Yirmili yýllarýmý yaþayan genç bir öðretmenim. Yetmiþli yýllar. Güzey yurdumun güzel bir ilinin kuþ uçmaz kervan geçmez uzak bir köyünde öðretmenim. O yýllarda köy okullarý nisan ayý sonunda yaz tatiline girerdi. Karneleri daðýtýnca biz köy öðretmenleri soluðu baba evimizde alýrdýk. Ta eylül baþlarýnda seminerlerin baþlamasýyla bir görev yerlerine dönerdik. Evet, uzun bir tatil süremiz vardý. Lakin köylerimizde sadece okul binasý vardý çoðunlukla. Okul binasý olmayan uzak köylerimizde de vardý.

         Köylerimiz yola, suya kavuþmamýþtý. Þehir merkezlerine ulaþýmý ne siz sorun ne ben söyleyeyim! Yol yok, vasýta haliyle yok! Sadece büyük köylerimizin bazýlarýnda saðlýk ocaðý vardý. Elektrik, telefon benzeri iletiþim araçlarýnýn esamisi bile okunmazdý. Bir radyo ile zaman geçirirdik; dünyada olup bitenleri izleyebilirdik. O bakýmdan köy öðretmenlerinin tatili çok görülmemeli. Günümüzün öðretmenlerin þimdiki durumlarý altmýþlý, yetmiþli yýllara göre düðün bayramdýr. Kýrklý yýllarda tüm olanaksýzlýklarda köylerde çalýþan öðretmenlerin þimdi cennet bahçelerinde dolaþtýklarýna inanýyorum. Uzak köy yollarýnda karda, tipide þehit olanlar zaten cennetliktir. Ýnancým budur.

         Yetmiþli yýllar diye girdim öyküme. Yaz tatili gelmiþ. Doðduðum köydeyim. Köyümüz ilçeye yakýn. Hafta içinde en az bir kez ilçeye gidiyorum. Arkadaþlarla buluþuyoruz. Biraz muhabbet. Birkaç çeþit gazete alýp köye dönüyorum. Güneþli güzel bir gün. Köyde iþler henüz fazla yoðun deðil.

         Sabahýn erken saatleri. Küçük þirin ilçemizdeyim. Ana cadde boyu yürüyorum. Saðda solda iþ yerlerinin kapýlarý açýlmýþ. Çok az insan var benim gibi ilçeye gelen. Az ileriden sesler yankýlanýyor…

          Bizim köyden genç bir kadýn kaldýrýmda duruyor. Karþýsýnda beyi olduðunu tahmin ettiðim orman bakým memuru ses tonunu artýrarak konuþuyor. Kadýnýn komþu köyden bir ormancýyla evlendiðini duymuþtum. Evet, ormancý köyümüzün eniþtesi. Söylediði sözler yenilir yutulur cinsten deðil:

         “Sen evime geldin, evde bet bereket kalmadý! Ne biçim insansýn sen! Yüzünü görmek istemiyorum…” Adam aðzýna ne gelirse sayýp döküyordu. Sokaktýr, çarþýdýr, ayýptýr, düþündüðü yok! Aðzýndan çýkan sözleri kulaklarý duymuyordu!

Ya kadýn, kaldýrýmda ayaklarýnýn üzerinde adeta can teslim ediyor. Omuzlarý çöküyor. Resmen küçülüyor, boyu kýsalýyordu. Hani üzerinde durduðu kaldýrým yarýlsa metrelerce derinlere gitmek ister bir hali vardý. O gün bu gün kadýnýn üzgün, ezilmiþ halini unutamam.

          Boþanma davalarý varmýþ. Biraz sonra hâkimin karþýsýna çýkacakmýþlar. Birkaç saat sonra kadýnýn akrabasý köylümüz bir delikanlý, hükümet konaðýnýn önünde ormancýya çift dalýp alaþaðý edip hayli hýrpaladýðýna da tanýk oldum.  Nihayet eþler ayrýlmýþlar. Yýllar sonra ormancýnýn aklý dengesinin bozulduðunu ve bir cinayete kurban gittiðini duydum. Kadýn, köyümün zavallý bacýsý daha sonra evlendi, mesut bir yuva kurdu.

