Kiralık Gönül Dairem -2-


Yarın belki umutlarımı alır götürür diye bugün olmasını istiyorum, gönlümün denizinde umutlarım yosun bağlayarak kaybolmasın istiyorum. Omuzlarımda bu yük ile yürürken, hafiften karşımda parıl parıldayacak ,yeni hayatımın parlayarak doğmasını umarak yürürken, insanlar sabahın bu erken vaktinde kepenkleri açarak, işlerinin başında üç beş kuruş kazanmanın heyecanı içinde koşuştururken, bende karşıma çıkacak dünyamı aydınlatacak sevgilim için koşuşturuyordum aslında.

 

Beni derinden sarsan yalnızlığımın derinliklerinde çıkaracak, olan rahatsız edici bu hayatımı neşelendirecek odamı aydınlığıyla aydınlık edecek diye düşünürken, belki de bugünde bulamayacağım bu yalnızlığıma yavaş yavaş alışacağımın korkusu içimi sardı. İnsan zamanla alışır diyorlar, içine işleyen bu sancılarına acılarına, odası eşyaları koltuklar kararır, karanlık odasından ta ufka kadar kaplar sonrasında ucu bucağı olmayan bu sıkıcı karanlık hayatına alışır diyorlar, ben alışmak istemiyorum. Şimdi bu kadar karanlığı anlatarak sizleri sıkmak istemiyorum, bende anlamı olmayan şeyin, sizlerde de anlam bulacağını sanmıyorum. Bizler karanlıklarıyla yaşayanlar her gün sokakta karşılaşıyoruz, lakin karanlığımızdan sizi göremiyoruz sizde beni göremiyorsunuz, artık aydınlık bir düşünce gönülle yürümeliyiz birbirimizi fark etmek için. Sırtımızı soğuk beton duvarlara yaslamak yerine, bizi sıcaklığıyla saracak bir kola Gönül’e sineye yaslayarak yaşamak istiyoruz bunda yanılmıyorum değil mi? Umarım sizler bu sıcacık kollarda ve gönüllerdesiniz, diye umuyorum. Yok, eğer benim gibi iseniz bana bakarak sizde yola çıkarak, dünyanızı aydınlatacak olanı aramaya başlayın, bulanlar arayanlardır biliyorsunuzdur. Karşımda ihtiyar bir amca dikiliyor.

-Merhaba evladım.

Diyerek selamlıyor, şaşırıyorum hatta seviniyorum, aylardır hiç kimse ile konuşmayan ben bir merhaba ile selamlanıyorum, sevinç içinde.

-Merhaba pamuk sakallı amcam, merhaba, nasılsınız?

-İyi değilim evladım. Torunum çok hasta, onu bugün hasta haneye götürecektim, sabah kalktım ki eve hırsız girmiş, gerçi evde alacağı bir şey yokken, bugün hasta haneye gitmek için bakkaldan yüz lira almıştım cebimden utanmaz rezil almış gitmiş. Polise gidecek vaktim yok, kızımı hasta haneye götüreceğim bana yardım eder misin?

Mehmet Aluç

Devam edecek inşallah 

Arkası Yarın
( Kiralık Gönül Dairem -2- başlıklı yazı kul mehmet tarafından 23.11.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu