (Ebu Davud 3558, Tirmizi 1351, Ýbni Mace 2383, Ýbni Hibban 5136, Ebu Ya’la 1851, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 6/53)

(171) Rukbanýn Mahiyeti

(282) Abdullah ibni Abbas (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Mallarýnýzý rukba yapmayýnýz! Herkim bir þeyi rukba yoluyla hibe ederse o malý, kime rukba yoluyla hediye ettiyse o kimsenindir.”  (Ýbni Hibban 5126, Nesei 3711, Ahmed bin Hanbel Müsned 1/250, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 6/54)

(172) Rukbanýn Yolu Mirastýr

(283) Abdullah ibni Ömer (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Rukba yoktur! Herhangi bir kimseye rukba yoluyla bir þey hibe edilirse, o mal yaþarken de ölümünden sonra da onundur.”

Abdullah ibni Ömer (Radiyallahu Anhuma): 

Rukba; Bir þahsýn diðer bir þahsa bu hibenin, benim ve senin ölümden sonra da devam etmesidir, demesidir.

(Ýbni Mace 2382, Nesei 3735, 3736, 3737, Ýbnu’l-Carud 990, Ahmed bin Hanbel Müsned 2/26, 34, 73, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 6/54)

(284) Abdullah ibni Abbas (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

“Rukba yoktur! Herhangi bir kimseye rukba yoluyla bir þey hibe edilirse, o malýn yolu miras yoludur.”

(Nesei 3710)

(285) Tavus (Rahmetullahi Aleyh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Rukba helal deðildir! Herhangi bir kimseye rukba yoluyla bir þey hibe edilirse, o malýn yolu miras yoludur.”  (Nesei 3716, Abdurrezzak 16912)

(173) Rukbayý Terk Etmeye Teþvik

(286) Abdullah ibni Abbas (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Mallarýnýzý rukba yapmayýnýz! Herkim bir þeyi rukba yoluyla hibe ederse o mal, kime rukba yoluyla hediye ettiyse o kimsenindir.”  (Nesei 3711, Ýbni Hibban 5126, Tabarani Mucemu’l-Kebir 11000)

(174) Rukba ve Umranýn Eþit Olduðu

(287) Abdullah ibni Abbas (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

“Umra ve rukba müsâvidir.”

(Nesei 3713)

Ödünç Almak Ýle Ýlgili Konular

(175) Ödünç Almanýn Caizliði

(288) Abdullah bin Amr (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Kýrk güzel hasene / iyilik vardýr. Bunlarýn en üstünü, saðmal keçiyi sütünden istifade edilsin diye ödünç olarak bir kiþiye vermektir. Her hangi bir kul, bu hasletlerden birini onun sevabýný umarak ve o haslet için va’d olunan ecirleri tasdik ederek yaparsa muhakkak ki, Allah o kimseyi cennete girdirir.”  (Ýbni Hibban 5094, 5095, Buhari 2417, Ebu Davud 1683, Begavi 1664, Ahmed bin Hanbel Müsned 2/160, 194, 196)

(289) Bera bin Azib (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Herkim kullanýlmak üzere bir nesneyi baþkasýna emanet olarak verirse veya bir hayvanýn sütünü içirirse yahut bir yola delillik edip onu gösterirse, o kimse için bir köle azat etmiþ gibi veya bir caný kurtarmýþ gibi ecir olur.”  (Ýbni Hibban 5096, Tirmizi 1957, Begavi 1663, Ahmed bin Hanbel Müsned 4/285, 296, 300, 304, Albânî Miþkat 1917)

(176) Ödünç Alýnan Þey Telef Olur Veya Kaybolursa Sahibi Talep Ettiðinde Tazminatý Gerekir

(290) Ebu Umame el-Bahili (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Ödünç alýnan þey sahibine geri verilir! Bir müddet kullanýlmak üzere alýnan eþya sahibine iade edilir! Borç alacaklýya verilir! Kefil de borçludur!”  (Ebu Davud 3565, Tirmizi 1265, Ýbni Mace 2405, 2398, Ýbni Hibban 5094, Tayalisi 1128, Tabarani Mucemu’l-Kebir 7637, Abdurrezzak 14796, 16308, Beyhaki 6/88, Begavi 2162, Ahmed bin Hanbel Müsned 5/267)

