Teslimiyetimin Lügati

/
- Oku'yor musun?
- Evet, lise son sýnýftayým.
- Hayýr, öðrenci misin diye sormadým ki...!
/

Uzak diyarlardan
bin yýl öncesinden geldim
açýk mýdýr, davetsiz misafirlere kitaplarýn ?

Uzun zaman oldu, soðuk ve karanlýk bir hava bozgununda kitaplara yüz sürüp kendimle yüzleþmeyeli. Her yolda kendi gölgeme engel olmaktan yorgun düþtüm. Kendime yalan olmuþtu fani bir hayat belki de. Belki de yalan olan dünyanýn sürüklendiði uçurumun kenarýnda yürümekte olduðumdan kaynaklanýyordu tüm yalancýlýðým. Her þeye karþý utançla baktýðýmdandý belki de tüm yabancýlýðým.

Öyle bir zamandayýz ki! Zenginlerimiz hamiyetsiz, fakirlerimiz gayretsiz, alimlerimiz amelsiz, idarecilerimiz adaletsiz, geride kalanlarýmýz ise ümitsiz.

Bu kadar derinliklerde ben, boþa bakýyorum sanki. Gözlerimi kapattýðýmda bütün çirkinlikler gidecek sanýyorum. O kadar çok þey yazýyorum ama boþa susuyorum. Yazmak ile okumanýn ve bunlarý konuþmanýn arasýndaki ince çizgili farký bir anlayabilsem, anlayýp bir de anlatabilsem. Ýlim açlýðýmýz o kadar çok ki! Suya, ekmeðe olan iþtahýmýz gibi.

Þimdi yapýlan savaþlarda her yerde silahlar konuþuyor. Halbuki cehaletin, tembelliðin ve büyük bid'atlarýn verdiði zararlar, bir savaþtan daha çok zarar veriyor insanlýðýmýza. Rabbi'mizin Habibi'ne verdiði ilk emri neden anlamak istemiyoruz. Oku'mak bu kadar zor mu geliyor artýk bizlere. Kâinat Güneþi'nin Halife'sinin "Kýrk Yýl" köle olmak uðruna söylediði söz neden aklýmýzýn bir yerlerine kazýnamýyor. Neden biz insanlarýn aklý da midesi kadar çalýþamýyor, kalbimiz de neden dilimiz kadar konuþamýyor. Neden bir insanýn elinden tutmadan önce, O'nu kalbinden, gönlünden yakalamaya çalýþmýyoruz hiç. Neden, neden!..

Nedenler çok ama benim açýmdan cevap sanýrým þu. Beynimiz artýk malümat ishali, aklýmýz öfkemizin esiri, bedenimiz þehvetin kölesi, midemiz de bir depo alaný artýk. Geriye kalan Kalb'imiz ise adýna günümüzde sosyal medya denen yeni bir silahýn gölgesinde, emeklemeden yürümeye çalýþýyor.

Artýk herkes bildiklerinin hâmili durumunda, kimse âmili olmuyor. Büyük laf edip küçük davranýþlar sergiliyoruz. Evimizdeki en cafcaflý süs eþyalarý da kütüphanemizde saklý. Ve en önemlisi, Yüce Kitabýmýzý evimizin en güzel, en uzak, en ulaþýlmaz köþesine koyup sadece mezarlarýmýza okuyoruz. Ölülerimizin de elbet Yüce Kitap’ýmýzýn sözlerine ihtiyacý var en az dirilerimiz kadar. Vicdanlara mahkûm ediyoruz taþlaþmýþ kalbimizi.

Bir çocuk, önce konuþmayý öðrenir. Sonra okumayý. En sonra yazmayý. Ve daha sonra da yaþamayý...

Eskiden fani dünyaya kapalý, Allah'a açýktý kalplerimiz
Þimdi hayatý o kadar sosyal bir þekilde yaþýyoruz ki

bütün dünya'ya açýk
Allah'a ve insanlara kapalý kalpler...

Vs...vs...vs...

Sonrasý kendimce;

Sessizliðim tahrip olup, sayfalara dönüþüyor.
Bir dilin bütün kelimelerini kullanýyorum da,
O'nu tarif etmek için noktalý yerleri doldurabileceðim bir sözcük bulamýyorum.

Bunun için susuyorum

yazdýklarýmý oku'dukça
Bunun için susuyorum

satýr aralarýndaki tefekkürle sadra yürüme gayretini kendimde buldukça
Bunun için susuyorum

susmanýn lügatçesinde bulurum belki O'nun vasfýný
O En Sevgili, belki de teslimiyetimin lügatine iþler Esma'sýný...

demir-ci