Eþi yeni doðum yaptýðýndan, batýl inanýþlara tutsak annesinin yataðýndan ettiði Caner, salondaki kanepede yatýyordu. Saða sola dönüp durmaktan bir türlü uyuyamayýnca öfkeyle yerinden kalktý.

Yastýðý elinde, yarý kapalý, uykulu gözleriyle;

-Aman öf be! Baþlarým þimdi al karýsýna da lohusalýðýnýza da!

Söylenerek daldý yatak odasýna.

            Karþýsýnda; upuzun boylu, bir deri bir kemik, ters ayaklý, dizlerine tutunan memelere sahip, sarkýk dudaklý, kadýn mý erkek mi olduðu belli olmayan, yaratýkvâri bir þey duruyordu. Oda loþ, uykulu gözleri buðuluydu. Bir rüyanýn içinde olduðunu düþündü Caner. Sýrtý dönük yaratýðýn, sol sýska kemikleri arasýnda bebekleri, kafasýný eðdiði yerdeyse eþi Eda vardý. Nefes almadan, iþtahla bir þeyler yiyordu. Meraký korkusunu yenmeye yetti. Tinsel varlýða yaklaþtýðýnda inanamadý gözlerine. Eþi Eda, kanlar içinde hareketsiz yatýyor ve ne olduðu belirsiz varlýk; iç organlarýný yiyordu.

Haykýrdý;

-Býrak onlarý! Kimsin sen? Defol!

Duyduðu sese, zalim kanlý gözlerle dönüp bakan canavar, umursamadan yemeðine devam etti. Bir þeyler yapmalý, en azýndan bebeði kurtarmalýydý. Bütün bunlarýn gerçek olmadýðýný bilse de çýkar yol bulmalýydý. Saniyelik bir anda annesinin sözleri þimþek gibi çaktý zihninde.

“Aman oðlum, bak sakýn unutmayýn! Albýs çok tehlikelidir. Her kýlýða bürünüp kandýrýr insanlarý. Özellikle lohusa kadýnlara musallat olur! Tek kurtuluþ yolu; kandýrýp, göðsüne bir iðne saplamaktýr. Bakýn, her ihtimale karþý þu yastýðýn altýna iðne býrakýyorum.”

Cesaretini toplayan Caner, halýnýn üzerine düþmüþ al yazmayý alýp, sallayarak;

-Hey býrak karýmý katil! Býrak!

Hýrsla dönen tinsel varlýðýn zalim bakýþlarý geniþledi. Tiz, ürkütücü bir çýðlýk attý. Bu fýrsatý deðerlendiren adam, yastýðýn altýndaki iðneyi aldý. Çevik bir hamleyle göðsünün tam ortasýna batýrdý. Canavar anýnda insan þekline büründü. Sapsarý, uzun lüle saçlý, þiþmanca, cilveli, þuh kahkahalar atan, sarý elbiseli, çok alýmlý bir kadýna dönüþtü. “Evet, gerçekten bir rüyadayým ben!” Diye düþünürken, bebeðin aðlamasýyla kendine geldi.

-Bebeði bana ver!

Karþýsýndaki kadýn, bebeðe daha bir sýký sarýldý.

-Býrak çocuðumu katil! Býrak!

Boþunaydý çýðlýklarý. Kimse duyamazdý. Kendilerine ait bahçe içinde, müstakil bir evde oturuyorlardý.

-Efendim, size yalvarýyorum. Serbest býrakýn beni!

Korkudan geri geri çekilen Caner;

-Defol git. Gelme üstüme!

Kadýn, sarý saçlarýný savurarak gittikçe yaklaþýyordu.

-Caným efendim. Býrakýn beni gideyim. Yalvarýrým, beni serbest býrakýn.

            Sesi;  öyle tatlý, baþtan çýkarýcý, her hali öyle davetkardý ki aklýndan geçenlere hayret etti Caner. Tamamen kadýnýn etkisi altýndaydý.

-Býrak peþimi! Ne istiyorsun bizden?

-Efendim, siz artýk benim sahibimsiniz. Siz emredin, arzu edin yeter ki. Ne isterseniz yapmaya hazýrým.

