Marmara bölgesi. Mevsim kýþ. Hava durumu sürekli deðiþmeye hazýr. Bir bakarsýn elif elif yaðmur yaðar. Ve yaðmur suratýný artýrýr bu kez bardaktan boþanýrcasýna. Hoca’nýn dediði gibi, “Allah’ýn rahmeti.” yaðar da yaðar. Yaðmurlu geçen günlerden, bir gün sonra güneþ altýn ýþýklarýyla gözümüzü gönlümüzü fetheder. Güneþle birlikte ýsýnan hava öðleden sonra insanýn içine iþleyen, öðrencilik yýllarýnda coðrafya derslerinde adlarýný ezberlediðimiz cins cins rüzgârlara býrakýr. Emekliler için uygun olmayan bir iklim. Covit-19 yine hortladý diyor bilim insanlarý. Bilim insanlarýný dinleyip kalabalýklardan uzak durmak gerek isteyip istenmesek de.

        Emekliler için bölgemizin sýkça deðiþen hava olaylarý hoþ deðil. Kalabalýklardan uzaklaþmak hayatýn akýþýnýn gerçeklerine ters düþüyor. Pazara gitmemek olmaz.  Hafta pazarlarýnýn insan kalabalýðý uygun mu emeklilere? Evet, olayýn farklý ve hayatý önem taþýyan diðer bir boyutu; dar gelirlilere, iþsizlere uygun mu hafta pazarlarý? Uygun deðil elbet! Balýk fiyatlarý ki, emeklinin baþlýca satýn aldýðý balýklar. Hamsi ve istavritti çoðunlukla. Fiyatlarý geçen yýla göre ikiye üçe katlanmýþ. Adlarýný bile saymakta zorlandýðým pahalý balýklarýn tezgâhlarýna bakmak bile lüks. Kasaplarýn vitrinleri yine memnu özellikle düþük maaþlý emeklilere… Meyve- sebze fiyatlarýnýn yükseliþ hýzý balýk ve kýrmýzý etten geri kalýr tarafý yok.

        Geçen yýllarda ayakkabý için yüz- iki yüz lira bile lükstü. Ya þimdi? Ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Sözün özü enflasyon, gýna geldi bu sözü duymaktan toplumun her kesimine! Bu kelimenin yaþamýmýza girmesiyle baþladý her þey. “Önce ekmekler bozuldu.” nitelemesi savaþ yýllarýnýn yoksulluklarý üzerine yaþananlarý betimlediðini bilir yurttaþlarýmýz. Þükrolsun! Görülürde 1940’larýn savaþ yýllarýnýn acý koþullarýný yaþamýyoruz. Peki, niçin yýl yýl alým gücümüzün düþer? Emekli ve dar gelirli yurttaþlarýmýzýn ellerinin cüzdanlarýna giderken titremesinin nedeninin düz mantýkla açýklamasý yapýlabilir mi?

        Yaþamýmýza giren beyaz camdan uzak durmak en iyisi. Artýk izlemiyorum haberleri bile. Ekranlara çýkýp sesini artýrmadan konuþan siyasi var mý bu güzel topraklarda!? Sanki baðýrmak haklý olmanýn göstergesi. Öðrencilere günde en az bir kez haberleri izlemelerini salýk verirdik. Hatta ilkokullarýn ilk üç sýnýfýnýn ilk ders öncesi öðrenciler duyduklarý haberleri arkadaþlarýna paylaþýp, haberlerin yorumu yapardýk öðrencilerle birlikte. Aman siz siz olun genç beyinleri televizyon haberlerinden uzak tutun.

        Durum ve hal böyle olsa bile “Yaþamak güzel be kardeþim.” Þairin dediði gibi, yaþamak gerçekten güzeldir. Koþullar ne denli olumsuz da olsa bu güzel topraklarda yaþamý renklendirecek güzellikler var. Günlerden Pazar. Hemþehri derneðimizin olaðan toplantýsý var. Taktým maskeyi derneðe gittim. Hemþerilerimin memleket aðzý konuþmalarý beni çocukluk ve ilk gençlik günlerime, köyümün ak köpüklü çaylarýna, yayla düzlüklerine götürür. Selamlaþtýk. Toplantýnýn yapýlabilmesi için katýlým için gerekli doksan sayýsý saðlanmadý. Arkadaþlar hýzlýca okey ve seksen bir oyununa baþladý. Dernek localýnýn kitaplýk ve gazete okuma bölümüne geçtik yaþam felsefesine saygý duyduðum bir öðretmen aðabeyle. Önceki hafta bana verdiði okuyup bitirdiðim Þafak Sancýsý adlý eser hakkýnda uzun uzun konuþtuk. Sohbetimize baþka arkadaþlar da katýldý. Çaylar içildi.

        Ayný okuldan benden üç yýl önce mezun olan öðretmen aðabeyle bir sonraki gün için Ýlçe Halk Kütüphanesinde buluþmak üzere dernekten ayrýldým. Kütüphaneden sürekli ödünç üç kitap alýrým. Günlerden Salý. Okuduðum kitaplarý alarak evden çýktým.  Yolumun üzerinde nalbura uðradým. Ýki cývata ve somun almýþtým. Alýþ-veriþin tutarý tamý tamýna yüz elli kuruþtu. Cüzdanýmda bozuk bir lira vardý. Parayý uzaktým nalbura. Elli kuruþ eksik olunca vatandaþ yüzünü ekþitti. Bütün paralarý da bozmak istemedi.

        Kitaplarým elimde nalbura uðradým yeniden. Elli kuruþu ödemeliydim. Karþýma genç bir bayan çýktý. Parayý alýnca içtenlikle teþekkür etti. “Keþke bütün insanlarýmýz sizin gibi duyarlý olsa!” derken hoþça gülümsüyordu. Ýçtenlikle gülen bir yurttaþ görmek güzeldi.

        Kütüphanede buluþtuk. Daha önce okuduðum ve önerdiðim bir zamanlar ilçemizde de öðretmenlik yapan Fakir Baykurt’un kendi yaþam öyküsünü anlattýðý üç cilt eserini ödün almak istiyordu öðretmen aðabey.

        Kitaplar dolap raflarýnda bizi bekliyordu. Bu arada öðretmen aðabeyimiz de kütüphaneye üye oldu. Ben de raflar arasýnda sýký bir inceleme yaparak yine üç adet kitap seçtim. Kütüphaneci arkadaþla üçlü oluþturup kütüphanenin yönetim odasýnda kitap aðýrlýklý hoþça sohbet ettik.

         Dünya dönmeye, Ýsrail bombalarý altýnda Filistin halký yaþam mücadelesi vermeye çalýþýyordu. Ülkemizde ise kanun dýþý olaylara katýlanlar güvenlik güçlerimizce bir bir yakalanýyordu. Siyasilerimiz yaklaþan seçimlerin telaþesinde… Bu haberler bir yerlerden kulaðýma geliyor yine de…  Ebedi dost kitaplarýn gizemli dünyasý, iki düzeyli arkadaþla buluþmak tüm olumsuzluklardan uzak kalmanýn makbul çaresi olma özelliðini yaþamýmým her döneminde sürdürdü, sürdürmeye de devam edecek ...

        “Benim için yazmak nefes almak gibidir.” Diyor Neruda. Yetesiye beceremezsem bile ben de yazmak denen engin ummanýnýn kýyýlarýnda dolaþýyorum…