‘’Bir zaman aralýðý diliyor evren aslýnda bir kuramdan çýkýp da yola, varmaktan aciz hatta kölesi yetilerin, darmaduman olmuþ eþkâli yine kayýp insanlarýn ayýp addedilen rotasý sonra da umarsýzca ýslýkladýðýmýz mahremiyet.

Bir sokaðýn çýkmazý, bir þarapnel parçasýnýn hayat ile insan arasýna nifak sokmasý ya da doðumda ölen bir kadýn, bir anne ve dünyada terk edilmiþliðin ne anlama geldiðini ilk öðrenecek olan o kuvözdeki öksüz.

Sýnýr ihlali…

‘’Çýk oradan. Ait olmadýðýn bir yerde bulunmaya ne hakkýn var’’ diyebilmenin resmini çizen üst tabaka ya alt tabakaya denk düþen ne?

Çelimsiz bir imge mi ya da soytarý bir kelamý sýrdaþ bilen kimsesizlik…

Önyargýlarýn çeperinde, aþkýn ihanetinde sonra da gölgelerin kisvesine uyum saðlamak týpký reddedilmenin vuku bulduðu o basit denklem…

Ya varsýn ya da yok!

Bir insan ya iyidir ya da kötü!

Adalet insanlarýn iki dudaðý arasýndadýr.

Þimdi temkinli yaklaþýyoruz insanlara ve deliller sunuyoruz Yaratýcýya, demek kadar kayýtsýz mý yoksa müspet bir öngörüde istiflenmek mi?

Sýradan geçin sizi zalim ve münafýk insanoðlu, diyebilmek çok da elzem deðil hani hele ki yaný baþýnýzdaki uyumsuzluða riayet gösteremiyorsunuz ve sayýn bayanlar, baylar artýk ýslatalým bu geceyi ve sizleri büyük salona alalým. Bu akþam bana gösterdiðiniz sabýr ve ilgi dolayýsýyla tek tek teþekkür ediyorum efendim. Ve baþlasýn gece.’’

Dili damaðý kurumuþtu adamýn ne de olsa az sonra baþlayacak parti öncesi pek de kolay deðildi böylesine bir sunumda bulunup üstelik davetlileri bunaltmadan pay etmek yazdýðý metinin çok çok kýsa özetini aslýnda hazýrlýklýydý da ne de olsa verilecek yemek sonrasý sunuma koyacaðý videolar ile epey ilgi gösterecekti davetliler üstüne üstük hazýrlýksýz yakalanacaktý her biri.

Cebindeki mendil ile sildi alnýndaki teri ve kuruyan boðazýna yetmeyen bir sürahi suyun devamýndaydý aklý enikonu da acýkmýþtý hani zaten burnuna gelen güzel kokular müjdecisiydi güzel bir ziyafetin.

Burkulurdu içi ne zaman böylesine bir resitalde boy gösterdiðinin bilincinde ötesinde ihtiþamlý kadýn ve adamlarýn pervasýzca salýndýðý hani olur da biri sorsa adýný o sadece Garip, demekten kendini zor alýyordu ne de olsa adý Galip idi gerçi hüviyetinde yazýlý ismin mahiyetini kimseler bilmese de.

Telefonunu sessize almýþtý sanki bir ömür boyu yüreðine sessize alan adam için ne anlam ifade ederdi ki telefonun sessizliði hele ki seminer sonrasý kral dairesindeki odada onu bekleyen o hulasa sessizlik gerçi otel çalýþanlarý bir an olsun onun yalnýz kalmasýna izin vermiyorlardý ama.

Belli belirsiz gülümsedi ve derin bir iç geçirdi.

Büyük ihtimalle sunumundaki cümleleri kurgu addedecekti katýlýmcýlar ne de olsa kimseler bilmezdi Galip’in garipliðini bir yandan da kýs kýs gülüyordu sonuç itibariyle o da bir insan evladýydý ne bir leyleðin hediyesi ne de yapýlan kazý sonucu bulunan bir dinozor yumurtasý.

