Bir Japon bilim insaný der ki,” Yaþam kýrk beþten sonra baþlar.” bu söz zihni etkinlikler için gerçekçi olabilir. Ya bedensel iþler için, iþin o yönü biraz netameli. Hele birçok spor dalý için kýrk beþ yaþ çok geç. Ýþin felsefesine fazla girmeden ellili yaþlara merdiven dayarken sürücülükle ilgili serüvene göz atalým. Evet, elli yaþýma girerken sürücü belgesi alýp; araba sahibi olanlar kervanýna katýldým. Sene doksanlý yýllar.

         Yükseköðrenimini bitiren oðlum da benden birkaç yýl önce sürücü belgesi almýþtý. Ýkinci el, iki yaþýnda bir araba aldýk. Araba iki yaþýnda lakin siz deyin on iki yaþýnda. Doksan bin km üzerinde yol yapmýþ, tekerlekler kabak. Arabalarla ilgili bilgimiz oðlumla iþin alfabe düzeyinde. Egzozundan ne bileyim daha nice parçalarýný deðiþtirmek zorunda kaldýk. Çevre edindik! Çokça tamirci arkadaþýmýz oldu! Tavsiyemdir ikinci el araba alacak dostlara; sakýn ola elli bin km’den fazla yol yapan araçlara yaklaþmayýn.

         Gelelim sürücülüðün yaþla ilgili kýsmýna. Hýzlý biçimde sürücülüðümüzü geliþtirme çabasýna girdik oðlumla. Çökmekte olan Rus cephesine hýzla hazýrlanan yaþlý ve çaylak Alman askerleri gibiydik. Oðlumun yaptýðý hareketi ben ancak on gün sonra baþarabiliyordum. Çocukken her gün kýzak kayardýk. Kýzak kaymadan kalan alýþkanlýklarýn araba sürmede az da olsa yardýmý oldu diyebilirim.

         Hani deveye demiþler ya boynun ince, cevaplamýþ deve hazretleri nerem düzgün ki! Ülkede sürücü belgesi almak için yapýlan çalýþmalarýn ne derece yetersiz olduðu herkesçe bilinir! Bulgaristan göçmeni komþum anlatýyor:

         “Bulgaristan’da sürücü belgesi sýnavýnda araba rampada durdurulur. Arabanýn arka tekerine yirmi cm uzaklýkta elektrikli bir cisim konur. Sürücü adayý arabayý kaldýrýrken azcýk geri kaçýrýrsa ýþýk yanar. Böylece sürücü sýnavý kaybetmiþ olur. Ýþe yeniden sýfýrdan baþlanýr belge alabilmek için.”

         Almanya’da ise sürücü sýnavýnda gece otobanda araba kullandýrýlýyor. Arkadaþlarým ve ben sürücü kursu sonunda ancak arabayý kaldýrma, park etme gibi çok az deneyim kazanmýþtýk. Belirli yaþtan sonra refleksler azalýnca sürücülük zanaatý hiç de kolay olmuyor vesselam…

         Tenhalarda, sokak aralarýnda bolca araba kullanarak epey deneyim kazandým. Sýra geldi memleket yolculuðuna. Bizimkiler Orta Asya’dan göç ederken cins atlarý yokmuþ. Ancak þimdiki Gürcistan hududuna kadar gelip Þavþat civarlarýnda yerleþmiþler. Cins atlarý olsaymýþ örneðin Samsun’a kadar sürseymiþ göçleri ne iyi olurmuþ. Ýstanbul’dan, Kocaeli’nden araba ile rahat rahat ayný gün içinde Samsun’a varýlýr. Kocaeli’nde çalýþýyorum. Yolum uzun. Kocaeli-Derince ’den Þavþat’a direksiyon sallayacaðým.

         Doksanlý yýllarýn sonlarýndayýz. Karadeniz çift yolu daha yapýlmamýþ. Okullar tatile, biz de temmuza girdik. Sýcak bir temmuz sabahý erkenden hareket baþladý. Eþim, küçük oðlumla birlikte üç kiþiyiz. Marmara, Ýç Anadolu ve Karadeniz bölgelerini kat ederek onun üzerinde ili gelip memlekete baba topraklarýna varacaðýz. Mola vermeden altý saatte Osmancýk’a vardýk. Beþ yüz km yol yapmýþtýk. Ýyi bir baþarý. Fakat gökyüzünü aniden kara kara bulutlar sardý. Samsun’a doðru yaklaþýrken gök delindi. Bardaktan boþanýrcasýnýn yaðmaya baþladý yaðmur. Silecekler azýcýk önümü gösterecek kadar görev yapabiliyordu.

         Karadeniz ikliminin en yaðmurlusuna denk gelmek varmýþ kaderde. Oysa sabahleyin hava ne kadar hoþtu Ýzmit’e. Memlekette kýþýn kar, ilkbahar ve sonbaharda çamurlarla mücadele ederek büyümüþ yaþamýn her zorluðunu yaþamýþtým. Bu yolda sürücülük çok daha zordu. Yapýlacak en doðru hareket olabildiðince yolun saðýný takip edip hýz sýnýrýný en aza indirmekten geçiyordu. Samsun’u geçerken ne denize ne yolun sað ve solundaki konutlara bakabildim. Pür dikkat, görüþ mesafesi kýsalmýþ olan yola ve arkamdan gelen taþýtlara bakýyordum.

