Ülkemizdeki okulculuk çalýþmalarýný yaþadýklarým ve gözlemlediklerim ýþýðýnda edindiðim izlenimlerimi irdelemek gereðini hissettim. Ýsterdim ki, ülkemizde uygulanan ve sürekliliði takdir görev eðitim-öðretim çalýþmalarý diðer ülkelerce gýpta ile izlensin. Týpký 40’lý yýllarda uygulamaya konan etkileri ve yankýlarý yýllar geçse de bitmeyen maalesef kapýlarýna kilit vurulan Köy Enstitülerimiz örneði uygulamalarýmýz yine ses getirsin. Maalesef uluslararasý platformlarda yüzümüzü ak edecek baþarýlar yakalamak bir yana okulculuk çalýþmalarýmýz çözülmesi olanaksýz bir iplik yumaðý gibi geleceðe güvenle bakma arzumuzu söndürüyor.

         Ulusal Kurtuluþ Savaþý’mýzýn utku ile sonlanmasý arkasýndan Cumhuriyetin ilaný ile halkýmýzda özgüven patlamasý yaþadý. Her alandaki çalýþmalarda olduðu gibi okulculuk faaliyetlerin içeren çalýþmalara da hýz ve þevkle baþlanýr. Genç Cumhuriyet yurdun en uzak köyüne okul açmak ve öðretmen göndermeyi hedefler. Sadede gelirsem; örneðin yurdun en uzak köþelerinden biri olan bulutlara komþu, ulaþýmý kaðný arabalarý ile saðlanan köyümüzde Cumhuriyetimizin ilânýndan yedi yýl sonra 1930 yýlýnda açýlmýþ.

        Babamýn doðum tarihi, defter biçimindeki nüfus cüzdanýnda 1335, miladý takvime göre ise 1919’du. Babam köyümüzde baþlamýþ ilkokula. Ýlk açýldýðý yýllarda okulumuz üç yýllýkmýþ. Babam üç yýlda mezun olan öðrencilerdenmiþ.

        Her köylü gibi bizimde geçim kaynaðýmýz tarým ve hayvancýlýða dayanýyordu. Babamýn ömrü tarla, çayýr, yaylacýlýk gibi uðraþlarla doðayla mücadeleyle geçerdi. Ellerinin nasýrý her yýl biraz daha artar, yüzünün rengi hiç þehirli memurlarýn rengine benzemezdi. Soðuk ve rüzgârlarýn etkisiyle bakýr yanýðýna yakýn bir rengi hiç deðiþmezdi babamýn yüzünün rengi. Týpký tüm Anadolu Köylüsünün yüzlerinin rengi gibi… Tüm bunlara karþýn babam dört iþlemi içeren problemleri zorlanmadan çoðu kez kâðýt kalem kullanmadan çözerdi. Ve kâtipleri kýskandýracak düzeyde bitiþik eðik yazýyla yazardý bize gönderdiði mektuplarýný.

        Altmýþlý yýllarda ilkokulu köyümde okudum. Beþ sýnýflý okulumuzda sadece bir eðitmen çalýþýrdý. Birinci sýnýf öðretmenim eðitmendi. Sene sonunda sýnýfta bütün arkadaþlarýmla birlikte rahatça okuma-yazma öðrenmiþtik… Baþöðretmeniz (okul müdürü) köy kütüphanesi kurmuþtu. Ýlkokul beþinci sýnýfta ve ortaokul yýllarýnda köy kütüphanemizden hayli öykü ve romanlar okudum.

        Ýlkokul dört ve beþinci sýnýfta okurken dokuz çeþit kitabýmýz vardý. Örneðin Türkçe Kitabýna eþ ayrý bir kitap Dilbilgisi Kitabý, Matematik Kitabýnýn yanýnda da Geometri Kitabý vardý. Cumartesi günleri öðleye kadar ders yapýlýrdý. Beþinci sýnýflar ders bitiminde bir haftalýk yazýlý ve sözlü sýnava tabi tutulurduk.  90’lý yýllarda uygulamadan kaldýrýlan sýnýf tekrarý kesintisiz uygulanýrdý. Özellikle beþinci sýnýfta þimdiki moda deyiþle sýnýf tekrarý yapýp daha sonra eðitimine devam arkadaþlarýmýzýn adlarýný hala ansýrým.

