AKLIMDAKÝ SORULAR

Bazý konulara çok fena kafayý takýyorum. Durum bu olunca; Ýslam’ý, kalýplaþmýþ din anlayýþýnýn çok ötelerinde aramak gerektiðine inanýyorum. Vicdaným beni buralara sürüklerken, inancým bana temel kaynaða, öz kaynaða yönelmemi ve farklý bilgileri oralarda aramamý emrediyor.

Bazý konularý nasýl anlýyoruz?

Kuran’da cin, melek, þeytan, ifrit, iblis gibi terimler geçmekte ve meleklere iman etmemiz istenmektedir. Evet müminler olarak Kuran’ýn bahsettiði meleklere tam olarak iman ederiz ancak Yüce Allah melek derken 1400 yýl önce algýladýðýmýz meleðe mi, yoksa baþka anlamý olan meleðe mi inanmamýzý istiyor? Yýllarýný Kuran araþtýrmalarýna ayýran pek çok ilahiyatçýnýn bu konuda yaptýðý açýklamalara bakýldýðýnda melek konusunun geleneksel Ýslam’ýn anlattýðý gibi olmadýðýný görebiliriz. Dikkat edersek; dört büyük melek olarak bildiðimiz meleklerin sonlarýnda “il” kelimesi bulunur. Dört büyük melek çalýþmalarýnda bu “il” ve “el” kelimeleri Ýbranicede “Tanrý” anlamýna gelmektedir ve Arap diline “Allah” olarak girmiþtir. Ýl ve el kelimelerini ayýrdýðýmýzda vahiy meleði olduðuna inanýlan Cebra-il kelimesinin güç ve kudret anlamýna geldiði teoloji bilimi ýþýðýnda ortaya çýkmýþtýr: Hakka suresi 40. Ayet: “Kuþku yok ki, O Kuran þerefli bir elçinin sözüdür.” Necm suresi 3-4. Ayet. “O konuþtuðu zaman kendi kuruntularýna göre konuþmaz. O’nun söylediði yalnýzca O’na bildirilenlerdir.” Bu ve benzeri ayetlerden þu sonucu çýkarmak mümkündür. Yüce Allah, vahyetme kudretiyle peygamberlerin gönüllerine-zihinlerine ayetlerini yazmýþtýr. Ayetler, programlandýðý gibi peygamberlerin dillerinden söz olarak çýkmaktadýr. Ancak geleneksel Ýslam düþünürleri-mollalarý, Cebrail’in vahiy getirdiðini ileri sürerler!

Azra(il) de Allah’ýn can alma kudretinin adýdýr. Zira Yüce Allah, ölümü yaratmýþ ve ölümü gerçekleþtirecek olan yüzlerce sebebi de yaratmýþtýr. O sebeplerden bir veya birkaçý bir canlýya deðmiþ ise o canlýnýn ölümü gerçekleþir.

Mikail, kâinatý yönetmekle görevli meleðin adýdýr. Yine (il-el) kelimelerini Mikail kelimesinden ayýrdýðýmýzda yönetme kudreti ortaya çýkýyor. Ýkisi birleþik haldeyken Allah’ýn kâinatý yönetme kudreti olduðu anlaþýlýyor. Bu durumda Mikail, Allah’ýn programladýðý kâinat üzerinde nasýl bir tasarrufa sahip olacak? Hangi doðal olaylarýn oluþmasýný saðlayacak? Olmasý gereken zaten Allah’ýn yüce ilmi dâhilinde olup durmaktadýr, öyle deðil mi?

Ýsrafil; kýyamet günü “sur” borusuna üflemekle görevli meleðin adýdýr. Bu melek, aðzýnda borusuyla kýyamet gününe kadar öylece bekler. Allah, emir verdiðinde sur borusunu çalar ve kýyamet kopar. Yüce Allah, kâinatý yaratýrken nasýl ki hiçbir yardýmcýya ihtiyaç duymadý, kýyamet kopacaðý zaman da herhangi bir meleðe ihtiyaç duymaz. Zira Yüce Allah, kâinatýn kopmasýný belirli zamana göre kodlamýþ ve programlamýþtýr. O vakit geldiðinde kýyamet zaten kopacaktýr. Sur borusu sesi dediðimiz ses ise; kýyametin kopma anýnda doðal olarak ortaya çýkacak seslerdir ve Yüce Allah bu sesi “boru sesi” olarak tasvir etmiþtir. Yani, Ýsrafil dediðimiz melek de Yüce Allah’ýn kudretini temsil eden mecazi bir kelimedir.