            Geri geri gitmenin sonunda, kendilerini Caner’in yattýðý kanepede buldular. Karþý koyamadýðý bir arzu doldurdu içini. Kendisini azgýn þehvetin kollarýnda buldu. Her geçen an kadýn onu anafor gibi çekiyordu. Sarý elbisesini çýkardý üzerinden. Tarifsiz derecede çekici bir kadýn vardý karþýsýnda. Ýri memelerinden arzu fýþkýrýyor, yaydýðý rayihada esrik bir aleme akýyordu. Kadýn, kulaðýna eðilip bir þeyler fýsýldayarak ; iri memelerinden birini Caner’in aðzýna týkarken, diðerini omzuna yerleþtirdi. Adýnýn Kuyu kýzý olduðunu öðrendiði bu tehlikeli canavarýn artýk içinde olmak istiyordu. Son bir gayretle amacýna ulaþýp arzularýnýn esiri oldu. Bütün gece, her þeyi unutup, hiç yaþamadýðý büyülü bir alemde; ter, koku, haz denizinde dalgalanýp durdu.

            Sabah gözlerini açtýðýnda, dün geceki rüyanýn etkisindeydi. Ýçeriden gelen ses, yaþadýklarýnýn gerçek olduðunu anlamasýný saðladý.  Parmak uçlarýnda yürüyüp, sesin kaynaðýna ulaþtý. Kuyu Kýzý, bir memesini bebeðin aðzýna koymuþ, emziriyordu. Masaya baktýðýndaysa hayret etti. Bir tek kuþ sütü eksik dedikleri türden bir kahvaltýydý. Bir yandan öfke doluydu Caner. Dün gece evinde katliam yapýp ardýndan kendisini ayartmýþtý. Þimdi de hiçbir þey olmamýþ gibi evin hanýmý rolüne bürünmüþtü!

            Yatak odasýna geçti. Eþi orada, iç organlarý paramparça, kanlar içinde yatýyordu. Utandý. Tiksindi kendinden. Eþi orada feci þekilde can verirken, kendisi katille sabaha kadar zevk deryasýndaydý. Oysa, eþini severdi. Olup bitene anlam veremedi. Þu an yapmasý gereken þey bu kadýnýn elinden bebeðini ve kendisini kurtarmaktý. Sessizce, salondaki sehpanýn üzerinden telefonunu alýp banyonun kapýsýný kapattý. Titreyen sesiyle annesine olup biteni anlattý. Nefesi daralan anne, aðlamaya, feryat etmeye baþladý.

-Ah yavrum. Ah kadersiz Edam benim. Nasýl kýydýlar sana nasýl!

Aslýnda gelin kayýnvalide birbirlerini hiç sevmezlerdi. Annesinin verdiði aþýrý tepki tuhafýna gitti.

-Torunum nasýl?

-Ýyi anne o. Ama hemen gelmen lazým.

-Tamam çocuðum. Kapat hemen geliyorum.

            Banyodan çýktýðýnda, mutfak kapýsýnda bekler buldu Kuyu Kýzýný. Cilveli halde yaklaþýp;

-Efendim günaydýn. Kahvaltýnýz hazýr. Dedi.

Aklýna dün gece olanlar gelince uzak durdu kadýndan.

-Caným efendim. Ne kadar da yakýþýklýsýnýz. Size hizmet etmek onurdur. Buyurun masaya lütfen. Beni ne zaman affedeceksiniz efendim? Ne olur baðýþlayýn beni. Bir daha asla…

-Sus!

Susmak yerine, azimli bir telaþla cümlelerini peþ peþe sýraladý. Zilin sesini duyar duymaz uçarak açtý kapýyý Caner.

Nefes nefese içeriye giren anne;

-Hani nerede o kan emici? Göster!

-Aman da aman buyurun efendim. Hoþ geldiniz evimize. Ne kadar narin bir kadýnsýnýz öyle!

Karþýsýnda, genç ve güzel bir kadýn duruyordu. Bu kadýn Albýs olamazdý. Oðluna hayretle dönüp;

-Oðlum nerede o ? Bu kadýn da kim hem?