        Dünya Tarihi, Osmanlý Tarihi, Ulusal Kurtuluþ Savaþý, Cumhuriyetimizin ilaný benzeri konularý Tarih dersinde öðrenirdik. Coðrafya dersinde ülkemiz ve büyük ülkeler hakkýnda kapsamlý bilgiler edinirdik. Matematik derslerinde dört iþlem, kesirler, Geometride cisimler þekiller, alan ve hacim ölçüleri iþlediðimiz konular arasýndaydý.

        Yetmiþli yýllarda Cumartesi günleri tatil sayýldý. Ülkemizde zorunlu beþ yýllýk eðitime 1923 yýlýnda baþlanmýþ. Buna karþýn zorunlu sekiz yýllýk eðitime ancak 1997 yýlýnda geçebildik. Biz sekiz yýllýk zorunlu eðitime geçerken Dünya’da sadece beþ ülkede beþ yýllýk eðitim zorunluydu!

         Ortaokul yýllarýmda abartýsýz askeri disipline eþ disiplin kurallarý uygulanýrdý. Köy çocuklarý ilçede kiraladýðýmýz tek odalý evlerde ikamet ediyorduk. Ortalýk karardýðýndan itibaren öðrencilerin sokaða çýkmasý kesinlikle yasaktý. Baþta okul idarecileri ve öðretmenlerimiz odalarýmýzý ziyaret eder öðrencilerin ders çalýþýp çalýþmadýklarýný kontrol ederdi. Ancak öðrenci þapkasý ile sokaklarda dolaþabilirdik. Ve sokakta öðretmenlerimizle karþýlaþtýðýmýzda askerler gibi sað el parmaklarý þapkanýn tereðine dokundurarak selam verirdik. Her dönem için üç yazýlý bir sözlü sýnava tabi tutulurduk.

         Sene sonunda en çok dört dersten bütünlemeye (ikmal) kalmak olasýydý. Yaz aylarýndaki bütünleme sýnavlarýnda sýnýf geçmek için baþarýlý olmak zorunluydu. Ortaokul son sýnýfta okurken okul müdürümüz tek dersten bütünlemeye kalan öðrencileri için bir kez daha sýnav hakký tanýndýðýný duyurdu.  Tek dersten ikinci sýnavda baþarý gösteremeyen bütünlemeli öðrenciler bir üst sýnýfa geçemez sýnýf tekrarý yapardý.

         Ortaokul yýllarýmda orta son sýnýfta mayýs sonunda dersler biter okullar tatile girerken son sýnýflar haziran ayýnda bir ay süreyle bitirme sýnavlarýna tabi tutulurduk. Yýl içindeki notlara bakýlmaksýzýn haziran sýnavlarýnda okulu bitirmek için geçerli not almak gerekliydi. Sadece ilçemizde deðil yurdumuzun dört bucaðýnda bütün köy çocuklarý ayný koþullar altýnda sýký disiplin içinde öðrenim yaþamlarýný sürdürdü. Sýrtýmýzda yýpranýncaya kadar giydiðimiz tek kat elbise, ayaklarýmýzda lastik ayakkabý giydik. Sýký disiplin bizi sýksa bile ancak okuyarak yoksulluðun yakýcý acýlarýndan azat olacaðýmýza inancýmýz sonsuzdu. Öðretmenlerimiz yetkin idarecilerimiz kurallarý uygulamakta tarafsýzdýlar. Kýsa sürede kalkýnmasýný tamamlamýþ bir ülkeler arasýnda ülkemizin yerini alacaðýna inanýyorduk. Bu uðurda ne ölçüde baþarýlý olabildik mi!?

Devam edecek…