Hz. MUHAMMED (sav)

Hayatý ve tebliði hakkýnda en fazla bilgiye sahip olduðumuz, rahmetenlil alemin olarak insanlýðý þereflendiren, Kainatýn yaratýcýsý ve sahibi Allah-ü Teala’nýn Ýslam dinini teblið etme görevini verdiði son Ulü-l Azm peygamber. Peygamber Efendimiz (sav) peygamberlerin ortak özelliklerinden Ýsmet sýfatýna haizdi. Doðduðu ve hayatýnýn büyük bölümünü (52) geçirdiði Mekke cahiliye toplumunun yaygýn kötülüklerinin hiçbirine bulaþmadan temiz bir hayat yaþamýþ, iffeti, mertliði, merhameti ve hak severliðinin yaný sýra ticaret hayatýnda güvenilirliði sebebiyle “Muhammedü’l-emîn” (el-emîn) unvanýyla temayüz etmiþti. Nitekim Mekke halkýna Ýslam dinini teblið edeceðinde kavmine “Ey Kureyþ cemâati! Ben size, þu daðýn eteðinde veya þu vâdide düþman atlýlarý var; hemen size saldýracak, mallarýnýzý gasbedecek desem, bana inanýr mýsýnýz?” dediðinde onlar da hiç düþünmeden: “Evet inanýrýz! Çünkü þimdiye kadar Sen’i hep doðru olarak bulduk. Sen’in yalan söylediðini hiç iþitmedik!” dedikleri halde nefislerine ve þeytana uyarak Efendimiz (asv) in tebliðini reddettiler.  https://www.osmannuritopbas.com/peygamber-efendimizin-safa-tepesinde-kureyslileri-islama-daveti-nubuvvetin-4-senesi.html

            Ýki cihan serveri Peygamber Efendimizin (sav) hayat hikayesini aþaðý yukarý hepimiz biliyoruz. O (sav) tebliði sýrasýnda diðer peygamberlerin çektiði sýkýntýlarýn tamamýný çekti. Emin ve doðru bir kimse olduðunu her fýrsatta tasdik eden kavmi ve bazý akrabalarý tarafýndan yalanlandý, iþkenceye ve dýþlanmaya maruz kaldý. 40 yaþýna kadar asla yalan söylemediði, temiz ve nezih bir hayat sürdüðü bilindiði için kavminden kimse yalancýlýkla itham edemedi ama þairlik, kahinlik ve cinlerle uðraþmakla suçlandý. Allah-ü Teala’nýn kalblerini mühürlediði müþrikler dýþýndaki insanlar davetini kabul ederek Müslüman oldular ve Ýnsanlarýn en hayýrlýlarý olarak vasýflandýrýldýlar.

            Ýnsanlýk tarihinde ortaya çýkmýþ ama yalnýzca bir özelliðiyle tanýnan (asker, devlet adamý vb) meþhurlarýn aksine Peygamber Efendimiz (sav) pek çok özelliðiyle (peygamber, lider, devlet adamý, eðitimci, baba, eþ, dava adamý gibi) dünya tarihine damga vurdu ve deðiþtirdi. Diðer peygamberler gibi Efendimiz (sav) de yaþayan bir mucizeydi. Allah-ü Teala (cc) yarattýðý mucizelerle kafirlere meydan okur ve çaresiz býrakýr. Peygamber Efendimiz (sav) de yaþayýþý ve kendisine verilen mucizelerle kafirleri çaresiz býraktý. Çünkü peygamberlik görevinin her anýnda Allah’a (cc) güvendi ve tevekkül etti.(“Ey Muhammed! De ki: "Þüphesiz benim namazým da, diðer ibadetlerim de, yaþamam da, ölümüm de âlemlerin Rabbi Allah içindir." En’am 162)

            Bir lider ve dava adamý olarak ümmetine örnek olan sayýsýz özelliðini anlatabilmemiz mümkün deðil. Hiçbir insan Allah-ü Teala’nýn (cc) sevdiði ve Allah-ü Teala (cc) yý en çok seven Rasulullah’ý (sav) anlatmaya güç yetiremez. Ama O’nun (sav) bazý özelliklerini becerebildiðimiz kadarýyla anlatmamýz gerekirse;

Peygamber Efendimiz(sav) tüm yaþamý boyunca ümmi idi. Okumasý yazmasý yoktu ve kimseden ilim öðrenmemiþti. Murad-ý Ýlahi gereði, Mekke toplumunda temiz, güvenilir ama sýradan bir insandý. Vahye muhatap olduktan sonra hitabetindeki belagat, insanlarý etkileme gücü arttý. Allah-ü Teâla’nýn (cc) verdiði bu güçle toplumun en alt tabakasýndaki insanlardan ideal bir dava toplumu ortaya çýktý. Kalbi mühürlenmiþ olanlar dýþýnda nazar ettiði, konuþtuðu herkes tüm kötü huylarýndan arýndý. Düþmanlarý bile konuþmalarýndan etkilenmemek için kaçtýlar. Þairlikleriyle, hitabetleriyle övünenler karþýsýnda çaresiz kaldýlar. Küfr-ü inadi ile O’na (sav) þair diyenlerin dilleri (“Yoksa "onu (Kur'an'ý) uydurdu" mu diyorlar? De ki: "Eðer doðru söyleyenler iseniz, haydi Allah'tan baþka gücünüzün yettiklerini de (yardýma) çaðýrýp, siz de onun gibi uydurma on sûre getirin." Hud 13) ayetiyle dilleri tutuldu.

