Bir Karadenizli fýkrasýyla çýkalým yola. Temel’le Dursun ýlýk bir ilkbahar günü sahilde dolaþmaktalar. Denizden esen iyotlu havayý teneffüs edip hoþça vakit geçirirlerken bir taraftan da sahile yakýn gökyüzünü süsleyen martýlarýn uçuþu dikkatlerini çeker. Bir martý hafif dalgalý suya pike uçuþu yapýp yeniden havalanýr yükseklere. Temel: “Ula Dursun martý iyice alçaldý.  Kuyruðu suya deðdi…” Dursun Karadeniz insanýnýn tez canlýlýðýyla hemen cevap verir. “Ne dersin Temel, ben de bakýyordum martýya. Kuþun kuyruðu suya deðmedi.” Temel sinirlenir aniden: “Deðdi diyorum, kör müsün görmedin mi sen!” Dursun daha da celallenir. Neyse iki arkadaþ tekme tokat girerler birbirine. Hayli zaman yumruklaþýrlar. Yorulur ikisi de. Aptalca kavga ettiklerine hayýflanýrlar.

        Dursun. “Temel, yok yere kavga ettik. Hâlbuki kuþun kuyruðu suya deðmemiþti.” Temel de hak verir arkadaþýna: “ gerçekten yok yere kavga ettik. Kuþun kuyruðu suya azýcýk deðmiþti.” Deðmiþti, deðmemiþti derken Temel’le Dursun yeniden kavgaya tutuþurlar. Sonunda iyice yorulup kavga edemez hale gelince mahcup bir halde evlerine yollanýrlar.

        Ülkemizde öyle anlamsýz, toplum yararýna azýcýk da olsa yararý dokunmayacak olaylar yaþanýyor ki, sormayýn gitsin. Ýnanýyorum gelecekte ben diyeyim yarým, sizler deyin yüz yýl sonra bu topraklarda yaþanan olaylarýn yazýldýðý tarih kitaplarýný okuyanlar hayretler içinde kalacak. Dedelerimiz ne anlamsýz olaylarý gündemlerinde tutmuþlar diyecekler.

        Bunun gibi tarihimizin derinliklerinde ne kadar çok kavramakta zorlandýðýmýz olaylarýn yaþandýðýný da okuyoruz. Örneðin: Ankara Savaþý. Ýki Türk cengâveri Yýldýrým Beyazýt ve Timurlenk. Yaþadýklarý coðrafyanýn iki güçlü devletinin ayný ýrkýn insanlarý. Üstelik her ikisi de Müslüman. Neymiþ efendim sorun? Ben büyüðüm, bana tabi ol! Hayýr, ben senden daha büyüðüm! Ve iki Müslüman Türk ordusu arasýnda kanlý bir savaþ… Türklük ve Müslümanlýða bu savaþ ne kazandýrmýþ? Kocaman bir hiç!

        Ve II: Viyana kuþatmasý. Amaç ne? Ýmparatorluk tabii sýnýrlarýna çoktan eriþmiþ. Duraklama alametleri ayan beyan ortada. Ne iþin var senin ey Merzifonlu Viyana önlerinde..! Sonuç, tanýmý olanak dýþý büyük bir yýkým, hüsran… Örnekler çok. Denebilir ki, yaþanan bu iki savaþý o zamanýn koþullarýnda deðerlendirmek gerekir. Bu ve buna benzer örnekleri hangi zaman deðerlendirilse deðerlendirilsin haklýlýklarý akýl terazisinde aðýr çekmez.

        Gelemiz günümüze. Ülkemizde özellikle son 30 yýlda günden oluþturan kadýnlarýmýzýn baþörtüsü konusu üzerine yaþananlar... Yaþananlarý kronojik olarak yaþayýp gözlemlediklerimle aktarmak isterim. Beþ sýnýflý köy ilkokulumuzda kýz arkadaþlarýmýz biz erkekler gibi siyah önlük giyer, beyaz yakalýk takarlardý. Kýz arkadaþlarýmýzýn saçlarý örülü olurdu genellikle. Ve salçalarýna kordela takarlardý. Orta dereceli okullarda erkekler kravat takar, kýz öðrenciler yine siyah önlük giyerdi. Kýz arkadaþlarýmýzýn ve kadýn öðretmenlerimizin baþlarý açýktý.

