Düþ çürüðü bir iklim mavi teninde sabahladýðým bukleleri semanýn yýldýzlarsa semazeni göðün alt yazý geçtiðim bir bülten ölümsüzlüðü irdeleyen þeþi beþ gölgemle zikrettiðim fikrimden bir yansýma ve iþte bekasý yerin göðün bense kim bilir kaç öðünde saklý tutuyorum tok midemi.

Tok evin aç kedisi dahi olmadým.

Açlýkla sýnandýðým ömrün ukdesi olsa olsa içtiðim bardak bardak þekersiz çayýn deminde çöreklenen varlýðým ve yalnýzlýðýn o tanýdýk simasý.

Renkler asýlý göðün doruðunda.

Sarýdan bir mevsim bir resim safran sarýsý imgelerin baþkaldýrýsý ve iþte ihya edilesi sefil yüreðim seferi ömrün acýlardan bir buket þiir derlediðim kâh gün bitimi kâh gün ortasý bense soyut devasa bir rahlede gizliyim aralýksýz.

Ýçime kaçtým öncesinde gözüme kaçan tozun tozunu almak adýna elimde pasaklý bir kâðýtla silmek için uðraþtým alýn yazýmda saklý kaçkýn yýllarla taban tabana zýt günümün uysallýðýnda önce gözlerimi ovuþturdum sonra yere kapaklandým hazýr çökmüþken dizelerimin üstüne diz dize geçen yýllarýn yalnýzlýðýma olan hâkimiyeti ile…

Elbet teferruata kaçtýðým kadar kendimden de kaçtým.

Býçkýn bir mimar olabilirdim.

Ya da bir Külkedisi.

Öncemde Alice okuduðum en sevdiðim kitapta rast geldiðim Joe ile benzer mizaçta bir yazar olmaya karar verdiðim çocukluðum ve ilk gençliðim.

Özet geçmekle iþtigal hayata ve özveri dolu bir de ön sözü oldu mu ömrün deðme gitsin keyfine.

Keyfe keder yaþamakla yaþamamak arasýndaki o ince çizgi týpký normalliðin sinyali iken sakince bir iklimde ýlýman seyrinde ve de ýlýk duþ alýp da geceye ve uykuya taziyelerini sunduðun yol yorgunu ödevler ve sabahladýðým geceler saati dahi kurmadan hazýr ol da nöbette hep de nöbetçi öðrenci olarak geçen yýllarýmdan düþense payýma ilerlemiþ bir gözlük numarasý ile numaradan uyuyormuþçasýna yonttuðum kalemin kölesi olmakla iþtigal ömrün tekabül ettiði yorgun zamanlarýn da kalesinde ömür sürdüðüm.

Bir rengim var mý sahi?

Ya da bir ülküm.

Üzengisi dünün yüz görümü þiirlerim.

Yankýsý dünün hali hazýrda rüyama giren öðrencilik yýllarým ve her biri dünde þüheda anýlarda misafir kalan onca sevdiðim insan ki sevmekten fazlasý da gelmezken elimden.

Ve iþte elimden düþmeyen kalem.

Yetmez ama…

Gözümden düþmeye gör yaþlarýmý.

Düþmeye gör ey, sen insanoðlu.

Bir de düþtün mü gözünden insanlarýn.

Kýrýk bir çerçeve.

Yorgun bir minval.

Tünediðim yazgým ve kanayan kanatlarým…

Dört duvar da yetmez:

Al sana beþ duvar ya da beþkardeþ.

Sürgün edildiðim coðrafyalarýn kanayan yaralarýnda da saklý iken anýlarým ve ölen insanlýk ve iþte mikado çöpleri gibi daðýnýk haletiruhiyem kemale ersem de hala çocuk kaldýðým belki de…

Belki de çocuksu bir tutkunun eseri ve nesridir tüm yazdýklarým bir algý eþiðinde salýndýðým kadar da hayallerin beþiðinde neyse içimde ukde kalan pembe gözlüklerimle de tavaf ettiðim kadar iç âlemimi ve hayallerin güncellenen seyrinde saklý tutulasý bir yazma arzusu ile tutuklu kaldýðým beyaz sayfanýn beni derinden ve aralýksýz çaðýran sesi…