Gün bazlý bir yüklem diliyorum ve dilimliyorum yüreðin katlarýný olmadý geride kalan kat izinde ip atlýyorum düþmeden düþler gözümden bir de yakamdan düþmeyen devasa bir evren ki; aþkýn katsayýsýnda izafi bir rakým ve teselli bulduðum bulutlar adýný umuttan alan unutulmuþluðun da kýyýsýnda salýndýðým derbeder bir hayal.

Sözcüklerin oynatýþý.

Dayatmasý ve de ömrün.

Kibirli bir mukoza aþkýn sabit katsayýsý.

Yorgun yýllardan gelen bir özlem ve övünüp de dünümüzle günde saklý bir heyecaný b/ölüp da yarýnlara dokunmak adýna.

Belirteci var ya da yok zamanýn.

Zaman dilimlerinde kocaman bir pasta ne çikolatalý ne de çilekli çünkü zehirli her bir lokma.

Peyzajý ölüm olan bir ç/að aþkýn da çað atladýðý bir rahle ve bilinmezlik rücu ediyor bilindik bir terennüm yüklenip de mevsim ve arka ayaklarýnda düþlerin mýrýltýlar saklý haznesinde yangýnýn hazineler firarda elbet hayallerin ihanete uðradýðý bir duruþ.

Göðe yakýn bir durak ve içinde fink atan yolcular: her biri kibirli ve isyankâr ve dolduruþa gelen evrenden kayýtlarý silinmiþ.

Ýrkildiði kadar da var hani yolcularýn ve arkaya ilerleseler bile aralarýndaki boþluk git gide büyümekte.

Esir alan karanlýk.

Vasýflarýn yok sayýldýðý ve manidar gülüþler ne çok da çatlak fay hattýnda oysaki Tanrý ertelemiþti büyük depremi.

Tebessümleri de çalýnmýþ mevsimin ve feri kaçmýþ bir aydýnlýk tümden gelen duygularýn vardýðý o rota.

Aþkýn teyakkuzu nihayetinde kapý dýþarý edilen aþk meleði ve taslaklarda iz buluyor renkler aslýnda renk buluyor izler aslýnda her þeyi yoktan var eden tek güç.

Sanrýlarýn bitiminde gölgeler oynaþýyor ve geçmiþinde takýlý düþlerin o yorgun ruhlar bir ikilem ki mevkii de yok mevsimin aslýnda sönük bir ýþýk mevsime sirayet eden o iç çekiþ ve iþte kumpanyasý yerin göðün her biri tek kiþilik týpký özgürlüðü kýsýtlanan insanlýk gibi ve de alýntý her bir isim ne de olsa çalýntý mahsullerde açýyor cýlýz çiçekler ve doðan her bebek aslýnda Tanrýnýn yeryüzüne gönderdiði bir armaðan ve kimsenin de fark etmesine olanak yok.

Sözcükleri kýrpan bir þair.

Þairi kýrpan kader.

Kaderi kýrpan keder.

Ve teselli saklý yüreklerde karaborsa sevinçler merdiven altý aþklarda boykot ediyorlar þehvetli bedenleri.

Göðün tema’sýnda saklý temassýz yürekler ne de olsa melekler uzaktan seven insanlara bonkör davranýyor.

Kehanetin dibe vurduðu ve ihlaslý düþler artýk aðlayan tek bir insaný dahi kaldýrmýyor yürek ve dokunulmazlýðýnda sevginin peyda oluyor iyilik perisi.

Sancaðýna asýlý bir düþ ve keþiþ.

Aþkýn hatýrýna suya bandýðýmýz umut.

Kýrk dereden su getiriyor melekler ve kâhinler de yolcularýn duacýsý yine de kem küm ediyor yanlý aðýzlar belki de yarým aðýz yaþayan ve sevme taklidi yapan insanlarýn beyaný iken yalancý sevgiler artýk geçiþ hakký tanýnmýyor kötülüðe.

Bir rötuþsa yapýlmasý gereken ve ünlem imlecinde þaþkýn bir gülüþ derken bir kalemde yok sayýlýp o haris gölgeler iyiye geçiþ hakký tanýyan bir izlek: açlýktan midesi sýrtýna yapýþmýþ çocuklarýn ve henüz doðmuþ bebeklerin de takkesi henüz düþmemiþ lakin öylesine temiz ve masumlar ki satýrlarda saklý acýlar onlara temas etmiyor ve bedenlerindeki minicik dokunuþlar ve Ýlahi Gücün de korumasý altýnda büyümeye nasýl da istekli umutlar.

Gökte takýlý bir kamera.

Yeryüzünde binlerce termal kamera.

En çok da yüreði kayýt altýna alan ve devasa zulümle iç içe geçen insanlar hani göz temasýndan dahi korkan yine de sevmeyi ertelemeden ölümü bile soðukkanlýlýkla karþýlayan.

Sözcükler pekmez tadýnda.