         Özellikle o olaydan sonra, yýkýlan bir yuva haberi duysam yýllar önce ilçemde tanýk olduðum kaldýrýmýn üstünde ezik haliyle susan kadýný anýmsar içim burkulur.  Yuvalar yýkýldýðý zaman daha çok kadýnlarýmýz acý çeker. Hele kadýnýn ekonomik baðýmsýzlýðý yoksa bu acý giderek katmerlenir.

         Güzel ülkemin güzel insanlarý arasýnda çok bulundum. Öðretmenlik yaptým. Yazýlarýmda sürekli anlatmaya çalýþtým. Halkýmýz gerektiði kadar aydýnlanma yaþayamadý. Ýnsanýmýzýn okuyup aydýnlanma yaþamasý çok önemli! Niçin? Bir meslek edinmek, para kazanmak, iþ tutmak için de okumak gerekiyor. Ekonomik baðýmsýzlýk için de bireyin kendi parasýný kazanmasý gerek. Günümüzde ekonomik baðýmsýzlýðý olmayan bireylerin özgür yurttaþ olma þanslarý hiç yoktur. Eðer kadýnlarýmýz okur, meslek edinir kendi paralarýný kazanabilirlerse eþlerinin ellerine bakmazlar.

          Velilerime yýllarca özellikle kýz çocuklarýný okutup onlarýn meslek sahibi yapmak için tüm olanaklarýný zorlamalarýný salýk verdim. Velilerime ve kýz öðrencilerime düz mantýkla þöyle anlatýrdým:

         “Eþ seçerken olaylar güzel geliþir. Fakat erkeðin alnýnda ‘iyi adam, kötü adam’ yazmaz. Elbette evlilik yolculuðuna çýkanlar yollarýnýn ayrýlmasýný istemezler. Ýþler iyi gitmezse eþlerin ayrýlmasý zorunluluk haline geliyor.  Böylesi durumda bir de kadýnlarýn ekonomik baðýmsýzlýðý yoksa iþin bu yönü çok acýdýr diye velilerimize hep anlattým.”

         Anlatmamla kalmadým. Çalýþtýðým okullarda, sýnýflarýmda böylesi durumlarda hep kadýn velilerimden taraf oldum. Hele mesleðimin ellili yýllarýnda aklaþan saçlarým, yýllarýn deneyimiyle kýzým, gelinim yaþýndaki genç velilerimle dostça iletiþim kurdum. Birbirilerimizin sýrdaþý durumunda olduk. Karþýlýklý güven ortamý oluþturduk.

Biliyorum toplumun temeli aile. Hoþgörü ve barýþ içimde mutlu yaþayan ailelerden dinamik toplumlar oluþur. Tek amacým deneyimlerimi velilerimle paylaþmak öðrencilerimize nitelikli eðitim verebilmek üzere üzerimize düþen görev ve sorumluluklarýn gereðini yapmak.

         Þehir okullarýnda toplantýlara kadýn velilerim gelirdi. Maalesef çalýþan kadýn velim çok azdý. Gencecik pýpýl pýrýl insanlar kocalarýnýn ellerine bakýyorlar. Üretim adýna, ailelerinin bütçelerine katký anlamýnda bir çabalarý yok.

         Otuzlu yýllarýmý çalýþýyorum. Ayný okulda beþ yýl çalýþarak bir sýnýf mezun ettim. Yeniden birinci sýnýflarý okutuyorum. Veli profilim iyice genç insanlardan oluþuyor. Sýnýf mevcudum kalabalýk deðil. Meslekte geçen yýllar içinde nice deneyimler edinmiþim. Elli altmýþ mevcutlu sýnýflar okutmuþum. Çalýþmalarýmda en ufak bir sýkýntý yok.

