Kýrýk bir tekeri yoktu hiçbir düþümün en çok da sahici düþlerim iken tek gerçeðim elbet düþlerdim önce gerçek kýldýðýmsa sonra.

Bir kesit belki de kesirli bir ölçüt:

Hele ki yok mu o kesif sessizlik…

Ben bir minvaldeyim bilemediniz: birden fazla minvalde.

Köpüren denize b/akýyorum da…

Yetmiyor ama ve ç/aðlýyorum yüreðimin köpüklerinde hayallerimi yüzdürüp köpük banyosu yapýyorum sonra her birini kurulayýp kucaðýmda önce sallýyorum sonra uyutuyorum.

Genzimden geçen hava gibi de kutsal iken sevgim.

Ben bir çocuðum aslýnda asla da bir kadýn olmayý ne istediðim ne baþardýðým söylenmesin zaten gözüm de yok gelmem gerekip de gelemediðim makamlarda rol yeteneðim de yok madem.

Ýçgüdülerim ve dürtülerim

Sýzlamýyor hiçbir yerim nazlanmýyorum da ve etrafýma bakýyorum da yaþýtlarýmý gözlemlediðimde:

Bir þeyler eksik bende ama onlara göre.

Eksik ya da fazla…

Fazla olansa taþan aklým yemin ediyorum ki bu da benim gerçeðim:

Performans gösterdiðim okullar ve sýralar ve amfiler:

Ýyi bir öðrenci olmaya yemin mi etmiþim ne?

Ama devamý yok bende:

Çünkü geliþim sonsuzlukla iþtigal doðduðumuz andan ölene deðin süregelen.

Devamý yok dedim de:

Meslek hayatýma giriþ yapýp da devamýný getiremediðim yalaným da yok hani:

Bir gece parmak hesabý yapmýþtým uykum kaçýnca ama koyunlarý saymadým kaç iþe girip kaçýndan istifa ettiðimi sayarken parmaklarým yetmedi.

Bu gün bonkörce kullanýyorum haklarýmý ve ben 38 iþ deðiþtirdiðime kutsal kitap üzerine yemin ederim hem de en afilisinden.

Banka sýnavlarý ve bana sunulan o rahat koltuk ama beðenmediðim bir þeyler illa ki mevcuttu:

Hayda, bas istifayý gir baþka banka sýnavlarýna ve sil baþtan.

Demem o ki, aziz dostlar ben alabildiðine aykýrý davrandým hayatta ne vardý iþte?

Al maaþýný sallabaþýný.

Öykündüðümse en üst makamlardý ve geliþimim asla nihayetlenmedi ne dün ne bu gün.

Kendimi bildiðime de pek bir emin ta ki kalem yazmaya baþlayýnca gördüm eksiklerimi.

Bir insan.

Bir evlat.

Bir dost.

Hele ki Allah dostu.

Gerçi Allah dostu bildiklerim de benden ellerini çekti mi…

Ýnsan kime inanacaðýný güveneceðini bilemez hale geliyor ve benim tek ve gerçek ve asil sadece bir dostum var: elbet merhametlilerin en merhametlisi Rabbim.

Düþkünlüðüm sevgiye ve insanlara gelin görün ki her biri nasýl da firar etti.

Feda ettiðim ömrüm tüm sevdiklerime sonra ben de firar etmeye karar verdim elbet kendimden elbet bedenimden ve tam da kýyamet kopacakken ve sabah ezaný okunurken…

Gerisi bende kalsýn desem de siz anladýnýz.

O halde devam edeyim:

Ölüm sadece kaderden gelmeli.

Ölüm sadece Allah’ýn rýzasý ile olmalý.

Hem güçlüyüm hem de güç ve zor bir insaným neresinden tutsam hayatý elimde kalýrken ve iþte elimden kayýp gidenler ve tam da elimden kayýp gidecekken caným annem.

Konuyu uzatmýyorum ve þükür duygumla yazýyorum bu satýrlarý:

Geçenlerden benden haz etmeyen biri dedi zaten:

‘’Kendini tekrarlýyorsun.’’

Ne kýrýk plaðým belki laterna ama duygu ekseninde sonsuzluðun coþkusu ile doluyken bu sahiden de mümkün mü?

Hele ki insanýn günü gününe uymazken…

Her düþ’ ün bir gerçeði var mademki.

Ve her gerçek de aralýksýz sorgulanmalý iken.

