Öðretmenlerimiz, yetkin idarecilerimiz kurallarý uygulamakta tarafsýzdýlar. Ülkemizin, kýsa sürede kalkýnmasýný tamamlamýþ bir ülkeler arasýnda yerini alacaðýna inanýyorduk. Bu uðurda baþarýlý olabildik mi!?

        Bir önceki yazýmý bitirirken kalkýnmasýný tamamlamýþ ülkeler arasýnda yerimizi alacaðýmýza inanýyorduk diyerek geleceðe olan idealist inancýmý belirtmiþtim. Evet, kalkýnmanýn biricik dinamosu nitelikli kadrolar yetiþtirmekle olanaklý olduðu yadsýnamaz bir gerçektir. Nitelikli kadrolar oluþturacak genç kuþaklarý yetiþtirmenin yolu uygulanan eðitim-öðretim çalýþmalarýný bilimin ýþýðýna göre planlamak ve uygulanan planlamanýn kesintisiz uygulamaktan geçer.

        Nitelikli kuþaklar ancak pedagojik yeterliliði olan, çaðýn olaylarýný takip edip doðru yorumlayabilen öðretmenlerce yetiþtirilir. Ülkemizde ise öðretmen yetiþtiren yetkinlikleri kanýtlanmýþ Köy Enstitüleri, Öðretmen Okullarý, Eðitim Enstitüleri sýrasýyla bir bir kapatýldý. Öðretmen yetiþtirmek gerekli yeterli donanýmý olmaya ve sayýlarý onlarca ifade edilen Eðitim fakültelerine býrakýldý.

        Eðitim Fakültelerinden mezun olup göreve baþlayan öðretmenlerin geçmiþ yýllarda mezun olan öðretmenlerin yakaladýðý düzeyinde pedagojik yeterlilikleri ulaþtýklarý tartýþýlýr. Bu konuya örnek oluþturacak uygulanmak istenen fakat uygulanamayan bir olgudan bahsetmek isterim. 2004-2005 eðitim-öðretim yýlýnda ilkokul öðrencilerine uygulanan cümle yöntemiyle okuma-yazma öðretiminin yerine ses temelli okuma-yazma öðretimi kabul edildi. Ve yýllarca uygulanan temel harflerle yazma yerine birinci sýnýftan baþlayarak öðrencilere bitiþik eðik yazý ile yazý yazma yöntemi tercih edildi.

        Öðretmenler ve veliler arasýnda bitiþik yazý uygulamasýna büyük alerji oluþtu. Öðrenciler bitiþik eðik yazý yazamazlar diye sýzlanmalar baþladý. Oysa batý dünyasý bitiþik eðik yazý ile yazma eylemini uygular sürekli olarak. Bitiþik yazý kullanmak temel harfleri kullanmaya karþý üstünlüðü tartýþma götürmez.

        Öðretmen Okullarýnda en önemli derslerden birisi Resim-Yazý dersiydi. Tablalý, kesik uçlarla ne kadar çok yazý çalýþasý yaptýðýmýz ayrý bir anlatý konusu olacak kadar önemliydi. Öðretmenler, okuduklarý fakültelerde çeþitli yazý tipiyle yazý yazma çalýþmalarýna tabi tutulmadýðý için elbette kendileri eðik yazý yazmaya alýþkýn deðiller. Velilerimiz de okul yýllarýnda sürekli temel harflerle yazý yazdýklarýndan bitiþik eðik yazýnýn sanatsal yönünü ve önemine aþina deðil. Peki, ne oldu sonunda? Bitiþik yazý çalýþmalarý kuþa döndü; temel harflere dönüldü bir kaç yýl içinde!

        Devletin, hükümetlerin, yurttaþlarý, okuyan, okuduðunu anlayýp yorumlayan, olaylarý neden-sonuç iliþkileri içinde deðerlendiren, üretken bireyler olarak yetiþtirmekle yükümlüdürler. Bu amaca ulaþmak için çaðdaþ normlara uygun, bilimi önceleyen müfredat programlarý uygulamakla olanaklý olduðu zorunluluktur. Ve müfredatýn sýk sýk deðiþtirilmesi baþarýyý olumsuz etkilediði ülkemizde gözlenmektedir.

