Yarým kalmýþlýðýn isyanýydý çatlayan toprak ve kürediðimiz göz yaþý ve minnet ehli idi her yürek.

Yad edilesi dünden güne sýzan nemli bir ýrmak aslýnda nehir yataðýnda unutulmuþ insanlar ve kayýp vicdanlar.

Külüstür ruhlar duraðýnda ne gelen vardý ne de giden ve sözcüklerin asasýný taþýyordu yorgun ruhlarýn öncüsü.

Ön sözü olan bir roman da deðildi temenni edilesi ya da unutulmuþ bir dip not týpký þairin de kartviziti iken þiirin hikayesi.

Varlýðýn idamesi idi mevsimin ýsrarlý yalnýzlýðý ve huzmesinde bulutlarýn taþkýnlara meyyal süzgün suretler.

Lanet okuyan iblisten uzak düþmek adýna ve kem gözlerin de safsatasý ve iþte çatýrdayan gök kubbe

Efkarýn bitiminde edalý saðanak.

Saðanaðýn bitiminde gök kuþaðý.

Sür-git hezeyan ve ucu yanýk mektuplar.

Ne Kafka gibi hastalýklý.

Ne de olmayan bir sevgili elbet Milena’nýn ölü gözlerinde dans eden reþit imgeler gibi ve de sudan sebepler sevgisizlikte inat eden yaftalar kibirli yaftalara da dokunan bir el gibi ölümün elinde soðuk harfler tutacaðý ve kýzgýn yüreðin de maþasý iken þiirler.

Yoldan çýkanlara mecburiyet belki de külüstür düþlerin inkarýnda buz tutan her hale ve aþka kayýt açan bir izlek ne de olsa saklý tutulasý sýrlar kadar da gelip geçici iken feleðin sunumunda tarafsýz hicreti yüreðin ve kabuk baðlayan geçmiþin geçiþtirdiði anýlar.

Ruhlarýn tasnifi idi madem mevsimin düþ gücü ve yüreðin de küvözünde büyüyen umut gibi göreceli saðanaðýn da izini süren yüreðin piri aþkýn da külfet olduðunu savunan belalý ne çok yeis.

Dikiþ tutturamayan sedanýn misafirleri ve dalkavuk sözcükler az sonra yeniden çentik atacaktý dününe ve günü bekleyen bir nakarat deðil de sýrasýz ölümlere çelme takacaktý fevri beyitler.

Bir minval ki özünde sözü ile birlik olan.

Bir yalnýzlýk ki saf tutulan her vebalý vazgeçiþte birden sonsuzluða saymayý m/eziyet bilen.

Cesaret ödeneðinde yalýn ve yalan da iç içeydi ve geceyi peþkeþ çeken iblis aslýnda masumiyeti de reþit kýlan bir bilmeceydi.

Ýnsanlýðýn minvalinde toz duman olmuþtu hikayeler ve tükenen varlýk yoklukla yüzleþip yeniden boy vermiþti hayaller.

Düþ gücünü küreyen.

Denklemi da binlerce bilinmeze denk düþen.

Ne kadar çok denklem ve o kadar çok bilinmez ve iþte matematiðin de hayatý protesto ettiði ne de olsa neferi idi yüreðin tüm bilinmezlerin fink attýðý düþ küvözünde illet de bir temenni buyurmuþtu kader.

Handikaplar düþkündü aymazlýðýn sancýsýna biat bir de bir kelime olmaktan öteye gidemeyen sevginin nesi bu kadar makbulüydü de cihanýn herkes sevmekten tozutmuþtu ve iþte künyesinde aþk yazan her beþer sevdalandý ve med-cezir bildi hayatýn da afaki bir düzlemde yeisler edindi þirret gölgeler ve komplimanlar kundaklandý sonra da eþref saatine yaklaþtý halis munis yüreklerin bir bilinmeze duyduðu merak ve ilgi ile düþtü yola asalet.

Haznesinde yorgun mevsimin…

Mevsimin de dirliði iken tan vaktine duyduðu özlem ile gecenin sönük ferine istirham eden bir tabur dilek ve dua.

Muteber olan yalnýzlýðýn paylaþýmýydý.

