Merhametini Kaybedenlerin Ýlk Duraðý

Alemlerin Rabbi Allah C.C. Kulunu yaratýrken merhametinden verir, merhameti ile ilk karþýlayan anne babasýna verdiði kendisini büyüyene kadar saran ve son ana kadar bitmeyen merhameti, kulu da büyürken büyüdükten sonra bu merhamet ile hayatýna devam etsin yolda býrakmasýn ister, merhameti terk edenler içinde kýyameti yaþarken yaþadýðýnýn kýyamet olduðunu ýstýrap olduðunu bilmez, merhameti olmayan insan taþtan daha katýdýr ,taþ yumuþar lakin insan o halde iken zor yumuþar, sadece Alemlerin Rabbi “ol” deyince ancak olur. Zaten Alemlerin Rabbi” ol” demiþ merhamet kalbine gönlüne yazýlmýþ, silmekte neyin nesi anlaþýlmaz bir durum! Belki bizlere bir mesaj. Maneviyatýz bir durum! Ýçler acýsý bir hal! Mantýk dýþý ve hissediþten uzak bir hal! Ýþte en çokta bu tip insanlarýn iman ederek bilmesine gerek vardýr, onu bu rezil durumdan kurtaracak tek þey imandýr, imanýn saðladýðý gönlüne yazýlý olan merhametin kapýsýný açarak huzura eriþmesi rahata ermesidir.

Ölmeden hemen önce eliyle itelediði maneviyatý sarmak devirdiði gönül sandalyelerinin üzerine yüzüstü düþmeden önce idrak ederek düzeltme aný, bunu gerçekten anlayarak o an oturduðu odada gözyaþlarýný halýya akýtarak aðlama haliyle idrake eriþi. Ýþte dün kaný çekilmiþ elleriyle her þeyi kýrarken, dudaklarý bunca kin nefretle her þeyi söylemeyi kýrmayý mubah sanýrken, dudaklarý kapanmazken hafif aralýk kalmýþ alev alev yanarken, idrak etmenin þuuruyla fark etmiþ halini, piþmanlýk içinde merhametin kapýsýný açmýþ. Yamalý kirli bohçalý ruhu kirlenmiþ kanýndan temizlenmiþ odanýn içinde olanlarý anlamýþ, Rabbine þükrediyor, iþte Rabbim “ol “ deyince olan an, imana eriþen kulun huzur dolu bakýþý anlayýþý Lime lime olmuþ, el emeði göz nuru hayatýný sonuna kadar yanmaktan Rabbi sayesinde kurtarmýþtý.

Aþkla Sevmek Hak Aþkýyla olmak

Aþk bir yemiþ

Kimisi yemiþ

Kimisi yememiþ

Yiyenler gülümsemiþ

Yiyemeyenler somurtu vermiþ

Ýþte böyledir aþk

Bu aþýk böyle söylemiþ

Aþký bilenler gülümsemiþ

Bilmeyenler sebepsiz kalývermiþ

Allah C.C. Aþký bize vermiþ

Alýn kullarým sizde sevi verin demiþ

Sevmek bize has Rabbim istemiþ

Almamak olmaz Rabbim emretmiþ

Emri baþ üstüne bu bir hazineymiþ

Gönderen Rabbime þükürler olsun

Bize aþký vererek gülümsetmiþ

Aþký yeryüzünde gören melekler kýskanmýþ

Bu ne güzel þey diyerek seyre dalmýþ

Aþýk yâre sevdiðim nasýlsýn demiþ

Bu kibar sözlere melekler gülümsemiþ

Aþk böylesine güzeldir bize verilmiþ

Sevelim sevilelim zaten hayat içindeymiþ

Gözlerin aþkla bakan bir cennetmiþ

Þimdi fark ettim

Bakýþlarýn aþk cennetinden bir bakýþmýþ

Þimdi fark ettim

Fark etmek neydi hiç bilemezdim

Aþkla sevince fark ettim

Aþkla sevdim

Ben aþkla sevdim huzurla gezdim

Ýkimizde huzur olunca ben kendime geldim

Sözlerin bu kadar etkili olacaðýný bilmezdim

Boþ sözlerle gece gündüz ben gezerdim

Aþký buldum seni buldum çok sevindim

Aþk dolu sözlerle ben cennet bahçesinde

Aþkla ben seninle gezindim

Aþk, iman etme nedenimiz, sevme, yaþama, gülümseme, gezme, bakma, varma, sarma, koþma iman  ile yaþama… Sebebimiz bunu çoðalttýkça bitmez ,aþk Rabbimden bir derya deniz yüzmeyle aþýlamaz varýlamaz! Sonsuz kerem hikmet Rahmet…Sahibi Rabbimden bize bir lütuf hazinedir.

En Kabiliyetli dostun Ýmandýr

Kabiliyet; yetenek yani bir kimsenin bir þeyi anlama, yapabilme ya da bir etkiyi alabilme yeterliliði, gücü ya da RUHBÝLÝM TERÝMÝ; öðrenme olmaksýzýn kiþinin zihin ve devinim alanlarýndaki iþ baþarma gücü. Ýþte bu ruhtaki imanýn zihnin dünya iþine yönelirken kendisini kaybetmesine imkân vermeden yoldan çýkmasýna izin vermeyen bir algý sensoru bir iþi baþarmasý alt etmesi için yoldaþý kýsacasý Alemlerin Rabbinden bir yaþama kýlavuzu, kabiliyet yetenek, seni huzura götüren kapýyý açmana olanak saðlayan bir el destek yönlendirici…

Varlýðýnla alemde bir hacim kaplama telaþýnda iken kazandýklarýnla doyumsuzluðunla doyuma ulaþamaz iken, iman sana dur der, yeryüzünde hacim kaplama kapma derdinde olmayý býrak, bir gönülde hacim kapla, kazandýðýn zaten sana yeter ihtiyacý olana ver ki kazancýn bu olsun. Nedir bu boþa çýrpýnýþýnýn gayesi? Bu kompleks seni ani kayýplara götürüyor dur ve kendine bir çeki düzen ver. Geriye dön ve bak zamanýn içine býraktýklarýn senden bir iz taþýyor mu? Zaman senden verdiklerinle tatmin edici bir þeyleri yollara býrakmýþsýn diye sana teþekkürler ediyor mu? Seni mutlu mesut etmiþ mi defterine mutlu diye yazmýþ mý? Bunca mal varlýðýna zenginliðine raðmen bir cevap verebiliyor mu sana bunca koþuþturmana mutsuzluðuna raðmen? Az dur der iman, ahenkli ve ritmik adýmlarla etrafýna bakarak yürü, ihtiyacý olana sende fazlasý varsa yardým ederek yürü, arkanda bir iz býrakasýn bu izde seni ahirete taþýsýn…

Anlamsýzlýðý kucak kucak sakladýðýmýz, alev elev yakacaðýný bilmeden, gönlün ortasýna yýðmak, gönül pilini mütemadiyen bitiren olmasýna raðmen yorgun býrakan,” falan almýþ ne güzel yakýþmýþ bende almalýyým, a tam da beðendiðim renklerde odaya çok güzel yakýþmýþ oturma grubu, hemen almalýyým yenisi varken eskisine ne gerek var! Mutfaðý modern bir þekilde yeniden yapmalý, göz zevkime hitap etmiyor hemen deðiþtirmeli” …Bize bunlarý inanmamýzý saðlayan anlamsýzlýðýn pohpohlamasý ihtiyacý yokken ihtiyaç ad etmesi, bu izlenimin bizi daha fazla çalýþarak yormasý kazancýn sadece kendi arzusuna göre harcanmasý israf edilmesi ne kadar nahoþ bir davranýþ burada ifade etmem mümkün deðil! Ýçimizi dünya heves arzularýmýz oydukça oyuyor ve bizlerde içimizde karþý koyacak bir gücün var olmadýðýný sanarak her defasýnda kabul ederek tamam diyoruz! O bizi pohpohlarken yani arzularýmýz beðenilerimiz sandýðýmýz gereksizlikler kendimize ikram sanýrken yanýldýðýmýz nedense aklýmýza hiç gelmiyor çünkü bloke edilmiþ halde! Sanki çaresizliðin kuyusunda kalmýþýz gibi her evet dediðimiz bizi bu kuyudan çýkaracakken daha da derinlere atýyor! Artýk dur durmak nedir bilmeden buna dur demenin þalterinin ne olduðunu bilmeden artýk arzu ve heveslerin kucaðýndayýz, o kýrbaçladýkça harika diyoruz, enfes diyoruz, mükemmel diyoruz sancýlar içinde! Sanki kazancýmýzý tek o alacaklýymýþ gibi çekinmeden düþünmeden akl etmeden veriyoruz! Ýþte tam burada dostumuz olan Rabbimin gönderdiði nizam olan Ýman devreye girer alýrsak gönlümüze” hop dur bakalým” Bu gidiþat nereye gidiyor farkýnda mýsýn?”” Sen ne yaptýðýný sanýyorsun? ““Kazancýný böylesine boþ yere harcamakla kazandýðýný mý sanýyorsun”? “Sana o seni aldatan aldatýcý olan nasýl emir verebilir ki?”” Rabbin sana bunlardan kaçýn demiþken, seni yýkan demiþken” “Önce yetinmeyi bil” “Sonra ihtiyacý olaný bil”” Sana fazla gelen bu paranýn asýl sahibi o muhtaçlardýr bu nedenle Rabbin senin elinde verilsin diye sana bolca verildi”” Rabbin seni deniyor hepsi senin sakýn sanma!

