Yüksek daðlarýn eteklerinde bir köyde doðmuþum. Ýlkokula baþladýðým yýllarda büyük sýnýflarda ilkokul düzeyine göre çok büyük aðabey ve ablalar vardý. Hele bir Mevcut, Yahya aðabeyler vardý evlere þenlik!.. Özellikle bu iki aðabeyin sakallarýnýn terlediðini hala anýmsarým. Büyük aðabeyler aralarýnda güreþ yapar, güvercin taklasý oynar, biz küçükler onlarýn oyunlarýný hayranlýkla izlerdik. Benimle okula baþlayan arkadaþlarým gibi ikinci ve üçüncü sýnýflar genelde normal okul yaþýnda okula baþlayan çocuklardýk.

         Dört ve beþinci sýnýflarda ilk gençlik yýllarýný yaþayan erkekleri, yaptýklarý hareketleri, konuþmalarýný mesafeli ve hayranlýkla izlerdim. Ablalarýn konuþmalarý, saçlarýna taktýklarý sarý, yeþil…  kurdelelerine hayrandým. Özenle seyrederdim, her gün özenle taralý bir omuzdan bir omuza yayýlan saçlarýný…

          Bir Zehra Abla vardý! Güzelliðini betimleyecek kelime bulamazdým o yýllarda. Haziran sonunda olgunlaþýp kýrmýzýnýn tanýmsýz güzel tonlarý gibi al yanaklarý vardý. Dranas’ýn Fahriye Abla’sýna hissettiði çocuksu duygularýn kat kat fazlasýný hissederdim köyümüzün en güzel ablasýna. Teneffüslerde yaþýtlarýyla oynarken tatlý gülüþlerini, nazenin hareketleri sürekli izlerdim…

         Geçen yýllardan sonra Dranas’ýn fahriye Ablasýnýn “hayalinde tek bir çizgi” kalmasý gibi Zehra Abla da benim hayalimde al yanaklarý ve upuzun saçlarýyla kaldý. Ve ne güzel bir ablamýzdý Zehra Abla…

“Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanýrdý daha gün batmadan kapýlar
Bu afyon ruhu gibi baygýn mahaIIeden
Hayalimde tek çizgi bir sen kaImýþsýn sen!
Hülyasýndaki geniþ aydýnlýða Gülen
Gözlerin, diþlerin ve akpak gerdanýnIa
Ne güzel komþumuzdun sen Fahriye AbIa.”

         Her gün okula seve gitmekte sadece benim bildiðim kimselere söylemediðim bir sýr vardý içimde. Al yanaklý Zehra Ablayý bir kez daha görebilmek. Karne alýp yaz tatiline girdik.  Yaz tatili olunca beni her gün heyecanlandýran þansýmý kaybettim. Tatil günlerinde güneþ ýþýnlarý yetesiye aydýnlatmýyordu dünyamý. Tin dünyamý aydýnlatan güneþim aydýnlatmýyordu çevremi… Uzun yaz tatili bitti. Okullar yeniden açýldý. Ýçimde tarif edilmez bir heyecan vardý. Zehra Ablamý yeniden görebilir miyim diye. Oysa O,nun beþ yýllýk ilkokul süresi sona ermiþ, okuldan mezun olmuþtu. Boþ bir hayaldi benimkisi!

         Zehra Ablanýn Trabzon’da Öðretmen Okulu’na gittiðini duydum. Kaygýsýz çocukluk yýllarý rüzgâr hýzýyla geçiyordu. Okul, dersler, arkadaþlarla oyunlar derken ilkokul yýllarý çabucak bitiverdi. Zehra Abla ile mahallelerimiz hayli uzaktý. Yukarý yaylada yapýlan Pancarcý eðlencelerinde gördüm Zehra Ablayý ilkokul yýllarýndan hayli zaman sonra. Giysileri köy kýzlarýndan farklýydý. Köy kýzlarý gibi baþý kapalý deðildi. Yaþýtlarý arasýnda bir prenses bibi fark ediliyordu.

         Zehra Abla, ayný zamanda Öðretmen okuluna giden köyümüzün ilk kýzýydý. Köyümüzden ebe ve hemþire okuluna giden ablalar vardý gerçi. Lakin köyden çýkan ilk öðretmen Zehra Abla oldu. Güzelliði, hanýmefendiliði gibi köy kýzlarýna okulculuðun önünü açmak gibi soylu bir eylemde de farklýlýk yarattý. Mona Lisa tablosunu hayranlýkla seyreden bir sanatsever duygularýyla izleme þansým olurdu Zehra Ablayý. O’nu çok az görebiliyordum.

“Gönü verdin derlerdi o delikanlýya
En sonunda varmýþsýn bir Erzincanlýya
Bilmem þimdi hala bu ilk kocanda mýsýn
Hala daðlarý karIý Erzincan da mýsýn
Býrak geçmiþ günleri gönlüm hatýrýsýn
Hatýrada kalan þeyler deðiþmez zamanda
Ne vefalý komþumuzdun sen Fahriye AbIa.”

         Aradan yýllar geçti. Yaz mevsimi çayýr biçme zamaný geldi. Ýþlerin sýký zamaný… Gençler çayýrda, tarlada iþlerimizin baþýndayýz. Güneþin doðmasýný beklemeden çayýrlarýn baþýnda olurduk. Güneþli bir temmuz günü, elde týrpan çayýr biçiyoruz. Biraz ilerimizde Þavþat-Ardahan Karayolunda araba konvoyu gözüktü. Konvoy mola verdi. Kýsa sürede bir kalabalýk oluþtu araçlarýn yanýnda. Davul-zurna yöreye has gelini aðlatma ezgisini çalmaya baþladý!..

         Dranas’ýn Fahriye Ablasýnýn daðlarý karlý Erzincan’a gelin gitmesi gibi Zehra Abla da daðlarý gerçekten karlý Ardahan’a gelin gidiyordu. Ýlkokul yýllarýmýn sevgili Zehra Ablanýn düðün alayýydý araç konvoyu.

         Bir buruk acý býraktý bu düðün ruhumda. Ardahan’a gelin giderken mesut olmasýný dilemiþ, ilenmemiþtim kesinlikle… Köyümüzün en güzel kýzý, genç öðretmenin köyümüzden bir delikanlýyla evlenmesini, köyümüzde yaþamasýný isterdim.

         Garip bir olay yaþandý. Birkaç yýl sonra duyduk acý haberi. Zehra Abla eþini bir trafik kazasýnda kaybetmiþ. Çocuðu yokmuþ henüz. Baba evine döndü.  Kaderin cilvesi mi demeli. Köyümüzden bir öðretmenle evlendi Zehra Abla. …Duyduðum kadarýyla mesutmuþ. Ýki de çocuðu varmýþ…