ABLAM

Sekreterim telefonla arandýðýmý söylediðinde ofisimin camýndan dýþarýsýný seyrediyordum.“Kim arýyor” diye sorduðumda sekreterim “ kendisinin avukat olduðunu ,sizin onu tanýmadýðýnýzý söylüyor.” Dedi. Merak etmiþtim. “Gelsin” dedim.
Kapýdan ofisime giren kiþi gayet düzgün giyinmiþ takým elbiseli, 45 yaþlarýnda elinde bond tipi bir çanta vardý. “Merhaba “ dedi. “Merhaba ,þöyle buyurun” dedim.
Adam elimi sýkarken “Ben avukat Cahit” dedi. “Þöyle buyurun lütfen” Adam elindeki bond çantasýný önündeki sehpanýn üzerine itinayla koyarken bir yandan da etrafa göz gezdiriyordu.
Kýsa bir hoþ sohbetten sonra,”Afedersiniz,sizi tanýyormuyum?” diye sordum. Adam yüzündeki sevecen hafif bir gülümseme ile dikkatle yüzüme bakarken “Hayýr, ne siz beni tanýyorsunuz nede ben sizi tanýyorum .Birbirimizi ilk defa görüyoruz “dedi. “Bu görüþmemizi neye borçluyuz diye sorsam ?” dediðimde “Anlatacaðým ama nereden baþlayacaðýma bir türlü karar veremiyorum” dedi. “Siz hele bir baþlayýnca arkasý gelir. Ama önce size ne ikram edebilirim?” “Soðuk olmayan bir soda olursa sevinirim” dedi. Adam . Ceketinin ön düðmelerini açtý ,oturduðu koltuða iyice yerleþti. Bu arada da dikkatli bir þekilde beni süzüyordu. “Sizi dinliyorum” dedim.

“Evlimisiniz?” dedi. “Evet,ikide çocuðum var.Biri kýz biri oðlan” dedim. “Allah baðýþlasýn” dedi. “Cümlemizinkini” diye cevap verdim.
“Baþtan söylediðim gibi ben avukatým. Buraya müvekkilemin bir davasýyla ilgili olarak geldim” “Hayýrdýr!,benimle mi ilgili yoksa þirketimizle mi ilgili?” diye sordum. ”Sizinle,tamamen þahsýnýzla ilgi” dedi. Ýyice meraklanmýþtým “Þu olay ne ise þunu düzgün bir þekilde anlatýrýmsýnýz? Lütfen!” dedim. Adam önündeki sehpanýn üzerinde duran bond çantayý açýp içinden birkaç evrak çýkardý.Arkasýna tekrar yaslandý ve anlatmaya baþladý:
“Benim müvekkilem þu anda Ýnegöl’de yaþýyor. Hali vaktide iyi. Oda sizin gibi evli ve Ýkisi oðlan biri kýz üç çocuk annesi.” “Allah baðýþlasýn,ama hala hiçbir þey anlamýþ deðilim” dedim. Sizden bir þey rica edebilirmiyim” dedi. “Buyurun!” dedim. “Anlatacaklarýmý bitirinceye kadar buraya,odanýza hiç kimse girmezse çok daha iyi olur” dedi. Temelli þaþýrmýþtým. Gayriihtiyari “Olur” dedim . Bu arada sekreterim konuðumun istediði sodayý getirmiþti.Sekreterime ikinci talimatýma kadar odama kimseyi almamasýný, telefon baðlamamasýný söyledim.

Adam yüzünü tamamen bana döndürmüþ dikkatli dikkatli bana bakarken bende dirseklerimle masama dayanmýþ adama bakýyordum.
“Anlatacaklarým belkide sizin hayatýnýzý kökten deðiþtirecek ama bunu yapmaya mecburum, mecburuz” dedi. Temelli meraklanmýþtým. Adam devam etti.
