- Hay  ben  senin  ananý  avradýný,  soyunu,  sülaleni…

Allah Allah… Benim  2  No lu  Kangal kime  küfrediyor  acaba?  Böylesine öfkeli  öfkeli  küfrettiðine  göre mutlaka  bizim  yan  taraftaki  komþulara  kýzmýþtýr.  Yani  küfür  tabii  ki  güzel  bir  þey  deðil  ama  çocuk  çok  da  haksýz  sayýlmaz.  Yahu  herifler yan  tarafý depo  ettiler,  her  Allahýn  günü  paldýr  küldür  kalas  getiriyor  ya  da  kalas  götürüyorlar  oradan.  Patýrdýlarý,  kütürtüleri  bitmiyor.  Ýllallah  yani.

Hemen  odadan  fýrladým.  Neticede  haklý da  olsa  adamlar  it  sürüsü gibi.  ‘’  Ulan  sen  kime  küfrediyorsun?’’  Dedikleri  anda  sonu  cinayetle  biter bu  olayýn.

Kangalýn  odasýna  girdiðimde  baktým pencere  kapalý.   Yani  küfrettiði  þey  her  ne  ise  anlamadým  ama  komþular  olmadýðý  kesindi.

Allah  Allah…Bilgisayar  baþýnda  da   deðildi.  Yani  oynadýðý  sanal  okeyde  taþ  atmayan  birine  de  küfretmediðine  göre??

Eeee  cep  telefonu  da  elinde  deðil.  Yani  telefon  vasýtasýyla  küfrettiði  biri  de  yok?

Hani  uyuyor  olsa  her  zamanki  gibi  uykusunda  sayýklýyor  diyeceðim  ama  o  da  deðil.

Benim  iki  no  lu  Kangal  bazen  uykusunda  resmen  konuþur.  Arasýra  böyle  küfürler  de eder.  Bu  huyu  kime  çekmiþ  bilemiyorum.  Mesela  benim  asla  böyle  bir  huyum  yoktur.

-Hayýrdýr oðlum.  Kime  küfrediyorsun  böyle  kýzgýn  kýzgýn?

-Ya  baba  sorma.  Gördüðün  gibi  bilgisayar  masasýnýn  yerini  deðiþtirdim. Fakat burada  fiþi  taktým  bilgisayar  çalýþmýyor.

-Ona  mý  küfrediyorsun?

-Evet  yaa.  Deli   olacaðým.  Prizde  cereyan  var.  Ketýlý  takýyorum  çalýþýyor  ama  bilgisayara  elektrik   gelmiyor.

-Nasýl  gelmiyor?  Baksana  bilgisayarýn  ýþýklarý  yanýyor.

-Aaa  hakketen de.  Sen odaya  girdin,  bilgisayar  çalýþmaya  baþladý.

-Saçmalama.  Benle  ne  alakasý  var.  Bilgisayarýn  çalýþýyor  ama  sen  yorgunluktan  farkýna  varamamýþsýn  anlaþýlan.

Neyse..Kangal,   bilgisayarýnýn  çalýþtýðýný  görünce  huzurla  kuyruðunu  sallamaya  baþladý…Pardon  yaaa.  Çocuðu  hakiki  Kangal  yaptým  ben  de.  Kuyruk  sallama  yok.  O  kýsmý unutun.

Mesele  nasýl  olmuþsa  olmuþ,  hallolmuþtu.  Artýk  ben  de  odama  dönebilirdim.  Öte  taraftan  küfürlerin  Rizeli  komþulara  olmadýðýna  da  sevindim  tabii  ki.  Allah  muhafaza  onlara olsaydý?  Adamlar  Rize’li,  baþka  bir  izahata  gerek  var  mý?

Odamda  kendi  bilgisayarýmýn  baþýna geçmemle  birlikte  kangal  yine  baþladý  saydýrmaya.

- Þeytan  diyor  vur  parçala  anasýný  soyunu  biiiipppp  biiiiip    min  bilgisayarýný.

Öfkesini  bilirim  namussuzun.  Kýzdý  mý  gözü  bir  þey  görmez.  Parçalar  mý  parçalar  caným  bilgisayarý.