Ödüm filan da kopmaz hani insanlardan sadece onlarý kýrmamak adýna canhýraþ yaþadýðým kadar korkmam hiç birinden.

Ve bir þiirimde de dediðim gibi:

Asker adýmlarýnda yaþýyorum ben hem yalnýzlýðýmý hem duygularýmý.

Köküm saðlam üsteli temeli babadan ve yine babadan yadigâr ve ben son zamanlarda babamý çok arýyorum ve babam ölene deðin korumacý varlýðý ile beni sarýp sarmaladýðý kadar da uyguladýðý aðýr disiplin ile beni hayli yormuþ olsa da…

O gidince emir-komuta zincirinde deðiþim…

Tamam, tamam burayý da kýsa kesiyorum mademki birileri bana kýsa kes dedi iyi de kýsa saçý hiç sevmedim bana yakýþan illa ki uzun saç bir de uzun uzadýya anlatmayý yazmayý sevdiðim kadar.

Kýrbacý þahikanýn.

Kýrýk kanadý kýrlangýcýn.

Ya, ben nereye aitim?

Hayatýn neresindeyim?

Ve de yalnýzlýðýn kumpasý en çok hatta sadece kendimle kumar oynamayý sevdiðim kadar da kendime ettiðimin üzerine kimseyi de tanýmazken.

Kendi kaleme attýðým golü de saymazsýnýz, deðil mi?

Hele ki sevdalý kalemimin ucuyla da kazdýðým iken mezarým bir göç takviminde kayýtlý olmasam da biliyorum ki dünyaya kazýk kakmayacaðým bu yüzden telaþla dolu dolu yaþamak yazmaktýr ikbalim ve idealim.

Peki, ben gerçek miyim yoksa hayal ürünü mü?

Hayalsem neden caným yanýyor peki?

Yalnýzlýksa en sevdiðim en alýþtýðým sözcüklerse benim bu dünyaya ait olmadýðým kadar kalemimin kýnýndan bir bir çýkan çocuklarým ve evlatlarým.

Hatýrþinas insanlara duyduðum özlem ve de.

Bir de sýrtýmdaki delikler ve saplanmýþ hançerler.

Ama…

Dilediðiniz kadar yaralayýn benim bana yaptýðým kötülüðün kenarýndan geçemezsiniz bu yüzden dilediðiniz kadar da vurdumduymaz olun ve sizlerin o kesif sessizliðinde nasýl da rahmete ve ilhama denk gelirim hele ki sessizlik iken verilebilecek en büyük tepki…

Yozlaþmýþ dünyanýn çivisi çoktan çýkmýþken ben inatla çivi çakmaya devam edeceðim hem de ses etmeden en azýndan dünün yaralarýný kapatabilmek adýna baðrýma taþ bassam da artýk aðrýma gitmiyor ne sessizliðiniz ne de yalnýzlýðým…

Birileri dese bile…

Kendimi tekrarlamýyorum sadece hayat ve kader ne derse onu uyguluyorum ve Kafka’ya da malum olsun hani ve bir fazla ile:

Ben sadece edebiyattan ibaret olmayý çok isterdim týpký Kafka gibi ama ek olarak ondan daha fazla hüznüm var bir o kadar coþkum ve gaipten gelen de bir aþk bir ateþ bir sonsuzluk rüzgârý içime ters estiðim kadar da tersim fenadýr ama içimde öldürdüðüm öfke haz etmediðim yalan ve yakýnýndan bile geçmezken nefretin ve kinin ve kibrin ve son bir þey daha:

Duygusallýðýma da yenik düþtüðüm þu hayatta biliniz ki hassasiyetin duayeniyim ve caným yandýkça daha çok seviyorum caným acýdýkça kalemimi daha derine bastýrýyorum kýyýda köþede unutulmuþ bir eþya deðilim ben sadece bana tanýnan zamaný ve bana verilen haklarýn deviniminde duygularýmdan ve edebiyattan ibaretim yoksa yastýk altý mý yapmalýydým kalemimi ve tüm yazdýklarýmý ama ben canýmýn yanmasýndan duyduðum zevk ve aldýðým ilhamla yazýp yaþýyorum ve sizlere sormadan seviyorum sizleri ve daha da nicesini þükürler olsun ki sýra yeni yeni de kendime geldi ve sizler beni sevin sevmeyin ama bir müsaade edin de içimdeki yetim çocuðu koruyup kollayayým…