         Kararlarýmýzý demokratik yöntemlerle alýyoruz. Ýki adet sýnýf annesi seçtik. Sýnýf annesi seçimi için üç adet aday vardý. Fazla zaman harcamamak adýna oylama yapýlýrken adaylarý dýþarý çýkardýk. Az oy alan velimiz elendi. Tüm bunlarý niçin yapýyorum? Demokrasiye olan saygýmdan. Ýþ bölümü yaptýk. Herkes görevini bilecek.

         Sene sonunda okuma günü yapacaðýz. Eðitsel amaçlarý geziler yapýyoruz. Gezilere gidip gelirken çocuklarýmýzýn güvenliði için velilerden yardým alýyorum. Bu ve benzeri durumlarda sýnýf anneleriniz görev yapacak.

         Ýki adet sýnýf annemiz var. Birisi çok aktif. Okul aile birliðinde de görev alýyor. Çalýþkan, güler yüzlü, özgüvenli bir insan. Diðer annemiz çok genç, muhafazakâr bir aile kýzý.  Ýnce uzun boylu, narin bir hanýmefendi. Çok tatlý iki erkek evladý. Büyüðü benim öðrencim. Küçüðü de zaman zaman annesiyle sýnýfýma geliyor. Tam gün ders yapýyoruz. Öðlen teneffüsleri uzun. Sýnýf anneleri ve evleri okula biraz uzak olan velilerim çocuklarýna öðle yemeði getiriyorlar. Velilerimle hemen hemen her gün görüþebiliyorum. Öðrencilerin performanslarý hakkýnda sýk sýk sohbetler ediyoruz. Eþlerinin iþlerinden de anlatýyorlar.

         Sene ortasý geldi, ara tatile girdik. Zaman su gibi akýyor. Ýkinci dönem baþladý. Öðrencilerim okuma yazmaya geçtiler. Tüm enerjimizi mayýs ayýnýn baþýnda yapacaðýmýz okuma þenliðine harcýyoruz. Programýmýz oldukça yüklü. Gösteri çeþitleri çok. Hepsi için farlý kýlýk kýyafet gerek. Sýnýfça seferber olmuþ durumdayýz. Provalara baþladýk.

 Genç sýnýf annemin neredeyse gülmesini unuttu. Çalýþmalara sessizce katýlýyor. Bir sýkýntý olduðunu hissettim.

         Diðer sýnýf annemize sordum durumu. Eþiyle sýkýntýsý olduðunu anlattý.  Þaþýrdým. Aþýrý hanýmefendi, saygýlý konuþan, davranýþlarý diðer velilerime örnek oluþturacak kadar düzgün bir insan. Beyi bu güzel insanda ne eksiklik buluyor diye de ayrýca merak ettim.

Hemen duruma müdahil oldum. Sýnýf annemin eþini de tanýyordum. Ýlçenin merkezinde fotoðraf stüdyosu vardý. Genç, yakýþýklý, oðlumdan yaþý küçük bir gençti. Görüþtüðümüzde gayet saygýlý konuþurdu.

Genç anneyle bire bir görüþtüm. Ne var ne yok dememe kalmadý baþladý anlatmaya benim melek yüzlü velim:

“Öðretmenim, babam yaþýndasýnýz. Size güvenin sonsuz. Benim için babam kadar saygýdeðersiniz. Eþim iþ yerinde bir kýz çalýþtýrýyor. O kýzla gönül iliþkisine girmiþ. Çok üzgünüm… Ayrýlma safhasýna kadar iliþkilerimiz yara aldý.”

Dilimin döndüðü kadar bir yuvanýn yýkýlmasýnýn güzel olmayacaðýný söyledim. Fevri karar verip çabucak ayrýlma yoluna girmemelerini, kýrýcý sözler söylememelerini önerdim. Ýki güzel evlatlarýnýn olduðunu. Ayrýlýklarda en büyük acýyý çocuklarýn yaþayacaðýný anlattým. Zaman geçirmeden erkek velimle de görüþeceðimi ilave ettim. Aile birliðinin sarsýntý geçirmesi engin denizlerin ortasýnda yara alýp batma tehlikesi yaþamasý kaçýnýlan gemiye benzer. Erken müdahale edilebilirse tehlike önlenebilir inancýndayým.