            Vahye muhatab olan Ümmi peygamber bir anda ruhlar için emsalsiz bir hekim, eþine rastlanmayan bir ýslahatçý, yeni bir medeniyetin kurucusu, usta bir siyasetçi, üstün yetenekli bir hukukçu, yüksek seviyeli bir hâkim ve tecrübeli bir komutan hüviyetine bürünerek, dinde tevhîd üzerine konferanslar vermeye, milletler tarihi ve iniþ-çýkýþlarý konusunda konuþmaya, felsefenin son derece karmaþýk konularýndan bahsetmeye, dünyanýn çeþitli din ve inanç sistemlerini eleþtirmeye, uluslararasý iliþkilerde, savaþ-barýþ konularýnda kararlar almaya, ahlak, medeniyet ve kültürün en güzel derslerini vermeye baþlamýþtý.

Risaletinden önce hiçbir askeri eðitimi olmayan Ümmi peygamber ayný zamanda hicretten sonraki dokuz yýl içinde Arap yarýmadasýný fetheden bir komutandý.

           Hz. Peygamber (asv) mükemmel bir eðitimciydi. Eðitim metodu konuþmayý deðil yaþamayý esas alan bir metottu. Öyle ki 23 yýlda 1,2 milyon mil karelik Arabistan çölünün daðýnýk, kavgacý, cahil, dik kafalý ve kültürsüz kabilelerini günümüzde mevcut modern anlamda hiçbir ulaþým, iletiþim ve haberleþme vasýtalarý olmaksýzýn bir dine, bir medeniyete, bir kanuna ve bir yönetime baðlayýverdi. Düþüncelerini deðiþtirdi, ahlaki eðitimden geçirdi, kültürel yönlerini düzeltti, vahþiliklerini medeniyete inkýlab ettirdi, kötülük ve çirkinliklerini iyilik, takva ve dürüstlüðe dönüþtürdü. Asýrlarca içinden kaliteli ve yetenekli bir insanýn çýkmadýðý kýsýr bir milleti öylesine verimli ve bereketli bir hale getirdi ki, her alanda yüzlerce otorite, âlim, sanatçý ve ünlü þahsiyetlerin yetiþmesini saðladý ve kýsacasý tümüyle dünya görüþlerini deðiþtirdi. Çünkü, O (sav) hayatýnýn her anýna yansýttýðý yüce bir ahlak üzerine yaratýlmýþtý. (“Sen elbette yüce bir ahlâk üzeresin.” Kalem 4) ve teblið ettiði Ýslam dinini konuþarak (lisan-ý kal) deðil yaþayarak (lisan-ý hal) teblið etti. (“Andolsun, Allah'ýn Resülünde sizin için; Allah'a ve ahiret gününe kavuþmayý uman, Allah'ý çok zikreden kimseler için güzel bir örnek vardýr.” Ahzab 21) Hz. Aiþe (ra) validemiz kendisine Rasullahý (as) soranlara “O’nun ahlaký ve yaþantýsý Kur'an'dan ibarettir. ” cevabýný vermiþti.

Allah Resulünün (sav) tebliðinde ortaya çýkan ikinci özelliði Þecaati (yürekliliði) ve cesaretidir. Kendisine mal, mülk, kadýn ve hükümdarlýk teklif eden müþriklere “Güneþi sað ay’ý sol elime verseler davamdan vazgeçmem” cevabýný verdiðinde iþkenceye ve suikaste uðrayacaðýný biliyordu. Tebliðinin Mekke döneminde pek çok iþkence ve dýþlanmaya maruz kalsa da davasýndan vaz geçmedi. Sabrý, sebatý, cesareti ve duasý sayesinde Ömer (ra) ve Halid b. Velid (ra) gibi pek çok düþmaný Müslüman olarak Ýslam dinine hizmet etti. Medine döneminde ise düþmanlarýnýn hiçbir saldýrýsýnda geri çekilmedi.  Huneyn savaþýndaki cesaretini sahabilerden Berâ b. Âzib þöyle anlatýr: “Ben de dahil bir çoðumuz o gün korkup kaçmýþtýk. Ancak Allah Resulünün hiç korkmadan yerinde kalýp savaþa devam ettiðine ben þahitlik ederim. Allah için savaþýn en kýzgýn anýnda O’nun yanýna sýðýnmýþtýk.”

Hicret sýrasýnda savunmasýz þekilde sýðýndýklarý maðarada arkadaþý Ebu Bekir (ra) i cesaretiyle teskin etmiþti. (“Hani o arkadaþýna, "Üzülme, çünkü Allah bizimle berâber" diyordu. Tevbe 40)

Peygamber Efendimizin (sav) hayatýnda göze çarpan diðer bir özelliði mütevaziliði idi. Günlük yaþantýsý son derece sade olan Allah Resulü (sav) baþta ashabý olmak üzere insanlara karþý son derece mütevaziydi. Mütevaziliði zorlama bir mütevazilik olmayýp samimiydi. Ashaptan Câbir b. Abdullah (ra) anlatýyor: “Allah Resulü sefer esnasýnda geride kalýr, kalanlarý sevk eder, terkisine alýr ve onlara dua ederdi. Onun en nefret ettiði þey, gurur ve kibirdi. Bu nedenle, “Kalbinde zerre kadar kibir olan cennete giremez” buyurmuþtu. Biri O’na: “Ey Allah’ýn Elçisi, insan elbisesinin güzel olmasýný istediði için böyle giyinmiþse ne buyurursunuz?” diye sordu da buyurdu ki: “Þüphesiz Allah güzeldir; güzel olaný sever; kibir ise, hakký kabul etmemek ve insanlarý küçük görmektir.”