O arzu hevesin dünya ile düþler kurarken düþtüðün karanlýk kuyuda olduðunu neden fark edemiyorsun? Sana lezzet tattýrdýðýný sandýðýn çürük elmadan baþka bir þey deðil ki”! Çektirdiði hicraný huzur sanýyorsun bak yüreðinde deðerli olarak hiçbir þey kalmamýþ artýk kendine gel” Ýþte bizim asýl mutsuzluðumuz “bildiðimizi “sanýrken hiçbir þey” bilmediðimizin” gerçek olmasýný istemeden yaþýyoruz. Ölüm uykusundayýz evet ayýkmak için ölmeden önce ayýkmak gerekir, verdiklerinle ölümden sonra huzuru hak etmen gerekir bir verip on katý karþýlýðýnda… Bulunca sapýtmýþlýðýn sarhoþluðu bize gerekli deðil, bulunca arayarak kaybedenin olmayanýn yanýna koþmalýyýz.

Ýman ile gezen ey güzel kullar
Melekler size gýpta eder bakar
Semada nurlar gönlünüze akar
Ýman ile nefis þeytan hep yanar

Ýman ile aç darlýðýn yolunu
Ýman ile sar sen Allah kulunu
Ýman ile boz zalimin oynunu
Ýman ile nefis þeytan hep yanar

Ýman nuru ile baksýn gözlerin
Ýmaný anlatan olsun sözlerin
Ýman âþýk kulu arar özlerim
Ýman ile nefis þeytan hep yanar

Geri çevirme sen sana geleni
Ýmanla karþýla seni göreni
Rahmandýr kulun gerçek tek seveni
Ýman ile nefis þeytan hep yanar

Rahman her þeyi iyi bilir görür
Zalim kendi zalimliðiyle ölür
Mümin imanýyla cennette yürür
Ýman ile nefis þeytan hep yanar

Ýman ettikten ve imanla yaþadýktan sonra hayatýn dünyanýn nefsin ve þeytanýn nasýl martaval sýktýðýný nasýl bu martaval dediðimiz yalanlara inandýrdýðýna þahit olurken inanýn þaþýrýp kalacaksýnýz! Aslý siz açan bir çiçek kadýnlarýmýz bir nilüfer iken nasýl solduðumuzu nasýl soldurtulduðumuza þahit olacaksýnýz! Her gün bin bir ýþýltýsý ile doðan günün ve batan gün batýmýnýn içinde geçen zamanýn nasýl hoyratça harcadýðýmýzý içine deðer adýna bir deðerler býrakmadýðýnýza þahit olurken þaþkýnlýktan küçük dilinizi yutacak hale geleceksiniz! Sanki dinden firar etmek için dünyada yaþýyoruz! Ýmaný hissetmemek için gönlümüze sözcüklere duygu ve hislere attýðýmýz binlerce kokuþmuþ yamalarýn ardýnda onun nurunu saklayarak kaybedeceðimizi sanýrken ve nedense bin bir yenilgiden sonra aðýrlaþan kaldýrýlmayan hayat yükünden geliþen mutsuzluk iki dudaðýmýzýn arasýnda gülümsetmeyen sözlerin çýkmamasý, içimizde çocukken koþan yýlký atlarýnýn periþan hali ile bir adým atamaz iken en sadýk dostumuz olacak kapýsýný açmaktan korktuðumuz iman kaoslarýmýzý firar eden bizim boþa firar ettiðimizi týlsýmlý dokunuþu ile dokunarak bizi sarar, körü körüne inandýklarýmýzýn haz etmediðimiz ömrün hýrpalayan sahte gülüþlerinden kurtararak huzur ve sakin limanýnda aðýrlar ve hoþ geldin diyerek gülüþüyle merhametiyle sarar.

 Dün ruhunda kopan miskin fýrtýnalar dinmeye baþlar, kaplumbaða adýmlarýyla yol alýrken birden adýmlarýn hýzlanýr insanlarýn saadeti için çalýþman için hýzlanýr. Bunca yýl mutluluðu erteleyen dünya arzularýn nefsin bir bir kaybolur…Düz yollarýn hep yokuþ iken birden düzlenir, cennete eþ gönlünle dünyanla mutluluðun formülünü bulmuþsundur iman ile. Her vakit mutluluktan insana varmaya dair ne varsa senden uzak tutan seni uzaklaþman için kovalayan arzun hýrsýn bencilliðin kovulunca parçalanarak kaçar bir anda yok olur, imanýn ve gönlün içindeki imanýn sýcaklýðý serinliði seni sardýkça içindeki buzul daðlarýnýn karlarý erir yok olur…

