Dünyada söz sahibi olan güçler kendi çýkarlarýný gerçekleþtirmek için insaný olmayan nice nice haince yöntemler uyguladýklarý bilinmektedir. Yöntem olarak altýn kural öncelik; böl ve yönet taktiði… Fazla geriye gitmeye gerek yok örnek aramaya: Tito’nun Yugoslavya’sý vardý. Ýçinde çeþitli halklarýn bir arada barýþ içinde yaþadýðý güzel bir ülke. Ki, Tito II. Paylaþým Savaþý sonunda ülkesine ABD ve Stalin ordularýný sokmadan kurmuþtu devletini. Hatta bu ülke doðu ve batý blokuna dâhil olmayan 3. Dünya ülkelerinin baþýný çekiyordu.

        AB ülkeleri, Avrupa’nýn ortasýnda büyük bir devlet olmasýný hazmedemediler. Irkçý söylemlerle ülkede iç savaþ çýkartýldý. Büyük kýyýmlar, dayanýlmaz acýlar yaþandý. Ülke bölündü. Tarihe karýþan Yugoslavya topraklarý üzerinde 7 devlet kuruldu. Tam barýþ var mý O topraklarda yetesiye? Elbette hayýr.

        ABD’nin siyah derili kadýn dýþ iþleri bakaný, BOP planý çerçevesinde Kuzey Afrika ve Ortadoðu coðrafyasýnda yirminin üzerinde ülkenin sýnýrlarýnýn deðiþtirileceðini söyledi. Ve plan adým adým uygulanýyor. Irak, Libya kan gölüne döndü ve parçalandý… Halk ayaklanmalarý, iþgallerle ülkeler bölünüyor. Ýnsanlar ölüyor! Ve demokrasi getireceðiz safsatasý haliyle sarý bir yalan. Sonuç: Ülkelerin zenginlik kaynaklarýna el konuyor.

        ABD ve AB ülkeleri, Sevr Antlaþmasý ile parçalayamadýklarý ülkemizi evet Türkiye Cumhuriyetimizi týpký BOP planýyla parçaladýklarý ülkelerin akýbetine uðratmak istiyorlar. Batýnýn, Doðu Sorunu olarak ifade ettikleri paylaþým planý olan Sevr Antlaþmasýný güncelleyerek önümüze koyuyorlar.

        Atatürk ve silah arkadaþlarý Ulusal Kurtuluþ Savaþý’mýzý Ulusumuzun maddi ve manevi bütün güçlerini seferber ederek zafere ulaþtýrdý. Ve yýkýlan Osmanlý’nýn külleri üzerine yeni bir devlet kuruldu. Türkiye Cumhuriyeti. Genç cumhuriyet, Türk Kültürünü çaðdaþ uygarlýk düzeyine çýkarma amacýyla hýzla kalkýnma savaþýmýný baþlattý. “Yurtta barýþ, dünyada barýþ” þiarýyla bölgesinde ve dünyada barýþý önceleyen örnek bir konuma geldi.

        “Sü* uyur, düþman uyumaz.” Demiþ atalarýmýz.  Düþman demeye hakkýmýz yok devletlere. Ki, her devlet kendi yurttaþlarýnýn çýkarý için politika üretir. Adýný andýðýmýz batýlý devletlerin zenginlik kaynaklarýmýza, boðazlarýmýza aç kurtlarýn kana olan dayanýlmaz iþtahlarý gibi iþtahlarý hiç bitmedi, bitmeyecektir. 

        Bundandýr ülkemizin fay hatlarýný kaþýmalarý. 70’li yýllarda sað sol çatýþmasý yaþandý. Deyim yerindeyse kan gövdeyi götürdü. Yine ayný yýllar içinde mezhep ayrýlýklarý körüklendi ne dayanýlmaz acýlar tattýk ulusça. Ve 80’lerde ayrýlýkçý terör patlak verdi. Sorun hala çözümsüzlük girdabýnda! Ve darbelerle demokrasimiz onulmaz zarar gördü.

        Ulus olarak Ulusal Kurtuluþ Savaþý’nda dýþ düþmana karþý tek vücut olma baþarýsýný gösterip iþgalci düþmanlarý yurttan attýk. Günümüzde de bölgemiz ve dünyada güçlü saygýn bir devlet olarak yaþama adýna kýsýr siyasi çekiþmeler, kiþisel çýkarlardan feragat etmeliyiz. Kale içten fethedilir denir. Ýç cepheyi güçlü kýlmak adýna aramýzdaki farklýlýklarý zenginlik kaynaðý olarak görmek bizleri birbirine baðlayan baðlarý güçlendirmek gerekir. Týpký Ulusal Kurtuluþ Savaþýnda tek vücut olduðumuz gibi…

        Bu topraklarda, eserleri ve de özdeyiþleriyle insancýl duygularýmýzý kabartan ne güzel insanlar yetiþtirmiþ. Barýþ içinde, huzurlu yaþayabilmek adýna gönül insanlarýmýzýn sözlerinin engin anlamlarýný içselleþtirelim artýk.

