Haziran ayý bitiyordu. Yarýn ya da hemen birkaç gün sonra yukarý yaylaya çýkacaktýk. Doðu Karadeniz Bölgemizde iki adet yaylacýlýk yapýlýr. Kýþla diye adlandýrýlan köye yakýn birinci yayla. Mayýs sonlarýnda baþlar Kýþla ’ya göçümüz. Daha sonra haziranýn sonlarýnda ikinci yaylamýza gidilir.

          Benim görevim Kýþla ’da geçen süre içinde manda çobanlýðýydý. Mandalar hantal hayvanlardýr. Sýðýr sürüsüyle çoban önünde vadilerin dik yamaçlarýnda otlayamazlar. Ayaklarý bir taþa, çalýya takýldýðý gibi dengelerini kaybedip yuvarlanýverirler. O bakýmdan yaþýtým çocuklarla kýþla evlerinin yakýnlarýnda mandalarýmýzý güderdik. Beþ yaþýnda ya vardým ya yoktum. Uzun bir çobanlýk günün akþamýnda iki adet manda ile Kýþla evimize döndüm. Bir uzun günü daha bitirmenin mutluluðu içindeydim.

         Evde bazý eþyalar toplanmýþtý. Beni mutlu eden haberi verdi annem. Yarýn Yukarý Yaylaya çýkýlýyor. Nihayet çobanlýktan azat olacaktým. Sevincim tanýmsýzdý. Yukarý Yaylanýn otlaklarýný alabildiðine geniþ düzlükler oluþturur. Mandalarýn sorumluluðu sýðýr sürüsünün çobanlarýna kalacaktý. Arkadaþlarýmda bol bol oynamaya zamaným olacaktý.

         Yukarý Yaylanýn göç baþlamasýnýn sevinciyle erkenden uyudum. Annemin beni uyandýrdýðýnda henüz etraf aydýnlanmamýþtý. Yayla evlerinin önünde ateþler yakýlmýþtý. Yayladaki yatak-yorgan, kap-kacak, annemin besleyip terbiye ettiði yað-peynir ve var ne yoksa hepsi kaðný arabasýna yükleniyordu. Yakýlan ateþin yarý aydýnlýðýnda babam ve annem eþyalarý yüklerken ablam da onlara yardým ediyordu.

         Hoþ, ýlýk bir haziran günü baþlýyordu. Yavaþ yavaþ çevre aydýnlandý. Ateþler sündü. Kaðný arabalarý yola düzündü. Sýðýr, manda buzaðý ve malaklarý yaylaya götürme görevi annemle bana kalmýþtý. Ara  banýn hareketinden biraz sonra bizde yürüyüþümüzü baþlattýk. Güneþ henüz doðmamýþtý. Komþular da bizim gibi yollardaydý. En erken zamanda yaylada olmalýydýk. Buzaðýlar ve malaklarýn yürüyüþümüzü yavaþlatmasýna karþýn yine de yol alýyorduk yetesiye.

         Yukarý Yayla ’ya kuþluk vakti varabildik. Babam bizden daha erken varmýþ, eþyalarýn yarýsý boþaltmýþtý. Sýðýr ve mandalarý ablamla birlikte yayla düzlüklerine çýkardýk hemencecik. Düzlükler cennet bahçeleriydi adeta. Özellikle beyaz papatyalar, pembe, mor çiçekler alabildiðine boy atmýþ çevreye güzellik katýyordu. Hayli yükselen güneþin altýn ýþýnlarýnýn yeþil çimenlerde dansý görülmeye deðer güzellikteydi. Sýrt üstü yatýp mavi gökyüzünün engin güzelliðini seyredip hayaller kuruyordum. Köy çok uzakta kalmýþtý.

         Yayla düzlerinde köyün hayvanlarý bayram ediyordu. Gönüllerince uzamýþ yeþillikler, ýlýk bir hava. Baþka ne isterlerdi. Hayvanlar yayýla dursun ablamla yayla evine döndük. Annemin piþireceði gevreðin kokusu burnumuzda tütmeye baþlamýþtý. Yukarý Yaylaya çýkýþ ve iniþ zamanlarýnda kaymakla yoðrulan buðday unundan pide biçiminde ekmekler yapýlýr. Yayla yolculuklarýnýn özel yiyeceðidir yayla gevreði.

         Eve döndüðümüzde gevrekleri piþirilmesi bitmek üzereydi. Ablam yoðurt ayraný çalkaladý. Sofranýn etrafýnda yerimizi aldýk. Eþyalarýn yerleþtirilmesi tamamlanmýþtý. Annem ne dese beðenirsiniz:

         “A… a… petrol lambasýný almayý unutmuþuz!” Tan yeri aydýnlanmadan eþyalarý arabaya yüklenince böylesi aksiliklerin yaþanmasý olasýdýr. Gevrek ve ayranla iyice karnýmý doyurdum. Büyükler hayvanlara aðýl yapacak. Ýþ bana kaldý. Gün yarý olmuþtu. Kýþla ’ya gidip lambayý alýp geri dönmem emredildi. Mýzýkçýlýk yapan bir çocuk deðildim. Hemen yola çýktým. Bir buçuk saat gidiþ, bir o kadar süre de dönüþ üç saatlik yol yürümem gerekecekti. Gerçi o yaþta bu süreyi hesap edecek bilgi donanýmým yoktu. Üstelik evimize çalar saat da yoktu. Ancak ikinci sýnýfa giderken babam bir çalar saat aldý.