Akýþkan olan bir rahmet var çoðu insanýn pek de haberdar olmadýðý.

Kalp gözünde iskeleye yaklaþan bir vapur belki de yolcularýný alýp da diðer yakaya taþýyacak olan ve hiçbir haris düþe de geçiþ yok.

Aþkýn sarmalýnda bebeksi bir gülüþ ve masum bir çaðrý.

Hayatýn himayesinde dokunulmazlýðý hala kalkmamýþ masum düþlerin ve çemberin feleðinden geçen kimse fazlaca raðbet görmüyor.

Mimozalar solgun ve de salgýn.

Baharýn habercisi ve de yarýnlara dokunmak adýna týpký güneþin halesinde sarý benekler ve sarý benizli ruhlar ki az evvel göç ettiler bir önceki iklimden ve asla da göçmen kuþlara eriþme hakký verilmedi ne de olsa bir mevsimden diðerine vize hakký tanýnmadý henüz.

Bukalemun yürekler: bir sevdalý bir kindar bir nefsine âþýk bir de nefesini tutan.

Bir çýðlýksa zuhur eden, yaralý bir kuþ ve bucaðýnda yavrusu aþkýn da sadýk olduðu ve saltanat sürdüðü tabiat ve babadan geçen genler asla kolektif bilinç geçiþ hakký tanýmýyor lakin gidiþat sorgular ve de sürüklerken hayalleri geniþ mezhepli yolculuklarda insan giriþine izin yok.

Dökülen saçmalar artýk kim tetikledi ise o tüfeði.

Dökülen saçma duygular aþký da hüznü de yok sayan.

Dökülen yaþlar.

Yüzünden düþen bin parça insanlýðýn ve gölgelerin maðdur kýldýðý aþkýn bitap düþtüðü nihayetinde üþütüp de aklýný yitirenler.

Kumanyasýnda ne saklý ki Tanrý çoktan bahþetmiþken iyi de kimseler akýl edip de açýp da bir bakmadý bile içlerinde saklý olana.

Tuzaða düþen ne insan ne felek.

Tüzüðü yok sayan bir adalet ne de olsa insanlýk kulvarýnda bol malzemeden örülüyor hayatlar ve genleri ile oynanan insanlýk asla da tevazu sahibi deðil.

Gel geç aþklarýn rücu ettiði evrende masumiyetin titrek ses yaftalara da izin vermiyor ve nihayetinde yoksunluðun mizacýnda güneþ doðuyor üstelik dünyanýn kalan yarýsý karanlýk iken ve sevdalý mizansenlere sahip çýkan bir çaðrýnýn da çýð gibi büyüdüðü.

Akýl almazlýðýn ýskonto yaptýðý.

Bol kepçeden daðýtýlan özgürlük artýk ölü bir kuþun leþinde saklý mikroptan da öte ve sað çýkacak olan sadece saðduyu.

Annesiz düþler.

Annesiz bebekler.

Belki de bebeði olmayan anneler.

Güneþin doðmasý için ne geç ne erken ve bir bebeðin doymasý için de sadece kaderin ona izin vermesi gerekli olan.

Açýða alýnan bir düþte saklý gözyaþý ve gözyaþý ile beslenen bir melek ki yeni doðan ünitesinde açlýklarý sadece bu þekilde gideriliyor ve düþlerin geçiþ hakký tanýnmasý ile insanlarýn arasýndaki boþluk yavaþ yavaþ doluyor.

Künyesinde umut yazan.

Kulvarýnda birinci olan.

Bir bebeðin hatýrýna tüm dünyanýn þerit deðiþtirmesinden son anda vazgeçen.

Habis ur cehaleti sarmýþken ve iyi niyet iken yutkunduðumuz kolayca ve de boðazdan geçen.

Son çaðrýsý ile galeyana gelen yeryüzünden bir vazgeçiþ belki de en çok da zulmün sonlandýðý ve bebeðin hatýrýna tüm insanlara yeniden yaþama hakký tanýnmýþken üstelik annesi olmayan bir bebeðin de sütannesi iken iyi niyet ve umut ve gözleri görmeyen bir çocuðun kalp gözüyle eþlik ettiði düzenek hele ki insanlar çoktan umudunu kaybetmiþken…

Uçurumun kenarýnda tam düþecekken bebeðine kavuþan.

Ölü annesinin rahminden son anda çýkarýlan.

Ve her ümidin de her hayalin de bir sahibi ve gerçekçiliði varken elbet içimize ve de evrene umut doðarken güneþten bile sýcak ve iþte tek bir bebeðin hatýrýna son anda felaketten dönen insanlýk hele ki iki canlýnýn birbirine duyduðu ihtiyaç ile sahipsiz bir bebeðin de kavuþtuðu o anne üstelik anne olmayý da en çok hak etmiþken uçurum çiçeði elbet gülen gözlerinde umudun yeniden neþreden doða ve aydýnlýðýn da sonsuza kadar saklý duracaðý…