(291) Safvan bin Ümeyye (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Huneyn savaþý günü, Safvan’dan bir çok zýrh ödünç almýþtý. Safvan:

−Ey Muhammed! Gasp olarak mý istiyorsun? dedi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Hayýr, bilakis kefil olunan bir hak olarak istiyorum!”  (Ebu Davud 3562, Tabarani Mucemu’l-Kebir 3739, Beyhaki 6/89, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/401/6/465)

(292) Abdullah bin Safvan ailesinden bir takým insanlar þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Safvan’a þöyle buyurdu:

−“Yanýnda silah var mý?”

Safvan:

−Emanet olarak mý, gasp olarak mý istiyorsun? dedi.

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Hayýr, bilakis emanet olarak istiyorum.”

Safvan’dan otuz ile kýrk arasýnda zýrh emanet aldý. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Huneyn savaþýna gitti. Müþrikler hezimete uðradýðýnda Safvan’ýn zýrhlarý toplandý ve onlardan bazý zýrhlar kaybolmuþtu. Bunun üzerine Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Safvan’a þöyle buyurdu:

−“Zýrhlarýmýzdan bazý zýrhlarý kaybettik, onlarý biz sana borç olarak ödeyecek miyiz?”

Safvan:

−Hayýr, ya Rasulallah! Çünkü bu gün kalbimde o günkü þeyler bulunmamaktadýr, dedi.

Ebu Davud dedi ki:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) zýrhlarý, Safvan Ýslam’a girmeden önce ödünç almýþtý. Sonra Safvan Ýslam’a girdi.

(Ebu Davud 3563, Tabarani Mucemu’l-Kebir 3739, Beyhaki 6/89, Ahmed bin Hanbel Müsned 3/401, 6/465, Albânî Silsiletu’l-Ehâdîsi’s-Sahîha 631)

Tazminat Ýle Alakalý Konular

(177) Bir Þeyi Telef Eden Sahibi Ýsterse Benzerini Öder

(293) Enes (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) kadýnlarýndan bazýsýnýn yanýnda idi. Mü’minlerin annelerinden bir tanesi Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e hizmetçisiyle içerisinde yemek bulunan bir çanak gönderdi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in eþi gelen çanaða eliyle vurdu ve çanaðý kýrdý. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) kýrýlan çanaðýn parçasýný aldý diðerine ekledi. Çanaðýn içine yemeði toplamaya baþladý ve þöyle buyurdu:

−“Anneniz kýskandý!”

Diðer bir rivayette bu hadiste þu ziyade bulunmaktadýr;

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Yiyiniz.”

Ýnsanlar da yediler. Nihayet Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in evinde bulunduðu hanýmýnýn içerisinde yemek bulunan çanaðý geldi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Yiyiniz.”

Kýrýlan çanaðý getiren hizmetçiyi ve kýrýk çanaðý alýkoydu. Nihayet insanlar yemeði bitirdiler. Kýrýk olmayan çanaðý hizmetçiye verip gönderdi ve kýrýk olan çanaðý bulunduðu evde alýkoydu.

(Ebu Davud 3567, Buhari 5304, Nesei 3965, Ýbni Mace 2335, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1523)

(178) Hayvanlarýn Telef Ettiði Þeylerdeki Tazminat

(294) Muhayyýsa (Rahmetullahi Aleyh) þöyle dedi:

“Bara bin Azib’in ekine düþkün bir diþi devesi, bir kimsenin bostanýna girip sahiplerinin aleyhine orayý ifsat etti. Bu hususta Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e konuþuldu. Bunun üzerine Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bahçe sahiplerine mallarýný gündüzün korumalarý, hayvan sahiplerine de hayvanlarýný geceleyin korumalarý ve geceleyin hayvanlarýnýn telef ettikleri þeyin tazminatý onlarýn sahiplerine olmaküzere hüküm verdi.”