         Kýþla evimize vardýðýmda hayal kýrýklýðý yaþadým. Lamba yoktu. Saðý solu iyice gözden geçirdim. Lambayý belli ki, birisi almýþtý. gerisin geri yürümekten baþka yapacaðým bir þey yoktu. Kýþla büyük bir sessizlik içindeydi. Ne bir çocuk sesi, ne bir buzaðý baðýrmasý duyuluyordu. Kýþla ile Yukarý Yayla Yolunun yarýsý olan Kürünler diye adlandýrýlan yere vardým.

         Kürünlerin karþý yamacýnda karayolu dönemeçler yaparak Sahara Daðý’ný aþar. Yayan yürüyenler dönemeçleri takip etmeyip alabildiðine dik patika yolunu takip ederek dönemeçlerin sonundaki ana yola eriþiriz. Patika yolunun baþlangýcýnda oturup dinlenmek istedim. Bu arada midem karýþmaya, hafiften baþým dönmeye baþladý. Biraz sonra kalkýp yürümeye devam ettim.

         Adým atmakta zorlanýyordum. Adeta bacaklarýmdan caným kaçýp girmiþti. Önümdeki yokuþun sonunu hayal meyal görüyordum. Gözlerimin ýþýðý da gazý biten lamba gibi gittikçe azalýyordu adeta. Düþe kalka yürümeye çalýþýyordum.

         Yokuþun daha yarýsýna bile varmamýþtým. Bir elin baþýmý okþadýðýný hissettim. Hafif baþýmý çevirince yaný baþýmda bir asker yüzüme gülüyordu.  Þavþat-Ardahan Karayolu üzerinde, bizim yayladan ileride bir jandarma karakolu vardýr. Bu karakolda her zaman askerler görürdüm. Bazý günler askerler bizim yaylaya uðrar yayla bakkalýndan alýþ veriþ yaparlardý. Asker amca ilçeden karakola gidiyormuþ. Kurtarýcým oldu bu güzel insan. Bir amca, dayý sýcaklýðýyla yaklaþtý bana. Durumumu anlattým. Aniden rahatsýzlandýðýmý, midemin karýþtýðýný söyledim. Bu arada birkaç kez kustum…

         Asker amcam elimden tuttu. Sýk sýk dinlenerek yolun kalan kýsmýný birlikte yürüdük. Yaylalara vardýðýmýz zaman güneþ batmak üzereydi. Çok ýsrar edip yayla evimize davet etmeme karþýn sevgili asker amca, “Geç kaldým” diyerek benden ayrýldý. Yürümeye devam etti.

         Eve vardýðýmda lambanýn yayla duvarýnda asýlý olduðumu gördüm. Kirvemin ineklerini de annem saðýyordu. Kirven bize katýlmak için Kýþlaya geldiðinde biz yayladan ayrýlmýþtýk. Eve bir bakayým demiþ. O arada lambayý görmüþ duvarda. Unutulduðunu anlayýp indirivermiþ ve yaylaya götürmüþ. Dere Yolu dediðimiz kestirme yoldan Yukarý Yaylaya doðru yürüdüðü için ana yoldan yürüyen bana rast gelmemiþ.

         Beni rahatsýz eden baþ dönmesi, karýn aðrýsý büyüklerimi de etkilemiþ. Fakat onlar benim kadar rahatsýz olmadýlar. Bize acý çektiren olayý nedeni daha sonra anlaþýldý. O yýllarda özellikle yaralanan hayvanlarýn iyileþmeyen yaralarýna DDT kullanýlýrdý. Annem gevreklik un alýrken o arada yolculuk hazýrlýðý içinde duvarda asýlý DDT’yi düþürüvermiþ. Birazcýk DDT yere serpilmiþ. O tozun birazý da gevreklik yoðrulacak una karýþmýþ. Gerçi annem ayýklamýþ karýþýmý. Lakin yine de biraz kalmýþ karýþým unun içinde. Neyse ki karýþým bizleri zehirleyecek oranda deðilmiþ. Ailece bir kaza atlatmýþ olduk.

         Ýleriki yýllarda her yýl Kürünler Yokuþunu yürüdüm aþaðý yukarý. Her yürüyüþümde bana yoldaþ olan o güzel asker amcayý ansýr kalbimde hoþ bir sýcaklýk oluþur. Bana yaþattýðý o tatlý anýmý bir kez daha yaþarým…