Melodinin soluðunda saklý güftesi, sancýlý bekleyiþlerin de hutbesi iken mevsim, dirlik sancýsýna gebe s/aðýr gece.

Ve b/ekliyorum gürültünün bitmesini.

Bekliyorum Susam Sokaðýndaki çocuklarýn birer erdemli yetiþkin olup soytarý seslerin de tüy dikmesini seyrediyorum.

Elimde kýrýk bir tepsi vidaladýðým döþemenin de küspesi içine yýðdým tabak silsilesi ve mavi bir kurulama bezi: az evvel ütüledim tüm kýrýklarý ve haþlanmýþ yumurtalarýn kabuðundan yapýlan toprak gübresi olsun diye saksýya bol bol döktüðüm elbette gözyaþý filan deðil ne de olsa idare etmeliyim her bir zerresini gözyaþýmýn ki üzüleceklerin listesi yeni geçti elime.

Renklerin tutacaðý da yok ki elimine ettiðim her bir zerreyi az sonra duvara boca edeceðim ve vücuduma saplanan saçmalarý tek tek çýkarýp saçma bir g/örüntü arz ederken yaslý zemine de monte edeceðim.

Peyderpey sýralanmalý ilkeler, edimler bir de hazan mahsulü þiirler ve kabýma sýðamadýðým ömrün sitayiþini de duymazdan geliyorum ve her uyumadýðým saati resmediyorum.

Az evvel vurdu gonk artýk kimi ya da neyi ihbar ediyorsa. Sureti kayýp bedenlerin emsalsiz hýrçýnlýðý ile karaya çalýndýðýmý da müjdeliyor sokak çalgýcýlarý.

Redifler kayýp týpký ismi olmayan yetim þiirlerin de iz düþümü iken gün boyu hücumuna uðradýðým.

Ne martý’nýn kanadý ne de bir artý addedip her negatif duyguyu þiire ya da yazýya döktüðüm.

Bir martý olduðumu bilmez kimseler ve geride kalan eðitim hayatýmýn tamý tamýna yedi yýlýný bir martý olarak geçirdiðimi bilmezler gerçi bilseler ne olacak ki?

Ne bir simit susamý.

Ne bir feveran.

Martý olmak benim için hep bir onur olmuþtur ne de olsa girdiðim bilmem kaç yüz sýnavýn da saf tuttuðu sýralardýr okulumun bahçesinde baþlayan yolculuðum ve akþamýn geç saatlerine kadar süren eðitim aþkým ile iyi bir öðrenci olmanýn verdiði huzurla gece huzurla baþýmý yastýða koyup da rüyalarýmda bana atýlan simit parçalarýndan nasiplendiðim.

Lakin bir martý olmanýn acýtacaðýný da yeni öðrendim týpký her geçen gün bilgilerime ve acýlarýma yenileri eklenirken.

Yorgun bir martý olmadým ben çünkü buna hakkým yoktu elbette bir izin de verilmiyordu okulun aðýr müfredatýnda ben sadece sayýsalcý olmanýn verdiði azimle matematiði hatmettiðim yine de sözel derslerden ayrý düþemediðim.

Yolculuðum baþladýðýnda çok küçüktüm ve ben bir martý olarak okula kabul edildiðimde en çok da rahmetli babamýn sevinci görülmeye deðerdi ne de olsa Ýngilizceyi ana dilim gibi öðrenip hayatým için artan bir ivme olacaktý eklenen bilgiler ve alacaðým diploma.

Kadýköy Anadolu Lisesi ki son bir haftadýr gündemi bayaðý meþgul eden o simit parçalarýndan dolayý okulumun da zan altýnda kaldýðý.

Ne bir s/avunma mekanizmasý ne de laf olsun diye kaleme aldýðým bir yazý deðil okumakta olduðunuz çünkü caným ülkemin ve devletimin bana sunduðu imkânlarý deðerlendirmek ve bu memlekete faydalý insanlar yetiþtirme gayreti içerisinde olan bir devlet okulu benim mezun olduðum K.A.L. týpký diðer tüm okullarýn þiarý iken eðitim ve öðretim.