Ebu Hureyre (ra) den de bir rivayet nakledelim. Ebû Hureyre (ra) anlatýyor: “Allah Resûlü buyurdu ki: “Þu insanlar artýk babalarý ve dedeleriyle övünmekten vazgeçsinler! Allah sizleri cahiliye devri kibrinden kurtardý. Artýk iki çeþit insan vardýr: Biri Allah'tan korkan mümin kiþi, diðeri de azýp sapýtmýþ kâfir kimse. Ýnsanlar Âdem’in çocuklarýdýr; Âdem ise topraktan yaratýlmýþtýr.”

            Peygamber Efendimizin (sav) herkesi kendisine hayran býrakan en önemli özelliði ise cömertliði idi. Allah-ü Teala (cc) Ýnsan suresinde cömert insanlardan þu þekilde bahsetmektedir:“Onlar, seve seve yiyeceði yoksula, yetime ve esire yedirirler. (Yedirdikleri kimselere þöyle derler:) "Biz size sýrf Allah rýzasý için yediriyoruz. Sizden bir karþýlýk ve bir teþekkür beklemiyoruz." Ýnsan 8-9)

Ayette geçen nezir kelimesinin bir yorumuna göre ayet þu þekilde anlaþýlmalýdýr: “Onlar, bir iyilik yapmayý adadýklarý, gönüllü olarak ibadet etmeye niyetlenip karar verdikleri takdirde bunu mutlaka yerine getirirler.”

Ayetlerin tefsirine göre müminlerin vasýflarýndan birisi de gözden çýkardýklarýný deðil, sevdikleri ve yararlanabilecekleri nimetleri muhtaçlara vermek, yedirip içirmeyi, doyurmayý görev bilmektir. Böylece âyet ferâgat ahlâkýnýn, “öteki”ne karþý sorumluluk duygusunun en veciz tanýmýný ve bunun Ýslâm’daki önemini dile getirmiþtir. Kýsaca âyete göre en deðerli iyilik, herhangi bir maddî veya mânevî karþýlýk, bir çýkar elde etme düþüncesi taþýmadan, hatta buyurulmamýþ olsa bile adamak, niyet edip karar vermek suretiyle kendi kendine ödev yükleme þeklinde belirlenip yapýlan iyiliktir. Meþhur kudsî hadiste bildirildiðine göre (Müsned, VI, 256; Buhârî, “Rikāk”, 38) bu þekilde gönüllü iyilik ve ibadet yapanlarýn kalpleri, basiretleri ve yollarý aydýnlanýr; inançlarý doðru, kararlarý isabetli, iþleri hayýrlý ve faydalý olur. Ýhtiyaç sahiplerine yardým etmekte Müslüman-gayri müslim ayrýmý yapýlmamalýdýr.https://kuran.diyanet.gov.tr/mushaf/kuran-tefsir-1/insan-suresi-76/ayet-8/diyanet-isleri-baskanligi-meali-1

Cömertliðin asýl sahibi ve Kerim (ihsaný bol, sonsuz cömert) olan Allah-ü Teâlâ hakkýnda Peygamber Efendimiz (SAV), "Allahü Teâlâ Cevad'dýr, yani cömert ve ihsan sahibidir. Bu sebeple cömertliði sever. Yine O güzel ahlaký sever, kötü ahlaktan da hoþlanmaz" buyurmuþtur (Süyûti, 1). Bir olayda henüz Müslüman olmayan Safvan, Allah Resulü'nün (sav) ganimet mallarý arasýnda dolaþtýðý sýrada, develer ve çobanlarla dolu vadiye hayran hayran bakýyordu. Peygamberimiz (sav) de onu göz ucuyla takip ediyordu. Ona hitaben, "Ebu Vehb! Vadi pek mi hoþuna gitti?" diye sordu. Safvan, "Evet" dedi. Peygamber'imiz (sav), "O vadi de içindekiler de senin olsun!" buyurdu. Safvan kendini tutamadý, "Bir Peygamber'den baþka kimsenin kalbi böyle cömert olamaz" dedi ve þehadet getirerek Müslüman oldu (Vakýd). Sonra Kureyþ'e, "Ey kavmim! Müslüman olunuz. Muhammed öyle ihsanda bulunuyor ki yokluktan ve yoksulluktan hiç korkmuyor" dedi (Müslim, Fedail)

Ýnsanlarý hiçbir þartta incitmeyen Efendi'miz (sav), kendisinden bir þey istendiðinde asla "Hayýr" demezdi. Ýstenen kendisinde yoksa dahi, borçlanýr ve ihtiyaç sahibini memnun ederdi. Bir gün biri, Peygamber'imize gelerek bir þeyler istedi. Allah Resulü (sav), "Sana vereceðim bir þey yok, git benim namýma satýn al, mal geldiðinde öderim" dedi. Efendi'mizin (sav) sýkýntýya girmesine gönlü razý olmayan Hz. Ömer, "Ya Resulallah! Yanýnda varsa verirsin, yoksa Allah seni gücünün yetmeyeceði þeyle mükellef kýlmamýþtýr" dedi. Allah Resulü'nün (sav) Hz. Ömer'in bu sözlerinden hoþnut olmadýðý mübarek yüzlerinden belli oldu. Bunun üzerine ensardan biri, (bir rivayete göre Bilal-i Habeþi) "Anam babam sana feda olsun ya Resulallah! Ver! Arþýn sahibi azaltýr diye korkma!" dedi. Bu sahabinin sözleri Efendi'mizin çok hoþuna gitti, tebessüm etti ve "Ben de bununla emrolundum" buyurdu (Heysemi) https://www.sabah.com.tr/yazarlar/hatipoglu/2021/04/25/allah-comertleri sever#:

Peygamber Efendimiz(sav) bir hadis-i þeriflerinde þöyle buyurmaktadýr.“Cömertlik, dallarý dünyaya uzanan cennet aðaçlarýndan bir aðaçtýr. Kim onun dallarýndan birine tutunursa, bu onu cennete götürür. Cimrilik ise, dallarý dünyaya uzanmýþ cehennem aðaçlarýndan bir aðaçtýr. Kim de, onun dallarýndan birine tutunursa, bu da onu cehenneme sürükler!” (Beyhakî, Þuab, VII, 435)

Cömertlik, îmandan gelen bir merhamet mahsûlüdür. Hadîs-i þerîfte buyrulur: “Gerçek bir mü’minde þu iki haslet aslâ bir araya gelmez: Cimrilik ve kötü ahlâk!” (Tirmizî, Birr, 41/1962) https:// www.islamveihsan.com/allah-cc-comert-olani-sever.html

 Ýnsanlara önce kendisi selam veren, büyük küçük kiminle konuþursa tümüyle ona doðru yönelen, el sýkýþtýðý zaman karþýsýndaki elini çekmeden elini çekmeyen, sadaka verdiðinde bizzat kendisi fakire teslim eden, bir meclise geldiðinde nerede boþ yer varsa oraya otururan, dostlarý veya komþularýnýn ihtiyacýný gidermekten asla geri durmayan, çarþýdan, pazardan aldýklarýný bizzat kendisi taþýyan, büyük-küçük, hür-köle, zengin-fakir ayrýmý yapmadan her kesimden insanýn davetine icabet eden, özür dileyenin özrünü hoþ gören, elbiselerini kendisi yamayýp ayakkabýsýný kendi tamir eden hayvanýna bakan, hizmetçisiyle birlikte yemek yiyen, acizlerin ve sýkýntýda olanlarýn yardýmýna koþan Allah Resulünün yaþam prensibi Ýsra suresinin 40. Ayetinde emredildiði gibiydi. (“Yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Ýsra 40) O (sav) yaþayan Kuran’dý.

Hz. Peygamber (sav) þefkatli, merhametli ve affediciydi.  Kur-an-ý Kerim’de bizzat Yüce Rabbimiz (cc) Peygamber Efendimizin (sav) þefkat ve merhametinden bahsetmiþtir. (“Andolsun, size kendi içinizden öyle bir peygamber gelmiþtir ki, sizin sýkýntýya düþmeniz ona çok aðýr gelir. O size çok düþkün, mü'minlere karþý da çok þefkatli ve merhametlidir.” Tevbe 128) ve (“Allah'ýn rahmeti sayesinde sen onlara karþý yumuþak davrandýn. Eðer kaba, katý yürekli olsaydýn, onlar senin etrafýndan daðýlýp giderlerdi. Ali Ýmran 159)

Allah Resulünün (sav) þefkatinden o günkü toplumda genel de ise tüm dünya toplumlarýndaki kadýnlar, çocuklar ve köleler-cariyeler-fayda gördüler. Peygamberimizin (sav) þefkat ve merhamet eksenli hayat düsturlarý gelenek ve örf kaynaklý olarak daha sonra dejenere edildi. Allah resulü (sav) kadýn ve çocuklarýn savaþta bile öldürülmelerine müsaade etmezdi.

Yine bir gün, akrabalarýndan çok sayýda kadýn Hazreti Peygamber (asv)’in etrafýnda toplanmýþ yüksek sesle konuþuyorlardý. Bu sýrada Hz. Ömer’in içeri girdiðini gördüler ve hemen bir kenara çekildiler. Bunun üzerine Peygamber (asv) tebessüm etti. Ömer (ra): “Ey Allah’ýn Elçisi, yüzünden tebessüm hiç eksik olmasýn, neden güldünüz?” diye sordu. Resulüllah (as) onu görünce kadýnlarýn korktuðunu ve saklandýklarýný söyledi. Ömer (ra) kadýnlara: “Benden deðil, Allah Resulünden korkun!” diye seslendi. Kadýnlar ise: “Allah Resulü çok kibar, sense çok hiddetlisin” diye karþýlýk verdiler.

Alemlere rahmet olarak gönderilen Resululah (sav) diðergam ve fedakar bir insandý. Allah Resulü (sav) insanlarýn faydasýný kendisine ve akrabalarýna tercih ederdi. En sevdiði kýzý Fatýma (ra) ya savaþ ganimetinden hizmet için köle vermemiþti. Kendisi ihtiyaç halinde iken bile baþvuran herkesin ihtiyacýný gidermeye çalýþýrdý. Vefat ettiðinde zýrhý borcu karþýlýðý bir Yahudi de rehindi. Borç, þahsi borcu olmayýp fakir sahabeler için aldýðý para karþýlýðý idi.

