Ýhbar ettim düþ yolunda peyda olan o gerçeklerden yola çýkýp da varamadýðým eksende rahmet dilediðim her ölü dünü ve üzüncü.

Seyrettim dibini, kavanoz dipli mihraklarla yoldan çýkmýþlýðýný asla sorgulamayan, tümden varan söz kýrýmý yalýtýlmýþ gerçeklerin.

Ve eledim en doðurgan nefreti, sürgün eyledim acýmasýzca süregelen onca tahakkümü ve seferberliðini boykot eden merhamet ve ýskartaya çýkmýþ huzur iken mesken edilesi þu anlamsýz döngünün ve sürgüsünü kýran hangi savaþçýysa görmezden gelinmenin en katýksýz, o rüþtünü ispatlamamýþ merhameti, iz bildiðim bir gölgeye yýðdým kötülük ve düþkün mizaçlý anlamsýzlýk iken yoldan çýkmýþlýðý marifet bilen.

Bir imgeden diðerine seðirten hangi çapkýn tümce ise; rest çektim ünlem yüklü cümlelere askýntý olan bilinmezin indinde, görmezden gelmek kadar en aykýrý mekanizma, benliðini sorgulayan ve yalýtýlan mizacý ile masumiyet, tepe taklak olmuþ olsa da zincirleme onca kazanýn en sübyaný.

Bir gölgeye rast geldim gecenin zifiri boðarken aþký ve sevgiyi.

Bir sureye rast geldim okunan ezanda.

Bir sevgiye teðet geçti þeytan ve hangi melekse bir baþýna, soludu çaresizliði baþtan savma.

Dengimi ayartmýþtý kader, dengini yitirmiþti kadýn ve adam.

Bir çocuk soludu acýyý ve yarasý deþildi anasýnýn sýcaklýðýna doyamazken belki de ana yüreði özlemine dayanamayacaðýnýn bilincinde solmuþken yolun tam da ortasýnda.

Suretler asýlsýzdý ve renksiz.

Tümceler katýksýzdý ezelden.

Yontulmuþ nefret iken beþerin ihaneti ve sezinlenen hangi rüya ise, gözlerim açýk, mest olduðum gündüz vakti…

Yine de yeniden diyebilmenin özlemi ile saf tuttuðum ve sükûtu delen o çýðlýðý görmezden gelemezken insanoðlu.

Bir çocuk öldü bilinmedik bir zamanda.

Bir kadýn okþadý o soðuk mezar taþýný.

Henüz erkendi ayrýlýk için ki öteleyemediði randevusunu Azrail vaktinden çok evvel düþmüþken yola.

Bir miladý yâd etmekti aslolan, yeni bir baþlangýcý sonla mimlemek.

Milim milim kusarken öfkesini, yudumlarken özlemin coðrafyasýný ve sezinlediðim en acýmasýz ve zamansýz ölüm ki; dilimin yarasý ve gocunduðum onca teferruat, rast geldiðim bir denkleme düþmüþken yolu bilinmezin indinde tefekküre daldýðým ve yeni baþtan adýmladýðým.

Gölgeler idi tek kurtarýcý ve karanlýktý en ýslak düþüm, düþmeden evvel tepe üstü.

Dün kalamadý dünde, yarýný olmayan bir ömrü kim ister, demekse maharet…

Bir döngüden diðerine seðirttiðim; bir tümceden bir soruya denk düþtüðüm ve adý asýlý o ölüm çizelgesinde: Milimini hesap etmiþtim oysa çok öncesinde ve soluduðum kaçýncý acý ise görmezden gelmenin mümkün olmadýðý.

Bir ben ve bir sen ve ölüm kaçýnýlmazý gerçeklerin en acýtaný.

Suslardan ibaret bir imge iken yalnýzlýk ve kâfir gözyaþý yine de engel olamadýðým o batýlý yürekten sýzan en içli dize.