        “Söz ola kestire baþý, söz ola kestire savaþý, söz ola aðulu aþý bal ile yað eder bir söz.” Yüzyýllar ötesinden söylemiþ Türk Dili’nin büyük ustasý Yunus’umuz bu sözleri. Ve “Ýnsanda güzel olan yüzdür, yüzde güzel olan gözdür. Ama insaný insan yapan aðýzdan çýkan sözdür.” Diyor Mevlana hazretleri. Sözün önemini böylesine yücelten Anadolu ve Türk dünyasýnda daha nice gönül insanlarýmýz yaþamýþ. Bu sözlerden ders alýnsaydý zamanlarýnýn iki Türk ve Müslüman cihangiri; Yýldýrým ve Timur birbirlerine þöyle hitap ederler miydi?

         “Rum diyarýnda melik olan Yýldýrým Bayezid. Bil ki, biz kudret ve iktidarýmýzla insanlýk âleminin en büyük kýsmýný tab’amýz haline getirmiþ bir hükümdarýz. Bu görülmemiþ iþi, tek baþýmýza yaptýk, senin gibi babamýzdan ülkeler miras almýþ deðiliz. Aklýný baþýna topla ve Kara Yusuf’la Ahmet Celayir’i topraklarýndan kov. Emirlerimize karþý gelen hükümdarlarýn akýbetini duymuþ olsan gerektir. Siz de o hükümdarlarýn arasýna girmekten sakýnýn.

Bayezid: Ey ihtiyar köpek, tekfurdan daha þiddetli kâfirsin. Mektubunda bizi korkutmak ve hile ile kandýrmak istemiþsin. Þöyle mi ẓan idersin ki, ben Acem padiþahlarý gibi olam, veya askerüm deþt-i Ḳýpçaḳ-i Tatarý gibi avare ola veya Hint taifesi gibi baþýboþ ola. Bizim askerlerimiz, Irak ve Horasan askerleri gibi hamiyetsiz ve periþan olmayacak kadar onurlu askerlerdir. Yine sen, bizim askerleri Þam ve Halep askerlerine de benzetmeyesin.”

         Bu iki cihangir 1402’de Ankara Savaþý’nda karþýlaþýr. Savaþýn galibi olur göreceli olarak. Timur kazanýr. Sonuç: Türk birlikteliði ve de Ýslam zarar görür. Bu iki cihangirin Yunus ve Mevlana’nýn altýn deðerindeki sözlerini bilmedikleri düþünülemez. Ýkisinin de yanlarýnda devirlerinin bilim insanlarýnýn var olduðunu tarih bize fýsýldýyor. Ýkisinde de hýrs ve kibir, büyüklük taslama akýl melekelerini kör etmiþ elbette.

         Ayný biçimde Yavuz ve Þah Ýsmail mücadelesi… Türk ve Müslüman iki güçlü karakter… Mezhep ve iktidar kavgasý… Yýldýrým-Timur örneði birbirlerine hakarete varan sözlerle mektuplaþmalar. Sonuç: Týpký Ankara Savaþý’nýn akýbeti gibi… Kaybedenle ayný… Ve her iki savaþta askerlerden öte binlerce masum insanýn acýlar yaþamasý… Sýký durun:

        “ Hain, terörist, fetöcü, cibilliyetsiz, zürriyetsiz, haysiyetsiz, namert, þerefsiz, kalibreniz, nebbaþ, tezek, müsvedde, edep yoksunu, edep fukarasý vs. olduk.”  Bu sözleri siyasilerimizin azgýnlarýndan çýkýyor. Muhataplarý da ayný sözleri söyleyene ayný tonda iade ediyor. Cumhur Ýttifaký, Millet Ýttifaký olarak karpuzun ortadan bölünmesi gibi bölündük.  Gazeteci Uður Dündar’ýn deyiþiyle “Bir devlet iki millet haline geldik.” Siyasilerimizin yüzünden düþen bin parça. Yüzü gülen, azýcýk espri yapan siyasi þahsiyetleri gören beri gelsin.

        “Bir tatlý tebessümün bin vuslata (kavuþma) bedeldir diyordu sanat güneþimiz Zeki Müren…

        Sözün özü, “Balýk baþtan kokar”, “Hoca kabahat ederse cemaat ….”  Öncelikle bu güzel ülkenin kaderini elinde tutanlar olmak üzere, siyasilerimiz, kanaat önderlerimiz ve de hepimiz hoyratlýðý, hodkâmlýðý bir tarafa býrakýp Yunuslarýn, Mevlanalarýn barýþtan, dostluktan yana tatlý dilleriyle konuþmalýyýz. Aksi takdirde þehit kanlarýyla sulanarak kurulmuþ bu güzel ülkeyi gelecek kuþaklara güvenle Misaký Milli sýnýrlarý içinde teslim etme olanaðý tehlikeye girer.