Öðrencilik yýllarýndan sonra da öðrenim yaþamý ve sýnavlar hiç bitmedi bir türlü. Seksenli yýllarda öðretmenler iki yýllýk ön lisans eðitimine tabi baþlatýldý. Eskiþehir Anadolu Üniversitesinin öncülüðünde ders kitaplarý basýldý ve öðretmenlere gönderildi. Ýki yýl boyunca bu kitaplarý okuduk, hazmettik. Sýnavlara tabi tutulduk.

        Sýnavlar benim için bir spor karþýlaþmalarý heyecaný ve güzelliðinde geçti. Derslerime klasik deyiþle iyi çalýþýyordum. Kitaplarýn dili çok hoþ ve akýcýydý. O bakýmdan sýnavlarda zorluk yaþamadým dersem yeridir. Takýntýya uðramadan iki yýllýk ön lisans eðitimini baþarýyla bitirmek kýsmet oldu. Bu eðitimin getirisi bir derece ve bir de kademe almaya hak kazandýk.

        Meslek içi seminerler sýnav sayýlmaz. Çað deðiþiyor hýzla. Bilgisayar yaþamýmýza girdi. Öðretmenlerin bilgisayar öðrenmesi baðlamýnda birer ikiþer haftalýk kurslar organize edildi müdürlüklerce. Bu kurslara da katýldým. Hayli de yararlý oldu bu çalýþmalar da…

        Sýnavlarýn en sonuncusunu özel okula baþlarken yaþadým. Özel okul idarecileri ahret sorularýyla otuz yýllýk mesleki çalýþmalarý deðerlendirdi. Meslek yaþamýmda aldýðým takdir, teþekkür belgelerini, altý yýl yurtdýþý öðretmenlik deneyimlerini ortaya koydum. Son 100 ve 99 olan müfettiþ raporlarýmda görülünce özel okula kabul edildim. Aslýnda özel okulda çalýþma gibi bir niyetim ve amacým olmamýþtý. Yaþam bazen ummadýklarýmýzla da karþýlaþtýrýyor.

        Asýl anlatmak istediðim bir eðitim-öðretim yýlý süreli Kur-aný Kerim öðrenme eðitimi yaþantým oldu. Emekli subay komþumuz geçen yýl semtimizdeki camide açýlan Kur-aný Kerim kursuna katýldýðýný anlatýrdý zaman zaman. Ben de emekli olduðumun ilk kýþ aylarýnda bu kursa katýlmaya karar verdim.

        Akrabalarýmýn çoðu Ýmam Hatip okullarýný bitirip din görevlisi olarak görev yapmaktalar. Hocalarýmýz hayli çoktur. Bunlar memlekete her geldiklerinde ebediyete göçmüþ yakýnlarýmýzýn mezarlarýnda Kuran okuyup dualar yapar. Ben de zamaným varken Kuran okumayý öðrenmeye özellikle anne babamýn mezarlarý baþýnda özellikle Yasin, Mülk ve daha baþka süreleri okumaya büyük istek duydum.

        Kursa katýldýðým gün týpký yýllar yýllar önce ilkokula baþladýðým gün gibiydi. Ýlkokula baþlarken ne A ne de B sesini tanýyordum. Kursa baþladýðýmda da ne Elif, Be seslerini tanýmýyordum. Derslerimize çevre camilerin imam arkadaþlarý giriyordu. Ýlk gün hoca efendiye:

        “Bana 7-8 yaþýnda bir öðrenci gözüyle bakabilirsiniz. Öðretmenlik gerilerde kaldý…” mealinde sözler söyledim.

        Kurs arkadaþlarým çeþitli mesleklerden emeklilerdi. Biri komiser iki polis vardý. Bir kursiyer PTT emeklisiydi. Ýþçi arkadaþlar çoðunluktaydý. Týpký okullardaki gibi 40’ar dakikalýk dersler yapýyorduk. Hocalarýmýz bizlere gayet uygarca yaklaþýyordu. Günler geçti. Arap alfabesi derken Kuran okumaya baþladýk. Arada sohbetler oluyor, sýkýlmadan derslere devam ediyorduk. Bir derste yavaþ okuyan bir arkadaþ için birisi:

“Týpký Aleviler gibi kelimeleri yarým yarým okuyorsun…” dedi. Bu arada önden ikinci sýrada oturan bir arkadaþ ayaða kalktý:

        “Ben Aleviyim, nedir sizin benden fazlalýðýnýz?” diye kýzgýnlýkla konuþtu.

        Bir anda sýnýfý buz kesti. Hepimiz sus pus olduk. Baþta imam arkadaþ olmak üzere hepimiz yaþanan hoþ olmayan durum için üzgün olduðumuzu söyledik. Aleviler hakkýnda söz eden arkadaþ da hata yaptýðýný söyledi. O gün sýnýfta iç açýcý bir atmosfer oluþmadý yetesiye.

        Ýnanç kul ile Allah (cc) arasýnda bir akittir. Bireyin inancý ya da inançsýzlýðý kendini baðlar. Diðer insanlarýn kiþileri din, mezhep, ýrk… gibi özelliklerine karýþmaya, onlarý eleþtirmeye hakký yoktur, olmamalýdýr. Bu düþünceler laikliðin temelini oluþturur.

        Bizler yurttaþlar olarak laikliði yetesiye içselleþtirebilseydik sýnýfýmýzda yaþanan bir mezhep hakkýnda alay etme benzeri olay yaþanmazdý. Zaten ülkemizi karýþtýrmak isteyen güçler bizlerin zayýf karný olan mezhepçilik kartýný oynamaktalar. Halkýmýz yetesiye aydýnlandýkça olaylarý akýl süzgecinde geçirip çað dýþý kalmýþ yaklaþýmlardan uzaklaþacaktýr…