M. NÝHAT MALKOÇ

            Bir ramazan ayýný daha geride býraktýk hayýrlýsýyla. Sayýlý gün her zaman olduðu gibi yine çabucak geçip gitti. O eski halk tabiriyle "Recep, þaban derken geldi geçti ramazan..." Biz ramazandan fazlasýyla hoþnut kaldýk. Ýnþallah o da bizden hoþnut kalmýþtýr. Ramazanýn içini doldurabilme, sevaplara nail olma bahtiyarlýðýna eriþmiþiz Allah'ýn izniyle.

            Bayramlar gelince yine o eski kliþe lâf geçer aklýmýzdan. Aklýmýzdan geçmekle kalmaz, yüksek sesle dillendiririz bu beylik sözü: "Âh nerede o eski bayramlar." Onu bunu bilmem ama bugün bu sözü söyleme hakkýmýz dünden daha fazladýr. Çünkü görünen o ki bu bayramda o eski bayramlarý daha çok arayacak, daha çok yâd edeceðiz. Burnumuzda tütecek o eski efsunlu günler. Yaþamakta olduðumuz hayat þartlarý bu sözü bize daha bir içten söyletecek. Mâziye, o eski bayramlara  olan yolculuðumuz daha bir yoðun ve içten olacak.

            Türkiye'de bayramlar bir baþkaydý eskiden. O kadim bayramlarda alýþveriþler yapýlýrdý. Anne babalar çocuklarýna, dedeler ve nineler ise torunlarýna  bayramlýklar alýrdý. Bu bir gelenekti toplumumuzda. Bu hediyeler sayesinde evler bayram yerine dönüþürdü. Fakat günümüzde hayat o kadar pahalandý ki o eski gelenekleri yaþatmak tam bir hayal oldu ne yazýk ki. Eþe dosta, çoluk çocuða ikram edilen baklavalar, þekerler ve lokumlar þimdi ateþ pahasý. Bu durumda gücün yetiyorsa gel de al, gel de ikram eyle. Ne mümkün?

            Bugünkü ekonomik þartlarda sýla-i rahim de hayal oldu maalesef. Zira otobüs ve uçak biletleri tabir caizse dokunanýn elini yakýyor. Akaryakýt fiyatlarýnýn yüksek oluþu da özel arabayla gitmeye engel oluyor. Bunun içindir ki artýk o eskisi gibi gidip gelmeler olamayacak. Ýnsanlar teknoloji marifetiyle (telefon, whatsapp, messenger vb. ) birbirinin bayramýný kutlamak mecburiyetinde kalacak. O içten sarýlmalar mümkün olmayacak bir daha.

            Bu bayramda eskisi gibi kapýlarýmýzýn zilleri çalmayacak. Evlâdýn ana babasýna, ana babanýn evlatlarýna olan hasreti dinmeyecek. Anlaþýlan o ki kendimiz çalýp kendimiz oynayacaðýz. Çalan telefonlarla, gönderilen mesajlarla yetineceðiz bu bayramda.

            Bu bayram, çocuklar için de týpký büyükleri gibi zor olacak. Zira umduklarý bayram hediyelerini ve bayram harçlýklarýný alamayacaklar. Buna en çok da onlara bu imkâný saðlayamayan büyükler üzülecek. Ezilecekler, boyunlarýný bükecekler ne yazýk ki. Eski bayramlarý yaþama ve yaþatma isteði belli ki lafta kalacak bu sene. Bir nostaljiye dönüþecek. O kadim bayram kültürümüzü yarýnlarýmýzýn teminatý olan çocuklara aktaramayacaðýz.

            6 Þubat günü yaþadýðýmýz Kahramanmaraþ merkezli çifte depremden(çifte acýdan) sonra aðýz tadýyla bayram etmek ne mümkündür? Oradaki vatandaþlarýmýz çadýrlarda ve konteynýrlarda yaþama mücadelesi verirken  bizim gülmemiz ne mümkün ne de doðrudur. Bu bayram, baþta deprem bölgesinde yaþayanlar olmak üzere, hepimiz için hüzünlü geçecek. Zira elli binin üzerinde insanýmýzý kara topraða verdik. On binlerce insanýmýz da yaralandý. Yüz binler evsiz kaldý. On binler yetim kaldý. Bütün bunlara raðmen hiçbir þey olmamýþ gibi bayram edemeyiz. Yaþanan onca acýyý ve trajediyi görmezden gelemeyiz. Onun içindir ki bu bayram diðerlerinden farklý olacak. Þair Halil Gökkaya'nýn dediði gibi "Biz Allah'ýn kuluyuz/Baþka kime gideyim?/Hüzünlerle doluyuz/Nasýl bayram edeyim?//Evler, araçlar hurda,/Yürekler kalmýþ darda/Kardeþlerim çadýrda; /Nasýl bayram edeyim?//Gönüller hep yanarken/Hâlâ zelzele varken/Yaralarým kanarken/Nasýl bayram edeyim?//Ýller boðulmuþ yasa,/Ýftarda mahzun masa,/Tesellin de olmasa;/ Nasýl bayram edeyim?"

            "Zaman her þeyin ilâcýdýr." demiþ atalarýmýz. Henüz taze olan deprem yaralarý da zamanla kabuk baðlayacaktýr. Hüzünler zamanla tesirini kaybedecektir. Zira acýlar unutulmaya meyillidir. Ýyi ki de unutmak var. Keza acýlara takýlýp kalmak hayatý yaþanmaz kýlar. Yaþananlardan elbette ders alacaðýz ama kederleri zaman nehrine býrakmasýný da bileceðiz. Þayet böyle yaparsak geri kalan ömrümüzü huzur ve sükun içinde geçirebiliriz.

            Hayat siyahýyla ve beyazýyla, hüznüyle ve sevinciyle bir bütündür. Ömür hep yokuþlardan ibaret deðildir; düzlükleri ve iniþleri de vardýr. Karamsarlýk ve ümitsizlik kâmil bir mümine asla yakýþmaz. Hayata her zaman pozitif pencereden bakacaðýz. Bunlar da geçecek elbet. Nice güzel günler bu milleti bekliyor. Rabbim acýlar vererek kullarýný sýnar. Fakat hiçbir zaman acýlar ebedî deðildir. Karanlýklarýn ardý aydýnlýktýr. Zira gecenin en karanlýk vakti güne en yakýn olduðu  zamandýr. Bu duygularla aziz milletimizin mübarek ramazan bayramýný tebrik ediyor, nice güzelliklere vesile olmasýný Allah'tan diliyorum. Rabbim aziz milletimizi bir daha böyle büyük deprem acýlarýyla imtihan etmesin.