Zorlu bir hayatý olmuþtu adamýn, evet, zorlu yoksa zorlanan mýydý zorlayan mý?

Ya kuvöz dendiðinde yine gözleri dolardý?

Ne çok ayrýntý vardý hayatýnda ve ne çok karanlýk elbette bu mefhumlar sadece yabancýlarýn ön yargýlarýnýn izdüþümüydü yoksa karanlýk vicdanýn lekesi deðil miydi olsa olsa lakin… fakirlik ya da kimsesizlik idi hep karanlýk addedilen belki de sahipsizlik ya adamýn þimdi sahip olduklarý?

Akýl sýr erdiremiyordu kimse: bu adam neyin nesiydi de bunca baðýþa öncülük ediyor bu kadar evsiz ve kimsesiz insana sahip çýkýyordu?

Hele ki o rehabilitasyon merkezine ne demeli?

‘’Galip, sen aklýný yitirdin besbelli. Neredeyse iki aylýk bütçemizi geçmekte bu projenin maliyeti. Mümkün mü söyle mümkün mü? Sen Ýstanbul genelinde bir ön çalýþma yap ve tüm sahipsiz, evsiz insanlarý hele ki… o çöp…’’

Ýþte Galip’in þafaðý o an atmýþtý.

Biri çöp mü demiþti?

Hayýr, hayýr, çöp toplayýcý daha doðrusu kâðýt toplayýcý. Bunu bile ayýrt edemiyordu insanlar…

Ya da gayri meþru doðan çocuklar hele ki annesi bir de…

Devamýný getiremiyordu çoðu þeyin sadece emir yaðdýrýyordu emrinde çalýþan müdürlere hatta üst kademede yakýn iliþkide olduðu devlet erkânýna bile talimat verme cüretinde bulunuyordu.

‘’Kes!’’ dedi kýzgýn ses tonuyla sonra da dilaltý hapýný attý aðzýna. Gerçi henüz ellilerinin bile sonunda deðilken bir sürü marazi hastalýk musallat olmuþtu Galip hele ki…

Ýþte devamýný getiremediði bir sürü cümle ve sadece az sayýda insanýn bildiði gerçekler…

En büyük sýrdaþý idi Remzi Hoca ne de olsa bir ömür onun manevi babasý sýfatýna nail olmuþtu tabii ki de kimselerin bilmediði ne de olsa Remzi Hoca ile Galip-pardon Garip-benzer hikâyelerde rast gelmiþlerdi birbirine.

Münevver doðum yaptýðý hastanede Galip’i Remzi Hocaya emanet etmiþti adeta kadýnýn içine doðmuþtu doðum gerçekleþir gerçekleþmez Garip’in öksüz ve yetim bir çocuk olarak hayat mücadelesine baþlayacaðýný.

Aþ evinde tanýþmýþtý kadýn Remzi Hoca ile. Yeni kaybetmiþti ailesini Remzi Hoca ve henüz adý sadece Remzi idi ne de olsa yirmisinde bile deðildi o zamanlar týpký Münevver gibi. On yedi vardý ya da yok hele ki Garip rahmine düþtüðü gece sadece on altý idi ve sýnýrsýz hüznü ile içine atmýþtý bu olayý ne de olsa sokaklarda yaþayan bir genç kýzdý týpký Remzi Hoca ile karþýlaþtýðý aþ evinde ansýzýn ona kanýnýn ýsýndýðý ve tüm hayatýnýn detaylarýyla paylaþtýðý sevgili Remzi.

Detaylardan alamazdý düþüncelerini Galip sonuçta detaycý kimliði ile hayatta kalmayý baþarmýþtý.

