Aniden gözlerini açtý. Gördüðü rüya çok huzursuz etmiþti onu. Gece, yüzündeki makyajý temizlemeden uyumuþtu. Üþenir olmuþtu son yýllarda. Nasýl olsa ertesi gün tekrardan boyamayacak mýydý yüzünü? Ne gerek vardý o zaman temizlemeye? Sol yanýndaki komodinin üzerindeki siyah peruðu, saçsýz baþýna geçirdi. Parmak þýkýrdatmasýyla birlikte içeriye giren iki kýz, kýsa sürede kadýnýn o periþan görüntüsünü silip yerine capcanlý bir tazelik saçan Harika getirmiþti.

Ýþ elbisesi olarak görüyordu tüm bunlarý. Yoksa diðer türlüsü karakterine tamamiyle zýttý. Ona kalsa bir pijamayla ömrünü yataðýnda geçirirdi. Siyah peruðu, saç maþasýyla devasa, görkemli bir görüntüye ulaþmýþtý ve yüzü; kýpkýrmýzý ruju ve masmavi bir denizin üzerindeki yýldýzlara bürünen göz kapaklarýyla görenleri etkisi altýnda býrakýyordu.

“Çok açým kahvaltým nerede kaldý?”

Anýnda üç ayrý pasta getirildi odasýna; kremalý ve üzeri çileklerle bezeli, sadece limondan yapýlmýþ, aðýzlarýn suyunu akýtan ve çikolata kaplý, muzlu pasta. En favorileriydi ve karar vermekte zorlanan yapýsý, her sabah üç ayrý pasta yapýlmasýný mecbur kýlýyordu. Takma týrnaklarý her an birinin gözünü yerinden edebilecek büyüklükteki Harika, cüppesinin eteklerini tuta tuta pastalara yanaþtý. Limonlu pastaya hiç çekinmeden daldýrdý iþaret parmaðýný, ojeli týrnaklarý dâhil bütün parmaðýný silip süpürdü dili.

“ýmmm lezzetli.” Her seferinde ayný tepkiyi verip diðer iki pastayý da çatal kullanmaksýzýn tadardý. Pastalarýn her üçünün de orta yerlerine öyle bir çukur açmýþtý ki takma týrnaklarý, kendisinden baþka hiç kimsenin midesi kaldýrmýyordu pastalarý yemeyi. O yüzden her üç pasta da çöpteki yerine uðurlanmýþtý, her sabah olduðu gibi. Ellerinde kalan kalýntýlarý yataðýndaki çarþafla temizledi. Süt beyazý çarþafta, sulu boya görüntüsünü çaðrýþtýran bir leke býraktý. Hoþuna gitmiþti bu durum. Çarþaflarý bir süre deðiþtirmemelerini söyledi.

Az sonra zilin çaldýðýný duydu. Ýþte mesai baþlýyordu. Rolüne tüm ayrýntýsýna dek büründü. Her gün yeniden tekrar tekrar oynayýp sýkýlmadýðý bir oyundu bu. Odanýn ýþýk almayan, gölgede kalmýþ, puslu bir görünüme sahip olan kýsmýndaki kýrmýzý koltuðuna kuruldu. Önünde bulunan sehpanýn üzerindeki kürenin dumanýnýn az olduðunu hissetti. “Neyse Sabahat salak karýnýn tekidir. O ne anlar ki?” Mýrýldanýrken kendi kendine ilk müþterisi, ürkek adýmlarla dudaklarý kýpýr kýpýr Harika’nýn karþýsýnda bulunan kýrmýzý, oturulmaktan aþýnmýþ mindere kuruldu. Harika, minderin çok eskidiðini, sosyetik müþterilerine karþý itibarýnýn zedelenebileceðini aklýndan geçirdi. Fakat þu an Sabahat, gözlerini dikmiþ alýk alýk gülümserken bunlarý düþünemezdi.

Gözleri tehditkâr ve efsunlu bir hale büründü. Uzun týrnaklarýnýn temel iþlevi, kürenin etrafýnda ahenkle dans gösterisi yapmaktý. Mahsustan süreyi uzatýyor, karþýdaki müþterinin sabýrsýzlanmasýný saðlýyor ve bir an da ihtiyacý olan sihirli kelimeleri üzerine serpiyordu. Sabahat’ýn nasýl da oturduðu yerde huzursuzlukla kývrandýðýný görmüþtü.