“Bir zamanlar bir aile varmýþ. Erkek öðretmen karýsý ise bir devlet dairesinde memur olarak çalýþýyorlarmýþ. Kadýn kendi ailesinin izni olmadan kocasýyla evlendiðinden kadýnýn ailesi kýzlarýn ret etmiþler. Erkeðinde hayatta kimse si yokmuþ. Bu ailenin bir yaþýnda bir kýzý varmýþ. Kadýn ikinci çocuðuna hamileymiþ. Doðumuna da az bir zaman varken bu ile kýzlarý ile birlikte Yalova’ ya tatile giderlerken Orhangazi’yi geçtikten sonra Yalova’ya yakýn bir yerde trafik kazasý geçiriyorlar. Baba vefat ediyor. Anne ve kýzý yaralý olarak kurtuluyor.  Ama ! anne aðýr yaralý. Kadýn son bir gayretle “Annemi arayýn,telefonumda annem diye yazýlý” demiþ ve sonrada kendinden geçmiþ.”
Ben adamýn anlattýklarýn can kulaðý ile dinlerken nasýl olduysa kendimi bu olayýn içinde hissetmeye baþladým.. ”Eeee!.. lütfen devam edin” dedim.
Adam tok bir sesle anlatmaya devam etti.“Aðýr yaralý kadýn yaralý kýzýyla birlikte hastaneye kaldýrýlýyor. Doktorlar kadýnýn karnýndaki çocuðu almaya karar veriyorlar.Alýyorlar. Nur topu gibi bir oðlan. Bu arada saðlýk görevlileri yaralý kadýnýn telefonundan annesini arýyorlar. Anne baþtan benim böyle bir kýzým yok falan demiþse de dayanamýyor “Geliyorum!” diyor. Kadýn çok geçmeden hastanede vefat ediyor.Fazla uzatmayalým, anneanne kendi ailesine hiç haber vermeden cenazeleri Yalova’da defnedip , bir yaþýndaki yeni gördüðü kýz torunu ile yeni doðmuþ erkek torununu alýyor, yazlýklarýna götürüyor. Amacý burada kocasýnýn haberi olmadan bu iþe daha sonra bir çare bulmak. Yazlýktaki evin bakýcýsý karý koca kýsa bir müddet kimsenin haberi olmadan bu iki yavruya bakýyorlar. Bir müddet sonra Anneanne geri dönüyor. Çocuklarýn ikisini de alýp Bursa’ya Çocuk Esirgeme Kurumu’na gidiyor. Kurum yetkililerine olanlarý anlatýyor.Bu çocuklarý buraya býrakmak istediðini , çocuklarý evlatlýkta verebileceklerini söylüyor. Gerekli iþlemlerin ardýndan kadýn çocuklarý iyi bir yere emanet ettiði için sözde içi rahat evine dönüyor.
Sizde bilirsiniz ki çocuklarý olmayan aileler çocuk almak için Çocuk Esirgeme Kurumu’na müracaat ederler. Bunlar da belli bir sýraya sokulur.Kurum elemanlarýnýn sýký denetimi ve incelemelerinden sonrada evlat isteyen ailelere önce bir yýllýk geçici olarak çocuklar verilir. Bu bir yýl içinde kurumun yaptýðý soruþma ve araþtýrmalardan sonra eðer aile çocuða iyi bir yuva verebileceði,çocuða bakabileceði kurum yetkilileri tarafýndan okeylenirse çocuk mahkeme kararý ile o ailenin üzerine nüfusta geçiriliyor.