Dini uygulamalarýnýn tamamýnda önceliði akrabalarý olmuþtur. Nitekim Veda haccýnda kaldýrdýðý ilk faiz amcasý Abbas (ra) ýn faizi kaldýrdýðý ilk kan davasý da amcazadesi Rebia b.Haris’in kan davasýydý.

Rasulullah (sav) Allah-ü Tealanýn (cc) emrettiði diðergamlýk ve fedakarlýðý hayatýna yansýtmýþ ve ümmetine örnek olmuþtu. (“Onlardan (muhacirlerden) önce o yurda (Medine'ye) yerleþmiþ ve imaný da gönüllerine yerleþtirmiþ olanlar, hicret edenleri severler. Onlara verilenlerden dolayý içlerinde bir rahatsýzlýk duymazlar. Kendileri son derece ihtiyaç içinde bulunsalar bile onlarý kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliðinden, hýrsýndan korunursa, iþte onlar kurtuluþa erenlerin ta kendileridir. Haþr 9)      

Peygamber Efendimiz (sav) tebliðine ilk baþladýðýnda dört kiþi tebliðe cevap vermiþti. (Hz.Hatice validemiz, ardýndan Ebû Bekir, Ali b. Ebû Tâlib ve Zeyd b. Hârise) Veda Haccýnda ise (632) 120.000 den fazla sahabi bulunuyordu. Ýslam dini tüm Arabistan yarýmadasýný etkisine almýþtý.

Peygamber Efendimizin ( asv) 120.000 den fazla sahabeye irad ettiði Veda Hutbesi insanlýk tarihindeki ilk Ýnsan Haklarý Beyannamesidir. Hz. Peygamber, ayný anne ve babadan türeyen bütün insanlarýn eþit olduðunu söyleyerek baþladýðý hutbesinde genellikle insan haklarý üzerinde durdu. Vedâ hutbesinin ardýndan dinin kemale erip tamamlandýðýný ve Hakk’ýn rýzâsýna uygun düþen dinin Ýslâm olduðunu bildiren âyet nâzil oldu.(“Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladým ve sizin için din olarak Ýslâm'ý seçtim. “ Mâide 3)

Ýnsanlýk tarihini kökten deðiþtiren, Allah-ü Teala (cc) nýn son peygamberi, Ýslam devletinin ilk lideri, vakýf imparatorluðunun kurucusu ve ilk baþkaný Efendimiz (sav) sade bir hayat yaþamýþ, elindeki tüm maddi imkanlarý Allah yolunda harcamýþ,  tüm hayatý Enam suresi 162. Ayette bildirildiði gibi geçmiþti. (Ey Muhammed! De ki: "Þüphesiz benim namazým da, diðer ibadetlerim de, yaþamam da, ölümüm de âlemlerin Rabbi Allah içindir." En’am 162)

Resûl-i Ekrem’den geriye son derece mütevazi bir miras kalmýþtýr. Zira kendisi, “Biz

peygamberler zümresi miras býrakmayýz; bizim geride býraktýðýmýz her türlü servet sadakadýr” buyurmuþtur. Vefatýnda mülkiyetinde sadece beyaz bir katýr, silâhlarý ve bir miktar arazisi vardý. Arazilerin gelirinin ailesi için harcanmasýný ve kalanýnýn devlet hazinesine devredilmesini emretmiþti. Ölümünden kýsa bir süre önce elinde kalan 7 dirhemin, bununla Allah’ýn huzuruna çýkmaktan hayâ edeceðini söyleyerek fakirlere daðýtýlmasýný istedi. Kendisine ait bir zýrhý da borcu karþýlýðýnda bir yahudinin elinde rehin olarak bulunuyordu.  

Peygamber Efendimiz (asv) Vakýf insanlarýn þüphesiz en büyüðüdür. Allah-ü Teala (cc) nýn lütfettiði ilmini, saðlýðýný, malýný Allah yolunda vakfetmiþti. Peygamber Efendimizin (asv) tarihi etkileyen özelliklerinden birisi de Vakýf insan olmasýdýr. Peygamberimiz (asv) hayatýnýn tüm anlarýna sýnýrsýz cömertliði damga vurmuþtur. Öyle ki kendisi ihtiyaç halinde iken bile ashabýna maddi olarak yardým etmiþ, elinde bulunmadýðý zaman ise borç alarak cömertlik göstermiþtir. Vakýf olmanýn en büyük özelliði ise zaten cömertliktir.

Peygamberimiz (asv) vahiy yoluyla Allah-ü Teala’dan aldýðý ilmi insanlara cömert bir þekilde sunmuþtur. Sünnet-i seniyyesi ve hadis-i þerifleriyle Müslümanlara ýþýk ve örnek olmuþtur.

Peygamberimizin mirasý (ilim, sünnet) ebedidir. Kýyamete kadar baþka bir din ve peygamber gelmeyecektir.

Allah-ü Teala Rasulullah Efendimizi (cc) Yüce Kitabýmýzýn pek çok ayetinde övmüþ ve Müslümanlara örnek göstermiþtir. Peygamberimizin (asv) diðer peygamberlere üstünlüðü þudur: Allah-ü Teala diðer peygamberlerinden bu kadar geniþ özellikleriyle bahsetmemiþtir.

