Atatürk diyor ki:  “Bilirsiniz ki, savaþ ve çarpýþma demek yalnýz iki ordunun deðil, iki ulusun bütün varlýklarýyla, bütün mallarýyla, bütün maddi ve manevi güçleriyle karþýlaþmasý demektir. Hangi ulus güçlerini iyi seferber ederse savaþý o ulus kazanýr…” Evet, Atatürk’ün belirttiði gibi savaþý kazanmanýn yolu ulusun yediden yetmiþe birlik beraberlik içinde ayný hedefe yönlenmesiyle olasýdýr.

        Biz Türk Ulusu olarak destansý bir zaferle Ulusal Kurtuluþ Savaþý’ný kazanarak yeni ve baðýmsýz devlet kurma baþarýsýný gösterdik. Yüzyýllarca süren savaþlar sonucu ülke bakýmsýz, halkýmýz yoksulluk içindeydi. Devleti kuran kadro hýzla kalkýnma savaþýna giriþti. Bu savaþ uygarlýk yolunda yürüme savaþýydý. Çaðdaþ uygarlýk düzeyini yakalama ve üzerine çýkma savaþýydý. Atatürk’ün yaþadýðý yýllarda tüm yokluklara karþýn uygarlýk savaþýnda örnek baþarýlar saðlandý.

        Peki, neydi Atatürk dönemindeki hýzlý kalkýnmanýn sýrrý? Bu sorunun cevabý yine Atatürk’ün ordular arasýnda yapýlan savaþý kazanmanýn formülünde saklý, birlik, beraberlik. Kalkýnma için ulusu yediden yetmiþe seferber edilmesi için hýzlý bir kalkýnma yoluna girildi. Yapýlan çalýþmalarda biricik kýlavuz akýl ve bilimin þaþmaz yolu izlendi. Kalkýnmada elit kadrolar için yurt dýþýna öðrenci gönderildi.

         Hitler faþizminden kaçan Yahudi asýllý bilim insanlarýna kucak açýlarak onlarýn bilgi ve deneyimlerinden yararlanýldý. Bu insanlarýn üniversiteler ve fabrikalar kurulmasýnda yadsýnamaz büyük katkýlarý oldu. Ülkemiz hýzlý bir kalkýnma seferberliði yaþarken maalesef Atatürk’ümüzü çok erken bir yaþta kaybettik. Derken II. Dünya Savaþý yaþandý. Gerçi savaþa katýlmadýk fakat savaþýn olumsuz etkileri kalkýnma çabalarýný yavaþlattý.

        Bu savaþ nedeniyle eli iþ tutan erkekler askere alýndý. Babam anlatýrdý. “Tamý tamýna otuz altý ay askerlik yaptým. Memleketi unutmuþtuk.” Tarým ülkesi olan ülkemizde topraðý iþlemek cefakâr kadýnlarýmýza kaldý. Ekmek karneye baðlandý. Yine de çocuklar aç kaldý lakin babasýz kalmadý. Ýkinci adam Ýsmet Ýnönü’nün üstün politikasý bizi ateþ çemberinin dýþýnda tuttu.

        Ne yazýk ki savaþ sonunda Stalin’in yayýlmacý sonucu batýya yaklaþmak zorunda kalýndý. Gerçi Stalin’in istekleri karþýlanmadý lakin batýnýn, ABD’nin güdümüne girildi. Daha sonra NATO’ya üye olundu. Marþal yardýmý ile ABD þirin yüzünü(!) gösterdi.

        Atatürk ilkeleri, cumhuriyet deðerleri yetesiye gerçekleþtirilmeden çok partili sisteme geçildi. Gericiler ve batý iþbirlikçilere karþý yapýlan Atatürk devrimleri yetesiye içselleþtirilmediði için cumhuriyet karþýtlarýna gün doðdu. Öncelikle halkýmýzýn, özellikle köylerimizin aydýnlanmasý için Ýkinci Dünya Savaþý’nýn olanaklarýn kýt olduðu bir dönemde Köy Enstitüleri açýldý. Etkisi hala silinmeyen bu çaðdaþ okullar köy aðalarýnýn temsilcileri milletvekillerinin önermeleriyle kapatýldý. Yetesiye yurttaþ olma bilincine erememiþ halkýn bilinçlenmesinin önüne setler çekildi.

        Maalesef cumhuriyet demokrasiyle taçlandýrýlamadý. Halkýn cehaleti ve kutsal din duygularýný sömüren politikacýlar sürekli at oynattý güzel yurdumuzda. Bizimle birlikte kalkýnma yarýþýna giren ülkeler baþarý kazanýrken bizler hala yetesiye ilerleme saðlayamadýk.

        Uzun yýllardan beri enflasyon girdabýnýn içinde halkýmýz yaþam savaþý veriyor. Çok az kesim aþýrý varsýllaþýrken büyük çoðunluk gün gün, yýl yýl yoksullaþýyor. Ýktidara gelen hükümetler enkaz devraldýk diye yakýnýrken iktidarý býrakýrken bu kez aldýklarý enkazýn üstüne yeni enkazlar býrakýyor.

        Umar ve dilerim bilgiye, deneyime, liyakati deðer veren partileri iþ baþýna getirme olgunluðuna kavuþuruz halk olarak. Bunun da biricik yolu, çaðdaþ nitelikli eðitim sistemleriyle çocuklarýmýzý eðitmekten geçer.