Zamaný gelince mahkeme çocuklarýn kuruma býrakýlan ailelerinin adreslerine çocuklarýn evlatlýk verileceði davanýn görüþüleceði tarihi belirten davet yazýsýný teblið için gönderiyor ama üç defada yazý “Aranan kiþi veya kiþiler belirtilen adreste bulanamadý,tanýnmýyor” diye geri geliyor. Bunun üzerine mahkeme kurum yetkililerinin de onayýyla re’sen çocuklarý evlatlýk alacak olan ailelerin üzerine geçirilmesine karar veriyor.Genelliklede bu çocuklarýn isimleri deðiþtiriliyor. Olayýmýzda da böyle oluyor. Oðlaný Bursa’dan hali vakti iyi bir aile, kýzýda Gemlik’ten orta halli bir aile evlatlýk olarak alýyorlar. Daha sonra oðlaný alan aile ileride bir sorun çýkmamasý için o çevreden uzaklaþmak istiyor ve Ýstanbul’a taþýnýyor. Kýzý evlatlýk olarak aile de bir müddet sonra onlarda ayný nedenlerle Erdek’e taþýnýyorlar.”
Adam anlattýkça kendimi olayýn tam ortasýnda hissetmeye baþladým. Gayri ihtiyari ayaða kalkýp, sol elim belimde sað elimle aðzýmý tutarak odanýn içinde dolaþýyordum. Camýn önünde durdum.Dýþarýsýný seyretmeye baþladým. Elim ayaðým uyuþmaya,beynim karýncalanmaya baþladý.
Anlatan adama “Bu erkek çocuk benmiyim?” Diye soracaðým ama cesaret edemiyorum.
“Lütfen otururmusunuz?” dedi. “Siz devam edin.Bensizi dinliyorum” dedim.
Trafik kazasýnda vefat eden erkeðin kimsesi olmadýðýný söylemiþtim. Hastanede doðumdan sonra vefat eden kadýn ise kendi ailesinin tek kýz çocuðu imiþ. Ailesinin de hali vakti oldukça yerinde imiþ.
Bir inat uðruna hem kendilerini mahvetmiþler hemde çocuklarý. Anneanne kocasýna hiçbir zaman olanlardan bahsetmemiþ. Ýlk önce Anneanne ,kýsa bir süre sonrada kocasý vefat ediyor. Ha! bu arada kýz okuyor o da babasý gibi öðretmen oluyor.Kendi gibi bir öðretmenle evleniyor. Mutlular. Oðlan da iyi bir tahsil görüyor. Bir müddet Ýngiltere’de bir þirketin en üst kademesinde bir yerde görev alýyor. Daha sonrada bu þirketin Türkiye deki yeni açýlan bürosunda yönetici olarak görev alýyor.”
Birden döndüm adamda benim gibi ayaða kalkmýþ yavaþ yavaþ bana doðru geliyordu. “ Sormaya korkuyorum ama…” dedim. Adam yanýma gelip elini omuzuma atarak “Tam düþündüðünüz gibi” dedi. “Nasýl olur.? Bu zaman kadar?…” “Malesef bu iþler böyle yürüyor. Anneniz,babanýz saðmý?” diye sordu. “Annem sað, ama bu zamana kadar bana en küçük bir þey söylemedikleri gibi hissettirmediler bile.Ama nasýl olur,nasýl olur?…” dedim. 
Bilinç altým, sanki bu olayý bekliyormuþ gibi benden önce olayý kabullenmiþ görünüyordu. Ýkimizde ayakta camýn yanýnda dýþarýsýný seyrediyorduk. 
Adam anlatmaya devam etti “ Sizce de uygunsa artýk açýk açýk anlatmakta bir zarar görmüyorum.” Dedi. “Derinden gelen bir sesle “Buyurun !” dedim. 
“Annenizin ailesi baþtanda söylediðim gibi hali vakti iyi birileriydi. Annenizden baþka çocuklarýda olmayýnca tüm servetleri annenizin mirasçýsý durumunda olan size ve kýz kardeþinize kalýyor.” 