         Akþam yaklaþýyordu. Çok kýsa süre yaðmur azalýyor çevre aydýnlanýyor az sonra yeni bir saðanaðýn içine giriyordum.  Yavaþ yavaþ sahil yolundan yolculuðumuza devam ettik. Perþembe ilçesine vardýðýmýzda hava iyice kararmaya baþladý. Yolun saðýnda Uygulamalý Turizm Okulu tabelasýný gördüm. Okulun bahçesine dönüverdim hemen. Arabayý istop edince derin bir nefes aldým. Oh! Dünya varmýþ. On iki raunt boks maçý yapýp maçtan berabere çýkmýþ bir boksör gibiydim. Yenilmemiþ ama bitmiþ!

         Hani kul sýkýþmayýnca Hýzýr rast gelmez derler ya. Uygulamalý bu tesis bizim Hýzýr’ýmýz oldu. Geceyi güvenli bir biçimde rahat geçirdik. Dýþarda yaðmur olanca þiddetiyle devam ediyordu. Karadeniz kudurmuþ, sahilleri dövüyordu dalgalar. Güneþli bir güne uyanmak dileðiyle üç kiþilik kafile uykunun kollarýna býraktýk kendimizi.

         Sabahleyin uyandýðýmýzda yaðmur, sis, pus her tarafý sarmýþtý maalesef. Bir önceki gün birazcýk deneyim kazanmýþtým yaðmurda sürücülük sanatýnda. Baþa gelen çekilir. Yola devam. Ordu’yu geçerken kýsmetimize hava biraz duruldu. Ordu’ya yolu düþenler bilir. Bu kentte adým baþý kýrmýzý ýþýk çýkar karþýmýza. Þans az da olsa yüzüme güldü. Yaðmur, dur kalk daha zor olurdu yolculuk. Ordu’yu geçtik. Önümüzde Giresun, Trabzon ve Rize var. Doðu Karadeniz Bölgesi. Türkiye’nin yýlda en çok yaðmur alan topraklarý.

         Ordu’yu geçince gök delindi. Bütün þiddetiyle yaðmur yaðmaya baþladý. Her taraf karardý. Sürekli çalýþtýrýyorum silecekleri. Bir taraftan en þiddetli ve hýzlý yaðan yaðmur ve beni sollayan týrlarýn arkalarýnda oluþan kesif su ve buharlarýn oluþturduðu adeta deniz dalgalarý. Týrlar geçinceye kadar ki süre içinde önüm tamamen kapanýyor. Masallardaki korkunç ejderhalar denizi kabartýyorlar. Sahilleri döðen dalgalar vahþi canavarlar gibi uluyordu.

         Hýzýmý iyice azaltarak yoluma devam ediyorum. Kýsa süre bulutlar birazcýk yükseliyor. Bu anlarda görüþ mesafem biraz uzuyor. Seviniyorum. Tanrýya þükrediyorum. Uzun sürmüyor sevincim . Bu kez daha koyu bir karanlýða dalýyorum. Bardaktan boþanýrcasýnýn en katmerlisinden bir saðanaða daha dalýyorum. Kabir azabý böyle olmalý. Ölmeden mezara mý girdik!

         Kendimden çok eþimi ve hayata yeni baþlayan on üç yaþýndaki oðlumu düþünüyorum.  Yola çýkarken onlar bana güvendiler. Olumsuz bir durum yaþarsak onlarýn baþýna gelecek kötü bir olayýn bende býrakacak vicdan azabýna dayanabilir miyim?.. Pür dikkat yola devam etmekten gayrý yapacak bir þey yoktu. Ne yapabilirdim. Yavaþ yavaþ yoluma devam etmeden öte. Bütün taþýtlar beni solluyordu. Kimse ile yarýþacak halde deðildim. Trabzon ve Rize’yi hýzýný hiç kesmeyen yaðmurla savaþarak geçtim. Arhavi ve Hopa’dayým, kendi ilimin topraklarýnda. Hopa’ya yaklaþtýðýmda yaðmur þiddetini azalttý. Bu kez kapkaranlýk bir sisin içine daldým.

         Ýki metre görüþ alaný var dersem abartý deðil. Önümde Cankurtaran var. Dar dönemeçlerle çýkýlan yüksek bir geçidin adýdýr Cankurtaran. Ne þans; yola asfalt yenilemek için çakýl sermiþler. Hýzýmý iyice düþürmem gerekiyor. Bir kamyonun arkasýna takýldým. O vasýtanýn ýþýklarýný takip ederek önümü daha kolay görürüm diye hesap ettim. Hesap çarþýya uymadý. Yola serilen çakýllar buna müsaade etmedi. Kamyonun tekerlerinden bu kez dolu yaðarcasýna çakýllar arabama çarpmaya baþladý. Takibi býraktým istemeyerek.

         Cankurtaran’ýn zirvesi dar bir yol ile yüksek kayalarýn bir yan yüzünden geçilir. Önümde tehlikeli yol vardý. Zirveyi sað salim aþabilirsem yolculuðun en tehlikeli kýsmýný bitirmiþ olacaktým. Yirmiyle, otuzla giderek zirveyi aþtým. Bu ne güzellik. Sis, pus yok oldu. Kara bulutlar çok yukarýlarda Doðu Karadeniz Daðlarýnýn doruklarýnda gözüküyorlardý artýk.

 Borçka’ya doðru yol alýrken yüzümüzde gülücükler oluþtu. Kendi ilçeme çok az yol kalmýþtý. Þavþat’a girerken etraf günlük güneþlikti. Çocukluk ve ilk gençlik yýllarýmýn geçtiði topraklara varýnca karabasanlarla saatlerce devam eden yolculuðumun yorgunluðunu unutuverdim.