Sosyal medya insanlar arasýndaki mesafeleri kýsaltmakta hayli etkin. Baþka bir deyiþle aradan yýllar geçmiþ, iletiþim kesilmiþ arkadaþlarýn yeniden buluþmasýna vasýta oldu. Sosyal medyayý tatminsiz duygularýný gidermeye çalýþanlara da yardýmcý oldu dersem yanýlmýþ olmam. Televizyonlarýmýzda bol bol kadýn programlarý yayýnlanýyor.

        Üç çocuklu kadýn bir anda kayýplara karýþmýþ! Daha sonra ortaya çýkýyor. Eþini, evini ve çocuklarýný terk eden kadýn baþka bir kentte iki çocuklu bir adamýn yanýnda ortaya çýkýyor. Ya da Kazanova bir adam varlýklý yaþlý bir kadýný evlenmek bahanesiyle kandýrýp paralarýný alýp kadýný yalnýz ve çaresiz býrakmýþ. Bu ve benzeri örnekler çok…

        Benim anlatmak istediðim öyküm öyle hoþ olmayan temalarý içermiyor. Ýlk öðretmenlik yaptýðým öðrencilerimle buluþmam söz konusu oldu. Facebook sayesinde altý yýl çalýþtýðým okuldaki öðrencilerimle yeniden buluþtuk. Arkadaþ olduk. Karþýlýklý fotoðraflar paylaþtýk. Oturduðum kente yakýn olanlar ziyaretime geldi. Sarýlýp özlem giderdik karþýlýklý. Okul yýllarýndan yadettik…

        Öðrencilerim köylerine davet ettiler defalarca. Nihayet bu yaz mesleðe baþladýðým köyü ziyaret etmeye karar verdim. Bir Aðustos günü yola çýktým. Ýlçeye varmak uzun sürmedi. Yetmiþli yýllarda ortalama doksan dakikada yýlan kývrýmý gibi yollarý kat ederek gittiðimiz yolu bu kez yirmi dakikada aldýk. O yýllarda köye araba yolu yoktu. Sadece bir keçi yoluyla döne döne çýkardýk okulun yanýna. Bu kez köye kadar asfalt döþenmiþ yollara.

        Doða ayný doða, Kara dere denilen bir derenin vadisinde dik yamaçlara kurulu köyler. Fýndýk bahçeleri, sýklaþmýþ iðne yapraklý ormanlar ve daðýnýk birbirlerine uzak evleriyle tipik Karadeniz bölgesi köyleri. Dar pencereli, çoðu sývasýz badanasýz evlerin yerini modern betonarme binalar almýþ. Çalýþtýðým okulun yerine daha kullanýþlý bir okul ve okulun yakýnýna da bir saðlýk ocaðý binasý yapýlmýþ. Fakat okulun hayli zaman önce kapandýðýný öðrencilerin taþýmalý sistemle merkezi bir okula taþýndýðýný öðrendim. Benim çalýþtýðým yýllarda seksene yaklaþan öðrenci sayýsý onlu rakamlarla ifade edilir duruma düþmüþ.

        Köy giriþinde öðrencim olan muhtarýn oðlu karþýladý bizi. Sarmaþ dolaþ olduk. Doðruca köyün orta kýsmýna denk gelen yerdeki köy bakkalýnda köylüler tarafýndan karþýlandýk. Köy boþalmýþ. Ýnsanlar büyük kentlere göçmüþ. Zaten gurbetçi Karadeniz insaný… Aðustos ayýnda gençleri bulmak olasý deðil.

        Bir elin parmaklarý kadar öðrencimle buluþma kýsmet oldu. Koskoca adam olmuþlar benim ilk göz aðrýlarým. Jenerasyon deðiþmiþ. Yetmiþli yýllarýn orta yaþlý ve yaþlý kesimi bu dünyadaki görevlerini çoktan tamamlamýþ. Öðrencilerim ise yolun yarýsýný çoktan geçmiþler ömür denen yolculuðun. Karþýlaþtýðým öðrenciler ve diðer arkadaþlar hepsi benimle olan anýlarýndan söz ettiler. Geçmiþ yýllarýn yaþanmýþlýklarý bir kez daha yaþadýk adeta.

        Benim çalýþtýðým altý yýl sürede kýz öðrencilerin okula devamýný yetesiye saðlayamadýk. Ki, okulun açýlýþýnýn ikinci yýlýnda atamam yapýlmýþtý. Okula kayýtlý sadece iki kýz öðrenci vardý. Daha sonra ikna yöntemiyle kýzlarýn kaydýný yapabildik. Yýllar sonra ziyaret ettiðimde kýz öðrencilerinin devamýnýn saðlandýðý ve okulda iki tanede kadýn öðretmen çalýþmýþ. Köyden devlet memuru olan, yükseköðrenimde kýzlarýn olduðunu öðrendim. Mutlu oldum. Bu haberler duymak istediðim haberlerdi.

        Köyde iki gece kaldýk. Ta daðlarýn doruklarýna kadar yollar yapýlmýþ. Araba ile mezra dedikleri yaylalara çýktýk. Yaylalarýn doruklarýndan derin vadileri, vadilerde kurulan köyleri kuþ bakýþý seyrettik. Bu güzel Karadeniz köyünün misafir sever insanlarý o güzel hasletlerinden hiçbir þey kaybetmemiþler.  Dostluk duygularýyla ziyaretimin üçüncü günün erken saatlerinde köyden ayrýldým.