Ýlgili ayetleri þu þekilde sýralayabiliriz. “(Ey Rasûlüm!) Þüphesiz ki Sen, yüce bir ahlâk üzeresin!” Kalem 4) “(Ey mü’minler!) And olsun ki Rasûlullâh’ta sizin için, Allâh’a ve âhiret gününe kavuþmayý umanlar ve Allâh’ý çok zikredenler için bir «üsve-i hasene» (iktidâya þâyan en güzel bir örnek) vardýr.” (Ahzâb 21) “Þüphesiz ki Allâh ve melekleri, Peygamber’e (çokça) salât ederler. Ey mü’minler! Siz de O’na salevât getirin ve tam bir teslîmiyetle selâm verin!” (Ahzâb 56) “…Rasûl size ne verdiyse onu alýn! Size neyi yasakladýysa ondan da kaçýnýn ve Allâh’tan korkun! Çünkü Allâh’ýn azâbý þiddetlidir.” (Haþr 7) “Ey îmân edenler! Allâh’a itâat edin ve Peygamber’e itâat edin ki amellerinizi boþa çýkarmayýn!” (Muhammed, 33) “Kim Allâh’a ve Rasûl’e itâat ederse, iþte onlar, Allâh’ýn kendilerine nîmet verdiði peygamberler, sýddîklar, þehîdler ve sâlihlerle berâberdir. Onlar ne güzel dost(lar)dýr.” (Nisâ 69) “Onlar bilmiyorlar mý ki, kim Allâh’a ve Rasûlü’ne karþý koymaya kalkarsa, ona, içinde sürekli kalacaðý cehennem ateþi vardýr! Ýþte büyük rezillik budur.” (Tevbe 63) “(Rasûlüm!) Biz Sen’i ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiyâ 107) “And olsun size kendinizden öyle bir Peygamber gelmiþtir ki, sizin sýkýntýya uðramanýz O’na çok aðýr gelir. O, size çok düþkün, mü’minlere karþý çok þefkatlidir, merhametlidir.” (Tevbe 128) “(Rasûlüm!) De ki: Eðer Allâh’ý seviyorsanýz bana uyunuz ki Allâh da sizi sevsin ve günahlarýnýzý baðýþlasýn. Allâh son derece baðýþlayýcý ve esirgeyicidir.” (Âl-i Ýmrân, 31) “De ki: Allâh’a ve Rasûlü’ne itaat edin. Eðer yüz çevirirlerse bilsinler ki Allâh kâfirleri sevmez.” “Îmân edip sâlih amel iþleyenlerin, Rableri tarafýndan hak olarak Muhammed’e indirilene inananlarýn günahlarýný Allâh örtmüþ ve hâllerini düzeltmiþtir.” (Muhammed, 2) “…Rasûl size ne verdiyse onu alýn! Size neyi yasakladýysa ondan da kaçýnýn ve Allâh’tan korkun! Çünkü Allâh’ýn azâbý þiddetlidir.” (el-Haþr, 7)

“Ey îmân edenler! Allâh’a itâat edin ve Peygamber’e itâat edin ki amellerinizi boþa çýkarmayýn!” (Muhammed, 33) “De ki: Allâh’a ve Rasûlü’ne itaat edin. Eðer yüz çevirirlerse bilsinler ki Allâh kâfirleri sevmez.” (Âl-i Ýmrân, 32) “Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babasý deðildir. Fakat o, Allâh’ýn Rasûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. Allâh her þeyi hakkýyla bilendir.” (el-Ahzâb, 40) Peygamber Efendimiz (asv) kendisine bahþedilen nimetler ve meziyetlerle tüm insanlardan, peygamberlerden ve meleklerden üstün kýlýnmýþtýr. Kur’an-ý Kerim’de bildirilen bu özellikleri sýralamak gerekirse;

Allah Teâlâ’nýn bütün peygamberlerden Resûl-i Ekrem’e inanmalarý ve kendisine yardým etmeleri için söz almýþtýr. (“Hani, Allah peygamberlerden, "Andolsun, size vereceðim her kitap ve hikmetten sonra, elinizdekini doðrulayan bir peygamber geldiðinde, ona mutlaka iman edeceksiniz ve ona mutlaka yardým edeceksiniz" diye söz almýþ ve "Bunu kabul ettiniz mi; verdiðim bu aðýr görevi üstlendiniz mi?" demiþti. Onlar, "Kabul ettik" demiþlerdi. Allah da, "Öyleyse þahid olun, ben de sizinle beraber þahit olanlardaným" demiþti. “ Âl-i Ýmrân 81).

Allah-ü Teala O’nu (asv) onu bütün varlýklara peygamber gönderip rahmet vesilesi kýlmýþtýr. (“Ey Muhammed!) Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.“ Enbiyâ 107) ve (Biz seni ancak bütün insanlara müjdeleyici ve uyarýcý olarak gönderdik. Fakat insanlarýn çoðu bilmezler.” Sebe 28),

Resulullah(asv)  son peygamberdir ve Allah Teala (cc), dinini onunla tamamlamýþtýr. (“Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babasý deðildir. Fakat o, Allah'ýn Resülü ve nebilerin sonuncusudur. Allah her þeyi hakkýyla bilendir.” Ahzâb 40)

Peygamber Efendimizin (asv) varlýðý sadece inananlarýn deðil inanmayanlarýn da dünyada ilâhî azapla yok olup gitmesini engel olmuþtur. (“Oysa sen onlarýn içinde iken Allah onlara azap edecek deðildi. Baðýþlanma dilerlerken de Allah onlara azap edecek deðildir.” Enfâl 33)

