Ýnsanlar hayatta her türlü hata yapar, bu bazen küçük ve önemsiz bir þey ve cezalandýrma yerine af gerektirilebilirken bazense sonucunda çok büyük deðiþimlere uðrayarak önüne geçilmesi için ceza verme gereði duyulur. Bunun sonucunda ise "cezalandýrma" ortaya çýkar. Bugünkü tartýþma yazýmýzda "Cezalandýrmada bireylerin sosyo-ekonomik durumu göz önüne alýnmalý mý yoksa alýnmamalý mý? " konusu iþlenecek. Burada ise "alýnmamalý" fikri savunulacak. 

Öncelikle herkesin hangi kesimden gelirse gelsin ve nasýl bir bütçe veya kazanca sahip olursa olsun kanun önünde eþit haklara sahip olduðu göz önünde bulundurulmalýdýr. Yani kanun neticesinde birbirinden üstün veya altta görülmemelidir. Bireyin kazancý düþük de olsa yüksek de olsa ayný ceza verilmelidir. Buna eþitlik denir. Örneðin dýþarýdan yaþamak için gelen bir birey düþünelim, bu birey ya geldiði yerde yeteri kadar maddi olanak bulamadýðý için yada sosyal olarak kötü etkilendiði için gelmiþtir. Kötü þartlar altýnda kaldýðý doðrudur ama bu art niyetli olmadýðý anlamýna gelmez. Örneðin bir yerde ehliyet görevindeyiz ve iki araba çevirdik. Ne yazýkki ikisinin de ehliyeti yanýnda yok ve kanun gereði ikisine de ceza kesmeliyiz. "Onun zaten diðerinden daha düþük bir geliri var ona ayrý bir hak tanýmalýyým " bahsi geçerse diðer bireylere haksýzlýk olur. Ayrýyeten hak tanýnacak bireyde art niyet olma ihtimali de gözden kaçmamalýdýr. 

Eðer bireyin sosyo-ekonomik durumuna bakýlarak ceza verilirse demokrasi saðlanmaz. Yani eþit haklar içerisinde bir düzen olamaz. Ayrýyeten ceza oranlarý düþtüðü için suç oranlarý artar, dolandýrýcýlýk artar. Kýsacasý toplumun düzeni bozulur. Toplumda çatýþma ve uyuþmazlýk ortaya çýkar, suç oranlarý attýðý gibi ölüm vakalarý da artar. Düzen yine bozulur..

Ben þahsi görüþlerime dayanarak toplum içerisindeki her bireyin sosyo-ekonomik durumuna bakýlmaksýzýn eþit haklara sahip olduðu ve bununla ilgili ayrý bir hak tanýnmamasý tarafýndayým. Teþekkürler

Rüya Uzun