Temkinli sevdiğimi kim söyledi ki? Öncemden firar edip de yakaladığım zamanın ucunda saklı iken alın terim ve işte dağılan mikado çöplerinde saklı o zemin: devasa bir kehanet bazense sıdkı sıyrılan rehavet en çok da çömdüğüm yalnızlığın kibrinden sıyrılıp da sevgiyle saçlarını ördüğüm kaderin tevazu yüklü gölgesinde uçuşan buselerim gibi ne buz kestiğim ne de sevgime ket vuranlara dahi sitem ettiğim…

 

 

 

Ve işte alametifarikası sözcüklerin…

Göğün tamburi gölgesi;

Yerkürenin afaki bestesi:

Hazana yürüdüğüm Ağustos’un zirvesi

Nakşeden bir duygu ki sevgi

Nükseden her kalp çarpıntımı

Özenle taradığım kadar sevdanın saçlarını

Öykünmekse aşka

Öldürmekse nefreti ve zulmü

Bekası günün

Dolduruşuna da gelmeden zalimin

Bir bir kök saldığım

Aşkın kirvesi

Ve işte beyitler aştığım…

Ve işte bentlerden sarktığım…

 

Hummalı bir coşkunun da arifesi

Adeta bayram ettiğim çocukluğumdan kalan bir anı

O an ki:

Anılarla dolu iken de mazi

En asil duygu iken de bende kök salan bu asi sevgi.

 

Bir dua…

Bir duvak…

Ve duayen renklerin açmadan solan

Hatmi çiçeği:

Öncem beyaz,

Andaki turkuaz

Yarınlarsa bazen pembe bazen sevdalı bir nefti

En çokla en azın buluştuğu

Neferi olmakla gurur duyduğum en ulvi hikmeti

Bahşeden Rabbime duyduğum bu aşka

Gönül koymadan da eşe dosta

 

Zarif bir terennüm

Safi gölgemde saklı azımsanan gücüm

Yere göğe şükrettiğim

Yâdında sevdalı dünümün

Gönlümde saklı surlardan firar eden

Ömrümün

Kutsandığım kadar da gönlümün

Nuru:

Gözümün suru

Aşkınsa katıksız huzuru

Sancılı ve sanrılı günlerin son bulduğu…

 

Eşkâli kayıp bir mısrada ise kendimi bulduğum

Azık ve de ayrık otu sözcüklerin ansızın vuku bulduğu

Ve işte şaşalı bir şiire daha öykünüp

Ve işte şiveli sözcükleri gömüp

Ve işte en asil telaffuz ile

İstanbul Türkçesinde

Zarif bir teselli babında

Şehrin de alametifarikası iken Yeditepe’nin zirvesinde

Doğan güneşe

D/okunmak babında

Neşrinde hayallerin

Nesrinde yazılası şiirlerin

En heybetli hikâyesi iken

Bilinmezin g/izinde…

 

Dur durak demeden

Sevebilmenin güncesi ve yetisi

Yetim yüreğimde büyüyen filizlerin nüktesi

Aldığım nefesi

Vermekle iştigal

Rabbime şükre biat

Bir hazdır ki yeniden doğabilmenin ukdesi

Aşk…

Nasıl ki şiarım…

Özlem nasıl ki içinde saklı yaralı miladımın…

Öznemle sakit

Özverimde vakitli vakitsiz sevdalarımın

Medarı iftarı

Aşkın gölgesinde dahi can bulan

Varsa yoksa gelecek baharların ihbarı:

Mademki gün bu gün azizim…

Mademki bu sevgide saklıdır dinmeyen hevesim…

Mademki aşk yoldaşım;

Mademki diz çöktüğüm kadar da şiirlerimdir solmaz ışığım…

 


( Gün Bu Gün Azizim... başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 25.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu