YAZARLIK HÝKÂYEM

Yazarlýkla tanýþmam, Ýmam Hatip Lisesi’nde baþladý. Bendenize Edebiyatý sevdiren üç önemli isim var: Gündüz Gürgen, Celal Tarakçý ve Enver Etik.

Ýmam Hatip Lisesi’nde “Duvar Gazetesi” çýkardý. Bu gazeteye yazýlar yazarak, yazarlýða adým atmýþ oldum. Yazým çýktýkça çok mutlu olurdum.

Yazarlýkta ilke þudur: Çok okumak, araþtýrmak, okuduðunu not almak, dinlemek, kayýt altýna almak; Fiþ usulü çalýþmak. (Derli toplu olmasý bakýmýndan defter usulü daha garanti). Okumayan dinleyemez. Dinlemeyen dinlenmez. Çocukluðumda, rahmetli babam okur, ben de onu can kulaðýyla dinlerdim. Okuyan insanýn mutlaka yazmasý lazým. Zira; söz uçar yazý kalýr.

Evimizde kütüphane yetersizdi. Benim okuyacaðým kitaplar bulunmazdý. Ama okumam lazýmdý. O zaman yolum Ýl Halk Kütüphanesine düþerdi. O zaman Ýl Halk Kütüphanesi, bugün Devlet Tiyatrosu olan bina idi. Oraya gittiðimde büyük bir istek ve arzuyla; Þiir, Deneme, Hikaye ve Romanlarý okurdum. Eðer bitiremezsem, eve götürmek için emanet alýrdým.  O dönemde kütüphanede yer bulmak imkansýzdý. O yüzden erken gitmek zorundaydýk. Çünkü herkeste, okuma, ders çalýþma, bir þeyler yazma meraký vardý.

Ýlk yazarlýðým; “ÝSLAM’IN ÝLK EMRÝ OKU mecmuasý”ýnda baþladý. Yaþý 40 ve 50’nin üzerinde olanlar bilir “Cývýloðlu Yurdu” vardý. Bu gün Karatay Belediyesi ve yanýndaki iþ merkezlerinin olduðu yerde. Mecmuanýn idare yeri oradaydý. O zaman Konya’nýn ve hatta Türkiye’nin en kaliteli, en çok okunan ve en çok abonesi olan dergiydi.

Bir gün okuldayken bir telefon geldi; “Kazým hocam seni Konya Postasý’ndan çaðýrýyorlar.” Diyordu. Dersimi bitirince doðruca Konya Postasý’na gittim. Eski Sümerbank’ýn arkasý, dolmuþlarýn kalktýðý yerde eski bir binada (Bu gün Acartürk Ýþ haný) basýlýyordu gazete. Gazetenin sahibi bana; “Hocam gazetemizde köþe yazarý olmaný istiyorum.” Dedi. Bendeniz, “yapamam, ben hayatýmda hiç köþe yazarlýðý yapmadým, nasýl olacak?” cevabýný verdim. O: “Hocam mutlaka yazacaksýn, yarýndan itibaren gazetede spot gireceðim, ilan edeceðim, sen birkaç tane yazý getir de, biri girmezse diðeri girer” dedi.

Ertesi gün gazeteyi elime aldýðýmda, gazetenin sürmanþetinde; “kuvvetli kalem Kazým Öztürk, Çarþamba gününden itibaren gazetemizde” yazýyordu.  Ben bu yazýyý görünce iyiden iyiye heveslendim. Yani bana bu yazý doping etkisi yaptý.  Eve gidince ilk iþim gazeteye yazý hazýrlamak oldu. O zaman bugünkü gibi bilgisayar falan yok. Daktilo ile yazacaðým. Yazacaðým da ne yazacaðým, neyi yazacaðým, nasýl yazacaðým? Bir türlü karar veremedim. Sonunda elime bir tarih kitabý aldým, oradan ilgimi çeken bir bölümü aktardým. Ýkinci yazýyý da Kur’an Mealinden bir ayetin açýklamasýyla baþladým ve bitirdim.

Sabah olunca doðruca gazeteye yazýlarý vermeye gittim. Gazete patronu yazýlarý aldý ve yazý Ýþleri Müdürüne verdi. Ertesi gün gazeteyi aldým, önce yazým çýktý mý çýkmadý mý diye bakmak oldu. Evet yazým çýkmýþtý. O kadar çok sevindim ki anlatamam. Yazý, insanýn çocuðu gibi. Yazmaya günlük olarak baþladým. Ama birkaç hafta o kadar zor geldi ki bana! Adeta evin tavaný tepeme çökecek gibi oluyordu. Ruhum sýkýlýyordu, daralýyordum. Fakat bir kenarda da; gazetede bir köþem olmuþtu. Hergün o köþenin mutlaka dolmasý, bir þeyler yazýlmasý lazýmdý.

Bir hafta geçince alýþtým. Artýk her gün kendime yazmayý meslek edindim. Daktilo ile yazdýðým ve bilgisayar olmadýðý, internet denilen hikmetli ve sihirli cihaz olmadýðýndan yazýlarýmý bazen bir haftalýk, bazen iki veya üç günlük olarak verirdim. Tabii en son yazýmý verince güncelliði kaybolur ve tabir yerindeyse bozulmuþ yemek gibi olurdu.

 Köþe yazarlýðýna 1980’li yýllarda baþladým. O gün bu gündür Allah’a hamdolsun devam ediyorum.                 

Artýk bugün daha rahat ve bilgiye ulaþmak daha kolay. Çünkü internet, elimizin altýnda. Bilgisayar vasýtasýyla da, hata yapma oraný çok düþtü. Daktilo ile yazarken, gazetede ayrýca diziliyordu. Dolayýsýyla dizilirken hata yapma olasýlýðý daha çok oluyordu.

Gençlere önerim: okurken not alsýnlar. Mutlaka, ya fiþe, ya da deftere kaydetsinler. Zira kitap yazacaklarýnda, araþtýrma yapacaklarýnda, bir bilgi lazým olduðunda ulaþmak son derece kolay olur. 

Yazarlýk Hikâyemiz ve kitaplarýmýz hakkýnda bilgileri TYB’nin 08 Aðustos 2015 Cumartesi günü, Hüzeyme Yeþim Koçak, Ömer Lütfi Ersöz ve bendeniz yarýn Kültür park Ýl Halk Kütüphanesi Konferans salonunda anlatacaðýz. Gönül dostlarýmýzý bekleriz. (07 AÐUSTOS 2015)