Bu kadar iyimser konuþurken bunun bir bedeli olmayacak mý? Olacak elbette ki! Haftada bir sefer yanýna uðrayan þeytan arzularýn vay dostum nasýl yolumdan yürüyor mu diye ziyaret ederken þimdi vay uyanýk benden kaçmanýn peþindesin diyerek günde 10 defa 50 defa seni kandýrmak için kapýdan kovsan bacadan, bacadan kovsan pencereden, kapý pervazýnýn aralarýnda her an seninle uðraþacak, iþin zor baþ etmek kolay deðil! Dün ise izlendiðini belki bilmez iken bugün artýk izleniyorsun, ayaðýna çelme yakmak için aný bekleyenler ver! Ýzlendiðinin artýk bilincindesin, kantara aðýr basan yükleri aðýr tartsýn diye kantarýn ayarýný boz diyen yarým kiloyu bir kilo tart diyen nefsin þeytanýn arzularýnýn aðýr baskýsý vara! Bazen seni bin bir düþünce anaforu içinde kaybetmeye çalýþanlarýn çabasý ve imanýn gücü ve sen, koptun kopacaksýn, savruldun savrulacaksýn… Adým attýðýn yeni dünyanýn huzurla esen rüzgârý ve bunun dýþýnda sýcak eriten neyin varsa almaya çalýþan nefsin þeytan dünya ve arzularýn, elbette kolay olmayacak baþ etmek, Alemlerin Rabbi varken bir anda çok kolay olacak þaþýracaksýn!

Bir an kendini hücrede hapis zan edeceksin sana bunu hissettirecekler, kaosu yaþatacaklar hissettirecekler, kümelenmiþ nefret dolu söylemleri söyleyenler bir anda karþýnda olacak, doldurulmasý gereken beyaz sayfalarý karalayanlara uydum uyacaðým derken iman gücü “dur” diyecek… “Yakma” dünyaný dur. Es geç git yoluna benimle devam et, onlar seni kendi yangýnýna çekerken, kendileri gibi yanmaya davet ediyor aman ha dikkat! Benimle her cümle deðerli iken onlarla deðersiz boþ asýlsýz…

Ýç sesinle sana yankýlanan imanýn huzur dolu sesi ve yoldan çýkaranlarýn nefreti kini, sýkýntýlar yetmezmiþ gibi birde bunlarýn cefasý nazý iþvesi! Karaktersizliðin kitabýný onlar yazarken, sen benimle karakterin kitabýný yazmaya devam et der iman …Külüstür bir motorun bitmeye yakýn son çabasý, kara bulutlar deðil kara çýkmazlar, bizi hemen terk etme böyle senin ihtiyacýn olacak bize, sakla bizi bir süre yastýðýnýn altýnda, sonra gizlice uðrarsýn bize hiþt kimse duymaz! Ey densizler her an gören duyan bilen Rabbim var, sizi inkarcýlar yezitler….Ret etmiþken kurtulamazsýn kolay kolay olsun imanýn güz var Rabbim içine saklamýþ var kapýsýný çal giy zýrhýný her ne kadar çýkartmaya çalýþsalar da…

Ýþte kapýlarý açan tek bir þifre ” iman” her þeyle ilgili ilintili çözümü içinde saklý, gizemine ulaþmaný istemeyen þeytan nefis arzular dünya çevren…Çözülmeyen açýlmayan düðümleri açan, görmezden gelmek sadece aptallýk, etrafýný kifayetsiz sýfatlarla çeviren nefis ,þeytan, dünya, arzularým hýrsým, imanýn parýltýsýný yok edebiliri mi? Asla! Hem sizlere ne oluyor ki beni hemen yargýlýyorsunuz sizleri yaratan Rabbim bana sizlerle mücadele etmemi emretmiþken bazen düþsem de kaldýran Mevla’m iken kim deðer verir ki sizlere? Beyin gücüme hücum etseniz de gönlümün gücü imanýn gücü var siz yýkamazsýnýz bir anlýðýna þaþýrtýrsýnýz ancak. Her laflar gaflar lüzumsuzlar sizin olsun ihtiyacým yok benim bunlara, karalandýðým kadar yanýnýzda karalandým yaralandým yeter artýk ,düþün yakamdan! Ýçimde sizler devasa boþluklar býrakýyorsunuz ben boþluklarý insaný mutlu ederek “hoþluk ”la doldurmak ve kazanmak istiyorum…Sizlerde gönül yok sevme kabiliyeti hiç yok bu nedenle anlamanýz çok ama çok zor bu acýda size yeter…Hele hatanýzý kabullenmek hiç yok yazýk çok yazýk sizlere…