Ülkelerin en büyük zenginlik kaynaðýdýr insan. Yadsýnamaz bu gerçeði içselleþtiren devletler insaný en iyi biçimde, inci iþleyen bir usta hassasiyeti ve maharetiyle nitelikli yetiþtirme çabasý içinde olmuþlardýr.

         Kalkýnma, ilerleme ancak bilgi, beceri elde etmiþ ve yeterli donanýma sahip deðerlerle saðlanýr. Bu bilinçle Avrupa halklarý ta XV. Yüzyýlda matbaanýn icadý ve de Rönesans yaþayarak aydýnlanmaya baþladý. Okullaþma yaygýnlaþtý. Üniversiteler kuruldu. Bilim insanlarý yetiþti onlarca. Karanlýk ortaçað, kilisenin baskýlarý yýl yýl sonlandýrýldý. Dinde Rönesans yaþandý. Ve Avrupa sanayi devrimini gerçekleþtirdi.

         Batý, bu geliþmeleri okullarýnda uyguladýklarý, aklý bilimi önceleyen eðitim-öðretim programlarý ve bu programlarý uygulayan çok yönlü yetiþmiþ öðretmenleri sayesinde baþardý.

         Türkiye Cumhuriyetini kuran Atatürk, yüzyýllarca geri kalmýþ, batýnýn sömürgesi durumunda kalan ülkeyi kalkýndýrmak için önce ve hýzla eðitim-öðretim çalýþmalarýna gerekli önemi verdi. O, ancak Cumhuriyeti, irfaný hür, vicdaný hür, fikri hür olarak yetiþtirilecek kuþaklarýn kalkýndýracaðýna inanýyordu.

        Özlediði kuþaklar yetiþtirme görevini elbette öðretmenler yapacaktý. Onun için:

“"Öðretmenler! Yeni nesli, cumhuriyetin fedakâr öðretmen ve eðitimcileri, sizler yetiþtireceksiniz. Ve yeni nesil, sizin eseriniz olacaktýr. Eserin kýymeti, sizin maharetiniz ve fedakârlýðýnýz derecesiyle orantýlý bulunacaktýr. Cumhuriyet; fikren, ilmen, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek karakterli koruyucular ister! Yeni nesli, bu özellik ve kabiliyette yetiþtirmek sizin elinizdedir… Sizin baþarýnýz, Cumhuriyetin baþarýsý olacaktýr."

        "Þimdiye kadar uygulanan eðitim ve öðretim yöntemlerinin milletimizin geri kalmasýnda en önemli etken olduðu kanýsýndayým.  Hala hak ettiði deðeri göremeyen, hala hak ettiði hayata kavuþamamýþ öðretmenlerimiz var. Onun için bir milli eðitim programýndan söz ederken, eski devrin boþ inançlarýndan ve yaratýlýþýmýzla hiç ilgisi olmayan yabancý fikirlerden, doðudan ve batýdan gelebilen bütün etkilerden tamamen uzak, milli karakterimiz ve milli tarihimizle uyumlu bir kültür kastediyorum. Çünkü milli dehamýzýn geliþmesi ancak böyle bir kültür ile saðlanabilir."

         Söylediði bu veciz sözleriyle Atatürk; öðretmenlerin hangi özelliklere sahip olmasý gerektiðini, cumhuriyeti yüceltmek için nasýl çalýþýlacaðýný belirtmektedir.

         “Sanatçý alnýnda ýþýðý ilk hisseden insandýr.” Sanatçý, toplumlara yön verir, kýlavuz olur; ilerici fikirleri ve eserleriyle… Öðretmenler de sanatkârdýr. Yontu sanatçýsýnýn mermerdir kullandýðý malzemesi. Ressamlar boyalarla sanat eseri üretir... Öðretmenin malzemesi insandýr. Çocuklarý anne kucaðýndan alýr, onlarýn yeteneklerini ortaya çýkaracak, yaþamýn zorluklarýyla mücadele edecek bilgi, beceri ve insaný deðerleri içselleþtirecek biçimde eðitir, yetiþtirir.

