Köy çocuklarý için en kýsa yoldan hayata atýlmanýn otantik deyiþle bir baltaya sap olmanýn yolu ortaokuldan sonra üç yýllýk okullarýn birisine kapaðý atmaktan geçiyordu. Bu bilinç benim de hafýzama kazýlmýþtý. Baþkada yapýlacak bir çýkýþ yolu yoktu. Gerçi okullarda hep ilkleri oynadým. Sýnýfýn en baþarýlarýndan biri olmak içinde ayrýca çaba harcýyordum. Ýlkokulda da sürekli sýnýfýmýn birincisi olurdum. Beþinci sýnýfta birinci dönem birincilik ünvanlýmý kaptýrdým. Benden baþarýlý karne alan arkadaþlarýn karnelerini gösterip göðüslerini gererek yanýmdan ayrýlmalarý ruhumu yaralamýþtý.

        Ýki haftalýk karne tatilinde gecemi gündüzüme katarak ders çalýþtým. Kendimi ulusal takýmýn kampa almasý gibi disiplini edip zamanýmý eksik kalan kavrayamadýðým konularý bir bir tekrar ettim. Ýkinci dönemde ve sene sonu sýnavlarýnda önümü kimse alamadý. Ýlkokul yýllarýmda sene sonunda bir hafta tüm derslerden yazýlý, sözlü sýnavlar yapýlýrdý. Evet, o sýnavdan yüz akýyla çýkmýþtým. Ýlçemizin ortaokuluna kaydým yapýldý.

        Beni tanýyan ilçede bir dairede çalýþan akrabam bir aðabey, derslerimde çalýþmamý aksatmamamý… Ortaokuldan sonra ülkemizin en iyi öðretim veren Haydarpaþa Lisesi’ne gitmemi salýk verdi. Haydarpaþa Lisesi’nin adýný ilk kez duyuyordum. Ýyi bir lisede okursan ileride profesörlük payesine bile yükseleceðimi söylemiþti saygýdeðer bu akrabam.

        Ortaokulu bitirince ayaklarým suya erdi. Dar gelirli bir köylü çocuðunun Ýstanbul’da olduðumu öðrendiðim bir lisede okumasýnýn olanaklý olmadýðý bilincine vardým istemeden. Haydarpaþa Lisesi samanyolu kadar uzaktý benim için. Eðer babamýn maddi gücü yeterli olsa ortaokul sýnýflarýnda iftihar listesine seçilen çocuðunun yurdun en iyi lisesinde okutmak, büyük adam olmasýný istemekten itina etmezdi elbette. Maddi gücümüz yoktu! Benim ve benim gibi köylü çocuklarýnýn okuyacaðý okullar en kýsa süreli okullarda okuyup erkenden hayata atýlmak. Ve de ailenin giderlerine el vermek olmalýydý.

        Ortaokulu bitirenlerin gideceði okullar Öðretmen Okullarý, Saðlýk Kolejleri, Ýmam-hatip Liseleriydi. Hele de bu okullarý parasýz yatýlý okumak ailelerin biricik dilekleriydi. Yatýlý okuyunca aile zaten yetersiz olan bütçeleri fazla açýk vermezdi.

        Ýyi bir derece ile bitirdim ortaokulu. Yatýlý ve gündüzlü Öðretmen Okullarý sýnavlarýna girdim. Sýnav sonuçlarý ancak eylül baþlarýnda açýklanýrdý. Yaz tatili benim için tatilin güzelliðinden öte kaygýlý bir bekleyiþ içinde geçti. Yatýlý okula bir yýl önce girme baþarýsýný gösteren köylüm bir arkadaþla buluþtuk. Arkadaþým baþarýlý öðrenci olduðumun farkýndaydý. Endiþe etmemem gerekmediðini sýnavlarda baþarýlý olacaðýmý söylüyordu. Ben yatýlý okulla ilgili bilgi edinmek istiyordum:

        Öncelikle iki sýnavla yatýlý okula girilebilirdi ancak. Onlarca ortaokullu öðrencilerin arasýndan okula girme baþarýsýný göstererek okula girme baþarýsýný gösterenlerin oluþturduðu sýnýflarda baþarýsýzlýk görülüp görülmediðini sordum. Arkadaþým gülerek anlatmaya baþladý:

        “Ben de senin gibi düþünüyordum okula girmeden önce. Hiç senin düþündüðün gibi deðil…”

        “Peki ya nasýl?”  

        “Ýnan! Birinci dönemin sonunda karnesine zayýf getirmeyen çok az arkadaþ vardý!” Þaþýrdým! Devam etti arkadaþým sözlerine:

        “Hiç tedirgin olma. Eðer sýnavlarý kazanýrsan öðretmenlik için idealist duygular kazanarak baþarýlý bir biçimde öðrencilik yaþayacaðýna inanýyorum…” Arkadaþýmýn anlattýklarý yaylalarýn serin rüzgârlarý gibi ruhumu ferahlanýrdý...

        Sýnav sonuçlarý açýklandý. Benimle beraber ellinin üzerinde arkadaþým birinci sýnavý kazanmýþtý. Bizi ikinci sýnav bekliyordu. Ýkinci sýnav için ilk kez baþka bir ile gidecektim. Uzun bir yolculuktan sonra Trabzon’a ulaþtýk arkadaþlarýmla. Sýnav! Adý üstünde sýnav! Hatta bu konuda Napolyon’a atfedilen þöyle bir söz var,” Benim için üç savaþ bir sýnavdan daha kolaydýr.” Yazýlý yapýlan sýnavýn sonucu beklediðimiz bir hafta bir yýl gibi uzun geçti.

        Nihayet kazananlarýn listesinde adým vardý. Ortaokulda iftihar listesine geçme baþarýsý gösteren arkadaþlardan bu sýnavlarda baþarýsýz olanlar oldu! Okul yýllarý su gibi aktý bitti! Ýlk aylarda büyük bir kente, yatýlý okulun kurallarýna intibak etmede biraz sýkýntý çektik. Ailemizden en fazla bir hafta uzak kalmýþtýk. Bu kez aylarca sýcak aile yuvasýný göremeyecektik. 15-16 yaþlarýnda çocuk denen yaþlardaydýk.  Ara tatili iple çektik.

        Ara tatilde uçarcasýna döndük doðduðumuz topraklara. Üç yýllýk öðrencilik yýllarýmda ilk sömestri dönemdeki gibi özlemler yaþamadým. Bir haziran sonunda sýnavlarla birlikte öðrencilikte bitti. Bir ay sonra atamamýz yapýldý. Ýlk maaþ aldýðýmda 18 yaþýmý bitirmemiþtim. Ve kuþ uçmaz kervan geçmez, yolu, suyu olmayan köylerin yolu gözüktü bana ve de benim gibi biricik düþüncesi karanlýk köylerimize ýþýk götürmek amacý taþýyan çiçeði burnunda öðretmenlere.