Fýsýltýyla:

“Sabahat! Kýzým, son zamanlarda canýn çok sýkýlýyor. Evin salonunu sarý renge boyattýðýný görüyorum. Ayrýca o kadar spora gittiðin halde gram zayýflayamadýðýný görüyorum. Kendine dikkat et biraz þekerim! Bak o Aliye’ye dikkat et. Kocaný kapýverir elinden!”

Kadýnýn, duyduklarý karþýsýnda þaþkýnlýða uðrayan aðzý, biraz temiz hava almak istiyordu. Nasýl oluyordu da her seferinde en ince ayrýntýsýna kadar bilebiliyordu? Kesin efsunluydu bu kadýn. Evet, ismi gibi kendisi de harika biriydi.

“Harika Hanýmcýðým nasýl teþekkür etsem size. Ah dediklerinize harfiyen uyacaðýmdan kuþkunuz olmasýn. Nasýl verebilirim bu iyiliðinizin karþýlýðýný.”

Harika, cüppesinin saçaklarýný tutarak geriye yaslandý. Derin bir nefes alýp sürmeli, mavi gözlerini Sabahat’ýn gözlerine kenetledi.

“Bilirsin ben para almam. Sevap olsun diye yapýyorum bu iþi. Ama bizim kapýcýdan duydum. Sitenin içerisinde yaþayan hayvanlara barýnak yapýlmasý lazýmmýþ. Sen ki böylesine varlýklý ve eli bol bir hanýmsýn!”

Sözlerini burada kesip etkisini izlemeye baþladý. Kadýn, hemen kaliteli çantasýný aradý gözleriyle. Ancak giriþte býrakmýþtý heyecandan. Hizmetçilerden biri çantayý getirip kadýna teslim ederken Harika’ya manidar þekilde göz kýrptý. Þaþkýnlýktan cüzdanýndaki þiþkinliðin indiðini fark edemeyen kadýn, kredi kartýný çýkardý. Yüklü bir meblað karþýlýðýnda rahatlamýþ, bir sonraki seyansa kadar söylenenleri düþünmekten baþka bir þey yapmayacaðý açýk bir þekilde çýktý odadan. Çýkarken koridorda bir köþeye atýlmýþ pastalarý gördü. Tutamadý kendisini, iþaret parmaðýný takma týrnaklarýn açtýðý çukura batýrdý. Birkaç kez tekrarladýktan sonra bu durumu, kimselere görünmeden uzaklaþtý oradan.

Bütün olaný biteni kamera kayýtlarýndan izleyen Harika, neþelenmiþti. Bu tip insanlar olmasa nasýl geçerdi ki ömrü? Ýkinci müþterisi gün aþýrý gelen yetmiþ beþlik kýz kurusu Nalan’dý.

Her zamanki beylik laflarýný sýraladý yaþlý kadýna.

“Bir erkek görüyorum. Çok ama çok yakýnda bulacak seni. Kavuþacak ve çok mutlu olacaksýnýz. Üç tane de çocuk görüyorum!” Sonuncuyu bugün eklemiþti ve söyler söylemez piþmanlýðý da peþinden geldi.

Yaþlý kadýn ters ters baktý.

“Küre bozuk galiba bugün!”

“Aaa olur mu hiç öyle þey Nalan Hanýmcýðým? Þaka yapmak istemiþtim sadece.” Kýrdýðý pot pahalýya mal olacaktý biliyordu. Ama temelli bir müþterisini kaybetmektense…

“Ah Nalan Hanýmcýðým, bu seferlik bizden olsun. Kýzlar çok lezzetli pastalar yapmýþlar. Ýster misiniz? Ancak yeme tarzý farklý. Hem kýsmet açma gibi özellikleri de var!”

Kýsmet sözcüðünü duyan yaþlý kadýn:

“Nerede pasta?” dedi.

Buruþuk ve kuru parmaklarýn daha da derinleþtirdiði çukur, akþama kadar her gelen müþterinin önüne sunuldu. Türlü mucizevi hikâyeleriyle…

BENGÜL ALKAN