(Ebu Davud 3569, Ýbni Mace 2332, Hakim 2/48, Beyhaki 8/342, Ahmed bin Hanbel Müsned 4/295, Albânî Silsiletu’l-Ehâdîsi’s-Sahîha 238)

(179) el-Haraç Bi’d-Damân

(295) Aiþe (Radiyallahu Anha) þöyle dedi:

Bir þahýs bir genç köle satýn aldý. Bu köle adamýn yanýnda Allah’ýn dilediði bir müddet kaldý. Sonra adam kölede bir kusur olduðunu gördü. Adam, köleyi satan kimseyi, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e þikâyet edip köleyi satýcýya geri verdi. Köleyi satan:

−Ya Rasulallah! Bu adam benim kölemden onu çalýþtýrarak faydalandý, dedi. Bunun üzerine Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“el-Haraç Bi’d-Damân.”  (Ebu Davud 3510, Ýbni Mace 2243, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1315)

Vekâlet Ýle Ýlgili Konular

(180) Vekâlet Caizdir

(296) Ukbe bin Amir (Radiyallahu Anh)’den rivayet edildiðine göre:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), Ukbe (Radiyallahu Anh)’a sahabeleri arasýnda taksim etmesi için biraz kurbanlýk koyun vermiþti. Onlardan Ukbe (Radiyallahu Anh)’ýn yanýnda bir tane bir oðlak kalmýþtý. Ukbe (Radiyallahu Anh) bunu, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e zikrettiðinde, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Onu da sen kurban et.”  (Buhari 2130, Müslim 1965/15, Nesei 4391, Tirmizi 1500, Darimi 1/78, Ýbni Mace 3138, Ýbni Hibban 5898, Tabarani Mucemu’l-Kebir 17/761, Beyhaki 9/269, 270, Begavi 1116)

(181) Alýþ Veriþte Vekâlet

(297) Urve bin Ebu’l-Ca’d el-Barûkî (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

“Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) kendisine kurbanlýk veya bir koyun almasý için bir dinar verdi. Urve (Radiyallahu Anh) iki tane koyun aldý, onlardan birini bir dinara sattý. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e bir dinar ve bir koyun getirdi. Bunun üzerine Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ona alýþ veriþine bereketle dua etti. Urve (Radiyallahu Anh) toprak satýn alsa kar elde ederdi.”

(Ebu Davud 3384, Buhari 3406, Tirmizi 1258, Ýbni Mace 2402, Darekutni 3/10/29, 30, Beyhaki 6/112, Ýbni Hazm 8/436, Ahmed bin Hanbel Müsned 4/375, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1287)

(182) Nikâhta Vekâlet

(298) Urve bin ez-Zübeyr (Radiyallahu Anh) Ümmü Habibe (Radiyallahu Anha)’dan tahdis ederek þöyle dedi:

“Ümmü Habibe (Radiyallahu Anha) Abdullah bin Cahþ (Radiyallahu Anh)’ýn nikahý altýnda idi. Necaþi’nin beldesine hicret etti ve orada öldü. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ümmü Habibe (Radiyallahu Anha) ile o Habeþ topraklarýnda iken evlendi. Ümmü Habibe (Radiyallahu Anha)’yý Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e Necaþi evlendirdi. Mehir bedelini Necaþi kendi yanýndan vermiþti. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ümmü Habibe (Radiyallahu Anha)’ya mehir olarak bir þey göndermedi...”

(Tabarani Mucemu’l-Kebir 23/402, Ebu Davud 2086, Nesei 3350, Ahmed bin Hanbel Müsned 27477)

(183) Talakta Vekâlet

(299) Ubeydullah bin Utbe (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

“Ebu Amr bin Hafs bin Mugire, Ali bin Ebi Talib (Radiyallahu Anh) ile Yemen’e gitmek üzere yola çýktý. Karýsý Fatýma binti Kays (Radiyallahu Anha)’ya vekili ile haber gönderip kadýnýn talakýndan baki kalan bir talaký da kullanarak onu boþadýðýný bildirdi. Haris bin Hiþam ve Ayyaþ bin Ebi Rebia’ya kadýnýn nafakasý ile emrini verdi.”