Ayakta sallanmaya baþladýðýmý gören adam koluma girerek masamýn önündeki koltuklara oturmama yardým ediyor. “Kýzkardeþi?. Kýz kardeþim…?” diye söylenmeye baþlayýnca adam” Evet kýzkardeþiniz” diyor. Boþ gözlerle karþýmda oturan adama bakýyormuþum. “Beni nasýl buldunuz?” diyebildim. “Çok uzun hikaye ama sonunda hem seni hemde kýz kardeþini buldum. “
Böyle durumlarda evlatlýk verilen çocuklar hem evlatlýk verilenlerin mirasýna hak kazanýyor hemde kendi anne ve babalarýnýn miraslarýný da alýyorlar. Ýþte bunun için tüm bu çabalarým” 
Ne söyleyeceðimi bilemiyordum. Tekrar ayaða kalktým. Camýn önüne geldim. Adamda camýn önüne geldi. “Kýzkardeþim þu anda nerede?” diyebildim. “Burada.Ýstanbul’da” dedi. “Görüþmek istersen oda seni görmek istiyor” dedi. Bir müddet düþündükten sonra “Bana birkaç gün müsaade edermisiniz,kendimi hazýrlamam gerekiyor da” dedim. Adam “tabi !” dedi. “Burada nerede kalýyorsunuz?” dedim. Adam bana kartvizitinin arkasýna kaldýðý otelin adýný telefon numarasýn yazýp verdi. “Sizi arayacaðým” dedim. 


Akþam eve geldiðimde annem halimden bir þeyler yolunda gitmediðini anlamýþ olacak ki “Hayrola evladým,iyi görünmüyorsun?” dedi. “Evet anneciðim öyle” diyebildim. “Anlatmak istermisin?” dedi. “Baþka çarem yok ki ama yemekten sonra” dedim. 
Bu arada eþim de halimi hiç beyenmemiþ “Ne oldu?” diye soruyordu. Baþka çare bulamadýðýmdan odamýzda bir yandan üstümü baþýmý çýkarýrken bir yandandan kýsaca olayý anlattým. Arkamý döndüðümde eþim yataðýn üzerine oturmuþ kocaman gözlerle bana bakýyordu. Aðzýndan ”n’olacak” kelimesi çýktý. “Bilmiyorum!. Yalnýz sen bildiðini belli etme yemeðe inelim” dedim. 
Bahçeye annem,eþim ve ben havuzun baþýndaki koltuklara oturduk. “Bak anneciðim bu zamana kadar seni ne kadar sevdiðimi biliyorsun. Þimdi sana bir þey soracaðým beni seviyorsan lütfen doðruyu söyle” dedim. Annem birden ayaða kalktý birkaç adým attý havuzun baþýnda durdu.Sað elini aðzýna götürdü. Çok derinden gelen bir sesle “Demek öðrendin!” diyebildi. “Ýþte evladým senelerce hep bu andan korktum.Bu anla karþýlaþmamak için buraya Ýstanbul’a taþýndýk. Ama kader bizi burada da buldu.” 
“Niye bu zamana kadar bana söylemediniz anneciðim?” dedim. “Seni o kadar çok seviyorduk ki kaybetmekten korktuk. Hem anneannen seni ve kýz kardeþini ne arayýp ne sormuþtu. Sanki Olanlardan seni ve kýz kardeþini sorumlu tutuyordu. Bende daha sonra anneanneni çok aradým ama bulamadým. Sana anlatmamamýzýn bir sebebi de yanlýþ insanlarla karþýlaþýp kötü duruma düþmemen içindi evladým” dedi. Yerimden kalktým annemin yanýna geldim. “Beni bu yaþa kadar baktýnýz, büyüttünüz, bana evlatlýk olduðumu hiç hissettirmediniz size karþý borcumu ne yapsam ödeyemem. Bilseydim de sizi nasýl terk ederdim ki ?… siz benim annem ve babam deðilmiþiniz?” 
Bütün olanlarý, büroma gelen adamýn anlattýklarýný olduðu gibi anlattým. “Ýþte her þeyi öðrendin oðlum, artýk ne düþünüyorsun?” dedi. Eþim “Bak birde kýz kardeþin ve yeðenlerin varmýþ, ne güzel” dedi . Annem,eþim ve ben havuzun baþýnda birbirimize sarýlmýþ olarak bir müddet öylece kaldýk. Neden olduðunu bilmiyorum ama hepimizin göz yaþlarý boþanmýþtý. 