Zaman her þeye gebe. Bakalým sonuç ne olacak diye merak ediyorum. Velimle bu konuyu ara ara görüþüyorum. Genç anne eþine durumu bana anlattýðýný söylemiþ.

Kazanova velim bir gün çocuðunu almak için okula gelmiþti. Beni görünce çabucak uzaklaþmak istediðini fark ettim. Üstüne üstüne gittim. Selamlaþtýk. Baþladý anlatmaya. Tabi bu arada yüzü kýzarmaya baþladý:

“Öðretmenim, nasýlsýnýz? Öðrencileriniz çok þanslý. Sizin gibi tanýnmýþ bir öðretmenleri var. Sizden çok memnunuz…”

Velim konuþmak için fýrsat vermiyordu. Zaten zaman da uygun deðildi. Ben de kýsa konuþtum:

“Oðlum yaþýndaki genç velilerimle sohbet etmek benim için farklý bir güzellik. Zaman ayýrýp okula gelmeni isterim. Çocuklar babalarýný da okulda görünce daha da mutlu olurlar.”

Genç velim benden kaçýyordu. Böylesi durumlarda dikkatli olmak çok önemli, kaþ yaparken göz çýkarmak da var. Sýnýf anneme paydos saatinde okula gelmemesini, beyini göndermesini söyledim.

Bir ders bitimi genç babayla konuþma olanaðý yakaladým. Yanlýþ bir yola girdiðini, gül gibi bir eþi ve iki adet melek gibi çocuklarý olduðunu özellikle vurguladým. Empati yap. Durumu sakin bir kafayla iyice düþün! Bu tür sözler söyledim. Çok fazla konuþmanýn yarardan çok zarar getireceðine inanýyordum. Genç arkadaþýmýn mahcup bir hali vardý. Onun bu hali iþlerin yoluna gireceðine dair bir ümit belirdi bende.

Mayýs ayý yaklaþýyor. Provalarýmýzý sýklaþtýrdýk. Sene sonun yapýlacak okuma þenliði etkinliði bir sanatçýnýn eserlerini sergilemek örneði bir durumdur. Öðrencilerimizi meslektaþlarýmýzýn ve tüm sevenlerinin karþýsýna çýkarýrýz. Ak ve kara o gün belli olur. Her öðretmen böylesi þenliklerin eksiksiz ve baþarýlý geçmesini ister. Günler uzamýþ. Ders bitiminden sonra provalara devam ediyoruz.

Yine böyle bir gün. Paydos zili çaldý. Öðrencilerimle sýnýfta bekliyoruz. Az sonra salona geçip çalýþmalara devam edeceðiz. Sýnýf annelerimizle bazý velilerde okula gelip çalýþmalara eþlik ediyorlar. Benim genç sýnýf annem yanýma geldi. Adeta yüzünde güller açmýþtý. Benimle bire bir görüþmek istedi, bir boþ sýnýfa geçtik. Baþladý anlatmaya:

“Öðretmenim çok mutluyum.  Dün akþam eþimle konuþtuk. Benden özür diledi. Çocuklarýmý düþündüm. Barýþtýk. Aramýzda hiçbir sorun kalmadý. Bu mutluluðu yaþamamda sizden büyük yardým ve destek gördüm. Allah sizden razý olsun.”

 Okuma þenliðimiz güzel geçti. Konuklar arasýnda genç sýnýf annemim eþi ve aile büyükleri de neþe içinde þenliðimizi izleyenler arasýndaydý. Sýnýf annelerim bana ve öðrencilerime bir sürpriz yaptýlar. Her öðrencime birer kitap hediye ettiler. Kitap almýþlar. Benim kitaba, insanýmýn okuma alýþkanlýðý edinme çabalarýmý iyice hissetmiþler. Gerek bir ailenin daðýlmamasý ve gerek çocuklarýma kitap hediye edilmesi o yýldan hafýzamda kalan hoþ bir güzellikti.