Allah-ü Teala insanlar içinde sadece onun adýna yemin etmiþtir. (“Resûlüm!) Hayatýn hakký için onlar, sarhoþluklarý içinde bocalýyorlardý.” (Hicr 72)

            Allah-ü Teala ve Tekaddes hazretleri diðer peygamberlere adlarýyla hitapta bulunurken Peygamberimize (asv) “nebî” ve “resûl” diye yüceltici bir üslûpla hitap etmiþtir. [(“Ey Resûl! Kalpleri iman etmediði halde aðýzlarýyle «inandýk» diyen kimselerden ve yahudilerden küfür içinde koþuþanlar(ýn hali) seni üzmesin.” Mâide 41), (Ey Resûl! Rabbinden sana indirileni teblið et. Maide 67) ve (“Ey Peygamber! Müminleri savaþa teþvik et.” Enfâl 64)]

Sahâbîlerin ona birbirlerine seslenir gibi seslenmelerine izin vermemiþtir. (“Ey müminler!) Peygamber'i, kendi aranýzda birbirinizi çaðýrýr gibi çaðýrmayýn.” Nûr 63)

 Efendimizin(asv) bütün günahlarý baðýþlanmýþtýr. (“Böylece Allah, senin geçmiþ ve gelecek günahýný baðýþlar.” Feth 2)

            Baþka hiçbir peygambere lütfedilmeyen Ýsra ve Mirac mucizeleri Peygamberimize (asv) lütfedilmiþtir. [(“Bir gece, kendisine âyetlerimizden bir kýsmýný gösterelim diye (Muhammed) kulunu Mescid-i Harâm'dan, çevresini mübarek kýldýðýmýz Mescid-i Aksâ'ya götüren Allah noksan sýfatlardan münezzehtir; O, gerçekten iþitendir, görendir.” Ýsrâ 1) ve (“Sonra (Muhammed'e) yaklaþtý, derken daha da yaklaþtý. O kadar ki (birleþtirilmiþ) iki yay arasý kadar, hatta daha da yakýn oldu. Bunun üzerine Allah, kuluna vahyini bildirdi. (Gözleriyle) gördüðünü kalbi yalanlamadý. Onun gördükleri hakkýnda þimdi kendisi ile tartýþacak mýsýnýz? Andolsun onu, Sidretü'l-Müntehâ'nýn yanýnda önceden bir defa daha görmüþtü. Cennetü'l-Me'vâ da onun yanýndadýr. Sidre'yi kaplayan kaplamýþtý. Gözü kaymadý ve sýnýrý aþmadý.  Andolsun o, Rabbinin en büyük âyetlerinden bir kýsmýný gördü.” Necm 8-18)  

Bu ayetler âhirette en yüksek derece olan vesîle, fazîle ve makām-ý mahmûdu, ümmetini âhiret sýkýntýlarýndan kurtaracak olan þefaati sadece ona lutfetmesi kendisine olan üstün muhabbetini ve ona verdiði þerefi göstermektedir.}

Yüce Rabbimiz týpký Peygamber(asv) Efendimize benzersiz lütuflarda bulunduðu gibi Ümmet-i Muhammede’e bazý lütuflarda bulunmuþtur.

Cenâb-ý Hak, Resûl-i Ekrem’in ümmetini en hayýrlý ümmet kabul etmiþtir. (Siz, insanlarýn iyiliði için ortaya çýkarýlmýþ en hayýrlý ümmetsiniz; iyiliði emreder, kötülükten meneder ve Allah'a inanýrsýnýz. Ehl-i kitap da inansaydý, elbet bu, kendileri için çok iyi olurdu. (Gerçi) içlerinde iman edenler var; (fakat) çoðu yoldan çýkmýþlardýr.” (Âl-i Ýmrân 110)

Ümmet-i Muhammed’e ganimetler helâl, yeryüzü temiz ve mescid kýlýnmýþtýr.[( Allah tarafýndan önceden verilmiþ bir hüküm olmasaydý, aldýðýnýz fidyeden ötürü size mutlaka büyük bir azap dokunurdu. Artýk elde ettiðiniz ganimetten helâl ve temiz olarak yeyin. Ve Allah'tan korkun. Þüphesiz ki Allah baðýþlayan, merhamet edendir.  Enfâl 68- 69 ve Buhârî, “Teyemmüm”, 1; Müslim, “Mesâcid”, 3)}

Din konusunda Ümmet-i Muhammed’e zorluk ve güçlük yüklenmemiþtir. (Allah uðrunda, hakkýný vererek cihad edin. O, sizi seçti; din hususunda üzerinize hiçbir zorluk yüklemedi; babanýz Ýbrahim'in dininde (de böyleydi). Peygamberin size þahit olmasý, sizin de insanlara þahit olmanýz için, O, gerek daha önce (gelmiþ kitaplarda), gerekse bunda (Kur'an'da) size «müslümanlar» adýný verdi. Öyle ise namazý kýlýn; zekâtý verin ve Allah'a sýmsýký sarýlýn. O, sizin mevlânýzdýr. Ne güzel mevlâdýr, ne güzel yardýmcýdýr!  Hac 78)