        Bilgi çaðýna yakalamýþ ülkelerde baþýna Milli kelimesinin eklendiði bakanlýðýmýzda kabul olunan eðitim müfredatlarý uzun soluklu olmuyor. Þöyle ki, son yirmi yýl içinde dokuz Milli Eðitim bakaný deðiþti ülkemizde. Ve yeni atanan her bakanlarýmýz yeni kadrolar oluþturup yeni müfredatlar uygular oldular.

        Bakanlýk, sivil toplum kurumlarý (!) diye nitelenen örgütlerle sözleþmeler yaparak çaðdaþ eðitimle ilgisi olmayan kurumlarý eðitim sistemimiz içine eklemlenmekte Sýnýflara din görevlilerinin ders vermesi uygulamasýna geçiliyor. Böylesi çaðdýþý uygulamalarýn sonucunu insanýmýzýn eðitim ve kültür düzeyindeki hazin durumlardan bazý örnekleri görüp bu hale nasýl gelindiðini irdeleyip, çözüm yollarý üzerine düþünmek zorundayýz.

        Görsel medyada izledim. Bir sokak röportajý yapýyordu bir gazeteci. Ýstanbul’un “orta yerinde” yurttaþlarýmýza þu soruyu soruyordu: Selanik nerededir? Ortaokul, lise öðrencileri dâhil, orta yaþlý, yaþlý erkek-kadýn bireyler soruya muhatap oldu. Hayretle izledim, iki elin parmaklarýndan fazla kiþiye soruldu soru. Ancak iki kiþi doðru yanýt verebildi. Selanik kelimesini ilk kez duyup þaþkýnlýk belirten yurttaþlarýmýz durumu 100. Kuruluþ yýlýný kutladýðýmýz Türkiye Cumhuriyeti yurttaþlarý hepimizi kara kara düþündürmeli!.. Hayli yüklü para kazandýran bir yarýþma programýnda üniversite mezunu bir yarýþmacýya þöyle bir soru yöneltildi. 3’ün 3 katýndan 2’nin 2 katýnýn farký kaçtýr? Yarýþmacý doðru yanýt veremedi. Telefon jokeri kullanarak bir mühendis arkadaþýna yöneltti soruyu. Mühendisimiz de doðru yanýt veremeyince yarýþmacýmýz elendi. Bunun gibi daha nice hayal kýrýklýklarý yaratan durumlarla günün her saatinde karþýlaþmak olasý.

        Oysa halkýmýzýn kitaplarla dost, ülke ve dünya sorunlarýna ilgi duyan olmasýný ne kadar çok isterim. Acýdýr böylesi olumlu duygularý daya doya yaþamak olanaklý olmuyor bu topraklarda. Bu gidiþle yarýnlara güvenle bakacaðýmýz kuþaklar yetiþtirmekte istenilen düzeyde deðiliz.

        Aileden sonra çocuklarýmýzýn kiþiliklerinin þekilleneceði kurumlar okullardýr ve de okullarda çalýþan mesleðini seven mutlu öðretmenlerle çocuklarýmýz öz güvenli yetiþir. Fakat hükümetlerimiz ihtiyaç kadar öðretmenlere görev veremiyor. Öðretmen sorununu kadrolu öðretmenlerden öte sözleþmeli ve ücretli öðretmenlerce çözme yoluna gidiyor. Ýþ güvencesi olmayan ve kadrolu meslektaþlarýndan az ücret alan sözleþmeli ve ücretli öðretmenler sýnýflara hangi moralle girer ve öðrencilerine nasýl yardýmcý olur!

        Ezcümle zaten öðrencilerin %30’u özel okullarda okumak zorunda kalýyor. Ve günümüzde özel okullarda 300 bin öðretmen çalýþýyor. Çaðlar ötesinden Çinli Ozan “yüz yýl sonrasýný düþünüyorsan insan yetiþtir.” diyerek insan yetiþtirmenin önemini veciz sözlerle vurgulamýþ. Yarýnlara güvenle bakmanýn yolu eðitim-öðretim çalýþmalarýnda baþarýlý ülkelerin müfredatlarý benzeri müfredatlar yapýp zaman kaybetmeden çalýþmalarýmýzý hýzlandýrmalýyýz.