-Adým Kuyu Kýzý. Deyip, dizlerini kýrarak selamladý kadýný.

Þaþkýnlýktan, aðzý inþaat kepçesi gibi açýlan kadýn;

-Kuyu Kýzý mý? Olamaz!

Büyük bir hayal kýrýklýðý yaþadý. Karþýsýnda; bir dudaðý yerde bir dudaðý gökte, çirkin, korkunç bir canavar görmeyi beklemiþti. Oysa gördüðü Albýs, artistler kadar güzeldi.

-Bunun neresi Albýs? Oðlum sen kendine dost mu tuttun? Sabredemedin mi birazcýk?  Hani Eda nerede?

-Anne, dur bekle anne!

 Yatak odasýnda kanlar içinde yatan gelinini görünce çýðlýk attý.

-Ahh yavrum!

Annesini omuzlarýndan tutup, salona getirdi Caner.

-Kuyu kýzý, bize birer kahve yapar mýsýn?

Hiçbir tepki alamayýnca bir kez daha tekrarladý.

Az öncekinin aksine kahkahadan gözyaþlarýný tutamýyordu kadýn. Kuyu kýzý da eþlik ediyordu ona göbeðini tuta tuta. Caner, annesinin sinir krizi geçirdiðini düþündü.

-Anne, anneciðim, tamam sakinleþ artýk.

-Yavrum dur korkma… Ayy! 

Oraya buraya kaçýþan sözcükleri bir türlü toparlayamayan kadýn derin bir soluk aldý.

-Oðlum, Albýs, yani kuyu kýzý sen ne dersen onun tersini yapar.

-Gerçekten mi?

-Dene de kendin gör!

Annesine inanmayan Caner, dalga geçerek;

-Kuyu kýzý bize birer kahve yapma! Dedi.

Koþarak gittiði mutfaktan, elinde tepsiyle döndü Kuyu Kýzý.

-Haklýymýþsýn anne.

-Ne güzel iþte bedavadan hizmetçin var artýk. Karýn da öldü. Al sana kadýn!

-Anne, þakanýn sýrasý deðil. Eda’nýn ölüsü kanlar içinde yatýyor içerde. Polise haber verelim!

Sözünü kesti oðlunun;

-Ne polisi oðlum saçmalama! Ne diyeceðiz polise? Kim inanýr Al Karýsýna söyle kim? Seni suçlarlar hemen. Ben hapislerde çürümene göz yumamam!

-Ne olacak peki anne?

-Ne mi olacak? Derin bir nefes alýp bahçeye baktý kadýn.

            Akþam karanlýðý çökünce Caner, annesi ve Kuyu Kýzý bahçedeki incir aðacýnýn dibine derin bir çukur kazdý. Ceseti çukura attýlar. Fark edilmemesi için de topraðý iyice düzleþtirdiler. Verilen emirleri itiraz etmeden yerine getiren Kuyu Kýzý da gece boyu kanlý odayý temizledi.

            Caner, yumuþacýk yastýða baþýný koyup yataðýna uzandýðýnda huzur doluydu. Eþinin ölümü, üstelik bu þekilde olmasý çok da sarsmadý onu. Bebeðe bakmak için doðrulduðunda , Kuyu Kýzý ; bütün çekiciliði ve güzelliðiyle sarý elbisesinden þehvet dalgalarý yayarak yanýna yaklaþtý. Sarmaþ dolaþ kadýnýn tesirinde , zevk aleminde yitirdi kendini. Gizemli, egzotik bir teslimiyetle; aklýnda ne bebek ne de ölen eþi vardý. Sadece kadýnýn kölesi olmak istiyordu.  Müthiþ tarifsiz bir haz, soluksuz heyecan yaþadý.

            Ne çabuk sabah olmuþtu. Yataðýnda esnerken, duyduðu seslerden evde birileri olduðunu anladý. Telaþla fýrladý yataktan. Üniversiteden bu yana görüþmediði arkadaþlarýydý gelenler.

-Caner nihayet! Kalkýyorduk az kalsýn.

-Hoþ geldiniz.

-Hoþ bulduk eþinle tanýþtýk biz de sen yokken.