Þahsen ben, teoloji biliminin ortaya koyduðu bu sonuçlarýn doðru bir anlamlandýrma olduðunu þu sorularla anlamaya çalýþýyorum.

Yüce Allah’ýn hiçbir yardýmcýya ihtiyacý yoktur. Kâinatý kendi ilmi ve kudretiyle yaratmýþtýr. Kainatý yaratýrken milyarlarca varlýðý yaratmayý murat etmiþ; her varlýðý oluþturacak milyarlarca bileþeni de yaratmýþtýr. “OL” emri ile oluþum sürecini baþlatmýþtýr. Milyarlarca yýl süren bu oluþum sürecinde oluþmasý gereken tüm canlýlar ve diðer varlýklar, çeþitli evrelerden geçerek kodlandýðý ve programlandýðý gibi hareket ederek bugünkü durumuna gelmiþtir. Yüce Allah’ýn hay/can verme, hayatý sonlandýrma, yeryüzünü istiva etme ve yönetme kudreti kendi sistemi içerisinde dönüp duruyorken görevli meleklere neden gerek duyulmuþ? Bir ayet ile devam edelim: Fatýr-41 Gökleri ve yeri hiçbir arýzaya meydan vermeden tutan ve yok olup gitmekten koruyan Allah'týr. Þayet yýkýlýp gidecek olsalar, yemin olsun ki, Allah'tan baþka onlarý tutabilecek hiçbir güç yoktur.” Ýþte bu ayetlerden dolayý tüm doðal olaylarý Allah’ýn melekleri olarak anlýyorum ve bunda da herhangi bir anormallik görmüyorum.

Hafaza melekleri:

Geleneksek Ýslam anlayýþýnda hafaza melekleri; insanoðlunun yaptýðý iyi-kötü bütün davranýþlarýný kaydeden ve insanlarý korumakla görevli olan meleklerdir. Bu meleklerin diðer bir ismi de Kiramen Katibîn’dir. Bununla birlikte hafaza melekleri ile kiramen kâtibin meleklerinin farklý olduðu þeklinde bazý görüþler de bulunmaktadýr.

Bugünkü bilim insanlarý, atmosferde her nesnenin hareketini kayýt altýna alan bir manyetik alanýn olduðunu ispat etmiþtir. Yüce Allah’ýn böyle bir kudreti var iken sað ve sol omuzlarýmýza kondurulan meleklerin sevaplarý ve günahlarý yazmasý Yüce Allah’ýn sonsuz ilmi ve kudreti karþýsýnda oldukça amatör kalýyor. Hesap gününde amel defterleri açýlacaðý bildirilir. Bana göre bu amel defterleri, meleklerin yazdýðý defterler deðildir. Amel defterleri, manyetik alanda kayýt altýna alýnan seslerimiz ve görüntülerimizdir. Zira her sözümüz ve hareketimiz neticede enerjidir. Ve insanlar, yapýp-ettikleriyle yüzleþtirilip, hak ettikleri yere gönderilecektir.

Bir baþka konu; hafaza melekleri insanlarý korumak için görevlendirilmiþ! Onca masum insan haksýzlýða uðrayýp, hayatýný kaybederken var olduðu iddia edilen melekler neden görevlerini yerine getirmiyor? Neden insanlarý o tehlikeler karþýsýnda korumuyor veya kurtarmýyor?

