Ben isterim ki, eðitim, sanat, spor benzeri alanlarda göðsümüzü kabartan, ulus olarak tümümüzü mutlandýran haber ve olaylarla ilgili yazýlar yazayým. Bilim insanlarýmýz uluslararasý ölçeklerde yüzümüzü güldürecek baþarýlara imza atsýn. Öðrencilerimiz girdikleri yarýþlarda ilklerde yer alsýn. Sporcularýmýz iþtirak ettikleri karþýlaþmalardan baþlarý dik ayrýlsýnlar. Ulusal Marþýmýzý ezberletsinler diðer uluslara.

         Olmuyor dostlar olamýyor! Duyunca yüreðimizi titreten, ruhumuza acý veren o kadar çok haber ve olaylarla karþýlaþýyoruz ki, ne siz sorun ne de ben anlatayým. Lakin aynaya bakýp eksiklerimizi görmeliyiz. Hoþ olmayan sorunlarý görüp onlarla yüzleþirsek iþte o zaman akýlcý çözümler üretebiliriz. Böylelikle yarýnlara güvenle bakma þansýmýz olur. Ýþte memleketimizde sýkça yaþanan hoþ olmayan olaylar manzumesinden bazý örnekler.

         Bir baba altý yaþýndaki oðlunu elektrik süpürgesi ile dövüyor! Ve çocuk hastahanede yoðun bakýmda ölüyor! Neymiþ çocuðun suçu; ödevini yapmýyormuþ küçük yavru. 1969 Programý vardý ilkokullara dönük eðitim-öðretim çalýþmalarýnýn anayasasý. Bu programda ilkokul 1., 2., 3.sýnýf öðrencilerine ödev verilmez, 4. ve 5. Beþinci sýnýflara ise günde yarým saati geçmeyecek süre için ödev verileceði anlatýlýrdý.

         Günümüzde ise bu bilimsel görüþün tam zýttý uygulamalar yapýlýyor. Oyun çaðýndaki çocuklara çokça oyunlar oynatýp okulu, okumayý sevdirmek gerekirken birinci sýnýflar yarýþ atý gibi bir an önce okuma-yazma öðrenmeleri yarýþýna sokuluyor. Kasým bilemedin Aralýk ayýnda öðrencilerin okuma-yazmasý bekleniyor. Bu durum öðrencileri daha küçük yaþta okuldan soðutuyor.

         Ýþin diðer bir boyutu var küçük yavrunun dövülmesiyle ilgili. Parçalanmýþ bir ailede yaþanýyor olay. Günümüzde boþanma oranlarýnýn arttýðý acý bir gerçek. Bir aile daðýldýðýnda gökler aðlarmýþ. Lakin günlük yaþamýn toplumun üzerine yýktýðý sosyal sorunlar boþanma olaylarýnýn oraný yýl yýl artýyor ülkemizde.

         Diðer bir olay da ayný düzeyde acý. Son sýnýf bir hukuk öðrencisi kendisine kopya çekme izni vermeyen çiçeði burnunda bir akademisyeni hunharca öldürdü! Olayý duymayanýmýz yoktur. Katil zanlýsýnýn geçmiþi irdelenince hoþ olmayan durumlar karþýmýza çýkýyor. Hukukçu olup adalet daðýtmaya aday bu yurttaþýmýz düþük puanla Kýbrýs’ta bir fakülteye kayýt yaptýrmýþ. Daha sonra Ankara Hukuk fakültesine geçiþ yapmýþ. Dördüncü sýnýfa gelinceye kadar baþarýsýz olduðu derslerden farklý fakültelerde bir biçimde üst sýnýflara geçebilmiþ.  Nihayet kara bitip gerçek bir eðitimciyle karþýlaþýnca gemi karaya oturmuþ. Ve acý son. Önce hunharca býçaklama ve kurþun sýkma bir korumasýz insana…

          Olaya hangi açýdan bakýlýrsa bakýlsýn; içler acýsý!  Okula silah nasýl sokuluyor! Öðrenci son sýnýfa kadar gelmeyi nasýl baþarýyor? Sistem yerlerde sürünüyor!  Olay irdelendikçe olumsuzluklarýn olumlu çalýþmalarý önüne geçtiði kolaylýkla izlenebiliyor. Sistem alarm veriyor!