Remzi Hoca idi Galip’e sahip çýkan ve seneler sonra nüfusuna alan zaten evveliyatýný asla ve asla kimse ile paylaþmamýþtý ta ki hastalýðýnýn ciddiyetini doktorlar yüzüne haykýrýrken. Evet, haykýrmýþlardý zira Galip günün yirmi saatini çalýþmaya adamýþ bir insandý. Bazen hiç uyumadan gelirdi iþine ya da ofisinde kestirirdi uyku bellediði bir ya da iki saati annesinden dolayý doðuþtan sayýsýz hastalýk taþýyordu üstelik genlerinde yine de saðlýklý görünümüyle gençlere taþ çýkartýrdý. Sayýsýz bitkisel çay ve doping niyetine kullandýðý takviye Ýlaçlarla bir ömür genç kalacaðýna dair bir inanç geliþtirmiþti ve kimse ile de paylaþmazdý özelini.

O sadece binlerce insaný istihdam eden deðerli bir iþ adamýydý. Ne mazisi ne bir ailesinin olup olmadýðý ve hatta gerçek adýnýn ne olduðu ya da gerçek anne babasýyla asla karþýlaþmadýðý gerçeði ve gerçekleri ve sayýsýz gerekçesi ile birlikte lakin onun tek maruzatý vardý insanlara:

‘’Ben sadece dünyaya gönderilmiþ aciz bir kulum ve kullarýn imdadýna yetiþmeye kendini adamýþ.’’

Kýsa cümleler kurardý ve net söylemler ile istirhamýný sunardý insanlara ve insanlardan bunu beklerdi.

Zaman amansýz bir uþaktý belki de ya da zamanýn kölesi miydi de kendini sonsuz yaþayacakmýþçasýna programlamýþtý belki de acele etmeliydi daha çok insaný kurtarmak için yoksa hiç mi vakti kalmamýþtý?

O geceyi yýllar evvelinden planlamýþtý belki de ünlü bir kâhinin ona sunduðu laneti fazla ciddiye almýþtý ve daha çok çalýþmýþtý daha çok insana yardým etmek için ve bu sayede sayýsýz insanýn geçimine katký saðlayacak sayýsýz projesi ve sayýsýz insana istihdam saðlamak adýna.

Zaman içinde hastalýðý baþ göstermiþti ve ne kadar önlem alsa da gidiþatý çok hýzlý ilerliyordu iþin kötüsü caný çok yanýyordu oysaki onun uyku uyumaya dahi ayýracak vakti yoktu.

Bir þekilde son bulmalýydý acýlarý lakin bu son onun hizmet ettiði insanlarýn da sonu olabilirdi ne de olsa onun gibi iyi insanlarýn nesli çoktan tükenmiþti.

Etkili bir sunum ile gecenin organizasyonuna imza atmýþtý iþte ve seminer baþarý ile ilerlerken nihai noktayý da koymanýn zamaný gelmiþti elbette Remzi Hoca dâhil kimsenin haberi yoktu bundan.

Hastane kayýtlarýna ulaþmýþtý annesinin onu doðurduðu ve akabinde öldüðü gecenin her þey yerli yerindeydi artýk. Yapmasý gerekeni zaten fazlasýyla yapmýþtý. Neredeyse devlet bütçesiyle örtüþen bir geliri tüm þirketlerinin ve ülke ekonomisine yaptýðý büyük katký.

Hep de düþünmüþtü: acaba onun bir tecavüz sonucu dünyaya geldiðini bilse insanlar hele ki ömrünün uzun ve önemli bir zamanýný kâðýt toplayarak geçirdiðini her nasýlsa kader Remzi Hocanýn da onun da yüzüne gülmüþ ve ansýzýn her þey yolunda gitmeye baþlamýþ yavaþ yavaþ refaha çýkmýþlardý.

Remzi Hoca, hocalýk unvanýný almak için az çaba göstermemiþti hani ve çocuðu bellediði Garip için de nasýl çýrpýnmýþtý ne de olsa ne gidecek bir evleri vardý ne de birbirlerinden baþka aileleri.