Her Müslüman, bir iþe baþlarken besmele çeker. Anlamý; “Rahman Ve Rahim Olan Allah adýyla” olarak ifade edilir. Euzubillahimineþþeytanirracim; “Esirgeyen baðýþlayan Allah'ýn adýyla demektir.” Günlük yaþamda kýsaca Bismillah olarak okunmaktadýr. Bazý âlimlere göre müstakil bir ayet olan bu tümceye baktýðýmýzda esirgeyenin de baðýþlayanýn da Yüce Allah olduðu açýkça bildirilmiþtir. Ýnsanlarý korumakla görevli herhangi bir melek söz konusu deðildir.

Cin, þeytan ve ifrit kelimeleri Kuran’da sýklýkla geçmektedir. Yine birçok ilahiyatçýya göre bu kelimeler insanlarýn içindeki kötülüðü temsil eden sýfatlardýr. Þu gerçeði hatýrlatmakta fayda vardýr: Kuran’da çok sayýda mecaz anlamlý ayetler bulunmaktadýr.

Kader konusuna gelince: Kaderi yine Yüce Kuran’dan anlamaya çalýþalým: Ýsrâ Sûresi'nin 13. Ayeti'nde; “Biz, her insanýn kaderini (kendi) boynuna dolamýþýzdýr; öyle ki, Kýyamet Günü onun önüne, her þeyi açýk açýk kaydedilmiþ bulacaðý bir sicil çýkaracaðýz; 'oku sicilini' bugün kendi hesabýný kendin çýkaracak durumdasýn” hükmü yazýlýdýr. Bu ayette insanlar uyarýlmaktadýr. Ýnsanlarýn kendi elleriyle ve dilleriyle bilinçli olarak yaptýklarýnýn sonucudur kader. Kader, geleneksel Ýslam’ýn anlattýðý gibi “Allah’ýn takdiri” deðildir. Yani Yüce Allah, hiç kimseyi kötü iþlere yöneltmez. Pek çok ilahiyatçýya göre kader; Yüce Allah’ýn Sünnetullahýdýr, yani deðiþmeyen kozmik sistem kanunudur.

Geleneksel Ýslam anlayýþýna göre kabir hayatý vardýr ve her insan mezara konulduðunda Münker ve Nekir isimli melekler tarafýndan din ve peygamberi ile ilgili sorular sorarlar. Mezar ehli, bu sorulara doðru cevap verirse sað tarafýndan bir alan açýlýr ve haþr zamanýna kadar cenneti seyreder. Sorulara doðru cevap veremeyenler ise hem azap görürler hem de sol taraflarýndan açýlan alanlardan cehennemi görür ve haþr zamanýna kadar cehennem azabý çeker.

Pek çok Kuran âlimi/ilahiyatçý, dünya ile ahiret hayatýnýn Kuran’da geçtiðini söylerken, kabir hayatýyla ilgili ayetin olmadýðýný ileri sürerler. Olduðunu iddia edenlerin tek kaynaðý “berzah âlemi” diye geçen bir sözdür. Geleneksel Ýslamcýlar, “Berzah Âlemi” kelimelerinden kabir hayatýnýn var olduðu sonucuna varmýþtýr. Pek çok din âlimi ise; Berzah Âlemi’nin kabir hayatý anlamýna gelmediði, ölüm ile dünya arasýna konulan bir engel olduðunu ileri sürerler. Bu durumda reenkarnasyonun imkânsýzlýðýna da dikkat çekerler. Bazý âlimler ise ruhlarýn toplandýðý âlem olarak düþünürler. Bu bilgiler ýþýðýnda kabir hayatýnýn olmayacaðýna ve imamlarýn da defnedilen ölülere “talkýn” vermelerini batýl inanç olduðunu düþünüyorum. Zira ölüler iþitmezler. Ve dünya ile alakalarý kesilmiþtir.

Aklýmda oluþan bu tür sorulara; yapýlan bilimsel çalýþmalara, Kuran’ýn muhkem ayetlerine dayanarak cevaplar aramaya çalýþtým. Elbette bahsi geçen konularda her Müslümanýn kabulü kendinedir ve hiçbir Müslümanýn inancýný sorgulamak deðildir.

Faydalandýðým kaynaklar: Kuran’ýn ilgili ayetleri, Ýhsan Eliaçýk, Edip Yüksel, Prof. Dr. Ýsmail Yakýt.