Hemen  seðirttim.

-Ya  ne  oluyor  oðlum?  Ne  bu  öfke?

-Sen  gittin  yine  elektrik  gelmiyor  buna.

-Nasýl  gelmiyor?  Ver  bakayým  þu    murakabe  kalemini  bana.

Çocuk  masa  üzerinde  duran  kurþun kalemi  uzatýyor  þaþkýn  þaþkýn. 

-Kalemle  ne  yapacaksýn  ki?

-Oðlum.  Kurþun  kalem  deðil.  Murakabe  kalemini  uzat.

-Murakabe kalemi  ne?

-Yahu  kontrol  kalemi  yani

-Of  baba  yaaa.  Adam  gibi  kontrol  kalemi  desene.

Kangal  yine  haklý.  Kýrk  elli  sene  önceydi  murakabe  kalemi.  Þimdi  artýk kontrol kalemi  deniyor.

Kontrol  kalemini  elime  aldým  daha  prize  dokunmadan  bilgisayarýn  ýþýðý  yanmaya  baþladý.  Haydaaaa…

-Oðlum  !  Bilgisayarýn  çalýþýyor.

-Ya  baba  sen  odaya  girince  çalýþýyor  bu.

-Olmaz  öyle  þey..Bir  temassýzlýk  var  sanýrým.

-Ýyi  de  sen  bir  þeye  temas  etmiyorsun  ki?  Ne  oluyor  da  sen  gidince  elektrik  gidiyor, sen  gelince  geliyor?

-Orasýný  ben  de  anlamadým  ama  neticede  bilgisayarýn  çalýþýyor þimdi.

Tekrar  odama  geçtim.  Odama  geçmemle  birlikte  kangal baðýrdý.

-Babaaa  az  gelir  misin?

Hay  babana  da,  senin  bilgisayarýna da,  ve  hatta  sana  da… Ulan  býrakmadýn  iki  satýr  bir  þey  yazayým  þurada.

- Ne  oldu yine  yahu?

-Bilgisayar  yine  gitti.

-Eee  n’apayým  gittiyse?

-Hele  bir  gel  bakalým  yine  çalýþacak  mý?

-Lan  bana  bak?  Ben  senin  kobay  faren  miyim?  Bilgisayarýnýn  çalýþýp  çalýþmamasýnýn  benimle  ne  alakasý  var?

-Yav  sen  hele  bir  gel.

Fesübhanallah… Çattýk akþam  akþam…

Söylene  söylene  bir  kez  daha  Kangal’ýn  odasýna  girdim.

-Baak  ben  demedim  mi?  Sen  daha  kapýdan  içeri  adým  atar  atmaz  çalýþmaya  baþladý.

-Eee.  N’apacaðýz  þimdi?

-Yapacak  tek  þey  var.  Sen  bu  odadan  ayrýlma.

-Oldu.  Anan  güzel  mi  senin?

-Babam  olduðuna  göre  anamýn  güzel  olup  olmadýðýný  bilmen  lazým.

-Ben  odama  gidiyorum.  Senin  bilgisayarýn  çalýþacak  diye  burada  sokak  lambasý  gibi  dikilemem.

Baþladý  duygu  sömürüsü  yapmaya. 

-Gitme sana muhtacým 
Gözümde nursun baþýmda tacým muhtacým 

-Ya  oðlum  saçmalama.

-Beni öldür öyle git 

-Kes  lan  namussuz.  Dün  ‘’  Oðlum  bana  iki ekmek  al’’  dediðimde  ‘’  Ýþe  geç  kalýyorum’’  diye  bahane  üretirken  hiç  de  bana  muhtaç  deðildin. 

Tabii  ki  böyle  bir  manyaklýk  olamazdý.  Neymiþ  efendim, beyefendinin  bilgisayarýna  elektrik  gelecekmiþ diye  ben  onun  odasýnda öylece  ayakta  dikilecekmiþim. 