Annesi zaten gariplerin garibiydi: zavallý Münevver, zümrüt gözlü küçük kadýn aslýnda hayatýn sillesini tam manasýyla yemiþ ve nihayetinde kendi kaný ve kederi içinde ölüme terk edilmiþ.

Sayýsýz sýkýntý sayýsýz kýrgýnlýk sayýsýz kayýp… deðil telaffuz etmek düþünmesi bile acý veriyordu ve kendini insanlara adayan bir garibin hikayesi ve acýklý sonu… aslýnda henüz bir nokta konmamýþtý ama.

Galip büyük gösteriye hazýrdý artýk ve yuttuðu ilaçlar zaten mültivizyon gösterisinin sonunda etkisini iyice gösterecekti ne de olsa doktor yetkisi ile alýyordu morfini fazlasýyla muzdarip olduðu aðrýlarý nasýl dinerdi yoksa?

Bir kadýn.

Ýðfal edilen masumiyet ve günah yüklü bir tohum ve çocukluðu sokaklarda ve kâðýt toplayarak geçen bir zavallý.

‘’Zavallýyým ben aslýnda hem de zavallýnýn önde gideni. Ne bir iþ adamý ne de saygýn bir insan sadece kimsesizliðin himayesinde bir zavallý.’’

Vuruþ cümlesini çoktan ezberlemiþti hatta seneler evvelinden ne de olsa biliyordu sonunu ne de olsa sahipsizdi ne de garibin biriydi.

Sadece beþ dakikalýk bir sunum ve iþte herkes öðrenecekti Galip’in aslýnda Garip olduðunu zaten ne fark ederdi bu saatten sonra insanlar onu yuhalasa belki de dünyaya rezil olsa.

Sahi ne çok utanýyordu geçmiþinden.

Ne çok yalnýzdý bunca kalabalýk içerisinde.

Ne çok azdý.

Ne az mutluydu.

Ve iþte salon sessizliðe bürünmüþtü ve çýt çýkmadan insanlar izledi Galip’in hayat hikâyesini.

Ve çýktý sahneye Galip.

O ezberindeki cümleyi söyledi tek seferde.

Herkes deli gibi alkýþlýyordu adamý.

Ne ýslýklýyorlar ne de aþaðýlýyorlardý. Herkes gözyaþlarýna boðulmuþtu üstüne üstük hayatýný adadýðý tüm kimsesiz ve evsiz insanlar da onu seyretmiþ ve gözyaþlarýna boðulmuþtu.

Rahatça ölebilirdi Galip lakin böylesine mutlu bir sonu asla hayal etmemiþti.

Rahatça unutabilirdi geçmiþini ve rahatça uyuyabilirdi ebedi istirahatýnda belki de hiç olmadýðý kadar belki de ilk kez birilerinin ona sahip çýktýðýný görüp.

Gerçi çok geçti ama.

Adamýn yere düþmesi ile tüm kalabalýk sessizliðe teslim oldu.

Garip bir adamdý aslýnda hayatýn yükünü sýrtlanmýþ ama baþka bir kimlikle kendini bile inandýrmýþken.

Mutlu ölmüþtü Galip hem de hiç olmadýðý kadar mutlu ve çok geç olsa da öðrenmiþti; kimsesizliðin ve fakirliðin ve evsizliðin asla bir suç ve günah olmadýðýný ve asla da kirlenmediðini çok çok geç fark etmiþti.

Hatta annesi bile kirli deðildi onun.

Aslýnda tek suçlu vardý belki de suçlular lakin kendinden baþka kim ise ya da kimler.

Zavallý olmadýðý öðrenmiþti gerçi çok geçti artýk ama…

Salon yýkýlýyordu o gece aslýnda yýkýlan sadece hayalleri idi insanlarýn ama bir gerçek daha vardý ki; herkes Garip’e ve tüm Gariplere sahip çýkmýþtý ve çýkacaktý da zira tek kiþiden ibaret deðildi kimsesizliðin adresi.