        “Öðretmen yalvarmaz, öðretmen boyun eðmez, öðretmen el açmaz, öðretmen ders verir!” Fakir Baykurt’un yalýn anlatýmýyla... Þu anda okullarýmýzda farklý statülerde ve farklý ücretler ödenerek; memleketimizden öðretmen manzaralarý diye betimlediðim üç çeþit öðretmen çalýþtýrýlmaktadýr: Kadrolu, ücretli ve sözleþmeli öðretmenler.

        Ayný iþi yapýp, farklý statülerle ve farklý ücret alan öðretmenler arasýndaki eþitsizlik öðretmenler arasýnda ders vermede isteksizlikler yaratmakta… Ücretli ve sözleþmeli öðretmenlerde çalýþma isteði ve öðretmenlik idealinin coþkusu törpülenmektedir. Hem veli hem öðrenciler karþýsýnda ücretli ve sözleþmeli öðretmenler kendilerini ezik hissetmekteler.

        Tüm bu olumsuzluklara karþýn siyasi iktidar, “Öðretmenlik Meslek Kanun Teklifi” hazýrlayarak öðretmenliði daha da ilginç farklý bir boyuta taþýmayý amaçlamaktadýr.

         “Öðretmenlik mesleði, adaylýk döneminden sonra; ‘öðretmen’, ‘uzman öðretmen’ ve ‘baþöðretmen’ olarak üç kariyer basamaðýna ayrýlýyor. Ayrýca öðretmenlik kariyer meslek olarak tanýmlanýyor. Böylece geliþim temelli bir sistem içerisinde adaylýk, öðretmenlik, uzman öðretmenlik ve baþöðretmenliðin haklarý, görevleri ve sorumluluklarýnýn netleþtirilmesi hedefleniyor.”

         Maalesef bu uygulama da öðretmenler arasýnda eþitsizliðe, öðrenci ve veliler arasýndaki saygýnlýklarýnýn azalmasýna neden olacaktýr.

        Farklý statülerde çalýþan ücretli ve sözleþmeli öðretmenlerin kendilerini ne kadar ezik hissettiklerinin gördüm. Yüzlerinin güldüðüne ise okul ortamýnda hiç tanýk olmadým. Bu olguyu yurt içi, yurtdýþý ve özel okul öðretmenliði deneyimi yaþayarak emekli olduktan sonra çok sevdiðim öðretmenlik zevkimi sürdürmek amacýyla ücretli öðretmen olarak çalýþlarken bire bir  gözlemledim.

        Adýný andýðým kanun teklifi yasalaþmadan eðitim-öðretimi ilgilendiren tüm paydaþlarýn (öðretmen dernekleri, üniversiteler, veliler…) görüþ ve önerilerinin de dikkate alan geniþ katýlýmlý çalýþmalar ve devletimizin de onayladýðý ILO ve UNESCO’nun önerdiði, “öðretmenlerin statüsüne uygun tavsiye kararý” göz önünde tutularak öðretmenlikle ilgili ideal kanun çýkarýlmalýdýr.

         Ülkemizin, “çaðdaþ uygarlýk düzeyinin üzerine çýkmasý” çocuklarýmýza saðlayacaðýmýz nitelikli, demokratik, karma bir eðitimle ve bu eðitimi verecek nitelikli, özgür düþünceli iþini seven toplum çýkarýný kiþisel çýkarlarýnýn önünde tutan özgüvenli öðretmenlerle olanaklýdýr.

        Son söz öðretmene, eðitim-öðretim çalýþmalarýna vereceðimiz önemle orantýlý olarak; çaðý yakalama, ülkemizde kardeþçe barýþ içinde yaþamaya olgunluðunu içselleþtirebiliriz.