.
Halayın başına İbrahim geçmiş.
Mendil sallar, zılgıt çeker yiğidim.
Alev alev yanan bağrını açmış,
Topuk kırar, dizden çöker yiğidim.
 
Pehlivan mübarek; eni boyu bir!
Babayiğit koçum; vız gelir cebir!
Mülayim huyunda bulunmaz kibir.
Çocuksu edayla seker yiğidim.
 
Karadır kaşları; gözleri çakır.
Dişleri sedeften; teni boz bakır.
O gül cemaline hayran bırakır,
Nice bey kızını yakar yiğidim.
 
Gönlü sarı saçlı Yörük kızında,
İpek şalda değil pazen bezinde.
Sevdası dağların sisli gizinde.
Yaşını tenhada döker yiğidim.
 
Sevdiği, kenarda boyun bükerek,
Seyreder sessizce için çekerek.
Oynarken arada işmar ederek,
Nazar atar, bıyık büker yiğidim.
 
Derdi servet değil, yürek yarası.
Birikmedi gitti başlık parası!
Ne bir ederi var ne de mirası.
Kaderine eyvah çakar yiğidim.
 
Yeter be zurnacı; bu halay bitsin!
Elin düğününü İbrahim n’etsin?
Nazara gelmeden bırakıp gitsin.
Gün gelir ayyuka çıkar yiğidim.


Mücella Pakdemir

( İbrahim başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 3.03.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.