Kullarýný cem etmek veya tefrikaya düþürmek Rabbimizin kudretindedir.  Biri rahmet, diðeri beladýr. Her ikisi de fenadan bekaya gitmektir lâkin birinin ucu cennete, diðerininki cehenneme çýkar.
  
15 Temmuz’da neler olduðunu hepimiz idrak ettik artýk. Bu sebeple kýsa bir özet geçip, günümüz ahvalimize döneceðim.
 
O gece, saat 22 civarýnda, önce Ankara, sonra Ýstanbul semalarýnda F16 savaþ uçaklarý belirdi. Pilotlar ses hýzý birimi olan mach’ýn özellikle yüksek seviyelerinde, sonik patlamalarla tur atýyordu.
 
Olaðan dýþý bu durum karþýsýnda insanlar televizyon ve internetten bilgi almaya çalýþtý. Ardýndan, ne olduðunu öðrenmek için evlerinden çýkmaya baþladý. Caddelerde tanklar geçiyordu. Evet, yurtta bir darbe giriþimi olduðu apaçýktý.
 
 Tek þüpheli vardý: FETÖ Terör Örgütü...
 
Haber hýzla yayýldý ve meydanlardaki azýnlýk kýsa sürede çýð gibi büyüdü. Devlet kurumlarý, belediyeler, valilikler, parti ve televizyon binalarý teröristler tarafýndan bir bir iþgal ediliyordu. Halkýmýz iþgalleri engellemek için, ellerindeki silahlarý acýmasýzca kendilerine doðrultan darbecilerle, silahsýz ama imanlý bir mücadeleye giriþti.
 
Askerî birimlerde, kurumun içine sýzmýþ hainler ile bu vatanýn has evlatlarý boðaz boðaza gelmiþti. Genelkurmay Baþkaný dâhil çok sayýda komutan ve askerî personel hainler tarafýndan esir edilmiþti.
 
Bir televizyon kanalýndan cep telefonu ile milletine seslenen Cumhurbaþkanýmýz “Ölümüne, ölümüne!” demiþ ve havaalanlarýna, meydanlara çaðýrmýþtý herkesi. Baþkomutanýn emrini alan Türk milleti evlere sýðabilir mi? Yurdun her noktasýnda, ayný gayenin, ayný þuurun etrafýnda Allah rýzasý için cem oldu.
 
250 þehit, 2.196 malûlen gazi ve milyonlarca muharip gazi, asrýn en büyük terör belasý FETÖ’nün bir dolarlýk sýrtlanlarýna galebe çaldý, tarihimize altýn harflerle yazýlacak olan, onurlu bir zafer kazandý.
 
Elinde bayrak, dilinde tekbirden baþka bir þeyi olmayan asil milletimiz, ele geçirilen devleti, polis kuvvetlerine de destek olarak hainlerden geri alýp, seçilmiþ, meþru sahiplerine geri vermiþti.
 
Bu nasýl olmuþtu? Cem olmanýn bereketiyle safi iman kesilerek…
 
Allah cihat için yola çýkan Müslüman’ýn kalbinden korkuyu söküp alýr, yerine müthiþ bir cesaret ve þehit olma arzusu koyar. Þahadeti dileyenin karþýsýnda daðlar erir, denizler buharlaþýr. Çýð misali, her türden setleri yýka yýka, hainlerin, düþmanlarýn üzerine akar.
 
15 Temmuz’da bir duygumuz daha tavan yaptý. Millî ve dinî kardeþliðimiz… Demokrasi nöbetlerinde ve müteakip birkaç senede, damak ve dimaðýmýzda kalan tatla yaþadýk. Kucaklaþmanýn, yardýmlaþmanýn, hoþgörünün, birlik ve beraberliðin zirvesine çýktýk. Vatan hainlerinin adalete teslim edilmesine ayný avazdan oh dedik.
 
Peki, þimdi ayarýmýz neden bozuldu? Cem olmaktan tefrikaya nasýl düþüverdik?
 
Çünkü FETÖ boþ durmadý. Milyonlarca bot hesaplarla, yalan ve iftiralarla, býkmadan usanmadan, hýz kesmeden beyin yýkadý, bizi devleti yönetenlere düþman eden algýlara boðdu. Vatanýn manevi þuuru diri tutan has evlatlarýný hedef aldý, kanun boþluklarýndan yararlanarak edepsizce mahkemelerde süründürdü. Ýtibar suikastý ve psikolojik yýkýmla yaylým ateþi açtý. Nereden bulduklarý esasen bilinen ancak pek de dile getirilmeyen tehlikeli bir cesaretle, “Baþa geldiðimizde sizden hesap soracaðýz, kaçacak yer bulamayacaksýnýz.” nevinden tehditler savurdu.
 
Ve milleti can damarýndan vuran bir þey daha! Etiket fiyatlarýyla oynayarak yaptýðý ekonomik darbe yüzünden, hayatýn tepeden týrnaða her noktasýnda enflasyona maruz kaldýk.
 
Henüz sekiz yýl önce atlattýðýmýz vatanýn elden gitme tehlikesini, yüz binden fazla can yitirdiðimiz COVID-19’u, on bir ilimizi yýkan depremi, onlarca bölgedeki orman yangýnlarýný ve selleri çok çabuk unuttu bir kýsmýmýz! Ülkesinden can güvenliði nedeniyle kaçýp bize sýðýnan savaþ maðdurlarýný güya Türklük maskesiyle hedef alanlarýn asýl niyetinin iç savaþ çýkarmak olduðunu kavrayamadý. Ülkede pahalýlýða sebep olmanýn vatan hainliði seviyesinde bir suç olduðunu bilemedi. PKK’ya yapýlan operasyonlarýn maliyetini ölçemedi.
 
Cebindeki yangýnýn sorumluluðunu asýl müsebbipler yerine devleti yönetenlerde gören, idraki, þuuru ve hafýzasý zayýf, ancak vatan sevgisinden þüphe duymadýðýmýz güruh tuzaða düþtü, faturayý yanlýþ adrese kesti. Can havliyle eline geçirdiðinin boðazýna sarýldý. Kimsede insaf, vicdan, merhamet, adalet kalmamýþ dedirten bir manzaranýn tam ortasýna düþtük.
 
Tarihin tekerrür etmesi gafiller sebebiyledir. Yüce Allah gafilleri cem olmaktan çýkarýp tefrikaya sürükler. Tefrika belâya, bela fenaya…
 
Yapacaðýmýz tek þey var: Ciddi ciddi tefekküre dalýp, bekamýzý düþünmek! Dünya ve ahiret selametimiz yeniden cem olmakta, iyi, güzel ve doðruda, birlik ve beraberlikle tek çizgide saf tutmaktadýr.
 
Hele ki her an patlak vermesi beklenen, bizi de haricinde býrakmasý ihtimal dâhilinde olmayan 3’üncü Dünya savaþýnýn eþiðindeyken…
 
Yüce Allah’ýmýz, Kur’an ayetlerinde bize “Hâlâ akýllanmayacak mýsýnýz?" diye ne kadar çok sormuþ, deðil mi?
 
Mücella Pakdemir