Günlerin en hayýrlýsý olan Cuma günü özellikle bu ümmete tahsis edilmiþtir.[(Ey iman edenler! Cuma günü namaza çaðýrýldýðý (ezan okunduðu) zaman, hemen Allah'ý anmaya koþun ve alýþ veriþi býrakýn. Eðer bilmiþ olsanýz, elbette bu, sizin için daha hayýrlýdýr. Cum‘a 9) ve Buhârî, “Cumʿa”, 1; Müslim, “Cumʿa”, 17-22)}

Ümmet-i Muhammed’e yaptýklarý az iþ karþýlýðýnda çok sevap verilmiþtir. Onun yoluna uygun olarak yapýlan az bir amel, öncekilerin çok amellerinden daha hayýrlýdýr. Bundan dolayý onun ümmeti önceki ümmetlere göre daha az amel ile daha çok sevap kazanýr. Ýbn Kesîr, I, 400. Suyûtî, Hasâis, III, 217; Kastallânî, II, 722.4.  (Buhârî, “Ýcâre”, 11; T.C. SAKARYA Ünv. Sosyal Bilimler Enstitüsü Kur’an’a göre Ümmet-i Muhammed’in Özellikleri Abdullah AYGÜN Temel Ýslam Bilimleri-Tefsir Haziran-2008

Gönüllerinden geçen kötü düþünceler baðýþlanmýþtýr. (Buhârî, “Eymân”, 15; Müslim, “ Îmân ”, 201),

Yeryüzünün þahitleri sayýlmýþ (el-Bakara 2/143; Buhârî, “Þehâdât”, 6; Müslim, “Cenâʾiz”, 60) ve namazda baðladýklarý saflar meleklerin saflarý gibi deðerli kabul edilmiþtir (Müslim, “Mesâcid”, 4)

Diðer bütün peygamberler gibi Rasulullah Efendimiz (sav) de üstün bir ahlakla yaratýlmýþtýr.

Hz. Âiþe, Resûlullah’ýn ahlâkýnýn Kur’an’dan ibaret olduðunu belirtmiþ (Müslim, “Müsâfirîn”, 139), Hz. Peygamber de Cenâb-ý Hak tarafýndan en güzel þekilde eðitildiðini ifade etmiþtir (Münâvî, I, 429). Resûl-i Ekrem güzel ahlâk üzerinde özellikle durmuþ, ahlâkî erdemleri tamamlamak için gönderildiðini söylemiþ (el-Muvaṭṭaʾ, “Ḥüsnü’l-ḫuluḳ”, 8; Müsned, II, 381) ve yüzünü güzel yarattýðý gibi huyunu da güzelleþtirmesi için Allah’a dua etmiþ (Müsned, I, 403; VI, 68, 155), mükemmel imanýn güzel ahlâklý olmakla saðlanabileceðini bildirmiþtir (Ebû Dâvûd, “Sünnet”, 15; Tirmizî, “Raḍâʿ”, 11).Alemlere rahmet olarak yaratýlan ve Hatem-ül Enbiya(Peygamberlerin sonuncusu) olan Efendimizin (asv) risaleti evrenseldir. 

Peygamber muhiblerinden Prof. Ahmet Yüksel Özemre’nin konuyla ilgili yazýsýndan kýsa anekdotlarla konuyu bitirmek istiyorum. 

2.   Hz. Muhammed (sav) e kadar peygamberler bir ümmete gön­derilmiþ iken Cenâb-ý Hak (cc) Peygamber (sav) Efendimizi tüm insanlýða göndermiþtir. Câbir bin Abdullah'dan rivâyet edilen bir hadîsde: [("... Benden önceki her Peygam­ber, özellikle kendi kavmine gönderilmiþti; Ben ise bütün insanlara gönderildim" demektedir. Bu keyfiyet: " (Ey Muhammed!) De ki: "Ey insanlar! Þüphesiz ben, yer ve göklerin hükümranlýðý kendisine ait olan Allah'ýn hepinize gönderdiði peygamberiyim. O'ndan baþka hiçbir ilah yoktur. O, diriltir ve öldürür. O halde Allah'a ve O'nun sözlerine inanan Resûlüne, o ümmî peygambere iman edin ve ona uyun ki doðru yolu bulasýnýz." A’raf 158) ayeti ile Cenab-ý Hak(cc) tarafýndan teyit edilmiþtir.

3. Gene Kur'ân'da: (" O, Allah'a ortak koþanlar hoþlanmasalar bile dinini, bütün dinlere üstün kýlmak için, peygamberini hidayetle ve hak dinle gönderendir. Tevbe 33)

Þüphesiz ki her þeyi hakkýyla bilen yalnýz Allāh (c.c.)'dýr.

 Riyazüs Salihin, Erkam Yayýnlarý https://www.islamveihsan.com/salih-ruya-hadisi.html  M. YAÞAR KANDEMÝR DÝA Prof.Dr. Ahmed Yüksel Özemre HZ. PEYGAMBER (s.a)'in RÝSÂLETÝNÝN EVRENSELLÝÐÝ 24 Haziran 2005 ÝSMAÝL DURMUÞ DÝA MUSTAFA FAYDA DÝA Bir Dava Adamý ve Lider Olarak Hz. Muhammed (sas): Baþarýya Ulaþtýran Faktörler1 Prof. Dr. Osman Güner Nisan 1998 Kutlu Doðum Haftasý konferansý. Kur’an’a göre Ümmet-i Muhammed’in Özellikleri Abdullah AYGÜN Temel Ýslam Bilimleri-Tefsir Haziran-2008