Kýsaca izah etmek gerekirse…

Dolu dolu geçen yedi yýl boyunca bir kez dahi tanýk olmadým okula yeni baþlayan öðrencilere simit atýldýðýný keza ben ilk adýmýmý attýðýmda okuluma tek hissettiðim heyecan ve kaygýydý ne de olsa bacak kadar boyumla onca lise öðrencisi arasýnda sýrýtýyordum týpký yaþýtlarým gibi ve kocaman bahçesinde sýraya girip de kâh Ýstiklal Marþýmýzý söylerken kâh yoklama yapýlýrken ve sayýsýz etkinlikle içli dýþlý, bir kez dahi havada uçuþan simit parçalarýna tanýk olmadýðým ve þaþkýnlýk içerisindeyim son bir haftadýr.

Asla da tasvip etmediðimi belirtmek boynumun borcudur belki de benim tanýk olmadýðým ve böyle bir gelenekten haberdar olmadýðýmýn ertesinde ben de herkes gibi þaþkýnlýk içerisindeyim bir o kadar da kýrgýn ve mutsuzum çünkü nitelik açýsýndan olsun nicelik açýsýndan olsun müfredatý oldukça yoðundur K.A.L.nin.

Þu da bir gerçek ki caným ülkemin dört bir yanýnda görev yapan tüm öðretmenler gibi hakkýyla da bilgi transferi yapýlýr ve tüm öðretmenler canla baþla eðitmiþlerdir bizleri hele ki o inanýlmaz disiplin.

Saçýmýz örülü deðilse kapýdan geri döndüðümüz…

Eðer ki okul formasýna aykýrý bir renkte kazak ya da gömlek giymiþsek yine disiplin cezasý almaktan tutun eve gerisin geri gönderildiðimiz.

Rahmetli olan tüm öðretmenlerimi saygýyla anýyorum ve hala görüþtüðüm öðretmenlerimin de ellerinden öpüyorum.

Amacým ne böylesi vahim bir olayý kabul edilir hale getirip nimete olan saygýsýzlýktan dolayý birilerini zan altýnda býrakmak ne de farklý mezunlar olduðumuzu filan vurgulamak gibi bir gayret filan deðil neden derseniz…

Okuduðum o yedi yýl boyunca uygulanan disiplin ve koþullar gerçekten de insaný bezdirecek kadar had safhadaydý. Ne baþýboþ öðrencilerdik ne de saygýsýzlýða tahammül eden öðretmenlerimiz vardý bir de buna evdeki ailemizin de baskýsý eklendi mi sormayýn gitsin.

Her þeyden evvel inançlý insanlarýz elbette bir ekmek kýrýntýsýný yerde görüp üstüme basmak kimsenin de haddi olamaz hele ki koca bir alanýn simit parçalarýyla dolu olmasý gerçekten de insaný týkayan ve isyan noktasýna getiren bir uygulama ya da disiplin boþluðu.

Büyük bir talihsizlik bu son yaþanan ve okulun da öðrencilerin ve öðretmenlerin de yara aldýðý.

Asla ve asla bu uygulamayý yapanlarý onaylamýyorum ve kabul de edemiyorum. Bizler evde tek pirinç tanesine bir ekmek kýrýntýsýna sahip çýkýp bunu nimet bilirken böylesi bir otorite boþluðu insaný düþündürüyor hele ki korunaklý bir dünya bildiðim okulum bünyesinde yaþananlarý da kendi dönemimle kýyaslarken aradaki farký görmemem mümkün mü?

Ses çýkarmayan yöneticiler ve müsamaha gösteren…

Bir de benim dönemime gittiðimde bizlere konulan katý kurallar ve baskýcý sistemle çýt çýkarmamýz dahi yasakken hatta ve hatta bahçede Ýstiklal Marþýmýzýn okunmasýný beklerken bile nasýl da gözetim altýndaydýk.

Ne naylon çorap giyilmesine izin verilirken ne makyaja hele ki sigara içmek mi ya da zil çaldýktan sonra sýnýfa alýnmak mý…

Deðiþen bir þeyler var, sevgili dostlar ve bu deðiþim ve bu sýkýntý sadece martýlarla filan da ilintili deðil. Genel anlamda bazý þeyler ters gidiyor. Özellikle inancýmýzý korurken ve severken bir yerde hata yapýyoruz ya da eksiklerimizi fark edemiyoruz.

