Online Üye
Online Ziyaretçi
Deneme / Sevgi ve Aşk Denemeleri
Eklenme Tarihi : 14.05.2025
Bir düş mektebidir devam ettiğim sıra
dışı bir okulun en ön sırasında oturmanın verdiği huzurla her an kendimi
kaybetme ihtimali ile tehir ettiğim bir mutluluktur belki de ansızın sökün eden
hecelerden örülü gaipten gelen bir neşe bir lehçe…
Adadığımsın ömrümü ve ardıç kuşudur
sefil kalemimin tenine doğan güneşle teselli buluyorum ben ve her ne kadar
sıcağı sevmesem de yüreğim kaynamalı ki ilham perimin idrak ettiğinden de
fazlasına haiz olayım ve yazayım günü gününe güncemi.
Şiirlerim var yastık altı yaptığım ve
kasada sakladığım ama yetmez…
Hikayelerim var evlat edindiğim
hayallerimden kopup da gelen ama arz etmem…
Arsız bir ilhamdır benimki mademki
içre dönük bir yolculuktur kalemimin esir aldığı yüreğimde açan binlerce çiçek
ve hece.
Rengi kaçtı gözlerimin az evvel ne de
olsa gözlerimi alamadım İlahi Işıktan ve sönmeyen feri iken kalemin idare
lambasında baş koydum ben nasıl ki karanlıktı sevgimle ve ışığımla delip de
geçmem gereken ve sırıtan bir hüzünden alıp da kendimi düştüm yollara.
Sırları var yazarların.
Serleri var şairlerin.
İnsan olmaya hükmetmiş hikayelerin
kahramanı iken içimde aralıksız koşturan çocuk ve işte bir koşu geldim mademki
bir çağıran vardı beni ve bir koşu sevdiğim kadar insan ikliminde bir açtım bir
soldum kül renginde ölümün kulluğuma binaen bir gül idim mademki ezelden güllük
gülistanlık mı olmalıydı illa ki kabrim?
Ah, kanadığım satırlar.
Ve kandığım insanlar.
Ve kardığım toprak hani ondan
geldiğim hani nihayetinde toprak olduğum ve topak topak sözcükler bazen bir
amblem bazen yakama ilişen bir rozet bazen kırık bir bakraç ya da sarnıç ve
hizaladığım duygularım nasıl ki aşktır ve nasıl da umuttur ki ikbalim köhne bir
günden derlediğim ne var ne yok yığdım önüne gece gözlü şiirlerimi de sarıp da
kefen bezine göç etmeye mahal veren binlerce sırla önce kuş oldum uçtum sonra
özlem oldum göçtüm ve göz gözü görmezken güz öncesi yazın şu son günlerinde
yaza yaza yazı getirdiğim gibi koşa koşa vardım güz mektebine:
Ben bir kuşum ama yetmez.
Ben kurşun kadar ağır bir acıyı da
içime sindirmek adına açmışken bağrımı…
Ağrıma da gitmez hani kimse beni
görmezden gelen…
Ağdalı sözcüklerde değil ağır başlı
deyimlerde şerh düşerim ıssızlığıma ve kıyama dururum her şiir vakti nasıl ki
öncesinde kıyılır içim sonramı da güderim bir bir:
Bir nefersem aşka iltimas geçen.
Bir fer ise asla sönmek bilmeyen.
Ferdi olduğum toplumun ve duyguların
da fedaisi firari ruhumdan taşan bir ırmak gibi ya da bir hezeyan heyecanla
öterim ve kurşun dökerim ama bu da yetmez kışkışladığım dünümü bazen aslan
postu gibi yere sererim ve sekerim hece hece her ne kadar dünyanın en sakar
insanı olsam da sarılırım kuvvetlice kendime en başta Rabbime ve doğan mehtaba
bakarım da iç geçiririm nasıl ki bir yıldızım nasıl ki yaldızlıdır ruhumun
macerası ve bir yılkı atı gibi koşarım ve hüznün kulvarında en öndeyim.
Şahlanırım.
Sevdalandığım şah damarım.
Şaha kalkar kalemim solumdan eksik
etmediğim gamlı notalarım ve her kapıyı açan sevdalı sol anahtarım.
Rediflerdir acımı pekiştiren ama
yetmez:
Yatıya kalan imgelerdir baş veren:
Asla boş vermem veremem.
Bir başarı addedilse bile sözcüklerim
ve şanlı mazim bükemediğim eli de sevgiyle öperim ve başıma koyarım ve baştan
başlarım yazmaya yaşamaya bir minvalse göç takvimim bir miraç ise kalemim ve
mizacımla yenik düştüğümdür aşk ve ilham perim…
Batıl bir rotadır bazen hayat ve hep
de öykünürüm kendime en çok da atıl olan ne var ne yok saklı içimde atıfta
bulunurum elbette yine bende içimde saklı o yetim ve huysuz çocuğa:
Uğurumdur özlem.
Öznemse ne gizli saklı ne de ayan
beyan en çok da gizemli olmayı sever ve şerh düşerim he bilinmeze hem de esir
düştüğüm ilhama ve edebiyatın katlarında durur soluklanırım:
Bazen bir romandır tekabül ettiğim.
Bazen bir şiirdir tedavülden kalkan
ve işte yenisini yazarım ama yetmez nice yeis saklı iken içimde bir sözcükle
çıkarım yolculuğa ve şiir kendini doğurur ben ise şiire namzet edindiğim şiar
ile şair kimliğimi eşleştirip kendimi doğururum bu da yetmez ve anneme
sokulurum usulca mademki beni öpüp de defalarca doğurandır annem şimdilerde
annemin annesi unvanımla ben doğururum annemi:
Kâh bir şiirdir ithaf ettiğim.
Kah bir şölendir şiirin mezarını
kazdığım.
Kâh umut kâh yeni gün aşkın
esaretinde cesaret bulduğum kadar yazma hevesimle sokulduğumdur koynu annemin
şiirlerle beslendiğim şiir içip şiir biçtiğim alametifarikası bilinmezin varsın
olsun bir kumpasa kurban gitsin dünde saklı binlerce hikâyem ve alın yazıma alt
yazı geçtiğim günbegün irkilsem de bazen gaipten gelen bir korku ile
niyazlarımla koştuğum Rabbimdir beni bana sunan hatta beni benden koruyan…