-Çiçekleri nedense hiç sevmem!

-Kim sevmez ki caným, tuhafsýn doðrusu!

-Çiçekler bir aldatmaca. Koparýldýðý an solmaya mahkûm oluyorlar.

-Koparma o zaman sen de! Siz kadýnlar…

Adamýn sözünü yarýda kesen kadýn;

-Siz kadýnlar mý? Ciddi misin sen ya! Siz kadýnlar hitabýyla baþlayan her söz, aptal, abes bir cümleyi tamamlamaya koþar!

-Siz erkekler de öyle o zaman desene!

-Hayýr! Siz erkekler tamamen ayný kafaya sahip olduðundan sizin için geçerli deðil sözlerim.

Adam, konunun daha fazla uzamasýný istemediðinden , masanýn üzerinde sayfalarý açýk duran kitabýný okumaya baþladý. Sözlerine bir karþýlýk alamayan kadýn, huzursuzluk içinde baþka bir konuya geçti.

-Aman, ne sýkýcý burada olmak. Keþke evimizde olsaydýk. Þehrin kalabalýðýna karýþýr, oyalanýrdým.

Bir türlü elindeki kitabý okumasýna izin vermiyordu karýsý.

-Hayatým lütfen ama. Sen istedin ya annemlere gelmeyi. Çocuklara da iyi gelir. Temiz hava , günlük güneþlik yer. Þimdi de sýkýldým diyorsun.

-Olabilir. Dediysem dedim! Þimdi de sýkýldýðýmý söylüyorum iþte! Neden sürekli beni eleþtirmek zorunda hissediyorsun kendini?

-Seni eleþtirmiyorum, güzel karým benim.

-Güzel mi? Ciddi misin sen ya? Sen mi diyorsun bunu?

-Bak caným.

-Ha canýmmýþ!

-Ne söylememi istersin bilmiyorum ama konuyu saptýrýyorsun. Bir süre buradayýz ve herkes birbirini idare etmek zorunda.

Sözlerine bir karþýlýk alamayýnca elindeki kitabý okumaya devam etti adam. Etrafý derin bir sessizlik sardý. Sadece,  insanýn içine huzur veren kuþ cývýldaþmalarý duyuluyordu.

            Sessizliði, kadýnýn çýðlýk çýðlýða aðlayýþý bozdu. Ayný sahneyi defalarca yaþamýþ adam, sakinleþtirmeye çalýþtý kadýný. Tanýþtýklarý zamandan bu yana sýk sýk nöbet geçirirdi karýsý. Onca doktora gitmelerine raðmen çare bulunamamýþtý.

-Dur hayatým tamam. Sakin ol !

-Ah ! Býrak beni býrak !

Bahçede dolaþan babaanne ve torun, sesleri duyunca koþarak geldi.

-Ne oldu oðlum yine?

-Ne oldu anneme baba?

-Bilmiyorum ki yine birdenbire geldi nöbet. Oturmuþ konuþuyorduk. Aslýnda tartýþýyor gibiydik. Tartýþma da sayýlmaz ya! Her zamanki þeyler iþte! Ben nereden bilebilirdim ki böyle olacaðýný. Temiz hava, bað, bahçe, doða ile iç içe olmak iyi gelir sanmýþtým.

-Aman be oðlum aman ! Aldýn baþýna belayý. Þimdi ömür boyu çek bakalým.

-Anne lütfen! Duyuyor bizi, sözlerine dikkat et.

-Neye kýzdý ki gelin haným!

-Sýkýlmýþ, evini özlemiþ.

            Kadýn, bir yandan aðlama nöbeti geçirirken öte yandan olaný biteni dinliyordu. Hýçkýrýklarýna engel olamýyordu. Kendisini zorlayarak nefes almaya ve hýrýltýyla bazý kelimeler çýkarmaya çalýþýyordu. Adam, sakinleþtirme gayreti içinde, bir an olsun elini býrakmadý. Bir mühlet sonra kendine geldi kadýn.

-Hayatým gel. Gir koluma, biraz dolaþalým seninle.

            Babadan kalma bu çiftlik doða harikasýydý. Etraf öyle güzel düzenlenmiþti ki, botanik bahçesi peyzaj mimarisinin en güzel örneklerinden biriydi. Rengarenk ve sayýsýz çiçeklerle bezeliydi. El ele büyük bir keyifle temiz havayý soluyarak gezdiler. Birden adamýn avucundaki el,  sýmsýký kavrayýp, kaskatý kesildi. Ve “Kar… Karanfillerrr ! Deyip. Olduðu yere yýðýldý. Tam karanfillerin olduðu parselde;  aðzýndan köpükler gelip, diþleri birbirine kenetli ve göz bebekleri kaybolmuþ halde uzanýyordu. Çiftlik kahyasý ve birkaç görevli yardýmýyla villanýn üst katýndaki odasýna taþýndý. Kadýný yataða yatýrýp üzerini örttüler. Yapabilecekleri baþka bir þey kalmadý. Her zaman olduðu gibi beklemekten baþka çare yoktu. Perdeleri çekip çýktý adam.