Eþimle otelin önüne geldiðimizde ofisime gelen avukat yanýnda bir kadýn ve bir erkekle otelden çýkýyordu. Eþim “Bunlar olmasýn?” dedi. “Bilmiyorum !” dedim. Arabamýn içinden uzaktan onlarý izliyorduk. Biraz yürüdükten sonra durdular. Ofisimiz gelen adam kadýna güler yüzle bir þeyler anlatýyor,kadýnda yüzündeki tebessümle onu dinliyordu. Ayrýldýlar. Kadýn ve yanýndaki adam caddenin yukarýsýna doðru gitti, ofisime gelen adamsa aþaðýya doðru yürüdü. Eþim “Gel çýkalým” dedi. Birlikte kadýnla adamýn arkasýndan eþimle bende yürümeye baþladýk. Bir müddet sonra pastane gibi bir yere girdiler. Eþimle bende arkalarýnda oraya girdik. Onlarýn oturduðu masanýn yanýndaki masaya oturduk. Ismarladýklarýný ve ýsmarladýklarýmýzý yerken onlarýn konuþtuklarýn duyabiliyorduk. Kadýn “Bak hayatým avukat oðlan kardeþimi bulmuþ” dedi. Kocasý “ Ne güzel hayatým bak seninde bir kardeþin oldu kutlarým seni.Hem bu durumuda kabullenmiþ” dedi. Biz eþimle duyduklarýmýz karþýsýnda sanki büyünün bozulmasýný istemiyormuþuz gibi sessiz sessiz oturup yandaki masanýn konuþmalarýn dinliyorduk. 
Adam “Bak caným,þu anda kardeþin þu masaya gelip þuraya dikilse, ben senin yýllardýr görmediðin erkek kardeþinim dese ne yaparsýn?” Kadýn bir an durakladý ve “Boynuna öyle bir sarýlýrým ki yýllardýr hiç tatmadýðým,nasýl olduðunu bilmediðim kardeþ kokusunu doyasýya içime çekmeye çalýþýrým” derken kadýn iki kolunu göðsünde kavuþturup gözlerini kapadý. Gözünden yaþlar akmaya baþladý. 
Kocasý kadýna kaðýt peçete uzatarak “Al caným!” dedi. 
Artýk eþimle bende yerimizde duramýyorduk. Elimde olmadan masamdan kalktým…Yürüdüm… Onlarýn masasýnýn önünde durdum. Kadýn hala kollarýný göðsünde kavuþturmuþ o vaziyetde aðlýyordu. Benim masalarýnýn önüne yaþlý gözlerle gelip durarak kadýna içten baktýðýmý gören adam da ayaða kalktý, kadýnda ayaða kalktý. Masanýn karþý tarafýnda kýz kardeþim ve eþi,beri tarafýnda ise ben ve eþim öylece konuþmadan duruyorduk. Ben kadýna kadýnda bana bakýyor ikimizde aðlýyorduk. Sadece “Abla!, Ablacýðým!” diyebildim. 

Gözlerimi açtýðýmda hastanedeydik. Baþ ucumda caným annem, eþim, ablam ve eþi vardý.,. 
Artýk benimde bir ablam ve yeðenlerim var. Her fýrsat bulduðumuzda birbirimize gelip gidiyor.Yýllarýn býraktýðý hasreti gidermeye çalýþýyoruz.Hepimiz çok iyi kaynaþtýk, büyük bir aile olduk. 
Hepimiz o kadar iyi anlaþýyoruzki… 
Ha bu arada gerçek annemden bana düþen mirasý,ablama kabul ettirmek çok zor oldu ama olduðu gibi ablama býraktým. 

 Kamil ERBÝL