         Tanýk olduðun yaþanmýþ baþka bir olayý anlatayým. Kent okullarýnýn birinde yaþandý bu olay. Okulun demir dýþ kapýsý raylý sisteme benzer bir biçimde elle itilerek açýlýp kapatýlarak çalýþtýrýlýyor. Okul hayli hacimli; altý yüze yakýn öðrenci mevcutlu. Öðrenciler dýþ kapýyý ileri geri iterek oyunlar oynuyorlar sýklýkla. Nöbetçi öðretmenler kapýyý oyuncak gibi kullanmaya izin vermiyor. Çünkü küçüklerin sýkýþma riski var. Bu risk maalesef bir gün gerçekleþti. Kapýyý ileri-geri iterken bir küçük öðrenci demirlerin arasý sýkýþýp bacaðý kýrýldý. Yaðmurlu bir gündü. Öðretmen de o anda bahçede deðildi! Kaza geliyorum diyordu ve geldi!

         Yine tanýk olduðum daha acý bir olay yaþandý. Yine bir okul, yine dýþ kapý. Hem de aðýr demir bir kapý. Eðreti tutturulmuþ. Küçük bir öðrencinin üstüne devrildi kapý. Öðrencimiz maalesef öldü. Nöbetçi öðretmenler ve okul müdürü suçlandý. Okullarý deðiþtirildi, farklý okullara atandýlar. Bu örnekler gibi nice acý durumlara tanýk oluyoruz. Ýþin en can yakan tarafý artýk toplum kanýksadý böylesi durumlarý.

         Biraz da gerilere gidelim. Kýrklý, ellili hatta altmýþlý yýllara bir bakalým. O yýllarda ülkemizde okulculuk faaliyetleri nasýl yürütülüyordu? Emekli bir öðretmene sormuþtum.

         Öðretmenim sizin çalýþtýðýnýz yýllarda teftiþler nasýldý? Harfi harfine öðretmenimiz þunlarý anlattý:

         “Çalýþtýðým köy yakýn komþu bir köy okuluna müfettiþ gelmiþti. Okulun sýnýflarýn birinin soba altlýðýna çakýlý eskiyen teneke sökülüp yerinden çýkarýlmýþ. Sobanýn altýnda ahþap altlýk kalmýþ. Teftiþe gelen müfettiþ, okul müdürüne; müdürün ‘ Sayýn müfettiþim tenekeyi daha geçen gün söktük. Paslanmýþtý. Hizmetliye söylemiþtim. Altlýðý onaracaktý…’ söylenmesine bakmadan soruþturma açmýþtý. Müdür arkadaþa maaþ kesim cezasý verildi. Bizim zamanýmýzda teftiþler çok sýkýydý…”

         Þimdi niçin bu hale geldik? Belirtelim, günümüzde öðretmen teftiþi yapýlmýyor artýk! Devletimizin kuruluþ amaçlarý ve Atatürk ilkelerini kendilerine ilke edinen idealist öðretmen yetiþtiren Köy Enstitüleri, daha da Öðretmen Okullarý kapatýldý. Ülkemizde ihtiyaç fazlasý Eðitim Fakültesi açýldý. Kalite düþtü… Teftiþ yapýlmadýðý gibi yönetici atamalarýnda bilgiye, tecrübeye ve liyakate önem verilmiyor. Sonucu da hep beraber yaþýyoruz!

         Yarýnlarýmýzýn güvencesi çocuklarýmýzý ve gençlerimizi bilimsel yöntemlerle eðitirsek yarýnlara güvenli bakabiliriz. Sözün özü en iyi yatýrým insana yapýlan yatýrýmdýr.