Paylaþýmýn yalnýzlýðý ise þairden sorulurdu ve baþý öne düþtü þiirlerin bir elem vakti ve afaki varlýk þerh düþtü ana:

‘’Makbul olan bu mudur da hala sevdadan dem vurursunuz?’’

Sorunun kendisi var mýydý da bir muhatabý olacaktý…

Ve devam etti þiirin geride kalan dizeleri:

‘’Þair meftun mudur yoksa hayaletin ta kendisi mi? Hani metruk düzende saklý tutulan fermaný yazdýðýný iddia etmek saçmalýðýn da daniskasý deðil mi?’’

Aynanýn sýrlarý için için güldü ve döküldü bir bir…

Ýzi düþtü yaranýn yere ve yaren bildiði kalem de bir kalemde yok saydý aþký ve hitabý sadece dokunuþu idi kalemin üstelik sevmekten de çok öte…

Sayacý ömrün deviniyordu da deviniyordu.

Sarhoþ imgeler ise þiþeleri deviriyordu.

Aç gözlü þehir ahalisi bir lokmada yutmuþtu þehri ve haris düþlerini de kötü niyetlerine alet etmiþti ve vuku bulan yalnýzlýk peyda olan siyahýn da en yakýn tanýðý idi.

Gelenler de gidenleri aratýyordu ve yapacak tek þey de yoktu.

Bavuldan taþan duygularý bir bezle sildi muavin ve üstüne etiket yapýþtýrdý þiir dolu bavulun:

‘’Sahipsiz.’’

Sahibi olmayan þiirlerin saklý sahibinden ise bihaberdi herkes ve mintaný yýrtýk bir derviþ gibi de hor gördüler o pespaye görünüþlü adamý.

Lakayt olan kim varsa doluþtu otobüse ve týklým týklým bavullar da yerleþtirildi   ait olduklarý yere.

Ait olmayan kimse düzeneðe dýþarýda kalmýþtý ve o kýlýksýz adam da alýnmamýþtý otobüse

Ve gaza bastý þöför artýk nereye gittiðinin de bir önemi yoktu sadece kaçmak istiyordu kalabalýktan ve imtina da ediyordu her yolcunun ona dokunmasýna.

Dokunulmazlýðý olan kimse.

Dokunmadýklarý neresi kalmýþtý ki?

Ruhlar çoktan kirletilmiþti.

Dualar ise azýmsanmýþtý ve inancýn gölgesinde yaþamayý yok bilmiþlerdi týpký yok saydýklarý masum duygularý da azat etmekten geride duramadýklarý gibi.

Ve yoldan çýktý araç oysaki yoldan çýkanlar insanlar duraðýna daha çok vardý ve geride kalan þehir saðanaða teslim olmuþtu.

Ruhu duymamýþtý kimselerin ta ki o sahipsiz bavulun içine gizlenen yýrtým mintanlý adam ah, edene deðin.

Ettiði ah kalmamýþtý yerde ve artýk o bavulun da bir sahibi vardý týpký tüm evrenin de bir sahibi olduðu üzere.

AFAD varana kadar kaza mahalline iþ çoktan iþten geçmiþti ve tüm ölü bedenler bin bir özenle gömülmüþtü de atýfta bulunduklarý duraðýn da mezar taþýnda yazýlý olduðu üzere.

Düþlerini teskin edemedikleri gibi ruhlarý da çarçur edilmiþti ve geride kala kala sadece o kilitli bavul kaldý ve kimseler de eremedi sýrrýna ta ki saðanak dinip da bavul ait olduðu yere sürüklenene kadar.

Aidiyet duygusu madem bu kadar sorgulanmýþtý elbette ait olmak isteyen insan da istediði gibi þerh düþüyordu evrene elbette Tanrýnýn gücüne inanýp da korunduðunu ve gözetlendiðini bildiði kadar görünmezliðin de mucidi idi mademki ruh ve henüz kaybolmamýþ ruhlarýn da varlýðý bir kez daha ispatlandý aslýnda ilk kez ve devamý da gelecekti.

Ne kadar çok ihanet ne kadar çok zayiat.

Ne kadar çok inançsýz insan daha çok felaket.

Ýhtimamla seven ve yaþayan herkes için ise hala bir ümit vardý.