‘’Hiçbir yere âit olamamak, yine zaman ve mekan þikayetinden azâde bir maðlubiyetin teselli cümlesidir. Ve bir sýkýþmýþlýk, bir boðulma hissi.
Bu tükenmiþlikte yeni insanlar tanýmak þöyle dursun, tanýdýklarýný da unutmuþtur.

Sartre tam da bu durum için bir özet yapmýþ aslýnda.
’’ Ýki kent arasýndayým; biri bilmiyor beni, öteki artýk tanýmýyor ’’(Alýntý)

Tüketilmiþ düþler coðrafyasý, sancýlý bir oluþumun ilk meyvesi.

Acýnýn körüklediði vazgeçiþler

Sonsuzluðun rötuþladýðý geç kalmýþlýklar

Ve erkenden düþüp de yola

Hali hazýrda

Ertelenmiþ bir mutluluðun çapaklý gözlerinde

Geviþ getiren yaþlarýn göz pýnarlarýna teslimiyeti

Geçimsiz duygular mezarlýðý

Yerin göðün birbirini tepelediði

Bir ahlat aðacý iken içimde baþ veren

Ah ve vah dolu ömrü anbean güdüleyen

Teslimiyetinde kaderin

Tesirsiz bir gülücük hükmünde verilen

Kararýn nasýl ki yok ederi

Tepeciklere kurulu kulübeler

Derinlerde saklý mezardan saraylar

Ve ruhun saymaný

Kalemin tevazu yüklü bildirgesi

Yaþamakla hemhal

Ölüm ise peþi sýra bir vagon

Nasýl ki önde giden lokomotif

Dümeni kýransa bilinmedik bir zamanda neþreden

Hem asi hem asil hem de asal

Renklerin curcunasýnda saklý rüzgâr

Arka fonunda kaderin

Ön sözü iken bilinmezin

Ve tevafuk yüklü bir hikâye

Temsil ettiði nasýl ki nice zümre

Meþakkatli bir sayaç

Sözcüklerden örülü bir sarkaç

Yerin göðün Efendisi

Meylettiðimiz ne olursa olsun

Umuda mahal veren

Acýyý tetikleyen olsa bile ömrün

Öncüsü bir muradýn daha dillendiði…