-Aaa öyle mi ? Harika biridir Eda! Diðer arkadaþýna dönüp ;  Sen nasýlsýn Koray ?

-Ýyi nasýl olsun iþ güç.

-Caným, senin eþin esmer deðil miydi? Yani öyle hatýrlýyorum fotoðraflardan.

-Zeynep, saçýný boyatmýþtýr yani sorduðun soruya bak!

-Bir dakika hayatým! Eþine sus diyen bir bakýþla baktý. Hem pek konuþmayý sevmiyor sanýrým Eda Haným.

Yutkunarak konuþan Caner;

-Zeynep, siz malum gelememiþtiniz düðüne. Eh hamilelikti bebekti, derken kilo aldý Eda. Dedi.

            Kuyu kýzýnýn hazýrladýðý masaya oturdu herkes. Onu izleyenlerin karþýsýnda öyle bir iþtahla yedi ki donup kaldýlar. Nefes bile almadan, çiðnemeden, masada tek bir kýrýntý bile býrakmadan her þeyi silip süpürdü. Yemekten sonra aniden kalktý misafirler. Kuyu kýzý açýlan paketin ardýndan mutfaða saklandý. Bebek için al renkli bir tulum getirmiþlerdi. Gülümsedi kaçýþýna Caner.

            Aradan zaman geçti. Hayatlarýndan þaþýrtýcý þekilde memnunlardý. Kuyu Kýzý, etrafýný ýþýðýyla büyülüyordu. Þehvet, neþe, bolluk içinde geçiyordu zaman. Kanlý geçmiþi neredeyse unutuldu. Caner, Kuyu Kýzýna sonsuz bir aþkla baðlýydý. Ama yine de içini kemiren bir þüphe vardý. O yüzden evde tek baþýna býrakýlmýyor, bahçeden dýþarýya bir adým bile atmasýna izin verilmiyordu.

            Caner’in evde olmadýðý, annesinin de uyukladýðý bir gün, bahçeye, oradan da sokaða adýmýný attý. Kendi aralarýnda oynayan çocuklara yanaþtý.

-Çocuklar, sizden bir þey rica edebilir miyim? Çok sakar bir kýzým ben. Þuradaki evde oturuyorum. El iþi iþlerken, þu gördüðünüz iðne saplandý göðsüme!

Gözleri kocaman kocaman açýlan çocuklar tek çaresiydi. Çünkü yalnýzca çocuk eli kurtarabilirdi onu bu esaretten.

-Ben çok korkak da bir kýzým. Rica etsem þu iðneyi çekip alýr mýsýnýz göðsümden?

Çocuklar aralarýnda  “Ben çýkaracaðým, yok sen çýkaracaksýn!” Diye tartýþmaya baþlayýnca , bir taraftan eve bakarken;

-Hey durun bakalým. Kavga yok. Her biriniz sýrayla iðneyi biraz çeksin. Böylece hep birlikte çýkarmýþ olacaksýnýz!

            Çocuklar alkýþlar eþliðinde sýrayla iðneyi çekti. Son hamle sonrasý iðne tamamen çýktý. Yeniden canavar görünümüne kavuþtu Kuyu kýzý. Ýntikam dolu bakýþlarla eve yürüdü. Bahçeden geçerken , ortadaki küçük havuza kötü ruhlar tarafýndan hapsedildi. Ýnsanlara hizmet ettiði gerekçesiyle en aðýr cezaya çarptýrýldý. Karanlýk ruhlar mezarlýðýna gönderildi. Kuyu Kýzýnýn ardýndan, kýrmýzýya bulanmýþ derin bir su birikintisi kaldý. Her þey çocuklarýn gözleri önünde gerçekleþti. Fakat kime anlattýysalar gülüp geçti.

            Caner, kana bulanmýþ havuzun baþýnda hayal kýrýklýðý içinde dikildi. Karanlýk çöküp, þiddetli fýrtýna eþliðinde yaðmur baþlayýnca evine girdi. Çocuðunun boynuna gömdü yüzünü. Yaðan yaðmurun sesinde derin uykusuna daldý. Sel olan yaðmur sularý, Kuyu Kýzýnýn izlerini önüne katýp, hatýralarýný alýp götürdü.