(Müslim 1480/41)

(184) Fýtýr Sadakasýnda Vekâlet

(300) Buhari (Rahmetallahi Aleyh) þöyle dedi:

“Abdullah bin Amr, kendi iþlerini gören vekiline, o kendisinden uzakta iken, küçük büyük aile halkýnýn fýtýr sadakalarýný kendi adýna vermesini yazmýþtý.”

(Buhari 2134)

Kefalet ve Havale Ýle Ýlgili Konular

(185) Kefil Ödemeyi Taahhüt Ettiði Borcu Üzerine Almýþtýr Borcun Ödenmesi Gerekir

(301) Ebu Umame el-Bahili (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’den iþittim þöyle buyuruyordu:

“Kefil ödemeyi taahhüt ettiði borcu yüklenmiþtir! Borcun ödenmesi gereklidir!”  (Ýbni Mace 2405, Tirmizi 1265, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1412)

(302) Abdullah ibni Abbas (Radiyallahu Anhuma) þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in zamanýnda bir kimse kendisine on dinar borçlu bir þahsa yapýþýp onu býrakmadý! Borçlu alacaklýya:

−Sana verecek yanýmda hiçbir þeyim yok! dedi. Alacaklý:

−Hayýr, vallahi bana borcunu ödeyene veya bana bir kefil getirene kadar senden ayrýlmayacaðým, dedi ve borçluyu Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e getirdi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) alacaklýya þöyle buyurdu:

−“Kaç zamandýr onu gözetliyorsun?”

Alacaklý:

−Bir ay, dedi. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Ben ona kefil oluyorum.”

Borçlu, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in söylediði vakitte borcu getirdi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ona: þöyle buyurdu:

−“Bu malý nereden elde ettin?”

Borçlu:

−Madenden, dedi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Onda hayýr yoktur!”

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) borçlu adýna alacaklýya borcu kendisi ödedi.

(Ýbni Mace 2406, Ebu Davud 3328, Beyhaki 6/74, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1413)

(186) Borçlu Ölen Kimseye Baþka Birinin Kefil Olup Borcunu Ödemesi Caizdir

(303) Ebu Katâde (Radiyallahu Anh) þöyle dedi:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e üzerine cenaze namazý kýldýrmasý için bir ölü getirildi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Arkadaþýnýzýn üzerine cenaze namazýný sizler kýlýnýz! Çünkü onun üzerinde borç vardýr!”

Ebu Katâde (Radiyallahu Anh):

−Ben onu ödemeyi tekeffül ediyorum, dedi. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

−“Onu ödemeye vefa gösterecek misin?”

Ebu Katâde (Radiyallahu Anh):

−Vefa göstereceðim, dedi. Ölünün üzerindeki borç on sekiz veya on dokuz dirhemdi.

(Ýbni Mace 2407, Nesei 4706, Albânî Ahkâmu’l-Cenâiz 85)

(187) Zengin Kiþiye Havale Olunan Ona Tabi Olur

(304) Ebu Hureyre þöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) þöyle buyurdu:

“Sizin biriniz bir zengine havale edildiðinde ona tabi olsun!”  (Buhari 2113, Müslim 1564/33, Malik 2/674/84, Ebu Davud 3345, Nesei 4705, Tirmizi 1308, Ýbni Mace 2403, Ýbnu’l-Carud 560, Ýbni Hibban 5053, Begavi 2152, Ahmed bin Hanbel Müsned 2/254, Albânî Ýrvau’l-Ðalil Fi Tahrici Ehadisi Menari’s-Sebil 1418) 

Hâtime:

Hamd âlemlerin rabbi olan Allâh’a mahsustur. Salât ve selâm yaratýlmýþlarýn en hayýrlýsý Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellem’in, âlinin ve ashabýnýn üzerine olsun.

Yardým ve baþarý, izzet ve þeref Allâh’tandýr.

O, her þeyin en iyisini bilendir.

Muvahhid Kullara Selâm Olsun.

Polat Akyol.

KAYNAK:

KUR’AN VE SAHÝH SÜNNET