            Kadýn kendisini beyaz bir ýþýk huzmesinde seyahat ederken buldu. Þuur üstü ile þuur altýnýn bilinçli ortaklýk haliydi bu. Yarý uyku ile uyanýklýk arasý bir halde, metafiziksel bir gücün ve egzotik, fýsýltý gibi bir sesin karþý konulmaz etkisi altýndaydý. Hiç korkmuyor, aksine uyumlu bir kabulleniþ içindeydi. O ses “ Þimdi, kendine güven þehrine ilk adýmýný atýyorsun! Ýstediklerini al. Üzerindeki olumsuz ve seni rahatsýz eden her þeyi burada býrakarak döneceksin. Her þey istediðin gibi olacak. Þimdi! Derin bir huzur ve gevþeme içindesin. Buna paralel olarak zihnin de gevþiyor. Seni rahatsýz eden o olayý görmene izin verecek. Evet ! Yeþilliklerle çevrili, rengarenk bir çiçek bahçesinde geçmiþine doðru ilerliyorsun. Seni rahatsýz eden olayý gör! Evet! Gördün. Þimdi, az ilerideki pýrýl pýrýl akan dereye sokuyorsun ayaklarýný. Ve o sýkýntýlarýn, suya karýþýp gidiyor. Artýk kurtuldun. Çok güçlüsün! Artýk zihin bahçesinin kapýsýndan olumsuzluklar giremeyecek. Uyandýðýnda o olayý hatýrlayacak, çevrendekilere anlatacak ve tamamen kurtulacaksýn!

            Kadýnýn nefes alýþveriþleri olaðanüstü bir þekilde normale döndü. Yüzüne taptaze bir canlýlýk vurdu. Kendisini oldukça zinde hissetti.

-Caným neredesiniz ? Diye seslendi.

Koþarak odaya giren adam, karýsýný pencerenin kenarýnda, gülümseyen ve ýþýl ýþýl parlayan bir yüzle buldu.

-Kalkmýþsýn ! Ýyi görünüyorsun tatlým. 

Deyip, sevinçle sarýldý kadýna. Yýllardan beri ilk defa bu kadar iyi görüyordu karýsýný.

-Hayatým, az önce ne oldu bilmiyorum ama tanýmlayamadýðým bir güç tarafýndan her þeyi gördüm ve kuþ gibi hafifledim.

-Ne , nasýl yani ?

-Bundan sonra sadece mutlu olacaðýz sevgilim. Söz veriyorum.

Adam, ne olduðunu anlayamasa da üzerinde durmadý. Þu an öyle huzurluydu ki. Baþýný adamýn omzuna yaslayan kadýn, gözlerini bir noktada sabitledi.

“Tam on dört sene önce bir sevda yaþadým. Her þey yolunda gidiyordu. Evlenmeye karar vermiþtik.  Düðüne iki hafta kala, sevgilim þehrin en güzel parkýnda buluþmaya davet etti. Büyük bir özlem ve heyecan içinde gittim. Ama o çok soðuk davranýyordu. Kötü bir þey olacaðýný sezdim. Yüzüme bile bakmýyordu. Seni çok seviyorum ama seninle evlenemem. Lütfen affet beni. Dediðini anýmsýyorum. Hiçbir þey söyleyemedim. O da hiçbir açýklama yapmadan beni orada býrakýp çekip gitti. O anda gözlerim karanfillere takýlý kaldý. Ve kendime geldiðimde bir hastane odasýndaydým. Sonra sana âþýk oldum. Evlendik. Gerisini biliyorsun.  Ve anladým ki þuuraltýmda kalan o karanfiller o anýn sembolü olmuþlar. Ýþte bugün de olduðu gibi nerede bir karanfil görsem , þuur altýmdaki o olayla çakýþýp, travma geçirmeme sebep oluyor.

-Üzüldüm desem yalan olur. Öyle ya, yoksa senin gibi harika bir kadýný nasýl tanýyabilirdim ?

Birbirlerinin gözlerinin içine bakýp gülümsediler. Babaanne ve torun,  çiftin mutlu hallerini görünce, sevinçlerine ortak oldu. Hep birlikte sýmsýký sarýldýlar. Kadýnýn saçlarýna çiçekten bir taç yerleþtirdiler. Çalýþanlar, bahçeden derledikleri rengarenk, mis kokulu çiçekleri vazolara yerleþtirip, býraktý. Oda çiçek bahçesine çevrildi bir anda. Tabiatýn tüm güzellikleri kendisiyleydi. Ruhunda ve bedeninde olaðanüstü bir gevþeme hissetti. Oðlunun getirdiði bir demet karanfili, gülümseyerek, büyük bir güvenle alýp, kokladý. Tarifsiz bir pembelik yerleþti yanaklarýna. Zümrüt gözleri yer yer maviye çaldý.

-Çiçekleri çok seviyorum ! Deyip, pencereye yaklaþýp karanfilleri izledi. Buðulu gözlerle, parmak uçlarýnda sessizce çýktý odadakiler.