Kendi  odama  döndüm tekrar  ama  ben  odama  döner  dönmez  bizimki  homurdanmaya  baþladý  yine.  Yok  ama   isterse  kýçýný  yýrtsýn  bir  daha  ilgilenmeyeceðim.  Benim  de  iþim  gücüm  var  neticede.  Yazmaya  baþladýðým  aný  yazýsýna  kaldýðým  yerden  devam  ettim.

- Resminizi  gördüðüm  anda  sine-i  giryaným  çâk  çâk  oldu Kestane  Haným.

-Neyiniz  ne  oldu  anlayamadým  ama ismim  Kestane  deðil,  Mestane’dir  Efendim.

 -Oh  çok  müteessir  oldum  hamfendi.  Reca  ederim  bu  kulunuzu  mazur  görünüz. Yani  zât-ý  âlinizden    ziyadesiyle  hoþlandým.

-Eh  siz  de  resminize  bakýnca hiç de  fena  sayýlmazsýnýz  Sami  Bey.  Bu  durumda  ne  yapýyoruz?

-Hýmmm.  Bu  durumda  Varalým kûy–i dilârâya gönül hû diyerek/Kokalým güllerini gonca–i hoþ–bû diyerek/Þerbet–i la’li hayali bizi öldürdü meded/Gidelim kûyuna yârin bir içim su diyerek…Gerisi  Allah  kerim.

-Anlamadým  efendim

-Yani  diyorum  ki  bir  muhallebicide  buluþup  konuþalým.

-Muhallebici  mi?

-Niçin?  Sevmez  misiniz  muhallebiyi?

-Yoo  sevmesine  severim de.  Ayol  muhallebici mi  kaldý  þimdi? 

-Hýmmm  o  zaman  ‘’  Gidelim  Göksu’ya  bir  alem-i âb  eyleyelim’’ ha.  Ne  dersiniz?

-Ehh.  Bakýn  o  olabilir.  Göksu’da  Göksu  Cafe’de  buluþalým  madem.

- Tamam.  Ben  Göksu’ya  vardýðým  zaman  sorar  öðrenirim  Cafer’in  kim  olduðunu.

-Cafer  deðil efendim.  Cafe…Yani  Kafeterya…Yani  çay  kahve  içilen  bir  yer.

-Anladým.  Yani  bir nevi  kýraathane.

-Deðil  efendim  ama  boþverin.  Orada  buluþalým  konuþalým  tamam  mý?


Haliyle  tamamdý  ille  velakin  Rabbim  nasip  etmeyince olmuyordu.  Mestane  Hanýmla  Göksu’da  buluþtuk,  bayaðý  da  bir  konuþtuk  ama  en  sonunda  ‘’ Çok  özür  diliyorum  Sami  Bey.  Sizden  elektrik  alamadým’’  Diyerek  içtiði  onca  nescafenin  hesabýný  bana kakalayýp çekip  gitti.

Nedense  hep  böyle  oluyordu.  Hangi  kadýna  ‘’  Dest-i  izdivacýnýza  talibim’’  desem  ‘’  Çok  özür  dilerim,  sizden  elektrik  alamadým’’  Diyordu.


Of  be  Kangalým…  Sýktýn  ama.  Baþlayacaðým  babanýn  sakalýndan  býyýðýndan.

-Ne  var  ulan.  Nee?  Yýktýn  ortalýðý  ‘’Babaa..  Babaaa ‘’  Diye.

-Yav  bu  yine  çalýþmýyor.  Sen  gittin  yine  durdu.

-Nasýl  durdu.  Çalýþýyor  ya  iþte.  Kör  müsün?

-Aaaa  vallahi  çalýþýyor.  Sen  odaya  girince  çalýþmaya  baþladý   yine.

Gözlerimden  inen  yaþlar  halýnýn üzerine  damlamaya  baþlayýnca  sordu  oðlum.

-Hayýrdýr  baba.  Niçin  aðlýyorsun?  Neye  üzüldün  þimdi  birden  durup  dururken.

-Üzüntüden  deðil  bu  göz yaþlarý  oðlum.  Sevinçten.  Nihayet  bu  dünyada  benden  de  elektrik alan  bir  nesne  oldu.  Onun  sevinci…

---------------------------------------------------------------------------------------------