Genel bir davranýþ bozukluðu var gençlerde ve bunda pay sahibi olan elbette ebeveynler ve görevini layýðýyla yapamayan artýk hangi kesim ise.

Ýnancýmýz bizi ayakta tutan elbette sevginin vazgeçilmezliði lakin birbirimizi gitgide daha az sever olduk ve sürekli birbirimizi gözlemliyoruz öncelikle kendi hatalarýmýzý tespit etmek yerine birbirimizde kusur arýyoruz.

Gelenek ve göreneklerimiz olsun ve diðer yandan muhteþem bir dinin de mensuplarý iken nasýl oluyor da inancý eksik insanlar olmasýna izin veriyoruz çocuklarýmýzýn?

Fazlasýyla soru var zihinleri meþgul eden ve bunlara ivedilikle çözü gerekiyor.

Ayrýþma olmadan ve her birimizin kendi özgürlük alanýmýzda yaþama hakký varken ve ne yazýk ki deðerlerimizi yitiriyoruz gitgide her anlamda saygýyý ve sevgiyi de layýðý ile ifa edemiyoruz.

Günden güne artan kötü alýþkanlýklar ve görüntü kirliliði elbette eksik bilgi ve teknolojinin her geçen gün geliþtiði çaðýmýzda bize verdiði zararlarý da göz ardý edemeyiz bu geliþmenin bir sonucu olarak hem zihinsel kapasitemizde hem de duygu anlamýnda adeta özümüzü yitiriyoruz.

Tarihi, dünü baþarýlarla dolu muhteþem bir ülkenin bireyleriyiz ve bize miras kalan deðerleri korumak ve gelecek nesillere aktarmak da boynumuzun borcu bu anlamda ailelere ve öðretmenlere çok iþ düþüyor hele ki nüfusumuzun da büyük çoðunluðunu genç nesil oluþtururken daha temkinli davranmalýyýz ve çocuklarýmýzý yetiþtirirken sevgiyi azami ölçüde yüreðimizde barýndýrýp bu duygu onlara yaþatmalý ve güven duygusunu da aþýlamalýyýz elbette dinimizin gerekleri ilk sýrada gözümüz gibi bakmalýyýz çocuklarýmýza.

Öfke biz yetiþkinlerin tuzaðýna düþtüðü bir duygu ve peþi sýra gelen hele ki inançsýz insanlar felaketin ta kendisi ve kendimizi kendi ellerimizle yok sayýp insani deðerleri öldürdüðümüz.

Ýþe kendimizden baþlayýp örnek olmak gerekirken yine iþe kendimizden baþlayýp ne yazýk ki kötü örnekler sergiliyoruz.

Noktayý koymadan yeniden vurgulamak istediðim þu ki, sevgili dostlar:

Devletimiz vatandaþýna sýnýrsýz imkânlar saðlarken bizler de göz ardý etmemeliyiz görevlerimizi ve ben gerçekten bir martý olarak kaç gündür kolu kanadý kýrýk dolaþýyorum çünkü böyle bir uygulamanýn var olduðunu yeni öðrendim.

Bu anlamda kendimi kýnýyorum ilk olarak böyle bir uygulamadan nasýl haberim olmaz, diye. Velev ki bilincinde olsaydým bir martý olarak asla ve asla küçük martýlarý simitle karþýlamazdým.

Her geçen gün illa ki yitip giden bir þeyler var ve bizler kaybolmamak ve kaybetmemek adýna genç nesli tüm duyarlýlýðý gösterip neyin doðru neyin de yanlýþ olduðunu evvela biz belleyelim ki çocuklarýmýz da bize sonuna kadar güvenip doðrularýmýzdan feyiz alsýn.

Þimdi izninizle uçmaya gidiyorum en azýndan tek kanadýmla gidebildiðim kadar çünkü arkadaþlarýmý çok özledim.

Sevgiyle kalýn.

Ýmza: Üzgün ve kýrgýn bir martý.