Sözcüklerin ve de bir adým ötesi; þiirlerin sahi var mý cinsiyeti?

Sözcükler efsunlu þiirler rahmet dolu.

Eþlik eden nidalarýn sessizliðinde saklý þairin sýrlarý.

Þairane bir eda hayatýn küfesinde saklý umutlar ve deryalar misali duygularýn gülümsediði o zindanda esir düþmüþken þair misliyle acý çeken yüreði ve hýrpalanmýþ belleði…

Kasýtsýz ve sebepsiz yere sevmek belki de masumiyetin tek gerçeði ve direktifi öncemle ayný isem bunda çocuk kalbimin yeri en baþta ve yüreðimde yer eden binlerce duygu ve insan bazen bir isyanýn dillendirdiði bazen hezeyan yüklü evrenin solundaki çýkýntý yoksa yürek sýradan bir çýký mý?

Ýçtimada þair ve geceyi perdeleyen gözleri yalnýzlýðýn.

Huþu içerisinde yaþamak ne mümkün yoksa duvarlar mý üstünü üstüne gelen þairin ya da duvarlarýn ardýnda saklý insanlar ve siyahi gölgeler.

Vuku bulan mevsim ve þerit deðiþtiren araba.

Sancýlý bir oluþum iken insan ve yükü hafif pahada aðýr olan sadece yürek de deðil.

Kalemle tokalaþan bedeni þairin en çok da görünmezden gelindiði hayatýn cilvesine tanýklýk eden isyanlar ve huzurun peþinde þair aslýnda kovalarken kendini.

Ýçerlediði kadar içtiði hayat.

Bir içim su olsa ne ki yaþamak?

Sözcükler derin dondurucuda sonsuzluða kanat açmýþken ve asla yaþ almayan bir yürek yasý ise þahsýna münhasýr hele ki müptelasý olmuþken hüznün vardiyalý sistemde yüreðin hýzlýca çarptýðý ve o kerrat cetveli ile nasýl da ilintili coþkusu ve bükülmezken bileði þairin kalemin de elden düþmediði.

Rotasý sabit hem.

Hemhal olduðu nice duygu ve hasý sevdanýn: aþkla kürediði önü arkasýný kollayansa Tanrý.

Bazen giriþken bazen edilgen ve nüfuzlu cümleler kadar soy aðacýnda saklý asaleti ve babadan miras þekillenmiþ karakteri ya da babadan miras soyadý ve iþte geniþ bir perspektiften uzanan eli yüreðindeki simli mezar ve sabit kat sayýsý denklemin ölçüp biçtiði kadar hayatý özveri ile koþullanmýþ varlýðý sevgiyle özdeþ sözcüklerin kalburüstü varlýklarý.

Tek bir kelime: þair.

Kilit noktasý vurgun yemiþken yüreðin kanat açtýðý enginliðin varýþ noktasý.

Hulasasý yaþamýn ve devrik yaþamlardan kendine mülk edindiði duygular ve yalýnayak topraða basan rüzgârýn akýmý ile bir paralellikle yüz ölçümü yaþamýn ya da yüz yaþýnda bir þiir oysaki yeni doðmuþ bir bebek gibi aç hayata açtýðýnda gözlerini, o bebeðin yüzüne iliþen þaplaðýn da açýlýmý iken ilk andan itibaren eþlik eden hoyrat yaþam ve hiçliðin eþleþtiði var olma coþkusu ile yoluna da devam ederken insan.

Hurafeler saklý günde.

Hezeyan saklý en derinde.

Heyelansa akla zarar ve kim bilir kaç þiddetinde yaþamak ve de aþk?

Þiar edindiði yalnýzlýk nasýl da simasý tanýdýk oysaki yabancý bellediði kadar bu duyguyu abartý ile seven yüreðin de dinmez iken nazý elbet âþýk usanan elbet þair aþktan vazgeçmeyen aslýnda kovaladýðý kendisi farklý çehrelerde açýp sönen bir ýþýk gibi ya da bir çiçeðe nazire eden topraðýn sesi.

Hüzün ve elem.

Mevsim ve saklý ikilem.

Sözcüklerin at koþturduðu þair ise ihtimam gösterirken o sözcüklere ve iþte ihlal edilmiþ sýnýrlar ve iþte idare lambasýnda geçen ömür ve zaman.

Ýzahý yok ki çoðu þeyin ve de þairin yüreði kilitli týpký içine týkýldýðý o zindanda geçiþ hakký tanýnmamýþken baþka bir mekâna ölümcül bir esinti ile þairin taþ bastýðý kalemi.

Mizansense hep ayný:

Ýnsan iklimi ve þairin dinmez kelamý sýzan yürekten ve sýzladýkça yürek aþkla kanat açtýðý sýra dýþý bir hayatý sürdürmekle iþtigal þair ve sýra dýþýlýðýn sayýsýz vukuatý ile adeta sýrdaþ iklimden uzaða kaçan bir yaprak gibi dalýna ve köküne duyduðu özlemle tükenen yaþam ve tükenen gücü þairin.

Bir yeti kaybý belki de yaþamak en çok da yetim yüreðin kavrulduðu nice izlek.

Þiirler süzgün þair üzgün.

Tebessüm ekip acý biçtiði þairin ve açamadýðý kalbine dizelere serdiði ve diz dize geçen hayatý dizelerin soluksuz kaldýðý kadar þair yazdýkça nefes almanýn verdiði huzur ile kalemi ile hayata þerh düþen.

Sessizlik ve tepkisizlik ve býçkýn rüzgâr ve þairin gözü açýk gördüðü rüyalardan nemalandýðý kadar gerçekleri de kabullenip sýra dýþý haletiruhiyesi ile bilmezken de aslýnda yazarak, kendi mezarýný kazdýðýný.

Hücre hapsinden kaçýþ ve þairin þiirlere yakalandýðý.

Hücre evinde sonlanan bir hayat ve iþte özgürlüðün çýlgýnca çaðýrdýðý bir akþam vakti þair düþmüþken ve de baþ koymuþken yola yaðan yaftalardan baþýný kaldýrýp da kendini hapsettiði dünyadan çok baþka dünyalarýn varlýðýna þaþkýnlýkla tanýklýk ederken ansýzýn vuku bulan yeni bir hayatýn çaðrýsý.

Yerle yeksan evren.

Yerle yeksan dünü ve günü.

Yâd edilesi o mimari ki: þairin þiirlerle inþa ettiði ve istimlak edilmiþ bir hayatýn son dileði bilinmezken þairin tek tabanca hayata eþlik ettiði ve iþte seken o kör kurþun þairi de kör eden aþkýn akabinde çözülen dizlerinin baðý ve þair aslýnda yaþama sevincini sunmuþken þiire ve de koþarken Rabbine özgür bir eda ile þiirlerine sunduðu bir hikâye adeta günün vedasýndan çýkýp da yola geceye her erdiðinde, evrenin de verdiði müjde iken kalemin ucundan dökülen hece hece.

Ulaðý ömrün.

Uyruðu günün.

Uydusu sevdanýn ve hüznün…

Çelimsiz kalemden doðan bir bebek gibi her þiir yazdýðýnda veda ettiði dünü kadar vefalý olsa keþke her insan ve yatýya kalan özlem yine kilit noktasý iken þairin mühürlediði kalbinde saklý o sýr eþlik eden gizemine hayatýn ve bir gizi paylaþtýðý kadar þairin tanýklýk eden tek zümre elbet ç/aðlayan duygulardan kendine inþa ettiði mabedin varlýðýnda saklý iken keramet ve hidayet.