-Afrika'da ne var ki?.. Ýþte bunlar kabile ilkel insanlar gibi çok iptidai düþüncelerle Afrika'yý anlamaya çalýþýrlar ama anlayamazlar.
Afrika'nýn kendini ifade etme, ediþ biçimi, estetik formu çok farklýdýr, orada insan sesi vardýr.
Orada insan bedeni vardýr ‘dans’ dediðimiz þey.
 
Dans kelimesi de manasýný yitirdi ,tabiri caizse kirlendi biraz.
Dans aslýnda bir ritüeldir Afrika'da bir hikayedir ,bir insanýn varlýk hallerini ifade eder.
Eðlence deðildir, her zaman kültürel bir dini ritüelin bir parçasýdýr aslýnda .
Ayný bizim teþbihte hata olmaz sema ayini gibi ,sema bir dans deðildir bir ayindir.
Zaten adý üstünde ayini þeriftir sema.
Afrika'ya gittiðinizde sanat kendini bu þekilde ifade eder.
 
Resim niye geliþmemiþtir, bir Afrikalý nereye baksa tablo görüyor, aslýnda her yer o kadar mükemmel ve güzel bir tabiatýn içinde yaþýyor ki onu kopyalama hissetmemiþler.
 
Tahkiye sanatý ‘hikaye anlatma sanatý’ sadece edebiyatla ilgili bir konu deðil.
Bir milletin kendi hikayesini anlatmasý.
 
Ýnsan hikaye anlatan bir varlýk ,bu sadece insanla sýnýrlý deðil ,kutsal kitaplar bize hikayeler anlatýr. Kýssa diyoruz biz onlara Peygamber kýssalarý Kuran da anlatýlan kavimlerin kýssalarý.
Yani ilahi dil üslup da tahkiye üzerine kurulu, bize bir hikaye anlatýyor, bir kýssa anlatýyor.
Buradan bir ders çýkart diyor, buradan bir ibret al diyor, bütün bunlardan kendi hayatýna dair bir ibret çýkart diyor.
 
Kaybettiðimiz en büyük þeylerden bir tanesi ,baþkasýnýn hikayesinin göz kamaþtýrýcý etkisi altýnda, kendimizin bir hikayesi olduðunu unuttuk. Baþkasýnýn aynalarýnýn daha büyük daha yaldýzlý olduðunu görüp, kendi aynamýzý unuttuk kendimizi unuttuk.
 
Bu dünyaya kendimizi kapatmak deðil, baþkalarýnda kendimize bakmak bize bir þey katabilir. Kendi aynamýzda göremediðimiz þeyleri görmemize imkan saðlayabilir.
 
Ýnsanýn yeryüzündeki serüveni de ölümle noktalanmýyor ölümde bir virgül.
Ebedi alemine geçiyoruz, yolculuk devam ediyor, hikaye devem ediyor.

Öldükten sonra, nasýl bir seyir izleyeceðimiz, neyle karþýlaþacaðýmýz burada yaptýklarýmýz ettiklerimiz belirliyor. Ölüm o manada bizim için hiçbir zaman bir son olarak görülmemiþtir.