        Açýk kalplilikle itiraf etmeliyim;  Türkçemiz ’de türban, sýkmabaþ kelimeleri girmesini yýllar sonra duymaya baþladým Bu kelimeleri son 30 yýlda Mýsýrdaki saðýr sultan bile duyar oldu. Tabir caizse 90’larda türban dinimizin birinci þartý olarak kabul edildi neredeyse! Dini özgürlüðün sembolü olarak ortaya atýldý. Üniversiteye sokulmadý türbanlý öðrenciler. Türban serbestliði sadece yükseköðrenim yapacak kýzlarýmýz için isteniyordu. Bu olanak saðlandý. Daha sonra kamusal alanda çalýþanlarýnda baþlarýný örtmeleri istendi. Bu da oldu…

        Ýktidarý, muhalefetiyle mutabakat saðlandý memlekette. Artýk adýna baþörtüsü mü, sýkmabaþ mý, türban mý denirse densin bu konu ülke gündeminden düþtüðüne inandýk ulusça. Ben de inandým. Ne kadar saf ve cahilmiþim! Turban olayý piþirildi yine ülke gündemine oturtuldu. Meðerse sorun yetesiye çözülememiþ.

        Sorunu bir kanunla bitirelim diye ortaya çýkar bir parti. Olmaz! Anayasal güvenceye alalým önerisiyle karþý atak baþlar meclisimizde. Ne diyeyim bilemem! Eskilerin deyiþiyle betimleyelim bu kýsýr tartýþmalarý: “Allah encamýný hayra tebdil etsin!”

        Söyleyiverelim bir kez daha. Bu konu ülkemizde gündemden düþmüþtü.  Ayný konuyu yeniden piþirip piþirip gündeme getirmenin kime ne faydasý var? Kadýnlarýmýzýn kýz çocuklarýmýzýn saçlarýný göstermeyecek düzeyde baþlarýnýn kapalý ya da açýk olmasý öðrencilerimizin daha nitelikli öðrenim görmesine katký mý saðlýyor? Kamuda verimliliði mi artýrýyor? Üretimde, istihdamda artýþa mý neden oluyor? Dýþsatýmýn dýþ alýmý geçmesine mi yarýyor?

        Kýsýr tartýþmalarýn elbette çeþitli nedenleri var. Öncelikle toplumun çoðunluðunu etkileyen konular gündeme gelmemesini istemek en can alýcý neden. Alýcýsý oldukça suni gündem oluþturmak için fazla emeðe, sermayeye gerek de yok…   

         Laik sistemle yönetilen ülkelerde bireyin kýlýk kýyafetine, tinsel dünyasýna hükümetler karýþmaz. Ve de siyaset malzemesi yapmaz, yapamaz. Batý bireyi kýlýk kýyafetine deðil yetkinliðine, bilgi birikimine göre deðerlendirilir.

         Bu topraklarda laiklik içselleþtirilse turban konusu hemen kalkar diye inananlardaným. Bir kere inanç olgusu bireyle Allah arasýnda bir akittir. Allah insanlarý en deðerli varlýk olarak yaratmýþ ve bizlere akýl vermiþ. Aklýmýzý kullanalým, düþünelim, olaylarý sebep sonuç iliþkileri içinde irdeleyelim, soru soralým diye. Ýsteyen inanýr, isteyen inanmaz, isteyen baþýný kapatýr istemeyen kapatmaz. Buna bireyin kendisinin karar vermesi gerekir.

        Eðer eðitim sistemimizi örneðin bir Finlandiya benzeri kýstaslarla düzenlersek cumhuriyetimizin ilk onlu yýllarýndaki düzeyde eðitime önem verirsek yarým kalan halkýmýzýn aydýnlanmasý tamamlanmýþ olur. Böylece yurttaþ olma bilincini içselleþtiren halkýmýz toplum yararýna olmayan gündemlere ilgi göstermez. Ve gelecek kuþaklar bizlerin zamanýmýzý ne kadar anlamsýz olaylarla geçirdiklerine hayýflanmýþ olur.        

        Ve son söz: Kadýnlarýmýzýn baþlarýný örtmeleri Allah nazarýnda günah teþkil ediyorsa onun sorumluluðunu bireyler hesap gününde tüm âlemleri yaratan Allah’a(cc) verir.